Ísafold - 17.02.1912, Blaðsíða 2

34
ISAFOLD
Landsbankinn.
Blaðið Lö^rétta flytur á miðviku-
daginn fregnir af því, að bankastjórar
Landsbankans hafi fyrir nokkru sent
stjórnarráðina ákærur á hendur gjald-
kera bankans, Halldóri Jónssyni, en
ráðherra — að lokinni rannsókn —
sýknað gjaldkera og eigi talið ástæðu
til frekari aðgerða gegn honum.
Út af þessari frásögn Lögréttu er
rétt að geta þess, að eftir áreiðanlegri
vitneskju, sem vér höfum fengið, er
þessu ákærumáli, sem Lögr. svo kall-
ar, alls eigi lokið, alls eigi bundinn
endir á það, heldur er von á nýjum
úrskurði frá stjórnarráðinu »innan
fárra daga«, eftir því sem segir í hin-
um fyrsta úrskurði þess, sem birtur
mun í ísafold innan skamms. Hefði
því verið réttara bæði fyrir Lögréttu og
önnur blöð að bíða alveg með frá-
sagnir af því, unz fullrannsakað er.
ísajold hefir þegar frá upphafi, er
kvis fór að berast um þetta mál, talið
það eitt rétt og verið þess fullráðin,
að hreyfa því eigi hið minsta, meðan
eigi væri fullrannsakað. Þess vegna
hefir eigi um það staðið einn stafur
hér i blaðinu hingað til, og hefði eigi
gert heldur nú, ef Lugr. hefði eigi
komið með þessa frásögn.
Að hér sé um all-mikilvægt og al-
varlegt mál að tefla, á því mun enginn
vafi og má því eigi að því hrapa að
neinu leyti. Enginn skyldi trúnað
leggja á hinar margbreytilegukviksögur,
sem um það ganga. A þeim er vita-
skuld engar reiður að henda. Bezt að
bíða átekta, og engan dóm á þetta
mál leggja fyr en nægileg gögn eru
fyrir hendi, en þegar svo er komið
er og jafn-sjálfsagt að skilja hlutdrægn-
ina eftir heima á hillunni, hvort sem
það kemur Pétri eða Páli betur eða
ver.
Valurinn,
danska strandvarnarskipið, kom hing-
að ii. þ. mán. Yfirmaður skipsins
þetta ár er Scheel höfuðsmaður.
S,jálistæöi8félagiö
hélt aðalfund sinn io. þ. mán. í
stjórn voru kosnir: Sveinn Björnsson
yfirdómslögmaður (form.), Sæm. Bjarn-
héðinsson læknir, Arni Jóhannsson
bankaritari, Björn Kristjánsson banka-
stjóri og Björn Rósenkranz kaupm.
Háskólapróf.
Fyrsta prófið við íslenzka háskól-
ann var nýlega tekið — í læknisfræði
— af Ólafi Gunnarssyni. Hann hlaut
i. einkunn.
Skautakapphlaup
voru háð siðastliðinn laugardag úti
á íþróttavelli, joo og iooo stiku skeið.
Kapphlaupin varð að boða á i—2
stunda fresti, af því að Sigurjón Pét-
ursson var fullráðinn til brottferðar
þá um kvöldið á Mjölni. Kapphlaup-
in sóttu þó eitthvað 4—500 manns.
Fyrst var þreytt 500 stiku skeiðið.
Attu 4 þátt í því. Fyrstur varð Lorentz
Msúler verzlunarstjóri. Hann rann
skeiðið á /22/5 sek. Næstur honum
Sigurjón Pétursson á 53V5 sek., en
þriðji, Einar Pétursson á 612/s. Orð
var á því gert, hve fallega Múller
rendi sér, og mættu aðrir skautamenn
vorir af því læra. Síðast er kapphlaup
var þreytt á þessu bili varð Sigur-
jón fyrstur — en þurfti þá /y sek.
Framförin frá því auðsæ. Langt
er þó i land enn að ná heirrtsflýtin-
um. Hraðast hefir runnið þetta skeið,
Norðmaðurinn Oscar Mathiesen á 44
a/5 sek.
