Ísafold - 08.09.1894, Blaðsíða 4

23 6
Uppboðsauglýsing.
Eptir kröfu Jóns Bjarnasonar kaupmanns
í Hafnarflrði verður húseign Benidikts járn-
smiðs Samsonssonar í Skálholtskoti hjer í
bænum, að undangengnu fjárnámi, boðin
tipp og seld, ef viðunanlegt boð fæst, á
nauðungaruppboði, sem haldið verður
þrisvar, iaugardagana 22. sept. og 6. okt.
þ. á. á skrifstofu bæjarfógeta og 20. okt. þ.
á. í húsinu sjálfu. Uppboðskilmálar verða
til sýnis hjer á skrifstofunni degi fyrir hið
íyrsta uppboð.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 5. sept. 1894.
Halldór Daníelsson.
Með því að stiptsyfirvöldin hafa lagt
sóknarnefndinni fyrir án tafar að látabyggja
upp og endurbæta girðingu kirkjugarðs
Eeykjavíkursóknar og jafna kostnaðinum
niður jafnt á alla gjaldendur sóknarinnar,
þá er hjer með skorað á alla þá sóknar-
menn, er til prests og kirkju eiga að gjalda,
að koma ásafnaðarfund, sem haldinn verður
í Goodtemplarhúsinu næstkomandi sunnu-
dag, kl. 5 e. h., til að ræða um, úr hvaða
efni og hvernig girðingin skuli vera bygð.
Reykjavík, 5. sept 1894.
Sóknarnefndin.
Verzlunin á Laugaveg 17.
tekur fje i haust til siátrunar fyrir vörur
og peninga.
Flestar nauðsynjavörur eru til sölu. Fata-
tau, ijerept, skyrtutau, fóðurtegundir, vefj-
argarn, hálfklæði og margt fleira af kram-
vöru selt svo billega sem unt er.
Regnkápurnar, sem hjer eru búnar til
eptir pöntun, taka flestum útlendum kápum
langt fram að gæðum og verði og þola
mikið lengur. Fólk ætti því sem flest að
kaupa þær.
Saltfiskur og tros, grásleppa söltuð og
hert, skata hert og söltuð, einnig steinbítur
er til sölu í sömu verzlun.
Finnur Finnsson.
|p|r Matfiskur:
upsi, keila, og skata fæst í verziun
Eyþórs Felixsonar.
Stóra-Hof á Rangárvöllum 28 hndr.
4 kúg. er nú þegar til sölu ef samið er
við landfógeta Á. Thorsteinson. Kaupverð
greiðist innan 20. nóvember þ. á. Boð í
jörðina með ákveðinni upphæð óskast sem
fyrst.
Kennsla.
Eins og að undanförnu tek jeg að mjer
kennslu í ensku og öðrum skólafögum fyrir
mjög væga borgun.
Þingholtstræti nr. 15.
Uóröur Jensson
cand. phil.
Til leigu er á góðum stað í bænum stofa
meö þægilegum búsgögnum og kamers með
uppbúnu rúmi. Ritst. vísar á.
Fæði geta bæði námsmenn og aðrir feng-
ið á hentugum stað í bænum, gott og vand-
að, nú þegar eða í haust, hvort heldur vill
að öllu leyti eða að eins miðdegisverð.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, sbr.
opið brjef 4. janúar 1861, er hjer með skor-
að á alla þá, er til skuldar eiga að telja
í dánarbúi Jóhannesar vinnumanns Magn-
ússonar frá Ekkjufelli í Fellahreppi, er
andaðist 5. febr. þ. á., að lýsa kröfum sín-
um í tjeðu dánarbúi innan 12 mánaða frá
síðustu birtingu þessarar innköllunar og
sanna þær fyrir skiptaráðandanum i Norð-
ur-Múlasýslu.
Með sama fyrirvara er skorað á erflngja
hins látna, að gefa sig fram og færa sönn-
ur á erfðarjett sinn.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
Seyðisfirði 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
settur.
Tvö herbergi óskast leigð frá 14. október,
helzt með aðgang að eldstó. Ritst. vísar á.
Barnakennari getur fengið atvinnu í Mos-
fellsprestakalli í Grímsnesi komandi vetur.
Semja má við undirskrifaðan tyrir 1. okt. þ. á.
Mosfelli 27. ágúst 1S94.
St. Stephensen.
Barnaskólinn.
Hjer með er skorað á þá, sem ætla að
Iáta börn sín ganga á barnaskólann hjer í
Reykjavík næ3ta vetur, að gefa sig fram
við skólastjórann innan 18. þ. m.. og inn-
an sama dags verða þeir, sem ætla sjer að
beiðast kauplausrar kennslu fyrir börn sín,
að hafa sótt um það til bæjarstjórnarinn-
ar. Sveitarbörn fá kauplausa kennslu, en
þeir, sem að þeim standa, verða að gefa
sig fram við bæjarfógetann.
Reykjavík 7. sept. 1894.
Skólanefndin.
Lesið. Heiðruðum almenuingi get'st hjer
með til vitundar að jeg eins og að undanfarandi
ár, kaupir brúkuð íslenzk frímerki, brjefspjöld
og gamlar bækur.
Stykkishóími 1. sept. 1894.
