Ísafold - 24.01.1912, Blaðsíða 2

14
ISAFOLD
Tugamál.
ii.
Það sagði maður, þegar hann las
frönsku nafnaþuluna í ísafold um dag-
inn á lengdarmáli, rúmmáli, lagarmáli
og þungamáli, 20—30 nöfn samtals,
sem hann skildi ekkert í, eins og
ekki er von: að heldur vildi hann
láta úti 100 kr. sekt eða láta snara
sér í nokkurra daga fangelsi, heldur
en læra það hrafnamál, þann ósóma
allan, og skuldbinda sig til að ruglast
aldrei í því.
Það er von, segi eg.
Og þess er ekki nokkur minsta
þörf.
Það getur hvert barn lært á svip-
stundu alíslenzk nöfn á þessu öllu
saman, a f þ v í að það skilur íslenzku
nöfnin undir eins, þegar búið er að
segja því þau einu sinni, og það þreifar
á í huganum, hvað þau merkja, þegar
það er búið að sjá áhöldin sjálft. Þau
skilja undir eins og þreifa á i hugan-
um, hvað er hálfur faðmur, og finst
tilvalið að hafa um það eitt heiti og
ekki nema tvíkvætt: stika, — kannast
óðara við talshættina að stika djúpt,
og stika stórum. Alveg eins venjast þau
undir eins orðinu lœjð, þegar þeim
er sagt, að það sé sama sem lófa-
breidd eða þverhönd. Sama eða líkt
er um hin heitin öll. Þau eru af ís-
lenzkum rótum runnin og því hverju
mannsbarni skiljanleg, og verða þeim
óðara tungutöm.
Er það ekki von, að almenningur
svari sem svo, er þessir fáu lærðu
menn, sem vér höfum, og skilja
frönsku heitin eða látast skilja, eru
að heimta, að hann (almenningur) taki
þau sér einnig í munn, og að óþarfi
og heimska sé að vera að berjast við
að hafa þau á íslenzku — hvað kemur
það mér við, segir hann, þó að tekist hafi
á svo og svo löngum tima aðtroðaþeim
í ykkur eða einhverju hrafli úr þessum
3 tungumálum, sem þau eru sett
saman úr? Þið eða aðrir til þess
færir eru ekki of góðirtil að koma aðþann
veg gerðum orðum á þeim hlutum sem
öðrumáislenzku, líklegaheimsins smíð-
arhæfustu tungu, að vér getum haft
gagn af, aiveg eins og vér höfum til
á voru máli heiti á ótal hlutum öðr-
um, er aðrar þjóðir hafa eða eiga hina
sömu og vér, lifandi og dauðum.
Þessu munu fáir treysta sér til að
bera á móti, þeir er af viti geta og
vilja um þetta mál ræða.
Þeir gæta og eigi þess, þessir tungu-
niðingar, að ekki er nóg, að sýna al-
menningi þá eða þá orðmynd á prenti.
Þeir verða auk þess að kenna að
fara rétt með hana: bera hana rétt
fram.
Menn eru litlu nær að öðrum kosti.
Sá sem þetta ritar átti fyrir nokkr-
um árum í kasti við einn mikils hátt-
ar, hágáfaðan og hálærðan tunguniðing
vorn, sem hafði látið sér hugkvæmast,
að hætta alveg að nota orðið »hugs-
unarfræði* í íslenzku. Eg held, að
honum hafi þótt það vera of almúga-
legt handa jafn-háfleygri fræði. Hann
vildi fyrir hvern mun fara að kalla
hana logik á íslenzku, — eins og hún
heitir á öllum öðrum málum, mælti
hann.
Það er satt: hýn er rituð eða prent-
uð þessu nafni, iogik, á flestum öðr-
um málum.
En hvernig er orðið borið fram?
Því nær á jafnmarga vegu og tungu-
málin eru að tölu.
Því fór sem fór fyrir þeim hálærða
og háleita »vísindamanni«.