A þúsund stiku skeiði var fljótast-
ur Sigurpáll Ólafsson, næstur Einar
Pétursson og þriðji Kristján Schram.
Ófært hve fáir reyna sig i skauta-
kapphlaupum hér. Svo margir röskir
íþróttamenn sem hér eru ættu eigi
að telja slíkt eftir sér.
A sunnudaginn um kvöldið var
verðlaunum útbýtt og mikilfenglegum
flugeldum brent úti á íþróttavellinum.
Konungkjörnir þingmenn.
gOrðasvdmur hefir kviknað hér ný-
verið um, að ráðherrann, Kr. J., muni
hafa lagt tneð endurkjöri allra hinna
somu þingmanna, er konungkjörnu
sætin hafa fylt nú undanfarið og lausir
eru eða fáanlegir, en það er meiri
hlutinn, 4 af 6.
L. H. B. er ekki laus, heldur þjóð-
kjörinn orðinn.
Og Stefán frá Möðruvöllum mun
kinnoka sér við fara frá skóla sinum
fyr en lögleitt verður sumarþing aftur.
Þeirra i stað tveggja kvað vera von
á Hannesi aðstoðarskjalaverði Þorsteins-
syni, sem seint verður launað sím-
skeytið góða, og síra Birni Þorláks-
syni, náfrænda Kr. J. og skapara hans
í ráðherratignina.
Ágústs — Eiriks — Júl. — Stein-
gríms — eigum vér annars að njóta
6 árin enn hin næstu í kgkj. sætun-
um.
—-----j=!i$E=g----
Úr djúpi gleymskunnar.
Það sem aðallega knýr mig til að
skrifa þessar línur er stórt atvik í
mínum augum, sem kom fyrir á liðnu
ári hér á landi, og er frásögnin tekin
eftir beztu heimildum.
Ii.marzi9ii var fiskiskipið Friða.
eign Edinborgar-verzlunar, og skipstj.
Ólafur Ólafsson héðan úr bænum, á
siglingu suður undan Grindavík. Þeg-
ar leið á daginn, skall á ofsa norðan-
veður með stórsjó og jókst veðrið svo,
að ekkert útlit var fyrir, að opin skip
gætu af borið, enda varð sú raunin á,
því stuttu eftir að veðrið skall á, sást
til 6 róðrarskipa, sem nálguðust Fríðu,
og voru þau öll úr Grindavík. Þegar
skipin komu nær, sást að þau höfðu
sum veifur uppi og voru hálffuil af sjó,
og allmargir hásetar búnir að missa
móðinn eftir hrakninginn. Nú þurfti
skipshöfnin á Fríðu bæði að halda á
iipurð og snarræði, þar sem sjór og
vindur kastaði skipunum eins og lauf-
blöðum og varð sérstaklega að varast
árekstur, en eftir vasklega framgöngu
við björgunina tókst þó að koma öll-
um skipshöfnunum upp á skipið og
voru þeir 56 að tölu, en einn maður
marðist til dauða, þrátt fyrir alla varúð.
Öll skipshöfnin á Friðu var ómeidd
eftir þessa sigursælu björgun, að und-
anteknum Ólafi skipstjóra, sem meidd-
ist i fæti og er enn ekki albata.
Skipbrotsmenn, sem voru eins og
áður er sagt 56, nutu allrar þeirrar
umönnunar og aðhjúkrunar, sem unt
var að veita þeim, og mun óþarft að
lýsa því frekara, þess munu lesend-
urnir geta nærri. Hjálpsemi skips-
hafnarinnar á Friðu varð ekki heldur
endaslepp, hún ákvað þegar að skila
öllum þessum sjóhröktu mönnum
heim til sin hvað sem það kostaði,
enda vissu þessir lánsömu lífgjafar,
að vinir og vandamenn mundu bíða
þessarra sjóhröktu vina sinna í landi,
milli vonar og ótta um afdrif þeirra
i slíku veðri. Endirinn varð líka eftir
áforminu. Allir þessir 56 menn kom-
ust heilir og ómeiddir til heimila sinna.