___ Jón Helgason.
Heimiliskennslu, hvort heldur er barna-
kennsla eða undirbúningur undir latínuskólann,
helztí sveit, býður prestaskólakandídat í vetur
með góðum kjörum. Semja má við lector
Þórh. Bjarnarson.
lijósgrár hestur, dekkri á fótunum en
skrokknum, mark: blaðstýft fr. vinstra, hóf-
biti undir, hafði verið járnaður með sexbor-
uðum skeifum (ekki dragstöppum), hefir verið
í óskilum í 3 vikur á Nesjum í Grafningi og
má vitja hans þangað, gegn hirðingar og aug-
lýsingarkostnaði. Nesjum 4. sept. 1894.
Þorsteinn Þorsteinsson.
Veðurat huganir í Rvík, eptir Dr. J. Jónasstn
sept.
Hiti
(á Celsias)
á nótt. | um hd.
Loptþ.mæl.
(millimet.)
fm.
V eðurátt
fm.
Ld. 1.
Sd. 2.
Md. 3
Þd. 4.
Mvd. 5.
Fd. 6
Fsd. 7
Ld. 8.
+ 2
+ 3
+ 3
+ 4
+ 8
+ 7
+ 6
+ 8
+ 10
+ 12
+ H
+ 12
+ 13
+ 11
+ 12
772.2
774.7
774.7
774.7
7747
772.2
769.6
769.6
774.7
774.7
774.7
774.7
772.2
769.6
769.6
0 b
0 b
0 b
Sahb
0 b
Sa h d
Sáh b
A hv b
0 b
0 d
0 b
Sa hd
0 b
0 d
A h d
Alla undanfarna daga hefir veöur verið hið
bezta.optast logn og bjart sólskin, aldrei kom-
ið dropi úr lopti. í morgun (8.) hvass á
austan, bjartur.
I síðustu skýrslu láðist að geta þess, að h.
28. f. m. kl. 3 e. m. heyrðust hjer talsverðar
þrumur.
11 11 ____i
Ritstjóri Kjörn Jónsson cand. phil.
Prentami&jii Isafoldar.
150
sakir allra þeirra, er á, járnbrautum ferðast, að ástar-
æfintýri hugvitsmeistarans hlyti einhverjar lvktir.
Með því að múgur og margmenni átti þannig ef til vill
líf sitt undir því, hvernig Passerand reiddi af, virtist lán
hans falla saman við almennings heill. Sú hugsun testi
rætur hjá honum og fannst honum þá, að hann yrði að
færa líka öðrum heim sanninn um það. Fyrir því bjó
hann sig sem bezt hann kunni, og gekk á fund föður
Vallentínu, Lamartins, er átti hið mikla og veglega hús,
er hann átti hæli i, og ávarpaði hann á þessa leið:
»Herra Lamartin! Jeg leyfi mjer hjer með virðing-
arfyllst að biðja dóttur yðar«.
»Til handa hverjum?* spurði hið aldraða göfugmenni,
og virti komumann allan fyrir sjer, hátt og lágt.
»Til handa mjer« anzaði hann.
»Til handa yður! . . . Eruð það ekki þjer, sem eigið
heima hjerna i dálítilli skonzu lengst uppi undir þaki?«
»Jú, sá er maðurinn*.
»Vitið þjer þá eigi, að jeg gef hermi dóttur minni 4
miljónir franka í heimanmund?*
»Jeg tel mjer engan baga að þvi«, anzaði mannvirkja-
fræðingurinn og ljet sjer hvergi bregða.
»Það lítur svo út, sem þjer hafið eigi skilið mig. Jeg
sagði: fjórar miljónir! 0g hvað eigið þjer til?«
»Ekki á jeg auði að fagna að svo stöddu«, mælti
151
hinn ungi maður; »en ef þjer heitið mjer dóttur yðar,
getið þjer reitt yður á, að verk mín og þekking mín . . .«
»Jeg vil ekki heyra eitt orð frekar, ungi maður!
»Hypjið yður brott hjeðan hið skjótasta!«
»En hugsið yður þó vel um, herra Laroartin. Efjeg á
ekki að biðja hennar dóttur yðar fyr en uppgötvan mín
er búin að gera mig vellauðugan, verður dóttir yðar ef
til vill öðrum gefin, og hljótið þjer að sjá, hvílík raun
mjer mundi að því«.
»Þjer eruð ekki með öllum mjalla!.. . Farið heim til
yðar og leggið kalda bakstra um höfuðið á yður . .. Guðs
friði!«
Lamartin gleymdi skjótt þessari viðræðu. Hann
hafði allt annað um að hugsa og nógar áhyggjur við að
stríða. Var sú ein og eigi hvað minnst, að stofuofninn í
viðhafnarsalnum hans rauk eins og eimreið og gerði ó-
verandi þar inni. 0g það einmitt nú, þegar verst gegndi,
í miðjum desembermánuði, í þann mund er hann hafði
áformað að hafa mikið og veglegt boð inni í afmælisminn-
ing dóttur sinnar, er þá var nitján ára. Hann sendi ept-
ir húsasmíðameistaranum sínum. Sá bjóst við, að eitt-
hvað mikið stæði til.
Hann varð fár við, er hann heyrði, að erindið var
ekki merkilegra.
»Mjer finnst ofn, sem rýkur, vera sannarlega fullnóg