Þegar honum var bent á, að hér
um bil hver óskólagenginn maður eða
ófróður í tungumálum, öðrum en ís-
lenzku, mundi og hlyti að segja lojik,
er hann ætti að fara að taka margnefnt
orð sér í munn, — mundi tala um lojik-
ina hans N. N., þá varð honum svo
bilt, að hann steinhætti við þá um-
bót (!) á tungu vorti. Hann stein-
hætti við að reyna að gera »hugsunar-
fræðina* óalandi og óferjandi í tungu
vorri, en smeygja inn í staðinn eða
þröngva öðrum eins hórgetning og
lojikinni. B. J. (Niðurl. næst.)
Leiðrétting. Sú pennavilia hefir
slæðst inn í fyrra hluta þessarar grein-
ar (sjá síðasta bl.), að stofugólf sé 6
ferstikur, ef stofan er 6 stikur á hvern
veg (af 4). En þar átti að standa 36
ferstikur (3 falliS burt).
Þeirri villu fylgja síðan nokkrar
skekkjur aðrar, sem betra er að leiðrótta,
þótt alls ekkert komi við aðalefni grein-
arinnar : því, a ð betra sé að velja tuga-
málsnöfnunum íslenzk heiti:
R e i t u r er ekki 10, heldur 100 fer-
stikur
Teigur er ekki 100, heldur 10,000
ferstikur.
, Flatarmálsröst (100 teigar) er ekki
1000, heldur 1,000,000 ferstikur.
Þar sem stendur fám línum síðar í
greininni: »só hluturinn 10 sinnum
minni«, hefði verið gleggra að bæta við
orðunum: á hvern veg.
Loks er húsið Vinaminni 1000 rúm-
stikur.
Þetta hefir alt verið lagað í sóiprent-
un af greininni allri.
Þá stendur í 2. d. á 2. bls. í 18. 1.
a. n. sama f. a u m a, og í 10. 1. a. n.
ungbörn f. u n g b ö r n.
Þorlákshöfn seld
fyrir 600,000 franka.
Á sunnudaginu var undirskrifaður
kaupsamningur milli eiganda Þorláks-
hafnar hr. Þorhijs Guðmundssonar frá
Háeyri og konsúls I. P. Brillouins
um kaup og sölu á Þorlákshöfn.
Seldi Þorleifur Brillouin jörðina
fyrir 600,000 fr. eða 432,000 kr.
Sjálfur mun Þorleifur hafa keypt Þor-
lákshöfn fyrlr 36000 kr.
ísafold átti í dag tal við hr. Brill-
ouin og leitaði frétta hjá honum um
það, hvað til stæði að gera í Þorláks-
höfn, úr því að hún væri keypt svo
geysiháu verði. En konsúllinn kvaðst
að svo stöddu eigi mega skýra frá
neinu um það efni. Hann færi nú
utan til Frakklands á Ceres og kæmi
hingað aftur í febrúarlok og þá skyldi
hann rjúfa þögnina.
Milli manna gengur sú skotspóna-
frétt, að Banque Francaise standi að
baki Brillouins og fyrir bankanum vaki
að gera höfn í Þorlákshöfn og hag-
nýta sér fossana sunnanlands á marg-
víslegan hátt.
Búnaðarnámsskeið var haldiðí Hjarð-
arholti í Dölum dagana 8.—14. þ. m
Til að flytja erindi voru þeir sendir af
Búnaðarfólagi íslands Einar Helga-
son og Sig. Sigurðsson. Enn-
fremur komu þangað að tilhlutun þess
í sama skyni Jón H. Þorbergsson
fjárræktarmaður og Torfi Bjarna-
s 0 n . Flutti Einar 8 erindi, Siguröur
7 og Jón og Torfi sín 5 hver. Auk
þess hólt síra Ólafur Ólafsson 2, síra
Björn Stefánsson 1 og Páll Ólafsson 1.
Auk þessa voru á hverjum degi haldnir
málfundir um ymiskonar búnaðarmál og
fleira.
Námsskeiðið var vel sótt. Aðkom-
andi um 50 seinni hluta vikunnar, —
nokkru færri framau af henni. Af þess-
um hóp voru 26 bændur.
