Ísafold - 24.01.1912, Blaðsíða 3

ISAFOLD
15
Bókaralögleysan enn.
Vér gerum ráð fyrir, að lesendur Isa-
ýoldar séu löngu gengnir úr skugga
um það, að ráðherra Kr. J., með því
að skjóta skolleyrum við tillögum
bankastjóra Landsbankans um hvern
skipa bæri i bókarastöðu Landsbank-
ans, hafi brotið beint í bág við gild-
andi lög, er heimta, að hatin fari í
því efni eftir tillögum bankastjórnar,
þ. e. þeirra tveggja manna í banka-
stjórn, er öllu ráða um málejni, sem
bankann varða, meðan pd ei%i qreinir á
en ekki móti þeirra tillögum, svo sem
gert hefir hr. Kr. J.
Inst inni mun og hr. Kr. J. finna
til þess, að ísafold hefir alveg á réttu
að standa í þessu máli. Svo ber og
vel í veiðar fyrir oss, að herra Kr. J.
sjálfur fyrir 6—7 árurn var á alveg
sömu skoðun og vér, er eins stóð á:
sama staðan veitt þá móti tillögum
meiri hluta f áverandi bankastjórnar.
Varnarskrif ráðherrablaðsins fyrir
því, að það sé ekki lagabrot, sem ráð
herra sjálýur heýir talið lagabrot áður
— eru því harla brosleg — eins og
hver maður getur séð.
Vér sjáum enga ástæðu til að halda
áfrarn karpinu við ráðherrablaðið um
lagahlið þessa máls — þykjumst vita
með vissu, að allir glöggir menn séu
þar á voru máli, og jafnvel ráðherra
sjálfur inst inni, Og hjali þess um,
að umsækjandinn, sem hafnað var,
geti ýarið i mál við ráðherra er vita-
skuld slegið fram út í loftið. Slíka
lögleysu á þingið að víta og koma
fram ábyrgð fyrir. En »klikuþing em-
bættasamábyrgðinnar« i sumar er nú
auðvitað til annars líklegra.
En með því að ráðherrablaðið liefir
ætíð öðru hvoru verið að ota fram
nöfnum umsækjenda, svo sem héldi
það, að eitthvað græddist málstað þess
með því, — svo sem væri sá er stöðuna
hlaut (síra R. T.) svo miklu hæfari í
hana en sá (hr. A. J.) er eigi fann
náð fyrir augum hinnar gautlenzku
hágöfgi, — þykir oss eigi úr vegi að
birta umsókn hr. A. J. ásamt nokk-
urum meðmælum, er henni fylgdu (þó
vantar því miður umsögn bankastjór-
anna tveggja). Ráðherrablaðið kvittar
væntanlega fyrir þcssi skjöl með því
að birta umsókn og meðmæli hins út-
valda bókara og getur þá almenning-
ui dæmt um:
Utnsókn A. ý.
Eftirrit.
Reykjavík 10. nóv. 1911.
Hérmeð leyfi eg mér virðingarfylst
að æskja þess, að hinu háa stjórnar-
ráði mætti þóknast að veita mér bók-
arastöðuna við Landsbankann, sem eft-
ir fráfall fyrv. bókara, [Alberts Þórð-
arsonar, er auglýst til umsóknar.
Auk þess sem eg sérstaklega styð
umsókn mina við meðmæli banka-
stjóranna beggja, sem stjórnarráðinu
er kunnugt um, að eg nýt til þessar-
ar stöðu, leyfi eg mér að láta fylgja
staðfest eftirrit af meðmælum mér til
handa: frá stra Birni Þorlákssyni á
Dvergasteini, frá Bæjarstjórn Seyðis-
fjarðarkaupstaðar, frá Jóh. Jóhannes-
syni sýslum. og bæjarfógeta á Seyð-
isfirði, og frá Eggert Briem skrifstofu-
stjóra i Reykjavík.