íhugið nú þér, sem þetta lesið,
hversu sjóplássið Grindavík hefði átt
um sárt að binda, ef það hefði í ein-
um svip mist allan þennan stóra hóp
í sjóinn við þetta tækifæri. Mörg
ekkjan mundi þar hafa uppi staðið
með barnahóp sinn snauðan og fyrir-
vinnulausan, og eru of mörg hryggi-
leg dæmi þess hér i landi. En hvar
hefir þeirra vösku drengja verið getið,
sem unnu þetta mikla happaverk ?
Hvergi nema lauslega i almæltum tíð-
indum, t. d. jafn-kæruleysislega eins
og þegar blöðin skýra frá, hvað kar-
töflur hafi verið mörg kvint viðsvegar
á landinu o. s. frv. Ef Ólafur skip-
stjóri og skipshöfn hans hefðu i stað
sjóklæða borið gylta hnappa og í stað
sjóhattsins borðalagða húfu, þótt heil-
inn væri i þynnra lagi, þá hvað? Þá
hefði lofinu um hreystiverk þetta aldrei
lint, en það voru óbrotnir sjómenn,
sem leystu þetta af hendi — bara
sjómenn —; þó má geta þess snopp-
ungs á heimaalið hugsunarleysi og
lítilsvirðingu fyrir alþýðunni, að einn
búsettur útlendingur hér i bænum gaf
200 krónur ótilknúður, i verðlauna-
skyni fytir hreystiverkið, og sagt er
að hann hafi getið þess, að í hverju
landi öðru en þessu mundi slikum
vaskleik haldið á lofti þeim til heiðurs,
sem unnu það og öðrum til eftirbreytni.
Þessi maður var M. Lund lyfsali, en
gjöfina afhenti konsúll Ásgeir Sigurðs-
son. Hann einn, útlendingurinn, rétti
þeim bróðurhönd í viðurkenningar-
skyni.
Hér í Reykjavík er etið og drukkið
til minningar um menn, sem fúnir eru
%rir mörg hundruð árum, þeirra skál
er drukkin óspart og hreystiverkum
þeirra, sem menn vita að eins gegn-
um sagnir, er með háværri mælgi
haldið á lofti. Við þessi mörgu tæki-
færi leggja skáldin fram alt það bezta,
sem skáldgyðjan hefir blásið þeim i
brjóst og aldrei þykir nóg í borið.
En þegar skipshöfnin á Friðu stígur
á land eftir harða útivist og eftir að
hnfa bjargað 56 sjómönnum frá dauða,
þá verður enginn venju framar svang-
ur, og skáldin þegja auðvitað.
Eru sjómennirnir okkar ekki striðs-
menn fyrir þetta land? Hvað erum
við án þeirra? Embættislýðurinn hefði
líklega fremur þröngt í búi, ef þeir
köstuðu ekki ríflegri fjárhæð í lands-
sjóðinn árlega. Þeir mega leggja út á
sjóinn um harðasta tíma ársins, þegar
aðrir njóta lifsins i hlýjum herbergjum.
Þeir mega berjast við höfuðskepnurn-
ar og eiga oft örskamt milli lifs og
dauða. Þeir vita sitt hlutverk háleitt.
Þeir eru að berjast fyrir fátæka föð-
urlandið sitt. Þeir eiga oft kaldar og
svangar konur og böm heima — en
þjóðin er í veði, ef kjarkinn brestur.
— En þótt þeirra þreyttu og kreptu
hendur vinni með aðstoð hugrakks
hjarta að stórvirki, sem í minnum
mætti hafa, eins og t. d. skipshöfnin
á Friðu, þá gleymist það fljótt — það
voru bara sjómenn sem leystu það af
hendi. — Sjómannsnafnið þarf að verða
virt sem skyldi og vonandi koma þeir
timar.