Að námsskeiðinu loknu fór Sigurður
vestur um Snæfellsnessýslu tii funda-
halda, en Einar hólt heim; hafði þó
fund um matjurtaræktun með bændum
í Miðdölunum.
Jón H. Þorbergsson ferðast um í vet-
ur og leiðbeinir bændum í fjárrækt, Er
hanu búinn að fara um Húnavatnssýslu,
nokkurn hluta af Stranda- og Barða-
strandarsýslu, er nú á ferð í Dölunum,
fer þaðan um Snæfellsnessýsln og síðan
um Borgarfjörð'.
»Gullrass«. Síðasta »Reykjavik« flyt-
ursamtai milli Hrapps nokkurs (L.H.B?)
og Brands nokkurs (Skálabrands?). Hof.
er vitaskuld Jón Ólafsson og kallar hann
sig »Giznr gullrass«, og finst honum
auðsjáanlega Gizurs nafnið vel til
fundið. Þá er orðið »gullrass« gott uni
Jón Ólafsson nú, þann Jón Ólafsson,
sem Heimastjórnarliðið er búið að láta
fá svo mikið af bitlingagulli af almanna-
fó, að sjálfsagt er nægilegt til að gylla
hann á þessum stað, til aðgreiningar frá
þeim J. Ól., sem fyrir 2 árum þóttist
eigi geta borgað nema 25 aura af hverri
krónu, sem hann skuldaði. En hræddur
er eg um, að hversu mikið sem heiman-
stjórnarmenn gylla þennan stað á Jóni
Ól., þá verði altaf eftir stóri, svarti
bletturinn á tungunni á honum.
Ormur í auga.
------1------
Pistlar úr sveitinni.
Það hefir löngum brunnið við, að
fréttir íslenzkra blaða úr einstökum
héruðum landsins hafa verið fáar og
smáar, svo fróðlegt sem það þó væri
fyrir alla að vita hvað er að gerast í
öðrum héruðum landsins — og nyt-
samlegt eigi sjaldan. Því að tíðindi
um ýmsar framkvæmdir og nýungar
í eÍHu héraðinu hvetja til slíks hins
sama -í öðru.
Til þess að reyna að ráða bót á
þessu fréttaleysi, hefir Isajold nú verið
sér úti um Jasta tiðindamenn í öllum
héruðum landsins, sem rita blaðinu alt
sem fréttnæmt gerist, hver i sínu
héraði.
Nokknrir fréttapistlar hafa þegar
borist og byrja þeir í blaðinu í dag.
Vér væntum þess, að iesendutn vor-
um þyki vænt um þessa viðleitni Isajold-
ar til þess að sjá þeim fyrir sem allra-
ítarlegustum og áreiðanlegustum frétt-
um landshornanna í milli.
í þessu efni svo sem öðsum vill
ísafold reynast bezta blað landsins.
Ritstj.
Snæfellsness- og Hnappadalssýslu (Suðaust-
urhl.)
Mannaldi. Hinn 10. okt. andaðist Oli
Jón Jónsson bóndi á Stakkhamri i Mikla-
holtshreppi, maður á limtugsaldri. Hann
var orðlagður fyrir atorku og dugnað, bæði á
sjó og landi. Krabbamein varð honum að
bana. Hann lét eftir sig ekkju og 5 börn.
Hinn 18. desbr. lézt Steinbjörg Bjam-
ardóttir húsfreyja að Fossi i Staðarsveit,
38 ára að aldri. Hún var aö dómi allra
er þektu hana ágeetiskona. Danðamein
hennar voru afleiðingar af barnsburði.
Almennar framkvœmdir eru hér litlar,,
eða eigi verður annað séð. Vegagerð kér
um sveitir er mestmegnis eftir gamla lag-
inu, viðgerðir á Bmáköflum, er verstir þykja
yfirferðar, og eru slikar unabætur oftast
ómerkilegar og endingarlitlar. — Samgirð-
ingar engar.