Ennfremur leyfi eg mér að benda
á það, að meðan eg dvaldist á Seyðis
firði, var eg átta sinnum settur til að
tjóna embættum sýslumanns í Norð-
ur-Múlasýslu og bæjarfógeta á Seyð-
isfirði um skemri og lengn tíma, sem
sé með amtsbréfum 31/s 1896, ai/7
1898, 2% 1899, % 1902, lfl/6 1904,
% 1904 og stjórnarráðsbréfum 25/4
1906 og al/5 s. á.
Virðingarfylst
A. Jóhannsson,
Til
Stjórnarráðs íslands.
Meðmalin með Á. ý.
Um Arna Jóhannsson sýsluskrifara
á Seyðisfirði, sem eg hefi þekt um
mörg ár og haft náin kynni af sið-
ustu árin, gef eg þetta vottorð.
Hann er vandaður maður og áreið-
anlegur og væri óhætt að trúa hon-
um fyrir hverju starfi, sem hann hefði
þekkingu til að gegna. Bindindismað-
ur er hann og mjög reglusamur. Skrif-
stofustörfum hefir hann gegnt lengi
og hefir þótt léysa þau einkar vel af
hendi. I forföllum sýslumanns og
bæjarfógeta hefir hann haft á hendi
störf hans og hefir honum farið það
vel úr hendi. Hann er og maður
mjög vandvirkur og reikningsmaður
hinn bezti.
Dvergasteini 26. maí 1904.
Björn Þorláksson.
Utdráttur
úr gjörðabók fyrir bæjarstjórn Seyðis-
fjarðarkaupstaðar af fundi bæjarstjórn-
arinnar föstud. 14. september 1906.
Bæjarstjórnin tekur það fram ein-
róma, að húu hafi verið og sé mjög
ánægð með það, hvernig fyrverandi
bæjargjaldkeri Árni Jóhannsson hafi
leyst það starf sitt af hendi og lýkur
lofsorði á þá reglusemi, vandvirkni og
nákvæmni, er öll reikningsfærsla hans
ber vott um. — — — — —
Réttan útdrátt staðfestir.
Jóh. Jóhannesson.
í 9 ár, frá 1897—1906, var herra
Árui Jóhannsson skrifari minn og
hefir nokkrum sinnum gegnt embætt-
utr mínum að öllu leyti i fjarveru
minni og það mánuðum saman. í
öll þessi ár reyndist hann mér greind-
ur, vel upplýstur, reglusamur og sam-
vizkusamur maður, sem eg í hverju
einu gat reitt mig á. Að sjálfsögðu
hefi eg oft trúað honum fyrir stórum
fjárupphæðum og reynt hann að sömu
ráðvendni og nákvæmni í peningasök-
um sem öðru. I sjö ár var hann
bæjargjaldkeri Seyðisfjarðarkaupstaðar
og fórst það snildarlega úr hendi.
Mér er því ljúft að gefa herra Áma
Jóhannssyni mín beztu meðmæli og
láta í ljósi það álit mitt, að hann
sé mjög vel fær um að hafa á hendi
hvern þann starfa, sem eigi þarf sér-
fræðisþekkingu til.
P. t. Reykjavik 10. sept. 1907.
Jóh. Jóhannesson
sýslum. og bæjarfógeti.
Að þar til gefnu tiíefni vottast hér-
með, að öll þau ár, er Árni Jóhanns-
son biskupsskrifari var sýsluskrifari á
Seyðisfirði, hafa allir reikningar úr
Norður-Múlasýslu og Seyðisfjarðar-
kaupstað verið í bezta lagi að öllu
leyti, og mun Árni Jóhannsson hafa
átt mestan þáttinn í undirbúningi
þeirra og samningi.
Reykjavík 11. mai 1908.
Egqert Briem.
Mundi ráðherra hafa haft betri vott-
orð eftir að fara um hinn umsækj-
andann, er hann þóttist þurfa að
brjóta í bág viö gildandi lög til að
koma honum að?
Thore-félagið
og póstferðasamningarnir.
í »Reykjavík«, sem út kom á laug-
ardaginn var, skrifar Tón Ólafsson
St. Sannl.) að simað hafi verið 14.
>. m. til póstmeistara ýrá Norðfirði,
ið skipstjórinn á Austra, (er þar hafi
rá verið staddur) hafi neitað að flytja
ýóstinn í land og sækja póstinn i
and.