Menn munu spyrja, sem vonlegt er,
af hverju láta þeir ekki til sín heyra,
sem nutu lífgjafar og alúðar skipshafn-
arinnar á Fríðu 11. marz 1911? Allur
þessi 56 manna hópur, sem hér á
hlut að máli þegir eins og hann sé
mýldur. í stað verðugs þakklætis hefi
eg heyrt, að þeir harmi mjög 4 skip
sem þeir mistu og slitnuðu aftan úr
Fríðu í ofviðrinu. En ótrúlegt er, að
þetta hafi verið þeirra eina hugsun —
eina tilfinning. Þó má vera, að þess-
ari ómensku hafi valdið fortölur hins
ókrýnda konungs Grindvíkinga, sem
sagt er, að hafi látið það álit sitt í ijósi,
að allar þessar skipshafnir mundu hafa
komist af, þótt Fríða hefði eigi orðið
á vegi þeirra. Fyiir þessari röksemd
færir hann þá ástæðu, að sjöunda skipið,
sem var á sjó 11. marz náði landi við
illan leik. Skeð getur að þessi skarpa
ályktun hins ókrýnda, sem einnig varð
á bak að sjá einu skipi sinu við
þetta tækifæri, hafi valdið þögninni,
og hlutaðeigendur því gleymt því fljótt,
hveisu dauðans greipar vóru þeim ná-
lægar.
Eg vil loks bæta þvi við, að frásögn
þessi sýnir Ijóslega, hversu litil eftir-
tekt sjómannastéttinni er veitt, en hvað
eru þeir annað en hermenn, sem heyja
orustu mikinn hluta ársins ? Hver
eru svo launin að lokum ? Þau, að
eftir 20—30 ára lifsbaráttu á sjónum,
eru þessar þrælkuðu verur komnar
upp á náð sveitar sinnar og verða að
krjúpa hortugum og hrokafullum em-
bættismönnum, sem skamta þeim af
náð(l) þá fjáihæð, sem að eins ver þá
hungurdauða. Þetta eru launin fyrir
langt og heillarikt æfistarf. En ef em-
bættismaður hröklast úr embætti eftir
fárra ára þjónustu, sem upp og ofan
hefir verið rækt, þá á hann vísan vel
mjólkandi landssjóðsspena, og getur
legið við hann áhyggjulaus æfilangt.
Er ekki kominn tími til þess, sjómenn,
að þið sýnið meiri áhuga á sambönd-
um og félagsskap til að tryggja fram-
tíð ykkar betur en verið hefir, ef þið
ekki gerið það, þá er þess hvergi frá
að vænta.
Jóh. Jóhannesson.
-----986------
Laust prestakall. StaSastaður
í Suæfellsnessprófastsdæmi,
nú Staðastaðar og Búðasóknir, samkvæmt
prestakalla-skipunarlögunum leggjast við
Miklaholts og Rauðamelssóknir, er nú-
verandi Miklaholtsprestakall losnar.
Veitist frá fardögum 1912, eftir hin-
um nýju launakjörum, og með skyldu
til að taka breytingunni.
Heimatekjur eru samtals kr. 436.32
(staðurinn með hjáleigum kr. 116. 72,
hlunnindi af æðarvarpi kr. 250.00, prests-
mata frá Búðum kr. 69.60). Láu hvílir
á prestakallinu til fbúðarhússbyggingar,
upphaflega kr. 3000.00, veitt 1908, sam-
kvæmt lögum nr. 30, 16. nóv. 1907.
Umsóknarfrestur er til 1. apríl næst-
komandi.
Bjarni Pálsson organisti, bróðir Jóns
Pálssonar bankaritara, druknaði fyrir 25
árurn (24. febr. 1887) úti fyrir Þorláks-
höfn ásamt föður sínum. — Hann var
organisti f Stokkseyrarkirkju og þótti
mjög einkennilegt, hvernig hann valdi
sálmana sunnudaginn áður en hann
druknaði, alveg eins og hann vissi fyrir-
fram forlög sín. Þessir sálmar kváðu
verða sungnir á morgun í fríkirkjunni.
Bjarni Pálsson var og einhver fyrsti
og bezti brautryðjandi bindindishreyf-
ingarinnar f Árnessýslu og að mörgu
hinn merkasti maður.
Kunnugur.
Reykjavikur-annáll.
Alþýðufræðslan. Á morgun flytur Harald-
nr Níelsson prófessor erindi nm það, hvern-
ig rit gamlatestamentieius urðn' heilög bók.
