Ísafold - 19.12.1894, Page 3
331
Samsöng hjelt »Janúar-8öngfjelagið«
hjer í bænum 8. og 9. þ. m., nndir for-
ustn herra söngkennara Steingríms John-
sen. Af lögunum var hersöngur Wenner-
liergs, »Hör oss, Svea«, óefað lang-fegurstur,
sama lagið sem Uppsalastúdentarnir gátu
sjer mesta frægð íyrir í Paris fyrir mörg-
um árum. En þótt sÖngfjelagið hafi góða
söngkrapta, vantaði allmikið á, að lag
þetta fengt fullkomlega að njóta sín, og
má telja víst, að það muni syngja þetta
prýðisfagra lag betur í næsta sinn. Af
hinum lögunum voru sum áður alkunn,en
nú sem fyr yfirleitt vel með þau farið.
Auk þess sungu þeir hr. Stgr. Johnsen og
hr. cand. theol. Geir Sæmundsson tvo»du-
etta« og sína »solo« hvor, og fór hvort-
tveggja mjög vel. Einkum söng hr.
Stgr. aðdáanlega vel nýtt lag eptir síra
Bjarna Þorsteinsson við kvæðið: »Jeg veit
um systkin svo sæl og góð«.
í annan stað hjeldu þeir hr. Stgr. og
hr. Geir Sæmundsson samsöng 15. og 16.
þessa mánaðar, með aðstoð söngfielagsins,
nfl. 3 dúetta, 3 kórsöngva og 7 solósöngva.
Var þeirra fegurst »Köverborgen« eptir
Fr. Kuhlau. Samsöngvar þessir tókust
sjerstaklega vel. Söng hr. G. S. svo aðdá-
anlega, að slíkur söngur hefir ekki áður
heyrzt hjer á landi. ÆAti að minnast á
eitt lagið öðrum fremur, mætti nefna »Af-
ten paa Loggien« eptir P. Heyse. En þótt
hr. G. S. beri hróður frá borði, væri synd
að segja annað en hr. Stgr. hefði og sungið
mjög smekkvíslega, svo sem t. d. »Sán-
garen p& vandring« eptir T. W. Naumann.
Ekki var nema eitt lagið af 12 sungið á
íslenzku í síðara skiptið (2 af 12 fyrra
skiptið). Það mun nú vera óhjákvæmilegt,
að nota nær eingöngu útlenda texta?
II. S.
Englandsbanki lætur prenta 3000 peninga-
sehla á klukkustund hverri eba hjer um bil 9
miljón sehla um árið, sem erU 5,400 miljón
króna virhi. En svo eru líka brenndar af þeim
margar miljónir á hverju ári. Þeir eru brenndir
í lokuhum ofni einu sinni í viku, en rekið
samt áður gat á allan bunkann og riíin frá
undirskrift aðaltjehirðis bankans. Hversebill er
5 þuml. á breidd og 8 álengd(ísl. seblarnir 4
°g 6) og svo sterkur í þeim pappírinn, ab
hengja má neban í þá 3ö punda þunga án
þess þeir rifni. Pappírinn er hafbur dálítib
misþykkur, t. d. þykkri undir tölunum og rós-
inni vinstra megin á seblinum. Falsabir seblar
ætíb jafnþykkir alstabar. Bankinn lætur aldrei
nokkuru sebil frá sjer nema einu sinni. Mebal-
útivistar- eba umferbartími seblanna eru 70
dagar. Margir seblar glatast, og er þab gróbi
fyrir bankann. Þab nemur 24 milj. kr., er
glatazt belir af seblum frá Englandsbanka 40
árin síbustu; þab hefir bankinn grætt á þeim
eina tekjulib.
Lifsábyrgðir. Sjeu lagbar saman lífs-
ábyrgbir þær, er öll heimsins ábyrgbarfjelög
hafa ab sjer tekib, nema þær 38,700 miljónum
króna. En ekki eiga fjelögin nema sem svar-
ar */5 hluta þess eba 8100 milj. króna. Nær
helmingur allra lífsábyrgba kemur á Banda-
ríkin í Norbur-Ameríku, eba 17,630 milj. kr.;
þar næst á Bretland hib mikla og írland 10,300
milj. kr. og á meginland Evrópu 8,980 milj. kr.
Bafmagnsleiðsla. Bæjarbúar í San Franc-
isko í Norbur-Ameríku eru ab hugsa um ab
nota stöbuvatn, sem er 16 mílur danskar frá
horginni, til þess ab framleiba hreifiafl f'yrir
vjelar og vagna þar i bænum, 20,000 hestöfl.
Rafmagnsjárnbraut hefir verib lögb á
einum stab í Pennsylvaníu yfir 1200 feta hátt
fjall, tæpa mílu vegar, og liggur svo bratt
sumstabar, ab hallinn er eius og 1 á móti 8.
Er flutt eptir henni bæbi tolk og varningur.
Leiðarvísir ísafoldar.
1507. Er jeg skyldur ab borga á pósthúsib
óumbebna geymslu á hlutum, sem koma meb
strandferbaskipinu, þó ab hluturinn sje látinn
standa afskiptalaus úti á götu, ekki látinn
inn í port, auk heldur í læst pakkhús?
Sv.: Nei.
