Ísafold - 03.11.1894, Blaðsíða 3

287
12 kr. fyrir ICO pd. kind. en Franz 11 kr.
Flest það f'je, sem Riis keypti þá, sendi hann
liíandi til Englands með ijártökuskipi Zöllners;
en síöan hefir hann keypt mikih af slátursfje.
Yerð á kjöti er nú á Borðeyri 12—20 aura pd.
eptir þyngd skrokkanna.
Til uppfyllingar
og ýtarlegri skýringar því, sem hin orðprúða,
góðfýsi gagnsýrða, óljúgfróða og óróggjarna
guðsmanns-sál í Veltusundi hljóma lætur í gær
gegnum sitt dýrðar-máltól, ^Þjóðólfc, út af
heyskaða-»tilfellinu« um daginn, birtist hjer
eptirfarandi ylirlýsing i frá slökkviliðsstjóra
bæjarins: .
Yfirlýsing.
Að gefnu tilefni lýsir undirskrifaður slökkvi-
liðsstjóri í Reykjavík yGr því út af heyskaða
þeim, er varð í Austurstr. nr. 8 hinn 24. f.
mán., að ekki varð jeg á nokkurn hátt var við,
að eigandi heysins vildi ekki að slökkvilið
kæmi þar nærri, og gat það þó ekki á mis
við mig farið, hefði svo verið. Jeg er og sam-
dóma því, er um það segir i Isafold 27. f. m.,
hver brögð hafi verið að heyskemmd þeirri og
hvernig hún hafi verið vaxin.
Reykjavik 3. nóvbr. 1894.
Helgi Helgason.
Sýningin í París árið 1900 á að taka
yfir helmingi stærra svæði en sú síðasta þar,
1889. Það er gizkað á að kosta muni 70 milj.
króna að húsa þann bæ og undirbúa sýn-
inguna.
„Hefir ekki borgað“. Ljósmyndasmiður
einn í bænum Barr í Elsass hafði það ráð
við skulduga viðskiptamenn sína, að hengja
mynd af þeim meðal annara mynda í vöru-
sýnisskáp fyrir utan búðardyrnar hjá sjer og
lima neðan undir hverja mynd miða með
þessum orðum á letruðum: »Heíir ekki borg-
að«. Miðann tók hann ekki burtu fyr en
skuldaDautur hafði borgað.
Dýr skírmvrviðhöfn. Mikið orð fór af
viðhöfn þeirri, er fylgdi skírn á sonarsonarsyni
Viktoríu Bretadrottningar í sumar, syni her-
togans af York, hinum 3. í röðinni meðal
ríkiserfingja Bretaveldis. En svo sögðu ensk
blöð, að ekki væri það neitt á við þau ósköp,
sem á gengu, er prinzinn af Wales, afi þessa
drengs, var skírður. Það gaman á að hafa
kostað 3 miljónir króna.
Yillijálmur keisari, Þýzkalands, gengur
nú orðið allt af með marghleypu á sjer, að
mælt er, annaðhvort í vasanum, eða í belti
sjer, þegar hann er í einkennisbúningi. Er
hann sagöur mjög leikinn að neyta þess skot-
vopns og hugsar sjer að verja sjálfur líf sitt,
ef á þarf að halda og óaldarmenn snúa ill-
ræðishug sinum að honum. Er mælt, að drottn-
ing hans hafi fengið hann til þess, og eins
hins, að hafa jafnan með sjer lögreglumann,
ýmist í einkennisbúningi eða án hans, en það
var honum mjög um geð. Hún er hrædd um
líf manns síns, sem ekki er láandi.
Leiðarvísir ísafoldar.
1504. Er jeg skyldur til þess að greiða
aukaútsvar, þegar jeg vinn kauplaust hjá öldr-
uðum toreldrum minum ?
Sv.: Já, ef spyrjandi á eitthvað til, svo að
útsvarsálöguvaldið geti með sanni sagt, að
hann haíi samt efni og ástæður til að gjalda
eitthvað til sveitar.
1505. Jeg tek vinnuhjú á vorskildaga upp
á umsamið kuup, og að það hafi 3 mánuði að
vetrinum til náms, en jeg fæði það og veiti
því húsnæði. Svo tær það leyfi til að fara í
burt til vetrarvertíðar, en komi svo heim apt-
ur. Nú krefst það hálfs sumarkaups síns, og
segir upp ársvistinni. Hefir það rjett til
kaupsins, eða get jeg ekki lögsótt það fyrir
vistarsvik ?
Sv.: Hjúið fer með lögleysu og verður
dæmt fyrir vistarsvik, ef það fer úr ársvist
inni fyrir vorskildaga.
1506. Jeg og annar maður keyptum jörð
saman, sá, sem móti mjer keypp, Ijet þing-
lýsa kaupi á sinum parti, og ári síðar er sá
partur aptur keyptur af þriðja manni og því
kaupi þinglýst. Ber mjer að taka þátt í borg-
un fyrir þessar þinglýsingar, þar sem jeg hef
ekki þinglýst mínum parti ?
Sv.: Nei, ef spyrjandi hefir sjerstakt afsals-
brjef fyrir sínum parti; hafi þar á móti jörð-
in verið aföluð með einu afsalsbrjeíi til beggja
kaupenda. virðist spyrjandi verða að borga
hina fyrri þinglýsingu að sínum parti, en alls
eigi þá síðari.
f í nótt sem leið þóknaðist Guði a5
burtkalla minn elsltaða mann, kaupmann
Hans A. Linnet. Þetta tilkynnist vinum
og vandamönnum.