Óefað verðnr það fróðlegt erindi og efnið
þann veg vaxið, að marga man fýsa 4 að
hlýða.
Bæjarstjðrnarnefndir margar vorn kosnar
4 siðasta bajarstjórnarfundi — fyrsta fund-
inum eftir kosningarnar 27. jan:
Brunamálanefnd: Borgarstjórinn, Jón
Þorláksson, Hannes Hafliðason, Arinbjörn
Sveinbjarnar8on.
Byggingarnefnd: Borgarstjórinn, Knud
Zimsen, Rögnvaldnr Ólafsson bygginga-
meistari, Sigvaldi Bjarnason, Þorvarðnr
Þorvarðsson.
Fasteignanefnd: Borgarstjórinn, Arin-
inbjörn Sveinbjarnarson, Knnd Zimsen.
Fátœkranefnd: Borgarstjórinn, Katrin
Magnússon, Guðrún Lárnsdóttir, Kristján
Þorgríms80n, Pétur G. Quðmundsson.
Fjárhagsnefnd: Borgarstjórinn, Hall-
dór Jónsson, L. H. Bjarnason.
Gasnefnd: Borgarstjórinn, Knud Zim-
sen, Klemens Jónsson, Jón Jenson, Pétur
Q. Guðmundsson.
Heilbrigðisnefnd: Sveinn Björusson.
Skattanefnd: Borgarstjórinn, Halldór
Jónsson, Klemens Jónsson.
Veganefnd: Borgarstjórinn, Jón Þor-
láksson, Tryggvi Gunnarsson, Klemens
Jónsson, Kristján Þorgrímsson.
Stjórn fiskimannasjóðs: Tryvgvi Gunn-
arsson.
Vatnsnefnd: Borgarstjórinn, Þorvarðnr
Þorvarðsson, L. H. Bjarnason.
Dánir: Ástríður Jónsdóttir Pinnboga-
húsi á Arabletti, 35 ára. Dó 13. febr.
Guðsþjönusta á morgnn: í dómkirkjunn
kl. 12 sira Jób. Þorkelsson, kl. 5 síra Bj.
Jónsson. í fríkirkjunni kl. 12 sira Ólafur
Ólafsson.
íöstuprédikanir: Sfra Jón Helgason
prófessor prédikar i dómkirkjunni á mið-
vikndaginn kemur kl. 6.
Hijððfæraflokkur, 12 manna sveit, hefir
efnt til hljómleika i veitingasalnum I Hótel
ísland 2 kvöld I þessari viku, miðvikudags
og föstndagskvöld. Það er Oscar Johansen
fiðluteikari, sem kent hefir hljóðfærasveit-
inni og komið henni saman. Leikið er 4 4
fiðlnr, 3 lúðra, flantn, celló, pianó og darinet,
ank trnmbn. Það er mesta fnrða hvað
hljóðfaraflokknum tekst, eftir ekki meiri
æfingu en hann hefir haft (10 æfingar alls)
og má þetta heita mikið góður vlsir. Bót
mundi mikil að þvi, að fiðlnrnar væru til-
tölnlega fleiri.
Það er óskandi, að þessi hljóðfærasveit
haldi áfram starfi sinn og njóti áfram leið-
beiningar og stjórnar hr. Oscars Johansen.
Hann hefir eigi átt erindisieysn hingað til
bæjarins. Honnm er það að þakka meira
en öllum öðrnm, að -v* mikil framför hefir
orðið i fiðluspili og án hans mundum vér
eigi heldur hafa átt kost á að heyra þessa
fiokks-hljómleika.
Byrjunin er til alls fyrst — en asfingin
svo. Það ætti þessi nýja bljóðfærasveit að
auna.
Kvöldskemtun. Annað kvöld efna
Ungmennafélögin hór / bænum til fjöl-
breyttrar kvöldskemtunar í Iðnaðarm,-
húsinu. Ágóðinn rennur til k o n u
einnar bágstaddrar. Einar Hjör-
leffsson fer með skáldsögu, Þorsteinn
Erlingsson með nýtt kvæði eftir
sjálfan sig. Fóstbræður syngja og Mín
aðferð verður sýnd og nýr einsöngvari,
Sæm. Gíslason úr Borgarfirði syngur.
