Ísafold - 01.08.1894, Blaðsíða 3

191
yfirdómara Pjeturssonar) úr Reykjavfk ásamt
stórkaupmanni A. Lefolii, cand. Geir Sæmunds-
syni, organistum tveim Jóni Pálssyni og Sig-
urði Eiríkssyni báðum á Eyrarbakka og Sig-
fúsi skólapilti Einarssyni unnu að samsöng
þessum, sem að allra viðstaddra dómi fór á-
gætlega úr hendi, eins og vænta mátti, þar
sem svo æfðir söngmenn og hljóðfæraleikarar
sýndu list sína. Cand. Geir Sæmundsson söng
bæði »solosöngva og duetta (með frú Lefolii)
og er naumast þörf að geta þess að hin fögru
og miklu sönghljóð hans brifu alla tilheyrend-
ur. J'Frú Lefolii, sem er mjög fullkomin í
söngiist allri og hljóðfæraslætti, söng og soio-
söng og ljek jafnframt á fortepiano, en maður
hennar ljek undir á fiðlu (violin), sem hann að
dómi þeirri, er vit hafa á, leikur mjög vel á.
Frú Nielsen og Sigfús skólapiltur Einarsson
sungn og mjög fagran »duet« og þótti takast
ágætlega. Þeir karlmennirnir 4 sungu og fjór-
raddað hin afbragðsfögru lög: »Guð hæst í
hæð« og »Hátið öllum hærri stuud er sú« og
tókst það mætavei, og mun fjölda tilheyrand-
anna hafa þótt einna mest til þeirra koma,
eigi eingöngu vegna þess hve fögur þau eru
og hve vel þau voru sungin, heldur einnig
vegna þess, að þau lög eru almenningi kunn
og textinn á eigin máli voru, en hin eðlilega á
útlendum málum og flestum ókunn. Þau hjón,
herra Lefolii og frú hans, ljeku og saman á
fortepiano og fiðlu, en fröken Sigríður studd-
sólosöngva Geirs með hljóðfæraslætti. Sami
söngurinn byrjaði með því að organisti Jón
Pálsson ljek sorgarsöng á hljóðfæri kirkjunn-
ar, en endaði með því, að allir, sem unnu að
samsöng þessum, sungu hinn fagra sálm:
>Amen raabe hver en tunge«, fjórraddað.
Sönglögin voru öll mjög vel valin og áttu vel
við þann stað er samgöngurinn var haldinn á.
Eúmlega 100 manns voru viðstaddir samsöng
þennan, en ágóðinn af þessu lofsverða fyrir-
tæki rann til kvennfjelagsins á Eyrarbakka,
sem hefir það fyrir mark sitt og mið að veita
fátækum sjúklingum ókeypis fæði og hjúkrun
og opt hefir rjett drjúga hjálparhönd á sjúk-
dóms- og sorgartímum og er því allrar góðrar
viðurkenningar maklegt. Fjelagi þessu veitir
frú E. Nielsen forstöðu, og eru í því um 20
konur á Eyrarbakka og þar í grenndinni. Það
eru því eigi að eins áheyrendur þeir, sem
áttu kost á að heyra svo ágæta sönglist og
hljóðfæraslátt, heldur einnig fátækling-
ar og sjúklingar á Eyrarbakka, sem mega
vera söngflokki þessum sjerlega þakklátir fyr-
ir þessa hollu og góðu skemmtun, og jeg, sem
rita línur þessar— jeg hef tekið mjer penna i
hönd og ritað um söng þenna, ekki af því að
jeg þykist bær að dæma um sönglist— og sízt
svo góða og fullkomna sönglist, sem þessi var
— heldur af því aö jeg, í tölu hinna þakk-
látu, er 1 af 18.
