Ísafold - 08.09.1894, Blaðsíða 3
235
Eptirmæli.
Hinn 31. niarz síÐast liðinn, anda5ist á Efri-
Hólum undir Eyjatjöilum, af afleiðinguin »in-
fluenzunnar« konan Sigurlaug Einarsdóttir,
Einarssonar dannebrogsmanns Sighvatssonar
frá Skála. Hún var fædd 6. des. 1863 á Stein-
um, giptist 2. okt. 1892 efnismanninum Sig-
urði Jónassyni á Hól. Sigurlaug sái. var
mesta eíniskona; kom þegar í Ijós, ab hún
hafði mikla rausn og mannkosti til að bera,
enda hafði hún áunnið sjer ást og hylli allra
er þekktu hana; sakna hennarþví eigi að eins
vandamenn hennar, heldur og vandalausir,
sem kynni höfðu af henni. Þau hjón áttu
eina dóttur. (Ó. S.)
I grafminningu eptir Pál heitinn Guðmunds-
son í Nesi/ sem andaðist 4. égúst seinastl.j)
hefir láðzt eptir að geta eptirlifandi seinni
knnu hans, sem er Kristín Pjetursdóttir, og
lifir enn; þau giptust 17. desember 1864 og
varð þeim ekki barna auðið.
Hægri og vinstri. Fróðleiksstofnun ein
i Lundúnum (anthropometrish institute) hefir
rannsakað á miklum tjölda manna, hver mun
ur sje á hægri og vinstri limum manna að
vexti og styrkleika. Á öðrum hvorum karl-
manni, eða vel það, reyndist hægri handlegg-
urinn sterkari en hin vinstri; á 6. hverjum
voru báðir handleggir jafnsterkir, og á tæp-
lega 3. hverjum var vinstri handleggurinn
sterkari. Á konum var munurinn minni, t.
d. ekki nema 4. hver sterkari 1 vinstri hand-
leggnum, og miklu algengara að handleggirn-
ir væru báðir jafnsterkir heldur en á karl-
mönnum. Á flestum var hægri handleggur
örlítið lengri en sá vinstri, en vinstri fótur
lengri en hægri.
Manntjón o£ mannvirhi. Hinn nafn-
togaði mannvirkjafræðingur Eiffel i París, sá
er turninn gerði hinn mikla þar fyrir nokkr-
um árum, sem við hann er kenndur, segir að
það bregðist varla, að hinum stórkostlegu
mannvirkjum af járni, er smiðuð haf'a verið
víðsvegar um lönd hin síðari árin, fylgi svo
og svo mikið manntjón af slysum, hversu mikil
varúð sem höfð er, og megi nærra því gizka
á manntjónið, eptir kostnaðinum. »Það má
ætla á að fyrir hverja 1 miljón franka, er smíðin
kostar, týni 1 maður lifi við vinnuna að hennic,
segir hann. »Til dæmis kostaði brúin nýja
yfir Firth of Forth 54 milj. franka, og líf 55
manna. Eiffelturninn kostaði 6^/a milj. f'ranka,
°S ,íeg bjóst þar við 7 banvænum slysförum,
en þóttist góðu bættur, er þær urðu ekki
nema 4«.
Proclama.
Samkvæmt opnu brjefi %. jan. 1861 og
lögum 12. apríl 1878 er hjer meö skorað
á alla þá, er telja til skuldar í þrotabúi
Sigurðar Sigurðssonar frá Björgvin í Seyð-
isflrði, er strauk af landi burt til Ameríku
sumarið 1893, að bera fram skuldakröfur
sínar og sanna þær fyrir skiptaráðandan-
um í Norðux- Múlasýslu áður en liðnir eru
6 mánuðir frá síðustu (3.) birtingu þessar-
ar auglýsingar.
Skrifstofu Norður-Múlas., 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
_________________settur.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, sbr.
opið brjef 4. janúar 1861, er hjer með skor-
að á alla þá, er tii skuidar eiga að telja
í dánarbúi Sveins Þorsteinssonar frá Egils-
stöðum í Fljótsdal, er andaðist 19. febr.
þ. á., að lýsa kröfum sínum í tjeðu dán-
arbúi innan 12 mánaða frá síðustu birt-
ingu þessarar auglýsingar og sanna þær
fyrir skiptai-áðandanum í Norður-Múlasýslu.
Með sama fyrirvara er skorað á erfingja
hins látna, að gefa sig fram og færa sönn-
ur á erfðarjett sinn.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
Seyðisfirði 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
________ settur.
(ÞAKKARÁV.) Heiðursbóndinn Þorsteinn
Olafsson á Gerðum í Garði hefir sýnt mjer
það höfðingsstryk, að byggja upp bæinn yfir
mig fyrir nær ekki neitt, og tjái jeg honum
hjer með innilegar þakkir fyrir.
Hallanda í Garði 6. sept. 1394.
____________Kristín Guðmundsdóttir.
Handtaska, flossaumuð, mislit, hefir týnzt
nálægt Stöðlakoti. Skila má á afgr.stofu Isaf.
(Fundarlaun).
