Ísafold - 06.04.1912, Blaðsíða 2

76
ISAFOLD
Mókol.
Dálítil ádrepa.
»Bóndi er bústólpi, bú er lands-
stólpi*. — Þessi orð hafa lifað, þeim
hefir verið trúað og reynslan hefir
sýnt að þau eru sönn. Frá því fyrst
að farið var að gefa landbúnaðinum
nokkurn gaum, hefir það sýnt sig, að
hann var hyrningar- og undirstöðu-
steinn þjóðarhagsældarinnar. En okk-
ur vantar mikið til þess að vera komn-
ir eins langt eins og nágrannaþjóð-
irnar, t. d. Danir, Svíar o. fl. Eg
hefi lesið í »Frey< og nú nýiega i
»Vísi«, að þar sem mómýrar væru,
þar væri lika gull- og silfur-námur,
þvi breyta mætti mónum svo að alls
ekkert lakari væri til eldsneytis en
kol þau sem hingað flytjast árlega frá
útlöndum fyrir tugi þúsunda króna.
En þetta athugar bæjarstjórnin okkar
ekki — því miður. — Það liggur þó
í augum uppi, að ef farið væri að
hagnýta mómýrar bæjarins á sama
hátt og Svíar og aðrar þjóðir gera,
þá myndi það veita hundruðum manna
atvinnu. Og hvað ynnist við það?
Aukin velmegun og hagsæld borgar-
búa allra — gróði fyrir Reykjavík
yfir höfuð. Þeir ógrynna peningar,
sem nú fara árlega út úr landinu fyr-
ir kol, myndu verða kyrrir í því með-
al bæði ríkra og fátækra. Við atvinn-
una, sem veittist þeim sem daglega
standa yðjulausir á torgi lífsins af því
þeir fá ekkert að starfa, ykist borgar-
lýðnum gjaldþol. Þetta mál virðist
mér að ætti að standa fremst á dag-
skrá. Búnaðarfélögin eiga að beita
sér fyrir það og velja nú pegar hæf-
an mann til þess að fara utan og
læra að hagnýta móinn á réttan hátt
eftir nýjustu þekkingu þjóðanna. Eg
ejast ekki um að landstjórnin mundi
fús á að styrkja það fyrirtæki með
fjárframlagi, auk þess sem bæði land-
búnaðar- og jarðræktarfélög ættu að
styrkja það. Búnaðarfélagið hefir mik-
ið gert til framfara, ekki fleiri ár en
það befir starfað. Mér sýnist, að það
ætti nú að ríða hér á vaðið. Ógöng-
ur eru engar á því vaði, nema sem
stendur fávizkan og aðgerðarleysið, en
sem væri horfið óðar, ef byrjað væri
á framkvæmdum í rétta átt.
»Reynslan er sannleikur*, sagði
Jón heit. Repp. — Allar mentaðar
þjóðir reyna að gera sér jörðina und-
irgefna. Sá ber mest úr býtum, sem
bezta rækt leggur við ábýli sitt. Jörð-
in gerir hann að bústólpa og jafn-
framt að landstólpa. Eg hefi sjálfur
reynslu fyrir því að jörðin geldur líku
líkt. Ekkert annað en jarðarskikar
mínir Innri-Asláksstaðir á Vatnsleysu-
strönd, héldu mér uppi, þegar hin
mörgu fiskileysisár — sem margir
munu minnast frá þeim timum —
gengu yfir þær sveitir. Oft var það
á vorin, þegar ekki fiskaðist annað en
smáýsa, sem þá var í afarlágu verði,
að eg lét menn mina hætta að róa,
en í þess stað fara að slétta túnin
og stækka matjurtagarðana. Og fyrir
hvað ætli eg hafi sVo getað selt þessa
jarðeign mina á rúmlega 6 þús. kr.,
annað en það, að hún var þá orðin
þess virði ? Hún gaf, og gefur enn
af sér í töðu og garðávexti það sem
vel mundi nema rentum af þeirri fjár-
hæð. Að sjá alt graslendi Reykjavik-
ur ónotað ár eftir ár er líkast þvi
sem maður sjái inn í Grænlandsóbygð-
ir, þar sem engin mannshönd er til
þess að gera jörðina sér undirgefna.
