Ísafold - 13.06.1906, Blaðsíða 3

ISAFOLD
151
Vistin á gufusk. Skállioiti.
Vestfirzkur merkismaður, sem var farþegi
® sÞandferðabátnum Skolliolti i 1. ferð hans
í vor heðan vestur um land, hefir sent ísa-
foid eftirfarandi lýsing á vistinni þar:
Eg tek það fram undir eins, að eg man
ekki til að eg hafi átt verri æfi og leiðin-
legri, hvorki á sjó né landi, en þessa 5—6
daga, sem eg var á Skálbolti í 2. farrými
°g mnnu þeir aðrir, sem þar voru, hera
Wð sama. Eg var svo óheppinn að lenda
Þar, ætlaði, ef fengist hefði, að fá far i 1.
farrými, en það var ekki tiltök, alt fult,
sagði brytinn. Fjórtán eru rúm íyrir karl-
wenn i 2. farrými og hefir matsveinninn
e'tt þeirra Þegar bezt lét, vorn 2 og 3
“tn hvert rúm, og í eitt skifti taldist oss að
56 væru um þessi 13 rúm. Þá var ekki
furða, þótt drengsnáðar, sem í ferðinni
voru, yrðn út nndan, enda vissi eg til þess
um einn þeirra, að bann gat ekki lagt sig
fyrir 1 rúmi fyr en 6. og siðustu nóttina.
Earþegar lágu á mathorðnm, koffortum og
gólfinu, og er hægt að ímynda sér, hvaða
þsegindi það hafa verið, og hve loftið muni
hafa verið hreint og notalegt. Þar við
hætist renslið úr salerninu um káetugólfið.
■Því er sem sé svo meistaralega komíð fyrir
f Skálholti, að saurinn er hafður i kassa,
sem vill offyllast hjá þjóninum með köflum,
f ataðinn fyrir að hafa afrensli út úr skip-
lnu eins og er á öðrum skipum Sam. fél.
þessi þrengsli i skipinu voru afarþreytandi.
Þó tók annað út yfir. Það var drykkju-
skapurinn á skipsfjöl, þegar staðið var við
a höfnum. Hann gerði vistarveruna þar
enn gremjulegri. Eg hefi ekki séð verri
aðgang í drykkjukrám á landi en á Skál-
holti var aðfaranótt skirdags í Hafnarfirði
°g páskadagskvöldið á Patreksfirði. Þar
eetdi á báðum stöðum matsveinninn áfengi
hverjum sem hafa vildi, sem úr landi kom,
°g spurði engan um, hvort hann væri eða
yrði farþegi, og smáði allar áminningar þar
að lútandi.
Svo fóru leikar, að vér farþegar i öðru
farrými kærðum hann fyrir sýslumanninum
& Patreksfirði, sem sagt er að sé réttlátt
yfirvald, og er vonandi, að bann láti hinn
®eka fá makleg málagjöld, enda væri annað
hróplegt ranglæti, þar sem lög voru alveg
vettugi virt í viðurvist fjölda manna, fyrir
otan að áflogin og ryskingarnar, er drykkju-
skapnum fylgdi, og olli miklum leiðindum
eeeðal karla og kvenna, Einn farþeganna
varð fyrir þvi tjóni, að missa yfirhöfn sina í
þessum gauragangi; en bún var 40—50 kr.
virði.
Það var bæði skoplegt og andstyggilegt,
að heyra piltunga hæla sér af þvi, að hafa
eytt 7 krónum i drykk þarna i svip.
Það er alleinkennilegt í þessum skipum,
hvað mikill munur er gjörður á 1. og 2.
farrými í samanburði við fargjaldið. Eng-
11111 manni er veitt viðtaka i 1. farrými
fregar þar eru öll rúm skipuð, en i 2. far-
rymi eru engin takmörk sett. Þangað eru
a*hr velkomnir. Þar er aldrei fult. Og
t*eir, sem búnir eru að taka sér hvilu, mega
S8etta sig við það bótalaust, að hrúgað sé
°fan á þá hinum og þessum náunga: drykkju-
rut, óþrifagemlingi eða manni með næma
veiki.
Það er annars engin furða, þótt 1. fars
menn liti smáum augum á þá, sem vistaðir
ern i »svinastiunni«. Þvi þar, i 1. farrými,
fev alt fram með spekt og ró. Þar ber
‘tið á óleyfilegri vinsölu. Og þar er líka
sama islenzka þjónustustúlkan, sem lengi
etir þar verið og ómissandi er fyrir skipð.
í maim. 1906. Þ.
■Landsclómurmn.