Búnaðarfélög eru hér i hverjum hreppi,
en litt er mér kunnngt nm framkvæmdir
þeirra. Hér i sveit var allmikið unnið að
jarðabótum næstl. vor. Mest var það túna-
sléttun og nátthagagirðingar; enn fremnr
vörzlngirðingar og vatnsveitur. Tilraun
var gerð lítilfjörleg með ræktun fóðurrófna
af 2 mönnum eða 3, em hepnaðist fremnr
illa. Annars brást öll garðrækt víðasthvar,
sökum kulda að vorinu og fram eftir sumri.
Skógrækt er hér engín. Eigi er mér kunn
dagsverkatala i búnaðarfélaginu hér, enda
vinna menn jarðabótastörf sin mestmegnis,
hver í sínu lagi, þótt félagsvinna sé talin.
Engan fund hefir félag þetta baldið siðan
fyrir nál. 2 árum. Sýnir þetta alt of vel,
hversu danfur er félagsáhugi almennings,
að geta unað þeirri stjórn, er svo tilfinnan-
lega vanrækir fundahöld. Flestir bændur
sveitarinnar munu teljast félagar búnaðar-
félagsins, en danflegur virðist mér félags-
skapur þessi.
Lestrarfélög eru: annað i Eyjahreppi, en
hitt i Staðarsveit. Lestrarfélag Eyhrepp-
inga er mér eigi kunnugt um, en i Staðar-
sveit er þvi þannig háttað, að bein tillög
eru engin, en sveitarsjóður á að leggja fram
fé til bókakaupa. Bókasafnið er eign sveit-
arfélagsins og eiga allir gjaldendur sveitar-
sjóðsins aðgang að þvi. Sveitarstjórnin á
að annast bókasafnið, bókakaup »g útián
bóka. Bókasafni þessn var komið á fót
fyrir nál. 5 árum raeð tombóluhaldi og vóru
forgöngumeen fyrirtækis þessa eiustakir
menn (Jón G. Sigurðsson og Guðlaugur
Jónsson). Síðan var það stutt með fjár-
framlögum úr sveitarsjóði. Bækurnar voru
mikið notaðar fyrstu árin eða meðan eg
var i sveitarstjórninni, en eftir að hrepps-
nefndin var skipuð nýjum mönnum hefir
hún lítt sint þvi. Litið sem ekki hefir
verið lagt til þess af sveitarsjóði og eigi
hirt um útlán bóka. Verður eigi annað
sagt en að hókasafnið sé i hinni mestu ó-
hirðu. Mest eftirsókn virtist vera eftir
sögubókum og ljóðmælum. Fræðibækur
voru minna lesnar. Eigi verður sagt að
lestrarfýsn sé hér mikil, enda er þess varla
að vænta; það mátti heita, að naumast sæ-
ist hér bók á bæ, áður en bókasafn þetta
kom til sögunnar og bóklestur þvi lítt þekb-
nr. Allmikið virtist lestraráhuginn aukast,
er mönnum gafst, völ á bókum, og mikið
gagn mundi bókasafnið gera, ef sæmiiega
væi* á haldið af hálfu sveitarstjórnarinnar.
Þá er því var skilað i hendnr núverandi
hreppsnefndar var safníð um 200 bindi eða
nál. þvi, mestmegnis þjóðlegar alþýðabækur.
Af öðrum félagsskap má nefna Goodtempl-
arstúku, er stofnuð var hér i Staðarsveit 2.
apríl næstl. ár og glimufélag, er kvað vera
nýstofnað i Miklaboltshreppi. Um glimu-
félagið verður litið sagt að svo stöddu.
Félagatalan mun vera 14 eða 15. Good-
templarstúkan (Saga nr. 166) er fámenn
enn sem komið er og virðast margir henni
lítt hlyntir.
Rjómabú er hér i sveitinni. Nær svæði
þess út i Breiðuvik og austur i Miklaholts-
hrepp. Erfiðlega hefir stofnun þessi gengið
til þessa og liggja til þess margar orsakir.
Frekara skal eigi um það sagt að sinni.