Á sama hátt eru hér enn fram á þenna
dag ónotuð víðáttumikil graslendi, sem
bærinn á. Allir hljóta þó að viður-
kenna, að í öllu því óyrkta landi eru
fólgnar margar miljónir króna, ef not-
að væri að dæmi annara þjóða.
Að endingu er það tillaga min, að
Jarðræktarfélag Reykjavíkur sendi sem
fyr á minst pegar í nœstkomandi maí-
eða júnímánuði, hæfan mann þangað
sem bezt mundi að læra að hagnýta
móinn til eldsneytis eftir nýjustu þekk-
ingu, sem fáanleg er í þeirri grein, og
að landssjóður, Jarðræktarfélagið, Bún-
aðarfélag íslands og bæjarsjóður láti
af hendi rakna nægilegt fé til þeirrar
farar. En búnaðarfélagið komi þessu
máli sem fyrst til framkvæmda.
Það væri fróðlegt að sjá þann hag,
sem Reykjavík hefir af öllum þeim
erfðafestulöndum, sem bæjarstjórnin
hefir látið i té, og bera svo dagsláttu-
fjölda þess lands saman við dagsláttu-
fjölda þess, sem ekki er erfðafestulönd.
Þá sæist hvað hag bæjarins um jarð-
ræktina liður. Hvað mörg þús. kr.
skyldi bærinn nú hafa í tekjur af þeim
löndum, sem búið er að taka á erfða-
festu? Eg treysti ísafold til þess að
komast eftir því til fróðleiks, því
margar búnaðarhugvekjur flutti hún
til nytsemdar á fyrri árum — þess
minnist eg nú, því eg hefi keypt hana
frá því fyrsta blaðið kom út af henni.
Væri nú ekki farsælla að snúa hugan-
um meira að landinu okkar heldur en
að vasast i æstri og spiltri pólitík?
Hvaða haft er á frelsi okkar eins og
nú erum við? Ekkert þvílíkt sem
ófriðurinn og sundurlyndið meðal
sjálfra okkar. Það drepur land og
lýð, ef áfram heldur, því sameinaðir
stöndum vér en sundraðir hljótum vér
að falla.
Rvík, 29. marz 1912.
L. Pálsson.
Barnarúm á Vífilsstöðum.
Hinn 20. febrúar í vetur dó í Hafn-
arfirði sveinninn Ólafur Haukur Flygen-
ring, og var jarðaður að Görðum 20.
s. m. Hann var nemandi (nýsveinn) í
barnaskóla bæjarins og létu skóla-
systkin hans og kennarar skrá nafn
hans í ártíðaskrá Heilsuhælisins og
gáfu þangað minningargjöf um hann.
Skólabörnin lögðu til hvert sinn skerf,
misjafnlega stóran eftir efnum. Tillög
þeirra námu samtals svo miklu, að
nægja mundi til þess að kosta einn
sjúkling í Heilsuhælinu 3—4 vikur,
ef þeim væri varið beint til þess.
Út af þessyj datt mér í hug spurn-
ing:
Hve mikið mundu oll skólabörn á
landinu geta lagt til Heilsuhælisins, ef
þau tækju sig saman um að gefa þvi
árlega 10 aura hvert, og þaðan af
meira eftir efnum og áhuga?
Eg er ekki í neinum vafa um, að
allir þeir aurar mundu nægja til þess
að kosta einn sjúkling í hælinu árið
um kring — og líklega vel það. Ef
öll börnin gæfu álíka mikið og Hafn-
arfjarðarbörnin gáfu til minningar-
gjafarinnar, er að ofan getur, þá yrði
það nóg handa mörgum sjúklingum,
sem saman kæmi af öllu landinu. En
eg þori ekki að gera ráð fyrir svo
góðum undirtektum, því að þess ber
að gæta, að gjafirnar hafa orðið drýgri
fyrir það, að í hlut átti skólabróðir,
sem var hugljúfi allra þeirra, er þektu
hann. En hins má og gæta, að
skólabörnin í Hafnarfirði eru ekki
mikill hluti af öllum skólabörnum i
landinu.