Skemtiskráin er svo valin, að hennar
vegna einnar mundu Reykvíkingar troð-
t'ylla húsið — og hvað þá heldur, er
þeir vita, að fónu sem inn kemur verð-
ur varið til þess að lótta undir með
einstæðings-konu, sem líður mjög illa.
Salernahreinsunin f bænum. Á siðasta
bæjarstjórnarfnndi var samþykt svofeld til-
laga um salernahreinsun hér i bæ:
Bæjarstjórnin samþykkir að taka að sér
hreinsnn salerna 1 bænum, svo fljótt sem
þvi verður við komið og felur nefndinni
að leita samninga við þá, er kynnn að vilja
taka að sér verkið og koma siðan fram
með tillögnr nm hvert endnrgjald húseig-
endnr skuli greiða.
Skipafregn. Botnia kom hingað aðfara-
nótt þriðjudags með marga farþega. Meðal
þeirra voru: kaupmennirnir Hallgr. Bene-
diktsson, Helgi Zoega, Konráð Hjálmarsson
frá Mjóafirði, Magnús Þorsteinsson, Olafur
Arinbjarnarson frá Keflavik (með frú), Rögn-
valdnr Snorrason frá Akureyri. Ennfremur:
Þórarinn Kristjánsson verkfræðingur, Carl
Sæmundsson nmboðssali, Olafnr Daviðsson
verzlm., frú Jörgina Andersen, frk. Ragnh.
Gnðjónson o. fl.
Vesta kom kring um land 1 morgnn með
á 3. hnndrað farþega, mest alt sjómenn til
vertíðarinnar hér. Ank þeirra vorn á skip-
inum.a.: frá Seyðisfirði Sig. Lýðsson cand.
jur. og Jón frá Múla. Frá Aknreyri: Ragn-
ar Ólafsson, Oddnr Thorarensen, Metúsalem
Jóhannsson, Sigtr. Jóhannesson. Frá Isa-
firði: Árni Gíslason yfirfiskimatsm. Frá
Patreksfirði: Pétnr Ólafsson konsúll og
Gnðm. Björnsson sýslnm.
Stemolíuköngar tveir komu með Botniu
til þess að semja við peningamálanefndina
um fyrirhngað steinolin-monopol. Þessir
menn ern: forstjóri steinolinfélagsins í Dan-
mörkn, Borschenius, og fyrv. steinolínkóng-
urinn hér, Alfred Philipsen. Þeir fara aftnr
á Botníu. í fyrradag hafði peningamála-
nefndin inni boð fyrir þá i Hótel Reykjavik,
en þeir hafa peningamálanefndina i boði á
morgnn.
Ur hinum herbúðnnum
Öldungurinn Þjóðólfur hefir eigi sést
upp á síðkastið — ekki haft útivist
seinasta hálfa mánuðinn. »Alt eins og
blómstrið eina« o. s. frv. syngja sumir
— en muti þó enn fullsnemt, því eigi
hefir dánarvottorð enn verið út gefið
fyrir öldunginn.
Bókarinn—bókarinn! Djúpt ætlar
að verða á meðmælum ráðherrablaðsins
með ráðherrat)8»útvalda« í Landsbank-
anuni. Hvað veldur? Áttum vór koll-
gátuna, að etjgin væru til meðtnælin?
Það fer að líta svo út úr þessu.
Fjárglæfra og bitlingagræðgi sjálf-
Btæðismanna hefir vinum vorum í hin-
um herbúðunum orðið skrafdrjúgt um
itndanfarið. I s a f o 1 d mun á næstunni
sýna í blessaðan barminn þeirra sjálfra,
hvernig þar springa út hver blómin
öðrum fegri, er af ilmar bitlinga óbeitin
og launa viðbjóðttrinn — að maður eigi
tali um fjárglæfra sakleysið I!
Heiinastjórnin í bæjarstjórninni.