Frá Norðfirði hefir aldrei verið sim-
að neitt i þessa átt, heldur frá Eski-
firði og það hefir aldrei verið simað,
að skipstjórinn á Austra hafi neitað
að flytja póst i land.
Tvisvar segir J. Ól. ósatt i 8 lín-
um, sem koma fram sem tilgreining
á ákveðnu símskeyti.
Þá segir J. Ól., að með þessu hafi
Thorefélagið rofið samninginn við
andsstjórnina. Samningur þessi nær
eigi til póstflutnings milli latida held-
ur að eins í strandferðum. í 5. gr.
samningsins, Stjórnartíð. 1909 bfs.
177, stendur svo: »Félaginu er skylt
að flytja á öllum þeim ferðum, sem
um getur í 1. gr., póstflutning allan
— bréf og bögla — í tnillilandaýerð-
utn milli Danmerkur og Islands ýram
og aýtur, pó að eins eftir sérstökum
samningi og gegn sirstöku gjaldi. (Let-
urbr. blaðsins).
Þenna samning hefir stjórnin neit-
að að gera, talið sér ekki hægt vegna
aðgerða síðasta alþingis. Thorefélag-
itiu ber því eigi að flytja neinn póst-
flutning milli landa, nema samkvæmt
póstlögunum. En samkvæmt 9. gr.
þeirra laga ber félaginu sérstakt gjald
fyrir slikan flutning og skal flytja
póstinn í land, en ekki sakja hann í
land. Félagið hefir því engan samn-
ing brotið, en hegðað sér fyllilega
samkvæmt póstlögunum.
Rógur heimastjórnarblaðanna um
Thorefélagið verður annars rækilega
athugaður hér í blaðinu bráðlega.
Tíðindasmælki
handan um haf.
— Fullar 100 milj. kr. (120 milj.
lírar) hefir hernaður ítala í Tripolis
kostað fyrir rúmum ntánuði. Það
fylgdi þeirri sögu, að þeir ættu enn
450 ntilj. lírur í ríkissjóði. Þeir eru
þá ekki á hjarni staddir.
— Kaupskipafloti alls Danaveldis
var fyrir rúmu ári, er síðast var talið,
3648 og tók 321,457 smál. Þar af
voru 3005 seglskip og mótorskip, nær
110,000 smál., og 642 gufuskip með
rúmar 412,000 smál. Fullum 40
árum áður voru seglskipin 2719 en
gufuskip 89.
— Prestur gengur aý trúnni. Það
bar til í Bröndbyvester á Amakri fyrsta
sunnudag eftir nýár, 2. þ. m., að
sóknarpresturinn þar, E. C. N. Bar-
fod, lýsti því í kórdyrum, eftir pré-
dikun, að hann ætlaði að sækja um
lausn frá prestsskap, vegna þess, að
hann væri hættur að trúa á guðdóm
Krists og endurlausn. Hann er nær
hálfsjötugur, stórmikilsverður maður
og töluverður rithöfundur. Eftirlaun
fær hann engin og er maður efnalaus.
— Svíar eru teknir til að flytja
blautan fisk í kælivélum á markað
suður á Frakkland og Sviss. Hann
helzt óskemdur 9 daga.
Reykjavikur-annáll.
Oðnir: Jórann Magnúsdóttir ekkja, 83
ára frá Urriðakoti við HafnarfjörO. Dó 14.
jðn.
Jón Bjarnaaon málari Hverfisg. 27 A.
37 ára. Dó 14. jan.
QaÖrún Þorvarðsdóttir Laugav. 51, 53
ára. Dó 17. jan.
Guðrún Jónsdóttir Skagfjörð gift kona
Spitalastig 9, 33 ára. Dó 18. jan.
Kristin Hallgrimsdóttir ekkja Bakkastíg,
78 ára. Dó 18. jan.
Anna Margrét Hall ekkjufr. Þingholtsstr.
24, 93 ára. Dó 19. jan.
Sigr. Sigurðardóttir e. i Garðbæ, 72 ára.
Dó 21. jan.
Solveig Thorgrimsen Lækjarg. 14, 61 ára.
