Ísafold - 11.08.1894, Blaðsíða 4

204
„KTJTTARr,
54 ton, vel út reiddur, er til sölu á
Vesturlandi. E. Felixson vísar á selj-
anda.
Fyrirlestur um samgöngumál
íslands
(járnbrautir og gufuskipsferðir)
heldur Sújtryggur Jónasson í kveld kl. 8Y2
í Good-Templarahúsinu. Sjerstaklega eru
alþingismenn boðnir og velkomnir á að
hlýða, og eru þeim ætluð sjerstök sæti.
Auk þess fær og aimenningur frjálsa og
kauplausa inngöngu, meðan rúm leyfir.
Undirskrifaður selur ágæt vín fyr-
ir franskt verzlunarhús, nefnil.:
Rauðvín fleiri tegundir
Portvín — —
Sherry — —
Champagne— —
Madeira — —
Sömuleiðis: cigaretter og munnstylcld.
Þessar vörur seljast fyrir innkaups-
verð með frakt og tolli; sje keypt fyrir 10
kr. í einu fæst 6°/o afsláttur, fyrir 25
kr. eða meira 10°/o afsláttur.
Enn fremur sel jeg:
Bitter, franskan, á pottflöskum, 2 tegund.
Curagao.
Vermouth.
Agætt tekex (Biscuits) og kaffibrauð
mjög billegt.
Reykjavík 28. júlf 1894.
__________________C. Zimsen.
Bankaseðill heíir nýlega fundizt á götum
bæjarins. Ritstj. vísar á.
Á leiðinni frá Tröllafossi um Reykjabverfi
og Miðdal á nýja veginn tapaðist grátt s.jal
þ. 8. þ. m. Finnandi er beðinn að skila því
á afgreiðslustofu Isafoldar, mót sanngjörnum
fundarlaunum.
Yflrlýsing. í tilefni af óbróðri og álygi,
er mjer er tjáð að út sje borin um mig hjer
nærsveitis, og hver ber annan fyrir að sjer
bafi sagt, út af sauð, er jeg hafi ófrjálslega
átt aö taka næstliðið vor, frá þeim bræðrum
Arna og Jónatan Guðmundssonum frá Víkum,
en þar er mjer er hulinn írumsmiður nefndr-
ar álygi, hlýt jeg að láta mjer nægja, að yfir-
lýsa hjer með alla þá, er hafa haft eða hafa
kunna ærumeiðandi orð um mig út af ofan-
nefndum sauð, helbera ósannindamenn, og
þessu til sönnunar er eptirfylgjandi vottorð
frá hlutaðeigendum.
Hrauni í apríl 1894.
Gunnar Gunnarsson.
Vottorð. Sauður sá, sem á er minnzt í
ofanritaðri yfirlýsingu, og hjer kom í heima-
fjeð á næstliðnu vori, af fjárkyni og markað-
ur undan tjármarki föður okkar sál. undir
fjármark herra Gunnars Gunnarssonar á
Hrauni, var hans fullkomin eign og hann
frjálslega að honum kominn. Þetta erum við
undirskrifaðir fúsir að staðfesta með eiði, ef
þörf krefur.
Víkum í aprílmánuði 1894.
Árni A. Guðmundsson. Jónatan Guðmundsson.
Jóhannes Baldvinsson (vinnum.).
Skijftaíimdur
í dánarbúi Guðjóns Jónssonar frá Stóru-
Vatnsleysu, sem andaðist hinn 24. apríl f.
á., verður haldinn hjer á skrifstofunni mið-
vikudaginn hinn 29. þ. m. kl. 12 á hádegi.
Áríðandi er, að allir hlutaðeigendur eða
umboðsmenn þeirra mæti.
Skrifst. Kjósar- og Gullbringus., 9. ág. 1894-
Franz Siemsen.
Proclama.
Samkvæmt opnu brjefi 4. jan. 1861 og
lögum 12. apríl 1878 er hjer með skorað á
þá, er til skulda telja í dánarbúi Jóns
Jónssonar frá Víkurholti í Akrahrepp hjer
í sýslu, að gefa sig fram innan 6 mánaða
fyrir undirrituðum skiptaráðanda. Sömu-
leiðis er skorað á erfingja hins látna, sem
ókunnugt er um, að gefa sig fram innan
sama tíma.
Skrifstofu Skagafjarðarsýslu, 28. júlí 1894.
Jóhannes Ólafsson.
Vjer undirritaðir vottum hjermeð eptir ósk
herra Benidikts Kristjánssonar frá Borgarey,
að hann nú hefir gert ráðstafanir fyrir borg-
un á skuldum þeim, sem hann var í hjá okk-
ur, og sem gerðu það að verkum, aö vjer á
sfnum tíma heimtuðum farangur hans, sem
hann ætlaði að senda til Ameríku, kyrsettan
Ljer, og eptir þekkingu okkar á nefndum Beni-
dikt ímyndum vjer okkur fyliilega, að grunur
sá sem hvildi á honum, um að hann hefði í
huga að fara leynilega af landi burtu, hafi
verið rangur.
Sauðárkrók, 28. júlí 1894.