Þeir höfðu »rottað sig saman« heimastj,-
mennirnir í bæjarstjórninni á síðasta
fundi til þess að troða sínum eigin mönn-
um inn i sem flestar nefndir, en stía
frá þeim öllum, sem eigi eru af sama
sauðahúsi- Slík er fordildin !!
-----1-----
Bæjarstjórnarkosningarnar.
Dagsbrúnarlistinn og Lögrétta.
í Lögróttu þeirri or út kom næst eftir
síðustu bæjarstjórnarkosninar komst rit-
stj. að þeirri einkennilegu niðurstöðu, að
stjórtimálafólögin hór hafi komið að 2
fulltrúum hvort. — Um Sjálfstæðisfólag
ið er þetta að v(su rótt, en um heima-
stjórnarfólagið er þetta villandi og rangt.
Allir vita það, nema ritstj. þessi, að Fram
kom ekki að nema 1 fuíltrúa. En til að bæta
það npp eignar hann heimastjórnarfól.
fulltrúa Dag8brúnar, og gjörir það á svo
dásamlegan hátt, að hann telur heima-
stjórnarmönnum undantekningarlaust öll
atkvæði, sem Dagsbrúnarlistinn fekk —
og fær það með þeirri ályktun, að í fyrsta
lagi ltafi fólagið sett menn á lista eftir
stjórnmálafylgi, og i öðru lagi að heima-
stjórnarmenn i Dagsbrún hafi kosið list-
ann af því að fyrsti maður hans var
heimastjórnarmaður, og í þriðja lagi, að
allir sjálfstæðismenn i félaginu hafi svik-
ist uiidau merkjum og brugðist fólags-
skapnum. — Allir sjá hversu heiðarleg-
ar aðdróttanir þetta eru.
Þessu slúðri blaðains vildi eg mótmæla,
því þótt enginn geti sannað hvernig
hantt kaus, þá verður þess að gæta:
1. að undirbúningur kosuinganna í
Dagsbrún var með öllu laus við stjórn-
mal. Það var einungis tekið til athug-
unar hverjum af 10 fulltrúaefnum, sem
til tals komu í fólaginu, helzt væri á-
stæða til að treysta sem fulltrúum verk-
mannastóttarinnar í bæjarstjórn. — Um
stjórnmalaskoðanir var ekki spurt. Það
kom fólagitm í þessu efni ekki við.
2. a ð þeir menn, sem unnu mest
fyrir Dagsbrúnarlistann voru allir sjálf-
stæðismenn, og unnu í fullri alvöru og
einlægni, en ekki undir fölsku yfirskini,
eins og Lögrótta gefur ( skyn og Rvík
8Íðar fullyrðir. Undan slíkum aðdrótt-
unum vil eg biðja mig og aðra góða
menn fólagsins Dagsbrún.
Reykjavík 14. febrúar 1912.
Ottó N. Þorláksson.
—----♦-----
Afmælissjóöur Heilsuhælisins.
í þessari viku hafa ritstjóra ísafoldar
borist neðantaldar afmælisgjafir:
10. febr. Ónefnd kona . . . . 10 kr.
13. — Gyða Sigurðard. (2 ára) 2 kr.
14. — Þór......................2 —
» Einar Magnúss. Vatneyri 10 —
» María Guðmundsd. Rvík 10 —
15. — Guðbr. Magnúss. prentari 2 —
17. — Ingibjörg Bjarnad. . . 3 —
Almettnari þurfa afmælisgjafirnar að
verða, til þess að um þær muni veru-
lega.
Lítið í grein landlæknisins í ísafold
í dag (9. bl.) um Heilsuhælið. Þá sjáið
þór, hvort eigi er ástæða til að styrkja
stofnun þá !
-----*-----
Nýtt stúdentafélag.
A Akureyri hefir nýlega verið stofn-
að stúdentafélag. Þar í bænum eru
ekki svo fáir stúdentar. Félagsmenn
um 2o þegar. í stjórn þess eru:
Bjarni Jónsson útbússtjóri, Guðlaugur
Guðmundsson bæjarfógeti og Stefán
Stefánsson skólastjóri.