Dó 22. jan.
Hallbera Þorkelsdáttir ekkja Smiðjust. 2,
74 ára. Dó 16. jan.
Englandsfiskurinn. Þess var getið i sið-
asta blaði, að botnvörpungurinn Marz seldi
afla sinn fyrir 1000 pd. st. og befði það
verið langmesta verð, er fengist hefði fyrir
fiskfarm enn sem komið væri. Langmest*
var ef til vill of sagt, að þvl er oss er tjáð,
)vi að Forsetinn kvað hafa selt fiskfarm
eitt sinn fyrir 978 pd. st. — En nú hefir
Skúli fógeti fengið enn meiri fúlgu fyrir
sinn fisk; seldi hann núna um helgina fyrir
18034 pd. st. eða 18612 kr.
Forseti er á útleið með vænan farm. Snorri
Sturluson í þann veginn að halda út.
Fermingarbörn. Börn þau, er séra Jóh.
Þorkelsson á að ferma i vor, komi i dóm-
kirkjuna miðvikud. 24. þ. m. kl. 5. siðd., en
fermingarbörn séra Bjarna Jónssonar fimtu-
dag 25. þ. m. kl, 5 siðd.
Grettismenn. Annað kvöld verður efnt til
kvöldskemtunar i Iðnaðarmannahúsinu til
ágóða fyrir sundskálann við Skerjafjörð.
Það er hvorttveggja, að vert er fyrirtækið
þess, að styrkt sé og eins hitt, að boðið
verður upp á fjölbreytta skemtun: Isienzk
bændaglima, sjónieiknr, sem enginn veit
hverir leika; dr. Gruðm. Finnbogasen fer
með sögu eftir Selmu Lagerlöf, >beztu sögu,
sem hann þekkir< og er hún frumþýdd af
honum. Loks sýna þeir Benedikt Waage
og Sigurjón Pétursson hina heimsfrægu leik-
fimi J. P. Miillers, hins danska: Min að-
ferð — leikfimi, sem gerir gamla menn
unga, gigtveika liðuga, sjúka kavska — leik-
fimi, sem hver maður ætti að temja sér og
nota nú tækifærið til þess að komast að
sjálfsraun um, hvern veg hún bezt verður
tamin.
Hjuskapur: Eirikur Ingvarsson og ym.
Guðrún Steinsdóttir, Ananaustum. (lift 19.
jan.
Qunnl. Illugason sjóm. og ym. öuðriður
Guðmundsdóttir, GirettÍBgötu 45. öift 20. jan.
Leikhúsið. Enn ér verið að leika Fjalla-
Eyvind og aðsóknin söm og jöfn. Er nú
búið að leika hann 15 sinnum. Ekkert leik-
rit hefir átt eins mikilli hylli að fagna hér
i sveit — annað en Nýdrsnótt lndriða
Einarssonar. Hún hefir verið leikin 25
sinnnm alls.
Leikfélagið er nú tekið að æfa annað
leikrit, sem ætlast er til, að hlaupi af stokk-
um f næsta mán. miðjum. Það er hið heims-
fræga skáldið Schillers: Die Rduber (Ræn-
ingjarnir). Aðalhlutverkið í þeim leik Franz
Moor ætlar Árni Eiriksson að leika. Það
er nokkuð að spreyta sig á. í leiknum er
að eins einn kvenmaðnr—leikinn afjungfr.
öuðrúnu Indriðadóttir, en tylft er karl-
manna, er hlutverk nokkur hafa með hönd-
um, fyrir utan talsvert af aukafólki.
Nýr botnvörpungur. Hjalti Jónsson kom
í fyrri nótt hingað á brezkum botnvörpung
sem hann og félagar hans hafa leigðan um
nokkura mánaða, skeið í stað Lord Nelsons,
þess er sökk við Skotlandsstrendur. Þessi
botnvörpungur heitir A. G. og er 125 fet
á lengd.
Marzfélagið er annars að láta smíða sér
nýjan botnvörpung i Hull. Hann á að verða
fullger um miðjan júni.