V. Claessen, Chr. Popp, Guðmundur Einarsson,
Stephán Jónsson.
Fjárkaup í haust.
Undirskrifaður kaupir fyrir peningaeins
og undanfarið haust sauðfje, helzt sauði
og veturgamalt, fyrir hæsta verð, semhjer
verður á sauðfje í haust.
Reykjavík, 9. ágúst 1894.
Kristján Þorgrímsson.
Proclama.
Samkvæmt opnu brjefi 4. jan. 1861, sbr.
skiptalög 12. apríl 1878, er bjermeð skor-
að á,alla þá, er telja til skulda i dánar-
búi Árna sál. Erlendssonar, sem andaðist
að heimili sínu Flögu í Vatnsdal 14. maí
þ. á., að lýsa kröfum sínum og sanna þær
fyrir myniugum erfingjum dánarbúsins,
áður en liðnir eru 6 mánuðir frá síðustu
(3.) birtirga þessarar auglýsingar.
Skrifstof'u Húnavatnssýslu 27. júlí 1894.
Vegna erfingjanna
B. G. Blöndal
settur.
Veðurathuganir í Rvík, eptir Dr. J. Jónassen
ágúst. Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (millimet.) Y eðurátt
á nótt. um hd. fm. | em. fm. em.
Ld. 4. + 10 +13 749.3 749.3 0 d 0 d
Sd. 5. +n + 16 749.3 749.3 0 b 0 b
Md. 6 +10 + 15 751.8 751.8 sv h b 0 d
í»d. 7. +11 + 15 751.8 754.4 0 d 0 d
Mvd. 8. +10 + 15 754.4 756.9 v h b v h b
Pd. 9. + 9 + 14 759.5 762.0 v h b v h b
Fsd. 10 + 7 + 11 762.0 759.5 a h d sv h d
Ld. 11 + 9 756.9 sv h d
Veðurhægð alla undanfarna daga; bjart og
fagurt veður h. 8. og 9. en annars optast
dimmviðri og síðustu dagana úrkoma.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prentsmibja ísafoldar.
126
3 vikur, og það var nærri því enn verra en brjefaskipt-
in, svo illa sem henni var við þau. Hertha forðaðist eins
og heitan eld að vera nokkurn tíma ein með honum.
Hann sem hefði getað neytt unnustarjettar síns og
kysst hana! Hana óaði beinlínis við að hugsa til þess!
Nú leið fram í septembermánuð.
Þá var það eina nótt — það hafði rignt daginn áður
—, að hallarbúar vöknuðu við eldköll. Það hafði kvikn-
að í verksmiðjunni. Þustu þá allir í mesta uppnámi yfir
um þangað.
Hertha fór á fætur. Hún var löngu búin að færa
sig aptur í gamla herbergið sitt. Hún bar það fyrir sig,
að sjer heíði allt af þótt svo vænt um það herbergi, þó
að enginn maður væri neitt að álasa henni fyrir það.
Nú stóð hún við gluggann og horfði á neistaflugið.
Hugurinn bar hana þangað yfir um, sem verksmiðjan
stóð. Hún sá f huganum hinn unga verksmiðjustjóra, er
hafði svo mikla- ábyrgð á herðum sjer, skipa fyrir og
hjálpa sjálfur til við slökkvitilraunirnar, og vera sí og æ
þar kominn, er mest þurfti við.
Skyldi hann vera mjög raunamæddur yfir brunanum?
Skyldi eldurinn hafa gert mikinn skaða?
Það leit út fyrir, að hann mundi slokkna bráðlega.
Nú sást ekki nema neisti og neisti á stangli þjóta upp.
En hvað allt heyrðist vel í röku loptinu og næturkyrrð-
127
inni! Var það ekki rómurinn hans?
Smám saman varð allt hljótt og kyrrt. Heimamenn
af greifasetrinu tíndust þangað aptur hver á fætur öðr-
um. Hún hugsaði hún skyldi spyrja þá, hvernig allt hefði
gengið.
Iíún lagði af stað úr turnklefanum sínum með ljós i
hendi ' og flýtti sjer niður sveigstigann, er lá út í garðinn.
»Er eldurinn slokknaður?« spurði hún fyrsta vinnu-
manninn, sem hún hitti.
»Jú, náðuga fröken«.
»Hefir hann gert mikið tjón?«
»0, ekki sjerlega mikið, og svo er líka allt vátryggt
þarna yfir í verksmiðjunni. Bara ef ekki hefði viljað
þetta slys til með verksmiðjustjórann«.
»Hvað . . . hvað hefir honum viljað til?« spurði hún
i mesta ofboði; það var eins og tekið væri fyrir kverkar
henni.
»Hann hrapaði, náðuga fröken, og var borinn burtu
annaðhvort dauður eða í öngviti. Svona vænn og dug-
legur maður!«
Hertha heyrði ekki þessa síðustu athugasemd. Hún
hafði sott ljósið frá sjer í neðsta stigaþrepið og þaut viti
sínu fjær af hræðslu gegn um myrkvan og votan hallar-
garðinn. Hún kom inn í verksmiðjugarðinn. Ilún sá þar
fólk á ferli til og frá með ljósker í hendi, en lítið mark-