Komið hefir til mála að stofna iþrótta-
félag í Staðarsveit, en önnur framfara-
mdl er mér eigi kunnugt um, að séu í und-
irbúningi.
Sjávarútvegur. Einn véiarbátur gekk
frá Búðum til fiskiveiða næstl. sumar og
mun hafa aflað ailvel. Fiskigengd var
®ngin hér að súnnenverðu, og sótti bátur-
‘nn allan afla sinn vestur undir Jökul.
Silung8veiði í vötnum var allgóð næstl.
haust í Staðarsveit.
Heyskapur. Alment var grasvöxtur í
góðu meðallagi á útjörð, en i minna lag;
á túnura. Nýting ágæt fram til ágústmán-
aðarloka, en eftir það hröktust hey nokk-
uð. Yfirleitt mun ásetning manna vera
með betra móti.
Mentamdl. Alþýðuskólar eru hér engir
og barnakensla fer fram í farskólum víð-
asthvar.
í einstöku stöðum er heimakensla. Sú
vill raunin á verða, að þar sem ástæður eru
til heimakenslu ber hún betri árangur en
farskólarnir, enda gerast kennarar misjafnir,
en eitt er sameiginlegt með þeim öllum:
kaupið er jafnhátt, hvort sem kennarinn er
starfi sínu vaxinn eða eigi. Litlum umbót-
um hygg eg, að barnafræðslan hér um
slóðir hafi tekið með hinu nýja fyrirkomulagi,
og kostnaðarsamt mun flestum þykja það.
Einknm eru fræðslulögin erfið þeim, er
undanþágu fá frá farskólunum — sem naum-
ast verðskulda skólanafn sumir hverir —
því að þeir menn verða samkvæmt lögun-
um að greiða tiltölulegan hluta af kostnaði
farskólanna, þótt eigi hafi þeirra nokkur not.
Stjórnmdl. Fremur mun stjórnmálaá-
hugi vera lítill hér i sveitnnum. Þó má
fullyrða, að i Staðarsveit er almenningur
eigi ánægður með kosningaúrslitin i heild
sinni, enda mun sjálfstæðismönnum fremnr
hafa fjölgað en fækkað frá þvi kosningar
fóru fram næst á undan. Að eins örfáir
menn teljast til heimastjórnarflokksins. —
Almenn óánægja út af atferli ráðherrans
núverandi i bankamálinu. Flestir hugsandi
menn telja og slðasta alþingi hafa framið
lögbrot, er það hrifsaði til sln dómsvaldið
i máli þessu. Svo langt nær þó skynsemi
margra alþýðumanna að geta gieint sundur
löggjafarvald og dómsvald eða úrskurðar-
vald.
1 hugum manna eru einna rikastar þessar
tvær spurningar: »Hvernig fer næsta þing
með stjórnarskrármálið?« og »verður sam-
bandsmálið tekið til meðferðar á næsta
þingi?« — Gagnvart siðari spurningunni
hugga menn sig við marg-yfirlýst loforð
nm að sambandsmálið verði látið liggja
milli hluta, og í stjórnarskrármálinu vilja
menn treglega hugsa sér, að fulltrúar þjóðar-
innar reynist þeir ódrengir að ónýta málið.
Heilsufar. Kvillasamt hefir verið og
er hér i sveitunum um þessar mundir. Fólk
veikist meira og minna á flestum bæjum
af sjúkleika nokkrum, er virðist bera keim
af taugaveiki, en er fremur vægur. Sumir
liggja þó viku til hálfsmánaðar tlma. Hægt
fer nmgangsveiki þessi yfir og engir hafa
dáið úr henni svo eg viti. Hálsbólga hefir
og gert vart við sig viða, en eigi kveðið
mikið að henni. Krabbamein eru farin að
verða tíð hér um slóðir. Einn bóndi í
Miklaholtshreppi nýlega dáinn úr slíkri
meinsemd (sjá að framan), annar langt leidd-
ur af sams konar meini og hinn þriðji hér
i Staðarsveit ef til vill með þennan sjúk-
dóm lika.