1508. Menn ganga ab sama verki, sumir
vanir en sumir óvanir verkinu. Er þab rjett
ab gjalda minna kaup manni sem er óvanur,
en vinnur þó meira en sumir af þeim, sem
vanir eru ?
Sv.: Ekki er þab rjett, ef allir vinna verk-
ib jafnvel og vandlega.
1509. Þegar bóudi deyr um 14. maí ab vor-
inu, og lætur ekki eptir sig nein börn, og hef-
ir heldur ekki arfleitt konu sína nje abra, svo
ab arfurinn fellur undir syzkin hans, sem öll
eru myndug, heflr þá ekkjan heimild ebur
ekki heimild til ab sitja í óskiptu búi næsta
ár, hvort sem erfingjarnir eru því satnþykkir
eba eigi?
Sv.: Nei, ekki nema erfingjar samþykki eba
sjerstakar ástæbur ekkjunni of erfitt ab hætta
búskap í næstu fardögum.
1510. Og hverjum ber ab sjá um uppskript
á þessu búi? Hreppstjórauum í þeim hreppi,
þar sem búib stób ebur erfingjunum? og hvab
máþab dragast lengi? og hverjum ber ab borga
framfærslu heimiiisins frá dánardægri manns-
ins og til þess er uppskriptin fer fram ? Ekkj-
unni eba erfingjunum ?
Sv.: Vilji erfingjar sem eru myndugir skipta
meb sjer sjálfir, þurfa þeir eigi ab láta skrif'a
upp búib, heldur geta þeir gert þab sjálfir, en
skyldir eru þeir, undir eibs tilbob, ab gefa
sýslumanni skýrslu um skuldlausar eigur bús-
ins farfinn). Búib verbur ab borga íramfærslu
heimilisins þangab til þab er tekib upp.
1511. Og þegar svo upp er skrifab, ber þá
ekki ab skrifa upp jafnt skuldir búsins, sem
eigur þess?
8v.: Jú, sjálfsagt.
1512. Landamerkjabi-jef f'yrir jörbu er lesib
upp af sýslumanni á manntalsþingi þess hrepps
er jörbin lá i, en í bréfinu ekki getib ítaks,
er önnur jörb taldi sig eiga í engjum hennar
(jarbarinnar), og án þess ab þeir mæltu í móti
er ítakib þóttust eiga, er þar voru þó staddir
Eptir þrjú ár láta svo þeir er ítakib vildu
eiga lesa upp landamerkjabrjef fyrir sinnijörbu
og geta þar ítaksins, en mælt samstundis í
móti af þeim er tyr ljet lesa sitt brjef' ogekki
heldur skritab undir af öllum þeim, er land
áttu ab jörbinni ?
Hvort landamerkjabrjefib er nú gildandi hvab
ítakib áhrærir?
Sv.: Hib fyrra, hafi þab verib samþykkt og
undirskrifab at' ítakseigendum og ölium hlut-
abeigondum.
196
Þegar jeg raknaði við aptur, rann dagur í austri.
Himininn var heiður og blár, og úti kvað við inndælt
fuglakvak. En það var allt óskemmtilegra umhorfs inni
hjá mjer í afgreiðsluklefanum mínum. Við fætur minar
lá hinn ókunni maður frá því kveldið fyrir, með dökkv-
an díl á vinstra gagnauga, steindauður. Máttarviðirnir
í húsinu voru allir brunnir og brenglaðir, og skjöl mín
öll eins og fjaðrafok innan um herbergið. Skruggan hafði
rekið óslælega erindi sitt. En á borðinu lá pynkillinn ó-
hreitður.
Þegar lestarstjórinn kom aptur, fekk jeg honum pynk-
iiinn.
Það þekktist, að hinn þrumulostni, ókunni maður var
hættulegur þjófur, og veitti járnbrautarfjelagið mjer góð
verðlaun fyrir að jeg forðaði peningunum úr greipum
hans.
En svo ér jeg eptir þenna voðalega atburð, að mjer
stendur jafnan hinn mesti geigur af þrumum og eldingum.
193
Hún hló.
»Ojá, jeg held jeg viti nú það«.
»Jeg hjelt þjer hefðuð ekki vitað það«.
»Yður langar líklega tii að jeg segi það? Eða er
ekki svo? Jú, afleiðingin hefði orðið sú, að svo sem tutt-
ugu manns eða vel það hefðu senzt í einu vetfangi inn i
eilíföina og að þjer hefðuð verið kærður fyrir morð. En
yður tókst að forða lestinni og að ónýta áform mitt að
sinni«.
»Eruð þjer gengin af göflunum?« spurði jeg.
»0’ nei-nei, kunningi, alls eigi. Jeg hef aldrei vit-
betri verið en einmitt núna«.
»En hvað í dauðanum er yður þá á höndum?«
»Það skal ekki standa lengi á þvi. Sjáið þjer bögg-
ulinn litla þarna, sem hann kunningi yðar, lestarstjórinn,
fekk yður til geymslu ?«
Jeg lagði hendina á böggulinn og horfði forviða á
kvennsnipt þessa.
»Nú-nú, hvað er þá meira um það?«
»Það er talsvert af peningum í pynklinum þeim, eitt-
hvað milli 5 eða 10 þúsund pd. sterling«.
»Það er svo«, anzaði jeg og fór ekki að verða um
sel.
»Já; það átti að senda hann til Edinborgar í dag,
þennan pynkil. Þeir fengu pata af því, einhverjir af