Ísafold - 29.08.1894, Blaðsíða 3

223
Þinglok. Landshöf'ðingi sleit aukaþing
inu i gær kl. 3'/2, eptir 4 vikna þinghald.
Þingmálin nrðu rúm 50. Þar af 38 laga-
frumvörp, er 18 gengu fram, og 15 þings-
ályktunartillögur, er 12 voru samþykktar.
Til samanburðar má geta þess, að á
aukaþinginu 1886 voru 22 iagafrumvörp
til meðferðar og helmingur þeirra sam-
þykktur; 12 þgsál. till., þar af 5 samþykkt-
ar, og 3 fyrirspurnir.
Barhastr.sýslu vestanv. 3. ágúst. Síhan
jeg skrifahi siðast 2. júní (ekki 2. apr.) heíir
yjBr höfuð verið hin bezta grassprettuveðr-
átta, optast hægviðri og hlýviðri, en fremur
vsetusamt, þótt eigi hafi verið stórfelldar rign-
ingar; þokur tíðar með úða. Þerrir var þó
dágóður núna um mánaðamótin, einkum 2 síð-
ustu daga. Hsestur hiti var 1. júlí 18® Tt. og
2. júlí 20° K., sem er hsestur hiti, er jeg man
eptir hjer.
Sökum hinnar hagstæðu gróðrarveðráttu sið-
an á leið vorið og síðan hefir grasvöxtur yfir
höfuð orðið i góðu lagi. Tún munu um það
leyti alslegin og hirt víðast, og hefir nýting
á túnum mátt góð heita, þarsem taðan náðist
nær þvi öll siðustu daga; en þá voru fyrir
þerridagana sumstaðar eða víðast öll tunin í
heyi.
Afli á þilskip er allt af heldur tregur en
betri á háta, helzt inn í fjörðum, enda liggja
og sum þilskipin inni í fjörðum og fiska þar
Vorafli á opin skip mun orðið hafa í góðu
meðallagi. »Inflúenzan« dró úr sjósókn fram-
an af vorinu, en ógæftir síðan. Varð fyrir
þær sakir minni aflinn en ella mundi orðið
hafa.
TJm vöruverð heyrist enn lítið. Og verst
er, að mjög naumt er um ýmsar nauðsynja-
vörur nú i sjálfri kauptiðinni, sumar þeirra
jafnvel með öllu ófáanlegar, hvað sem i hoði er.
Heilsufar yfir höfuð þolanlegt síðan »inflú-
enzunni« ljetti af. Að eins hefir kvef nokkurt
gengið sumstaðar.
Veðrátta. Enn haldast hjer rosar og rign-
ingar, þar með i dag, sjálfan höfuðdaginn. En
að norðan er að frjetta ágæta tíð, nóga þurrka.
Vestanlands sömuleiðis hagstæðari veðráttu.
Háskólamálsfundur, sá er auglýstur var
hjer 25. þ. m., var mjög vel sóttur, eigi síður
af konum en körlum. Fjölskipaður söngflokk-
ur, kvenna og karla, söng hið nýja kvæði
Matth. Jochumssonar, »Kvennaslag«, með nýju
lagi eptir Helgason, undir stjórn söngkennara
cand. theol. Steingr. Johnsens. Dr. Jón Þor-
kelsson frá Khöfn flutti stuttan fyrirlestur um
háskólamálið, en röksamlegan,—frá sinu sjón-
armiði,—og frk. Ólavía Jóhannsdóttir annan,
mikið áheyrilegan, en ljósmóðir Þorbjörg
Sveinsdóttir árjettaði með nokkrum viðkvæm
uro niðurlagsorðum.
Veitt brauð, Stað i Grindavik hefir lands-
höfðingi veitt 11. þ. m. síra Brynjólfi Gunn-
arssyni frá Kirkjuvogi, fyrrum aðstoðarpresti,
eptir árangurslausa kosningartilraun (ekki
fundarfært).
Niðurjöfnunarnefnd. Kosinn var i nið-
urjöfnunarnefnd hjer í bænum 27. þ. m. (i stað
Ólafs Ólafssonar) fátækrafulltrúi Guðmundur
Guðmundsson á Vegamótum, með 17 atkv.
Viösjált eptirdæmi.
Mikið viðsjált eptirdæmi hefir neðri deild
alþingis gefið í þetta sinn með atkvæða-
greiðslu sinni um lögsóknarleyfisbeiðni
gegn 2 þingmönnum, er höfðu haft í frammi
í þingræðum meiðandi aðdróttanir gegn
utanþingsmanni, sýslumanninum í Mýra-
og Borgarfjarðarsýslu sem kjörstjóra við
hina umþráttuðu kosningu á Mýrunum í
vor.
Þetta mun vera í fyrsta skipti, er þingið
hefir fengið tækifæri til að beita forrjett-
indum þeim, er 32. gr. stjórnarskrárinnar
hljóðar um. — Það hefir raunar alls einu
sinni áður verið komið með viðlíka lög-
sóknarleyfisbeiðni til þingsins, 1883; en sú
beiðni var vitleysa, beðið um það sem
þingið hvorki gat veitt nje þurfti að veita,
og vísaði þingið (neðri d.) henni því frá
sjer í einu hJjóði, eins og rjett var og
sjálfsagt.