Söngfélagiö 17. Júni hefir í hyggju að lofa
Hafnfirðingum að heyra til sin. Stendur
til, að söngvararnir fari til Hafnarfjarðar á
sunnudag og efni til samsöngs stundu fyrir
miðaftan eða svo.
Lýðskólinn í Hjarðarholti var stofn-
aður í fyrra meS 14 nemendum, en í
vetur eru þeir nær 20, stúlkur og pllt-
ar, flest úr Dalasýslu. Kensluna hafa
á hendi prófastur Ólafur Ól&fsson, síra
Björn Stefánsson og Páll Ólafsson. —
Skólinn er í nýju húsi, er prófastur bygði
í sambandi við íbúðarhús sitt.
Útsvörin í Hafnarfirði. L e i ð r .
L listanum yfir útsvörin í Hafnarfirði í
næst-síðasta blaði hefir fallið úr nafu
Böðvars Böðvarssonar bakara.
Hann ber 120 kr. útsvar.
Bæjarstjórnarkosningaruar
Fram-listinn sem birtur var í siðasta
blaði er búinn að skifta um haus.
Gamli hausinn (Thor Jensen) var
sniðinn af á laugardagskvöldið, en í
staðinn kominn nr. 2, sem áður var:
■Cnud Zimsen og nr. 5 orðinn Jó-
íann kaupm. Jóhannesson. En mikill
vafi mun um það, hvort Knud Zim-
sen er vel valinn fyrstur á lista —
maður sem hefir átt og á enn svo
mikil viðskiýti við bæinn.
Kvennalistinn hefir fyrst á blaði frú
Guðrúnu Lárusdóttur, en frú Bríeti
nr. 2. — Furðulegt er það af kven-
l’ólkinu og kennir ögn vanþakklætis
:ýrir hið mikla starf frú Bríetar fyrir
réttindum kvenna, að hún skuli eigi
vera sjálfsögð ýyrsta kotia á kvenlist-
anum. Hvernig n.á slikt verða?
Sjálfstæðismenn hafa fund annað
kvöld, fimtudag kl. 5% í Bárubúð —
til undirbúnings bæjarstjórnarkosning-
nnni. Mjög áríðandi að ýjölmenna á
ýundinn.
Hérmeð tilkynnist vandamönnum og vinum,
að jarðarför ekkjunnar Kristrúnar sál. Hall-
grimsdóttur fer fram iaugardaginn 27. þ. m.
og byrjar kl. IP/S f. h. frá Vinaminni á Akra-
nesi. Þeir sem hafa ætlað að gefa krans,
eru eftir ósk hinnar látnu, vinsamlegast
beðnir að gefa andvirði þeirra til sjóðs, er
verja má til liknar fátækum sængurkonum i
Akraneshrepp og veita ættingjar eða prófast-
ur Jón Sveinsson þvi móttöku.
Aðstandendur.
OMatnaður.
Með því að kynna sér gæði og
verð á oliufatnaöinum í verzlun
undirritaðs, getur hver og einn sjálfur
gengið úr skugga um, að hvergi fæst
betri vara né ódýrari en einmitt í
verzlun 8. H. Bjarnason.
Herbergi til leigu á Frakkastig 20.
Reikn ingsey ðublö ð
hvergi ódýrari en í
Bókverzlun ísafoldar.
24
— þú vilt ekki koma inn, eegir
etúlkan?
— Jpakka þór fyrir, Hildur. Eg ætla
á þingið, og þar hlýðir ekki að koma
of seint.