Prestlaust hefir hér verið frá þvi í fyrra
haust. Á prestsetrinu Staðastað var mess-
að þrisvar sinnum í fyrra vetur, lltið eitt
oftar i sumar sem leið og tvisvar sinnnm
það sem af er vetrinum. Sökum prestleys-
isins hafa lik orðið að standa nppi 5 og 6
vikur, og er slikt meira en óviðfeldið. Dauft
er að vlsn trúarlífið hér og kirkjulifið, og
er það engin nýung, en óánægja mun þó
töluverð yfir núverandi ástandi í kirkjuleg-
um efnum.
Veðrdttufar hefir verið ágætt. Framan
af haustinu voru að vísu rigningar miklar,
en frá miðjum október hefir mátt heita fá-
gæt öndvegistið, jörð alauð og lítt frosin
alt til ársloka. Frostkaflar hafa komið eitt-
hvað þrisvar sinnum en varað stutt og
þiðnað klaki úr jörð á milli. Aldrei komið
föl á jörð, sem teljandi sé, nema 6. des.; þá
kom snjór skóvarps-djúpur eða tæplega það.
Meiri varð snjór þessi litið eitt, er sunnar
og austar dró, en eigi hélst föl þetta nema
5 daga. Að öðru leyti hafa verið hægvið-
ur og hlýindi, oftast rigningalitið. Á jóla-
föstunni oft hiti 5° á R. í desembermánuði
hafa oft sést vígahnettir og þykir óvana-
legt. Lá við að sumum yrði felmt við slik-
ar sjónir, þvi að engir eða fáir minnast
þess að Lafa séð þær áður.
Hofgörðum 31. desbr. 1911
Jón O. Sigurðsson.
Aðflutningsbannið.
Rödd frá Danmörku.
Það er fátítt, að aðflutningsbann-
lögunum sé léð liðsyrði í Danmörku.
En í blaðinu »Östsjællands Folkeblad*
frá 5. jan. er grein, sem skýrir satt
og rétt frá bindindishreyfingunni og
bannlögunum vor á meðal. Greinin
endar á þessum orðum:
Að það (aðflutningsbannið) sé ágætt
fjárhagslega, um það getur enginn ver-
ið í vafa. Hundruð þúsund króna
sparast í beinum gjöldum. En
hinar opinberu hagfræðisskýrslur gefa
mönnum litla hugmynd um hvað
áfengið kostar þjóðfélagið mikið í
gjöldum til fátækraframfæris, lögreglu
og varðhalda, geðveikrahæla og spí-
tala. Bannlögin íslenzku eru tilraun
heillar þjóðar til að losa sig að fullu
og öllu við þjóðarmeinsemdina þá, er
áfengi nefnist.
---------------------
Fróðleikssafn Isafoldar.
11.
Lagst yfir Ermarsund.
Ermarsund er réttar 28 rastir, þar
sem það er mjóst. Það er sama sem
nær 38/4 míla dönsk.
Lengi hafa afreksmenn þrtytt þá
raun, að synda yfir það í einni lotu.
En tekist hefir það engum, svo að
víst sé, fyr en í haust sem leið.
Það var lengi haft fyrir satt að vísu,
að fyrir rúmum 36 árum, siðla sum-
ars 1875, hefði enskum höfuðsmanni,
er Webb hét, lánast að leysa þessa
þraut af hendi. En margir urðu til að
rengja það. Sumir fullyrða, að hann
hafi látið lítinn gufubát hafa sig í togi
alllangan spöl. Aðrir halda því fram,
að hann hafi hvílt sig hvað eftir annað
í báti, sem fylgdist með honum. Ekki
nógu rammlega um búið, að ekki yrði
slíkum prettum við komið. Stórfé
lagt við og fyrir því svikafreisting
lítt viðráðanleg.
Webb druknaði nokkrum missirum
eftir í Niagaraelfi í Vesturheimi, } enn
óárennilegri sundþraut. Hann lagðist
yfir ána rétt fyrir neðan fossinn sam-
nefnda, í straumiðunni þar.