í þessu sambandi minnist eg þess,
að í Heilsuhælinu er jafnan eitthvað
af börnum á skólaaldri, og flest eða
öll eru þau fátæk. Og auk þessara
barna tel eg víst, að til sé þó nokkur
berklaveik börn í landinu svo fátæk,
að þau komast ekki að Vífilsstéðum,
og fyrir flestum þeirra mun þá ekki
liggja annað en dauðinn og gröfin.
Eg þykist þekkja svo vel hjartalag
barnanna, að mér sé óhætt að full-
yrða það, að þau mundu ekki sjá
eftir fáeinum aurum á ári hvert til
þess að leigja eitt rúmið í Heilsuhæl-
inu á Vífilsstöðum handa einhverjum
fátækum jafnaldra sínum, sem þá gæti
fengið þar ókeypis heilsubót.
Eg hefi þá trú, að ekki verði langt
að bíða einhverra framkvæmda, þegar
búið er að benda þeim á þetta, ef
einhverir vilja hjálpa þeim til. Og það
ættu kennararnir að gera. Þeir verða
að taka við gjöfum barnanna og koma
þeim til skila. Eg hefi hugsað mér
fyrirkomulagið þannig:
í upphafi hvers skólaárs eru nöfn
allra barnanna færð inn í bók, sem
skólinn á til þeirra nota einna
(einhver góður maður ætti að
verða til að gefa bókina, svo að ekki
þurfi að taka af samskotafénu til þess
að kaupa hana). Kennarinn minnir
svo börnin á »barnarúmið á Vtfils-
stöðum« og hve gott verk þau geti
unnið með því að leggja til þess fá-
eina aura. Síðan tekur hann við því,
sem gefst og færir jafnótt inn í bók-
ina við nafn gefandans, og sendir
síðan, þegar samskotunum er lokið,
alla fjárhæðina til þess manns, sem
aðalgjaldkerastörfin hefir á hendi, en
þann mann finst mér bezt að kenn-
ararnir við stærsta barnaskóla landsins
(í Rvík) kysu, og eins ættu þeir að
hafa eftirlit með því, að fénu verði
varið á réttan hátt, — kjósa menn
til að ráðstafa þvi o. s, frv. Börn
innan 15 ára aldurs ættu að ganga
fyrir með styrk af þessu fé, ef þurf-
andi eru,, en því næst þeir fullorðnir,
sem hafa fyrir börnum að sjá og eru
fátækir. Sjálfsagt væri að taka við
gjöfum frá öllum börnum, sem eitt-
hvað vildu leggja til, þótt ekki sé í
skóla; og í sveitum, þar sem enginn
skóli er, ættu farkennarar eða prestar
að taka málið að sér. En frá full-
orðnum ætti ekki að taka við gjöfum,
því að bæði mundi það draga úr
ánægju barnanna, ef þau fá ekki að
vera út af fyrir sig, og svo er til annar
sjóður, sem hinir fullorðnu eiga frem-
ur að efla: sjóður Heilsuhælisfélagsins.
En hví ekki að láta tillög barnanna
renna líka í þann sjóð? kann einhver
að spyrja. Þar er ástæðan hin sama:
börnin hafa miklu minni ánægju af
því, og það dregur úr áhuga þeirra,
ef þau fá ekki að vera ein um hituna.
Þau sjá þá ekki beinan árangur af
því, sem þau gefa, og hætt við að
þau gefist þá upp.
Ef nokkuð verður til að draga úr
vilja barnanna í þessu máli, þá er það
vantrú og misskilningur eldra fólksins.
Mér finst, sem eg heyri paðan þessa
viðbáru: Hvað ætli muni um 5; eða
10 aura frá hverju barni?