Hafnarfirði 3. nóvbr. 1894.
E,. Linnet.
Stor Fortjeneste.
Solide Personer af enhver Stand
kan opnaa en maanedlig Fortjeneste paa
200—300 Kroner ved Overtagelse af en
Agentur. Billet mrk. 1355 bedes hurtig
indsendt til
Wilh. Bluhme’s
Annonce-Bureau,
Köbenliavn K.
C. ZIMSEN í Reykja\ík
selur fyrir lágt verð:
Tvíbökur, Tekeks, Biscuits og Kökur tnarg-
ar tegundir, Kringlur; góð frönsk vín,
Brennivín, Rom, Cognac o. fl.; Hindbersafa,
Kirsiberjasafa, sætan og súran; Ediks-Sprit,
á flöskum (1 fl. gjöra 7 fl. af ediki).
Bursta, kústa og pensla, margar tegundir,
Trjeskó og klossa, handa fullorðn. og börn.,
Yindla ágæta, yflr 20 tegundir;
Cigarettur, Reyktóbák, Rjól og Munntóbak,
Hveiti, fín mjöl og grjón af ýmsum tegund.,
Grænsápu og margar tegundir afhandsápu;
Súkkulade, Brjóstsykur, Lakrits og fl.
Agæta ullarkamba. Loðnar húfnr.
Mikið af fallegum stumpazirsum, 3 tegundir,
Góð ljerept, Svart kjólatau og aðrar kramv.
Tvistgarn og tvinna, allskonar;
Kantaborða, Bendla, Teygjubönd o. fl.
Margar aðrar vörur
Smjör, Tólg, Haustull og Sjóvetlingar
er tekið jafnt peningum.
Lystibatur nýr og vel smíbaður, sjerstaklcf/a
hraðskreiður, er til sölu. Ritstj. vísar á.
C. Zimsen kaupir rjúpur. —
Til kaups eða leigu óskast lítil ELDA-
VJEL.
180
upp i hendur. Pappirsseðill sá bar skugga á gæfuljós
hans. En hann huggaði sig samt við, að leyndarmál það væri
vel varðveitt í skrifborðsskriflinu gamla, og hugsaði hann
sjer að brenna blaðið þegar hann kæmi heim.
Hann lenti á Englandi nokkrum vikum fyrir þann
frest, er hann hafði tiltekið í brjefinu til hennar Klöru
Jervis.
Honum var gerður kostur á að verða sameigandi í
hinu mikla verzlunarhúsi í Fridaygötu, og hann gekk að
eiga Klöru Jervis missiri eptir að hann kom heim úr
Ástralíuferðinni.
Já, hann var heldur en ekki lánsmaður, hann Rich-
ard Berridge. En pappírsseðillinn, sem hann hafði und-
irskrifað, og heitið, sem hann hafði unnið, hrelldi hina
hjátrúuðu sál hans meira en lítið.
Skrifborðsskriflið hans gamla var flutt ur einveru-
klefanum hans í hið nýja, veglega og skrautlega hús
hans, og kveldið áður en hann kvæntist, ætlaði hann að
brenna pappírssnepilinn.
En hann fann hann hvergi, hvernig sem hann leit-
aði. Og þó sá hann, að skrifborðiö var ósnert frá því
hann fór, með öllum skúffum þess og »músaholum«, er
hann nefndi svo.
Þetta ómerkilega, en óskiljanlega atvik gerði honum
mikla áhyggju, jafnvel þá hátíðlegu fagnaðarstund, er
177
en ekki fjelaus, heldur hafði hann látið eptir svo mikinn auð,
er honum hafði græðzt, fyrst águllgrepti, en síðan á sauða-
verzlun. Dick var nú einkaerfingi hans á lífi, og varð
eigandi að öllu gullinu hans, sauðunum hans og jörðunum
hans.
Umboðsmenn okkar í Ástralíu höfðu beðið okkur að
útvega vitneskju um erfingja hans.
Þegar jeg var búinn að segja honum upp þessa sögu
alla, bætti jeg við þessum orðum frá sjálfum mjer:
»Jeg óska yður þá til hamingju, og er það mitt ráð,
að þjer bregðið þegar við og haldið af stað til Ástralíu
til þess að taka við eign yðar. Það fer gufuskip þangað
á mánudaginn kemur«.
»Á mánudaginn kemur!« mælti hann, eins og í leiðslu.
»Jeg get ekki farið svo fljótt, herra málfærslumaður.
Jeg varð að gera húsbónda mínum viðvart áður, og jeg
hefl hvorki peninga nje annað, sem jeg þarfnast til ferð-
arinnar«.
»Peninga eru engin vandræði með, herra Berridge«,
anzaði jeg. »Þjer getið lánað hjá okkur út á víxil hvað
sem yður sýnist — hvort þjer viljið heldur 1000 eða 2000
pd. sterling. Það er eingin fyrirstaða hvað það snertir.
Við skulum gjarnan annast allar útveganir fyrir yður til
fararinnar, ef þjer haflð of nauman tíma, kaupa farbrjef
handa yður o. s. frv., og það er ekki ólíklegt, að fá megi