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. april 1878, sbr.
opið brjef 4. janúar 1861. er hjer mcð skor-
að á alla þá, er til skuldar eiga að telja
í dánarbúi Jónasar Jónssonar frá Brekku-
seli í Tunguhreppi, er andaðist síðastliðinn
vetur, að lýsa kröfum sínum í tjeðu dán-
arbúi innan 12 mánaða frá síðustu birtingu
þessarar innköllunar og sanna þær fyrir
skiptaráðandanum í Norður-Múlasjbslu.
Með sama fyrirvara er skorað á erfingja
hins látna, að gefa sig fram og færa sönn-
ur á erfðarjett sinn.
Skiptaráðandinn í Norður Múlasýslu,
Seyðisfirði 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
settur.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 sbr. opið
brjef 4. jan. 1861 er hjer með skorað á
alia þá, sem til skulda eiga að telja í dán-
arbúi prófasts Vigfúsar sál. Sigurðssonar
frá Sauðanesi og ekkju hans Sigríðar sál.
Guttormsdóttur frá Ytra-Lóni, sem andað-
ist í júnímán. sem leið, að lýsa kröfum
sínum 1 tjeðu dánarbúi innan 12 mánaða
frá síðustu birtingu þessarar innköilunar
og sanna þær fyrir skiptaráðandanum í
Þingeyjarsýslu. Með sama fyrirvur.i er
skorað á erfingja hinna látnu, að gefa sig
fram og færa sönnur á erfðarjett sinn.
Skrifst. Þingeyjarsýslu 16. ágúst 1894.
Einar Benidiktsson
settur.
Uppboðsaug/lýsing.
Eptir ráðstöfun skiptaráðandaixs í dánar-
búi Nikulásar Sigvaldasonar verður hús-
eign búsins í Bergstaðastræti hjer í bænum
boðin upp til sölu á opinberum uppboðum,
sem haldin verða kl. 12 á hád. á skrifstofu
bæjarfógeta miðvikudagana 12. og 26.
september næstk. og í húsinu sjálfu 10.
október næstkomandi.
Söluskilmálar verða til sýnis þjer á
skrifstofunni degi fyrir hið 1. uppboð.
Bæjarfógetinn í Reykjavik 28. ágúst 1894.
Halldór Daníelsson.
152
ástæða*, anzaði Lamartin. Við erum allt af voteygð öll
saman, jeg og kona mín og börn. Það halda allir, að
við sjeum að syi'gja einhvern«.
»Jeg verð að leyfa mjer að bera á móti því sem
þjer segið. Ofninn yðar er gerður eptir minni fyrirsögn,
og hann getur ekki rokið«.
»Má vel vera; en hann rýkur nú samt«.
»Það er af þvi, að þjer kyndið koium. Ef þjer legg-
ið í hann brenni, hættir hann óðara að rjúka«.
»Jæja. Jeg skal reyna það«.
En ekki stoðaði það hót. Oðara en í því var kveikt,
lagði kolsvartan reykjarmökk fram úr ofninum.
Lamartin ritaði nú frægasta húsasmíðafræðingnum i
borginni og bað hann að rannsaka þetta vandamál. Hann
skoðaði ofninn vandlega í krók og kring, og mælti:
»Hvaða þorskálfur er það, sem smiðað hefir þennan
ofn»?«
»Það hefir húsagerðarmeistarinn minn gert, hann
Nandelet«.
»Sagði jeg ekki það, að hann væri þorskálfur! Þjer
þurfið ekki annað en að lengja járnpípuna úr honum um
hálfa alin, til þess að auka súginn; þá mun allt komast
í bezta lag«.
Það var gert; en ofninn rauk engu minna eptir en
áður.
149
fyrir henni í stiganum í sama mund og hún var vön að
vera þar á ferð, og tók auðmjúklega ofan fyrir henni, til
þess þó að minnsta kosti að afsaka háttalag sitt.
Hann hjelt uppteknum hætti um þetta dag eptir dag
nokkra hríð. Hún kinkaði ofurlitið kolli fyrst, svo sem
til að svara kveðju hans; en smám saman fóru undir-
tektar hennar að verða talsvert alúðlegri, og varð hann
því fegnari en frá megi segja.
Þegar mannvirkjafræðingurinn hafði gert þá mikils-
verðu uppgötvan, tók hann til að virða sjálfan sig ræki-
lega fyrir sjer í búðargluggaspegli; hann átti engan speg-
il sjáifur. Hann langaði til að ganga úr skugga um, hvort
hinni ungu mey mundi falla í geð útlit sitt, vaxtarlag og
limaburður. Honum þótti vænt um, er niðurstaðan þeirr-
ar skoðunargerðar var viðunanleg að sjálfs hans dómi
þó að vetrarkuflinn hans væri samt nokkuð snjáður!
Hann tók þá til að halda spurnum fyrir um, hvað hún
mundi heita, þessi ljufa, yndislegxi mær, og varð þess
vísari, að hún hjeti Valentína.
Vegna hins sífellda erils upp og niður stigann á ýms-
um tímum dags vanrækti hinn ungi mannvirkjafræðingur
hugvitssmíðarnar sínar, og hinir voðalegu brautarlesta-
árekstrar, er hann átti að afnema, áttu sjer enn stad
allopt. Fór því að verða mál til komið, fyrir hagsmuna