Það er landi Webbs, er Ermarsunds-
sundþrautina hefir loks unnið, og svo
umbúið, aðengin leið erfyrirað þræta.
Fjöldi vitna, er það staðfesta.
Hann heitir Burgess og á heima í
París. Hann hefir járnsmíðar sér að
atvinnu. Sjö sinnum hafði hann lagt
í að reyna sundþraut þessa, en gefist
upp öll skiftin sjö.
Hann hóf 8. tilraunina 5. sept. í
haust, kl. 1050 árdegis, og lagði til
sunds Englands-megin, úr vík þeirri,
er kend er við Margréti hina helgu.
Allsber varhann að kalla má, og hafði
nuddað allan skrokkinn í harpeis og
svínafeiti, hafði leðurgrímu fyrir and-
liti og gler fyrir augum til hlifðar við
öldugangi. Mótorbitur fylgdi honum
með vistir o. fl. Það var rauða úr eggi
og keks, er hann nærðist á á sundinu,
og við og við á ofurlitlu af hænsakjöti.
Webb hafði nærst á lýsi, spiritus, kaffi
og öli.
Alt gekk slysalaust fullar tvær eyktir
hinar fyrstu. Vart varð við hann af
mörgum gufuskipum, er leið áttu um
Ermarsund að vanda, og kváðu þaðan
við áköf fagnaðaróp.
Þá skall yfir megn þoka svo þétt,
að motorbátnum veitti örðugt að fylgj-
ast með sundmanni og missa ekki
sjónar á honum. Það seinkaði ferð-
inni til muna. Þá verður hann fyrir
áköfum austanstraumi, er bar hann
afleiðis. Og er hann var kominn í
rétt horf aftur, var komið útfall og
sogaði hann frá landi.
Um dagmál morguninn eftir átti
hann örskamt að landi. En þá var
svo af honum dregið, að við lá að
hann gæfist upp, að hann segir sjálfur.
Þá birti í lofti og fór að falla að.
Aðfallið létti undir sundið. Þetta var
nær höfða þeim á Frakklandsströnd,
er nefnist Gránefur. Þar sér hann,
hvar standa mörg hundruð manna og
kyrja á víxl þjóðsöngva Frakka og
Breta, La Marseillaise og God save
the king.
Að jöfnum báðum dagmála og há-
degis (kl. 10V2) Þar hann að landi, og
var þá tíu mínútum fátt i sólarhring
frá því er hann lagðist til sunds. Hann
var samstundis borinn inn i rúm og
svaf 7 stundir í einum dúr. Þegar
hann vaknaði, lá ofan á sænginni
árnaðarsimskeyti frá Georg konungi.
Afmælissjóður Heilsuhælis-
, félagsins. Síðustu dagana hefir
Isafold fengið þessar afmælisgafir til
Heilsuhælisins 22. jan.: Ólafur Óskar
Þórðarson (8 ára), Æsustöðum í Mos-
fellssveit 1 kr., 24. jan. Vilhjálmur
Bjarnarson Rauðará 10 kr.
Munið afmælissjóðinn I — Látið af
hendi rakna á afmælum yðar 10 aur.
— 10 kr. — eftir ástæðum. Safnast
þegar saman kemur.
Maunalát.
Látin er hér í bænum (19. þ. m.)
í hárri elli ekkjufrú Maria Hall, móðir
Guðrúnar ekkju Ásmunds sál. Sveins-
sonar.
Þ. 22. jan. lézt ennfr. jungfr. Sol-
veiq Thorqrímsen á 65. ári, dóttir
Guðm. heit. Thorgrímsen verzlunar-
stj. á Eyrarbakka, en systir frú Ástu
Hallgrimsson, frú Eugeníu Nielsen og
þeirra systkina. Solveig heit. var
heilsutæp (hjartasjúkdómur) mikinn
hluta æfinnar, þótt fótavist hefði oft-
ast fram undir andlátið.
Jarðarför hennar fer fram þriðjud.
30. jan. frá Templarasundi 3.