Biskupsvisitazía. Herra Hallgrímur
biskup Sveinsson kom heim aptur í fyrra
dag úr yfirreið sinni um Vestur Skapta-
fellsprófastsdæmi og Rangárvalla; hafði
visiterað hverja kirkju í þeim tveimur
sýslum.
Gufuskipið Vágen (O. Wathnes) kom
hingað í nótt af Seyðisfirði sunnan um
land, með Benidikt sýslumann Sveinsson
til alþingis; hafði komið frá Höfn þangað
til Austfjarða. Enn fremur var með Vág-
en hingað frú Soffía Einarsdóttir, kona
Sigurðar prófasts Gunnarssonar, með þeirra
skyidulið á búferlaferð til Stykkishólms —
hann var kominn hingað áður landveg til
alþingis; sömuleiðis frú Guðríður Kjerúlf
með 2 börnum og nokkuð fleiri farþegar.
Tíðarfar er að frjetta gott af Aust-
fjörðum, ekki óþurrkasamt, eins og hjer,
heldur töður hirtar þar að mestu m. m.
Hjer hefir verið sífelld þokumolla frá því
á helgi, vætulaust og þerrilaust.
Aflabrögð eru afbragðsgóð hjer í Reykja-
vik og hafa verið um hríð undanf'arið, á
síld, jafnvel hátt á annað hundrað í hlut
í róðri stundum, mest ýsa, en þó þorsk-
vart innan um.
óveitt brauð. Ríp í Skagaf., 721,79
kr., augl. 4. júlí.
Prestskosning. Kjörfundur á Val-
þjófsstað 10. f. mán. og kosinn sira Þ ó r-
a r i n n Þórarinsson í Mýrdalsþing-
um með öllum þorra atkvæða.
Kjörfundur að Stað í Grindavík seint í
f. mán. varð ógildur, með því að ekki
kom helmingur kjósenda, að eins 23 af53.
Umsækjendur eru síra Brynjúlfur Gunnars-
son í Kirkjuvogi og prestaskólakand. Björn
Bjarnarson.
Jarðarför frú Valgerðar Ólafsdóttur
(frá Hofi) fer fram föstudag 3. þ. m.
Alþingi 1894.
Alþingi, aukaþing, var sett í dag, af
herra landshöfðingja Magnúsi Step-
hensen, í umboði konungs. Guðsþjón-
usta var flutt á undan í dómkirkjunni að
vanda og stje hr. lector theol. síra Þ ó r -
hallur Bjarnarson i stólinn; lagði
út af rjettlæti og kærleika sem undirstöðu-
atriði kristindómsins.
Þingmenn allir komnir, nema Klemens
sýslumaður Jónsson, 1. þm. Eyfirðinga, er
eigi hefir fengið fararleyfi til þings, með
því að hann er settur amtmaður.
Prófun kjörbrjefa og forsetakosningu í
sameinuðu þingi stýrði Sighvatur
Arnason sem aldurstorseti. Kærur
höfðu landshöfðingja verið sendar út af 2
kosningum: í Mýrasýslu og á 2. þm. Suð-
ur-Múlasýslu, Guttormi Vigfússyni. Kosn-
ing Guttorms var tekin gild orðalaust, en
úrskurði frestað um hinn (Halldór Daníels-
son,þm. Mýramanna),til þess er þingmönnum
hefði veizt færi á að kynna sjer skjölmálsins.
Þá var kosinn forseti í sameinuðu þingi
Benidikt Sveinsson,
með 20 atkv. (af 32). Honum næst hlaut
Tr. Gunnarsson 8 atkv. Varaforsetakosn-
ingu í sameinuðu þingi varð að þrítaka
og dugði þó eigi. flöfðu þeir Tr. Gunn-
arsson og Sighvatur Árnason jöfn atkvæði,
16 hvor, við 3. kosningu, en þá rjeð lilut-
kesti því,að Tryggvi Gunnarson varð
varaforseti í sameinuðu þingi. Þá voru
kosnir skrifarar i sameinuðu þingi þeir
Þorleifur Jónsson og Sigurður
Stefánsson.