Áminnzt verndarfyrirmæli: »Enginn al-
þingismaður verður krafinn til reiknings-
skapar utan þings fyrir það, sem hann
hefir talað á þinginu, nema þingdeildin,
sem í hlut á, leyfi«, eru vitanlega ogskilj-
anlega að eins til þess sett í stjórnarskrá
þessa sem ýmsar aðrar, að þingið eigi
kost á að banda frá sjer eða einstökum
þingmönnum því, sem kallað er »pólitisk-
ar« ofsóknir,eða þá óviðurkvæmilegri áreitni
út í bláinn; en alls eigi hins, að þingmenn
skuli yfirleitt vera undanþegnir allri á-
byrgð fyrir t. d. hvaða ókvæðisorð um
einstaka menn, er þeir kynnu að láta sjer
um munn hrjóta í þingmannssæti. Hefði
sú verið hugsunin, þá hefði auðvitað leyfi
þingsins ekkert verið þar við bendlað,
heldur sagt skýrum orðum, að hverjum
þingmanni væri alveg ábyrgðarlaust hvað
sem hann segði á þingi. Með hinu er
vitsmunum og sómatilfinningu þingsins
sjálfs ætlað að gera á milli þess, hvar við
á og ekki á við að neytt sje ábyrgðarleys-
isins, og á það að vera nokkurn veginn
vandalaust.
Hjer virðist eigi hafa verið hin minnsta
átylla til þess að hagnýta sjer áminnzta
þinghelgi. Hjer var engri »pólitiskri« of-
sókn til að dreifa nje óviðurkvæmilegri
áreitni, er gengi nærri virðingu og óhult-
leik þingsins. Hjer höfðu hlutaðeigandi
þingmenn blátt áfram rokið upp með til-
hæfulausar, saknæmar getsakir við mann ,sem
enga »pólitiska« þýðingu hefir. Það er ekki
gott afspurnar og horfir eigi þinginu til
neins vegs eða frama, að almenningur sje
yfir höfuð rjettlaus gagnvart ærumeiðandi
ummælum, ef þau eru tölúð á bekkjum
þingmanna.
Annar þessara þingmanna, Jón frá Múla,
bætti því við hin meiðandi ummæli sin,
að hann hikaði eigi við að segja þetta, þó
að það kynni að varða við lög. Virðist
ekki hægt að skilja þau ummæli öðru vísi
en svo, að hann væri viðbúinn að bera
140
göngum, þá lítið á mig. Munið þið eptir sögunni, sem
hann Thornton kapteinn sagði hjerna um kveldið at hon-
um Fortescue of'ursta, »hinum fræga hólmgönguberserk«,
er hann nefndi svo, og lagði að velli hann Sir Henry
Martingale?«
»Jú«, anzaði Charlie Thornton.
»Jeg hjet einu sinni Fortescue ofursti«, mælti maður-
inn spakláti.
Og lýkur svo þessari sögu«.
Flótti Krapotkins fursta.
Krapotkin heitir einn hinn frægasti foringi nihilist-
anna rússnesku, þessara alræmdu óaldarmanna, er unnið
hafa ótal hryðjuverk 1 því skyni að kollvarpa lögbund-
inni þjóðfjelagsskipun í sínu landi og öðrum Norðurálfu-
rikjum. Krapotkin er maður ættstór og göfugur, af mik-
137
þá kemur Malet til mín og segir: Lanset, við verðum*að
fá yöur með okkur til þess fundar, en þjer þurfið naum-
ast á læknisiþrótt yðar að halda. Villeneuve veitir aldrei
nema banvæn sár.
Þá laukst sundur hvirfingin um Villeneuve, og sá jeg
þá, að þessi, sem hafði vaðið upp á hinn voðalegasta
áflogahund, er til var á öllu Frakklandi, var lítill maður
og grannur, fölur í andliti og grannleitur.
Með því að það er jeg, sem á hefir verið skorað til
einvígis, þá ber mjer að kjósa um vopn, og jeg kýs að
barizt sje með söxum.— Þetta heyrðum við hann segja
mjög spaklega og stillilega.
Eruð þjer frá yður! segir Malet og þreif í handlegg
hinum ókunna manni. Vitið þjer eigi, að Villeneuve er
hverjum manni betur vígur á það vopn á öllu Frakklandi?
Kjósið heldur skammbyssur; það er þó heldur einhver
von fyrir yður.
Skammbyssunni getur skeikað, en handsaxinu ekki,
mælti hinn ókunni maður í þeim róm, að það fór hrollur
um alla, er á hlýddu, þar á meðal Villeneuve sjálfan.
Jeg hefi strengt þess heit, að ganga aldrei á hólm nema
við þann mann, er unnið hefir til óhelgi sjer; en það hafið
þjer gert, fyrir hin mörgu morð, er þjer hafið framið með
köldu blóði, enda skuluð þjer nú helveg troða.
Með því að hvorumtveggja var jafn-hugarhaldið að