Guðmundur hólt nú beina leið á
þingstaðinn. það lá mjög vel á hon-
um. þetta, að þau Helga hittust, var
liðið úr huga hans. Honum þótti vaent
um, að það var Hildur, sem kom út
í forskygnið og sá vagninn og ábreið-
una og hestinu og eykistygin. það
var ekki hætt við öðru en að hún
hefði tekið eftir því öllu saman. —
þetta var fyrsta skifti, sem Guð-
mundur var viðstaddur þinghald. Hon-
um þótti það bæði fróðlegt og merkí-
legt, og var þar allan daginn. Hann
sat inni í þinghúsinu, er kom að mál-
inu Helgu, sá hana hrifsa til sín biblí-
una og halda velli í viðureign við þá
báða, skrifara og dómara. f>egar öllu
var lokið og dómari hafði tekið í hönd
Ilelgu, stóð Gnðmundur upp og flýtti
sér út. Hann hraðaði sér að beita
hestinum fyrir vagninn og ók fram
fyrir dyrariðið. Honum fanst Helga
hafa aýnt af sér hugrekki og vildi því
25
gera henni sæmd. En það var svo
mikið fát á henni, að hún skildi ekki,
hvað undir bjó fyrir honum. Hún
laumaðist burt undan sæmdinni, er
henni var fyrirhuguð.------
Sama dag kom Guðmundur síðla
kvelds upp að Mýrarkoti. f>að var
lítill bær og stóð utan í hallanum á
jörfa þeim skógi vöxnum, er lá utan
um bygðina. Vegurinn upp þangað
var ekki akfær á vetrum, nema gott
væri sleðafæri, og hafði því Guðmund-
ur orðið að ganga. f>að lá við, að
hann beinbryti sig á eikarstubbum og
steinum, og hann varð að vaöa Iæki,
sem runnu um þveran veginn hingað
og þangað. Hefði ekki verið glatt
tunglskin, mundi hann ekki hafa rat-
að upp að bænum, og hann var að
hugsa um, að það væri örðugur vegur,
sem Helga hefði orðið að ganga þann
dag.
Bærinn i Mýrarkoti stóð í stóru
rjóðri í hór um bil miðjum hallanum
uppi á jörfanum. Guðmundur hafði
aldrei komið þar. En hann hafði séð
þangað svo oft ueðau úr sveitiuni og
28
Guðmundur litaðist um eftir Helgu,
en sá hana hvergi < stofunni. |>á
hugsaði hann, að bezt væri að bíða úti
þangað til hún kærni. Hann skildi
ekki í, að hún væri ekki komin heim.
Verið gat að hún hefði komið við á
leiðinni hjá einhverju kunningjafólki
■ínu til að hvíla sig og fá eitthvað að
borða, Hún hlaut þó að koma bráðum,
ef hún hugsaði til að fá húsaskjól áður
eu nóttin dytti á.
Guðmundur beið enn við úti á hlað-
inu og hleraði, hvort ekki heyrðist
fótatak. f>að var blæjalogn. Enginn
andvari. Guðmundi þótti sem honum
hefði aldrei fundist jafn-hljótt. f>að
var engu líkara en að allur skógurinn
héldi uiðri f sér andanum og væri að
bíða eftir, að eitthvað verulegt bæri
við.
En enginn kom innan úr skóginum.
Ekki brakaði í nokkurri grein og ekki
glamraði í nokkurum steini. f>að ætl-
aði að líða nokkuð áður Helga kæmi.
— Mér þætti gaman að vita, hvað
hún segir. þegar hún sér mig, hugsar
Guðmundur. En ef hún hljóðar nú
upp yfir sig og hleypur inn í skóginn
21
Magnússyni, anzaði hún seint og sfðar
meir, í lægri kljóðum en áður, eins og
húu vildi helzt, að hanu heyrðí það
ekki.
En Guðmundur heyrði það samt.
— Nú, það er þá þú, sem------------,
mælti hann, en hélt ekki áfrarn. lianu
sueri sér frá henni, réttist við i sæt-
inu og talaði ekki orð við hana úr því,
Guðmundur sló í hestinn hvað eftir
aunað, formælti hástöfum vondri færð
og virtist vera í versta skapi. Stúlkan
hafði hljótt um sig stundarkorn. En
brátt fann Guðmundur hana leggja
höndina á handlegginn á sér.
— Hvað vilt þú? spyr hann og leit
ekki við,
Hún bað hann etaldra við suöggvasb,
svo að hún gæti stokkið niður úr
vagninum.
— f>ví þá það? spyr Guðmundur í
lítilsvirðingarróm. Fer ekki vel um
þig?
— Jú, þakka þór fyrir. En eg vil
heldur ganga.
Guðmundur átti í dálítilli baráttu
við sjálfan sig. Honum gramdist slysu,
in sú, að hann hafði farið að bjóða