Kosið hafa Austur-Skaftf6llÍDgar í
Pó, atofnun fiorleif hreppstjóra Jóns-
í Hólum, en Húnvetningar Björn
ð&da Sigfússon á Kornsá, Gísla ís-
eifsson sýslumann, Hálfdan prest Guð-
i Qsson á Breiðabólstað og Pétur bónda
ethr8son á Gunnsteinsstöðum.
®°tnvörpimg
hremdi Fálkinn 31. f. m. í landhel|
er fyrir sunnan land einhverstaða
6 hi við veiðar þó, en með veiðarfæ
U ailhiorð8, för með hann til Vestmam
®yja og fekk hann sektaðan þar, 9C
Þ Skipið var enskt, St. Nicolas, fi
Aberdeen.
Austur-Skaftafellssýslu (Hornaf.)
26. mai: Hér hafa verið stöðug harðindi
siðan 27. f. m. Þá gerði aftaka norðanrok
með grimdarfrosti, og snjóbyl fyrst, sem
birti þó upp síðar um daginn. Ofsarok
þetta, sem er meira en menn vita dæmi til
hér áður, hélzt 2 daga. Urðu þá skaðar
á húsum og fénaði. I Lóni fuku 2 hlöður,
i Hoffelli í Nesjum fauk hlaða, og þakið
rétt að segja farið af baðstofunni, járnþak.
Kálfafellsstaðarkirkja var rétt farin og
skemdist mjög, og viðar urðu smáskaðar á
húsum. 1 Skógey í Nesjum fórst um 100
fjár; búið að reka þangað allmargt fé
skömmu fyrir þetta veður, og viðar urðu
nokkrir skaðar á fé, og alt fé sem ekki
náðist þegar í hús, varð mjög illa til reika,
albrynjað og gat naumast borið sig. Sá
þetta alt mjög á því, svo því hrakaði ótrú-
lega, þrátt fyrir það þótt þvi væri gefið
á eftir, bvo lengi sem heyin entust. —
Norðanstormar og grimdarfrost öðru hverju,
hafa haldist siðan, enginn gróður og jörðin
skrælnuð af þurki og kulda, og bin öholl-
asta fyrir skepnur. En þó verður fénaður
viðast á henni að lifa eða- deyja. Þvi
hey eru nú víðast uppgengin, nema bvað
verið er að treina kúnum með kornmat. —
Sauðburður er nú byrj&ður, en gengur illa
sem von er til, og mjög hætt við að fellir
verði á ám, ef þessu heldur áfram, en geldfé
hefir það vonandi héðan af.
Veturinn frá miðjum vetri hinn harðasti
hér, og voru menn því alment ekk vel bún-
ir undir svona sumarharðindi hér.
Fellisvorið 1882 er orðlagt hér, en þó er
þetta vor talið jafnharðara, og sem stendur
er ekki ekkert útlit fyrir bata, því nú eru
norðan- og norðaustanstormar á hverjum
degi og grimdarfrost á nóttum. Er að
verða heylaust yfir alt.
Sýslunefndaríunáur var haldinn hér
17. og 18. þ. mán.
Vöruskip er enn ókomið til verzlunar
Thor E. Tulinius við Hornafjörð, og eru
menn hræddir um að eitthvað hafi orðið að
þvi i þessum stórviðrum; það er því farið
að verða vörulítið hér.
Gunnlaugur Jónsson frá Seyðisfirði er að
reisa verzlunar’nús hér, og býst hann við
að fá vörur með Hólum 19. júnl.
Gramir eru menn yfir því, hvað strand-
ferðirnar hér eru strjálar og óhentugar;
er það óþolandi, að þingið lætur það við-
gangast, að samgöngum á sjó fari stórum
aftur, um leið og það er að bisa við að
koma á ritsima. Við Skaftfellingar höfum
ekki mikið beint gagn af bonum; auðvitað
mun verða farið fram á, að fá talslma hing-
að suður frá Egilsstöðum. En hætt er við
að liði nokkur ár, áður það kemst i fram-
kvæmd.
Tíðarfar, hafis o. fl.
Laust fyrir mánaðamótin hefir skift
um víðast um land, eftir því sem nú
hefir frézt, heldur fyrri þó jafnvel fyr-
ir norðan, segir maður sem lagði á
stað hingað suður landveg viku fyrir
hvítasunnu — Halldór Briam kennari.
Hann segir, að batinn hafi verið kom-
inn þar þá fyrir viku. En afleit veðr-
átta alt þangað til. Nær hálfum mán-
uði eftir krossmessu var eins umhorfs
á Eskifirði og oft er á jólaföstu, segir
Dagfari 25. f. m., frost og fjúk og
kuldar Dær á hverjum degi; fjöllin
sem jökull og snjóskaflarnir alla leið
niður að sjó.