Til þess að eiga sæti í efri deild þetta
kjörtímabil, 6 ár, voru kosnir:
Guttormur Vigfússon,
Jón Jakobsson,
Jón Jónsson, 2. þm. N Múl.,
Sigurður Jensson,
Sigurður Stefdnsson,
Þorleifur Jónsson.
Efri deild kaus sjer forseta
Árna Thorsteinsson
landfógeta með 10 atkv., en varaforseta
Lárus E. Sveinb jörnsson og skrif-
ara Jón A. Hjaltalín og Þorleifur
Jó n s s on.
Neðri deild kaus sjer forseta
Þórarinn Böðvarsson
prófast með 15 atkv. af 21, varaforseta
Ó I a f B r i e m með 14 atkv., skrifara
Einar Jónsson og GuðlaugGuð-
mundsson.
120
Hún reis upp. Hesturinn fyrir vagninum stóð kyrr
eins og þúfa, og Jacob laut bölvandi ofan yfir vagnstöng-
ina, sem hafði brotnað. Henni þótti þetta allt svo skop-
legt að sjá, að henni vöknaði um augu af hlátri. Hún
hafði aldrei hlegið meir á æfi sinni.
»Nú, guði sje lof« heyrði hún sagt allt í einu fyrir
aptan sig.
Hún hrökk við og leit upp, en gat ekki enn ráðið við
hláturinn í sjer.
Wolters stóð þar. »Er það áreiðanlegt, að þjer hafið
ekki meitt yður?» spurði hann og laut ofan yfir hana.
. »Nei, það lítur bara svo út« mælti hún. En nú barð-
ist í henni hjartað örara en fyr, og henni fannst þetta
ekki eins skoplegt og áður. Hún vildi bara sem fyrst á
brott.
Hún mælti eigi orð, en rjetti þegjandi hendina upp í
móti honum og hann hjálpaði henni á fætur. Síðan hjálp-
aði hann lika til þess að reisa við vagninn. Hertha horfði
á. En hvað hann tók vel á og fór sjer þó hægt að! Það
var auðsjeð að hann var karlmenni. Það þykir kvenn-
fólki ekki siður í varið en andlega atgerfi.
Hún ætlaði að ganga heim það sem eptir var.
»Má jeg fylgja yður heim að hliðinu hjá yður?« spurði
hann.
117
hliðinu, hneigði förunautur hennar sig kurteislega og
kvaddi. Sagði hann, að sjer þætti illt, að hann hefði
ekki haft neitt skemmtilegra að sýna henni.
Hún skundaði á brott og hitti Jakob gamla við hliðið
á hallargarðinum, en Hektor hljóp í móti henni með
miklum feginslátum.
»Þessi vjelaófögnuður fer versnandi dag frá degi«,
sagði garnli Kobbi og liristi höfuðið. »Góðu, gömlu tím-
arnir eru frá fvrir fullt og allt«.
Greifadóttirin þagði og var hugsi.
»Jeg þakkaði honum ekki einu sinni fyrir ómakið og
hvað hann var þægilegur«, hugsaði hún.
Um kveldið sagði Hertha greifadóttir við föður sinn:
»Verksmiðjustjórinn þessi er reyndar mikið liðlegur
og laglegur maður«.
»Já, það er sagt, að hann kunni mikið vel til þess
sem hann á að gera«, anzaði greifinn.
»Hann sýndi mjer það í dag og útskýrði fyrir mjer
allt saman af einstakri lipurð. Sýnist þjer ekki, faðir
minn, að við ættum einhvern tíma að bjóða honum til
miðdegisverðar ?«
Greifinn horfði forviða á dóttur sína og spurði:
»Til miðdagsverðar? Með hvaða yfirskini?«
Hertha stokkroðnaði. Hún þóttist sjá, að hjer hefði