H a f í s hefir aldrei orðið landfast-
ur þetta skifti nema við Horn og
inn með Ströndum; og fremur lítið
vart orðið við hann austar en það.
Meira að segja hafði komið hvalabát-
ur fyrir Horn vestan af ísafirði til
Eyjafjarðar seint í f. mán.
Skepnuhöld fremur vonum eða
horfum í vor um hríð. Eallir hvergi,
hvorki á sauðfé né stórgripum. Hross
týnt tölu á strjálingi um Skagafjörð;
en fellir þar hvergi. . Lambadauði
nokkuð mikill í Eyjafirði og Skaga-
firði; ær gengið illa undan. Matbjörg
úr kaupstað hélt lífi í skepnum í hey-
þrotunum, sem voru mjög almenn.
Sigling tálmunarlaus alla tíð á norður-
hafnirnar og eystra. Mikill ófarnaður
óumflýjanlegur, hefði ís gert þar
landspennu.
Fyrirlestur um Island.
O. P. Monrad pre3tur hinn norski
hefir flutt í vetur fjölda fyrirlestra í
Danmörku um ísland og íslendinga.
Hann er andríkur maður, ágætlega
máli farinn og mesti íslandsvinur.
Má ganga að því vísu, að fyrirlestrar
hans verði oss til sóma og auki þekk-
ingu Dana á högum vorum og hugs
unarhætti. — þess má geta, að Mon
rat prestur er mjög styðjandi það mál,
að ísland eigi að ná aftur fornu frelsi.
J>að eitt verði beztu málalokin fyrir
Dani og íslendinga. (Norðurl.).
Niðurjöfuimai'nefnd.
Kosnir voru hór í niðurjöfnunarnefnd
í fyrra dag 2 nýir menn, þeir Jes
Zimsen konsúll og kaupmaður, og
Sigurður Briem póstmeistari. J>eir
komu í stað 2 niðurjöfnunarnefndar
manna, sem komust í bæjarstjórn í vet-
ur: Asgeirs kaupmanns Sigurðssonar
og þorsteins þorstein3sonar skipstjóra
og kaupmanns.
Eiðaskóli.
þangað er ráðinn nýr skólastjóri, í
stað Jónasar Eiríkssonar, er sagt hefir
sig frá þeim starfa, nú er breyting
verður á skólanum. Hann heitir B e n e
dikt Kristjánsson, húnvetnskur
að uppruna, bróðir Jónasar Kristjánss.,
hóraðslæknis Fljótsdæla. Hann hefir
dvalist í Norvegi 7 vetur og veitt þar
forstöðu stærðarbúi, segir Dagfari.
Mannalát.
Dáinn er nýlega suður í Danmörku,
í Silkiborgar-brjóstveikrahæli, f or-
valdur Davíðsson bankastjóri
frá Akureyri, ágætismaður, í blóma
lífsins. Hann var settur fyrir útbú
Hlutabankans á Akureyri, er það var
stofnað, en endist skamt við starf —
fekk brjósttæring, er leitt hefir hann
bans.
Eggert Laxdal, kaupmaður á Akur-
eyri, hefir mist 20. f. mán. konu sína,
frú Rannveigu DýrleifHall-
grímsdóttur Tómassonar, systur
Tómasar heit. Hallgrímssonar prests
að Völlum í Svarfaðardal; móðir þeirra,
kona Hallgríms, var Margrét Einars-
dóttir prests Thorlacius í Saurbæ í
Eyjafirði. þau Bannveig heit. og Egg-
ert kaupmaður höfðu verið í hjóna
bandi rúm 30 ár og eignuðust 3 börn,
sem eru öll dáin, síðast Bernhard
stúdent Laxdal (t 1905). Mjög vel
látin merkiskona hafði frú Rannveig
sól. verið.
Snemma í f. mán. (11.) andaðist
E g g e r t bóndi Stefánsson á
Glerá í Eyjatirði, 62 ára.
Strandferðab. Hólar kom hér í
morgun frá Khöfn, Leith, Færeyjnm og
Austfjörðum. Fjöldi farþega, en enginn
nafnkendur öðrum fremur, svo kunnugt sé.
Fórn Abrahams.
(Frh.l.
— Farið þér fj. til; andi yðar eitr-
ar loftið bérna inni.
Blenkins lét sem, hann heyrði þetta
eigi; hann laumaðist burtu með ánægju-
brosi á vörum sór; hann var nú á leið
til að koma sínu fram ; alt annað var
minna um vert fyrir hann.
Höfuðsmaðuriun hrækti á eftir hon-
um og tautaði við sjálfan sig:
— Svei þeim skolla, að vera til
neyddur að nota slfk kvikindi.
Hann æddi um gólfið og beit fast
á efri vörina. Síðan hló hann er hann
hugsaðí um fallbyssurnar og mælti
hátt:
— Hér er ófriður í landi; þeir verða
að kenna sjálfum sér um.
En samt hafði hann nagandi sam-
vizkubit af því að hann hefði gert
rangt. Hann var maður er hafði
straDgan skilning á því hvað heiðar-
legt er. í þetta skipti lýsti það sér
í því að hann gekk þangað sem þvotta-
borðið stóð og þó sér um hendur,
einsog haun væri að ná einhverjum
saur af þeim. A meðan hann stóð
þar, datt honum Píiatus í hug.
þegar hann var búinn að þvo hrein-
ar á sér hendurnar, vætti hann þær
aftur og mæltí:
— það er saurug handiðn, og ef
maður vissi fyrirfram hvílíkar afleið-
ingarnar hljóta að verða, mundi mað-
ur hugsa sig mörgum sinnum um áð-
ur en hann — —
Haun lauk eigi við málsgreinina,
heldur kallaði hátt á þjón sinn og
bað hann að leggja í ofninn ; hoDum
fanst sér vera kalt.
Tveim dögum síðar nam hersveit af
löggæzluliðinu staðar við hið lítilfjör-
lega smóhýsi, sem var kirkja safnaðar-
ins. Höfuðsmaðurinn stökk af hest-
baki og rétti úr sór. Hann hafði hleg-
ið mjög síðustu dagana og svo gerði
hann einnig nú, um leið og hann gekk
upp á hól til að horfa á flutning, sem
færður var yfir slóttuna fyrir neðan
hann. f>að voru átta þungar fallbyss-
ur, sem sextán uxar drógu hverja um
sig, og á eftir þeim komu skotfæra-
birgðir á enskum vögnum. Höfuðs-
maðurinn neri saman höndunum og
hugsaði um, hvílík áhrif það mundi
hafa, er símskeytið um, hvað hann
hefði bundið, kæmi til höfuðstöðvanna.
— Eigi svo ónýtt, sagði hanD, eigi
svo ónýtt; það er gagn í þeim öllum.
Jó, það er enginn vandi að komast
vel frá uudanhaldinu, þegar maður
hefir grafið niður stórskotaáhöld sín
og getur sótt þau þegar á liggur. það
er einnig ein hernaðaraðferðin, þetta.
— Nú! herra höfuðsmaður, sagði
auðmjúk rödd við hliðina á honum.
— það er svo; þér eruð þá hérna
lfka, herra Blenkins.
— þér hittið mig ávalt þegar mín
er þörf, herra höfuðsmaður. Og þarna
kemur Muller gamli akandi. Heyrið
mér nú, herra höfuðsmaður; gerið mér
núna stóran greiða!
— ^H’m------þér eruð alt af svo
heimtufrekur.
— Æ! í þetta siun eru það ekki
nema smámunir.
Blenkins reyndi til einkis að
koma andliti sínu í ýmislegar felling-
ar, sem óttu að lýsa meðaumkan hans
og manngæzku.
— Jú, höfuðsmaður, hlífið búgarði
gamla mannsins; hann er aldraður,
karlfauskurinn.
— Eg hefi aldrei ætlað að gera
honum neitt ilt. f>að sem eg sagði
um bæinn hans var ekki nemahótun;
hernaður er eigi þann veg háður, mað-
ur góður — — eigi fyr en Dauður
rekur til.
Höfuðsmaðurinn var í mjög góðu
skapi, hló í sífellu og neri saman
höndum.
— Eg ætla að segja honum sjálfur,
að hann geti farið heim og verið róleg-
ur, mælti hann.
Með hattinn í annari hendinni kom
Piet Muller til höfuðsmannsins og með
limaburði, er lýsti umkvörtun, lét hann
honum í ljósi að hann væri aleinn
kominn. EnginD af meðlimum safn-
aðarins hefði tekið til greina skipunina
um að koraa saman við kirkjuna.
En Blenkins hló illgirnislega og ypti
öxlum um leið og hann gekk að Kaff-
anum, er hafði ekið vagni Miillers.
— Góðan daginn, Sambo, eða hvað
þú heitir. Svona lítillátlega byrjaði
hann tal sitt.
Kaffinn hneigði sig önuglega. það
hafði ávalt verið vel farið með hann
á heimili hans og hann var því sama
sinnis sem húsbóndinn við alt sem
enskt var.
— Nú! hélt Blenkins áfram glað-
lega. Hefir hvítimaður þinn (boaai)