Þeim, sem þetta kunna að segja, vil
eg segja þetta á móti: Á flestum
heimilum á landinu eru börn, og á
hverju heimili eru að jafnaði 5—10
manns. Þótt ekki kæmu frá hverju
heimili fleiri aurar en fólkið er (1
eyrir á mann), þá verður það af öllu
landinu 850 kr., ef ekkert heimili
skerst úr leik. Nú má fullyrða, að
ekkert heimili á landinu sé svo fá-
tækt, að börnin þaðan geti ekki gefið
5—10 aura samtals, nema heimilið
þiggi af sveit, en mörg heimili er eg
viss um að gera miklu betur. Hér
er því augljóst, að aðalatriðið er það,
að allir »séu með«, sem geta gefið
eitthvað, — þótt ekki sé nema 2 aurar.
Eitt rúm á Vífilsstöðum kostar yfir
árið um 500 kr. Einn eyrir á mann
á öllu landinu gerir miklu meira en
hrökkva fyrir því.
Eg skal svo ekki segja meira um
þetta að sinni, En eg bið um eitt
að lokum: Lofið börnunum að lesa
pessa greinl
Bíðum svo og sjáum, hve langt
verður þangað til einhver kennari fær
fyrstu aurana í lófann handa »barna-
rúminu (eða rúmunum) á Vífilsstöðum*.
Þóit grein þessi komi svo seint,
að barnakenslu verði víða hætt, í
þetta sinn, er greinin verður lesin,
þá ætti það ekki að gera stórskaða.
Stærstu skólarnir verða þó vai la hætt-
ir störfum, og af þeim vænti eg ekki
sízt forgöngunnar. Og svo gætu hinir
bæzt við með haustinu. Þar sem vor-
próf eru ekki afstaðin (t. d. i sveitum),
gæti málið líka komið til umtals í
-sambandi við þau.
n.—n.
Reykjavikur-annáll.
Bió. Óvenju vel leikin mynd verðnr sýnd
næstn vikn. Hún segir frá stnlkn, sem
Mormónar ná á sitt vald og hafa
með sér »i riki sitt< í Utah og öllnm
þeim rannnm og skelfingum, sem hnn ratar
f, nnz hún fyrir fulltingi nnnusta sins og
vinar hans losnar nr klóm þeirra.
Mynd þessi er hin lengsta, sem sýnd hefir
verið. Pað er ómenguð ánægja að horfa
á hana.
Hátíðamessur: I dómkirkjunni:
Páskadag kl. 8 síra Jóh. Þ.
— 12 síra Bj. J.
— 5 sira Fr. Fr.
(dönsk messa).
Annanpáskad. kl. 12 Signrbj. A. GHslason
— 5 slra Bj. J.
í Frikirkjnnni kl. 12 síra Ól. Ól.
báða dagana.
Tvfburarnir, leikur sá sem Hringur-
i n n ætlar að sýna í næstn viku til ágóða
fyrir berklaveika fátæklinga — mnn verða
áhorfendum til mikillar skemtunar. Leik-
ritið fjörugt og fyndið — og leikendnr
gjafvaxta yngismeyjar höfnðstaðarins, sem
kváðn leysa hlutverk sin fyrirtaksvel af
hendi.
Fyrsta sinni verðnr leikið á miðvikndags-
kvöld. Mnn þeim, sem ætla sér að ná i
aðgöngnmiða, ráðlegt að hafa sig frammi
í tíma.
Guðm. Björnsson
landlæknir flytur annan páskadag
kl. 5 i Iðnaðarmannahúsinu erindi um
mannskaða á Islandi 1881—1910, eink-
um druknanir og hugsanleg ráð við
peim. Ágóðinn rennur í Geirs-sam-
skotasjóðinn. Líklegt, að sjómenn,
sem nú eru flestir í landi, fjölmenni
til að hlýða á erindi þetta.
Mannskaðasamskotin.
Mannskaðinn á »Geir* hefir vakið
mikla samúð í Kaupmannahöfn. Sím-
fregnir hafa borist hingað um óvenju-
miklar undirtektir þar í landi. Kon-
ungur íslendinga og drotning hans
hafa gengið á undan öðrum og sýnt
af sér stórmannlega rausn.
Þau hafa, að því er símskeyti til
ráðherra á miðvikudaginn hermir, gef-
ið til samskotanna
2000 kr.
Það má heita konunglega af sér vikið.
Þá hefir og borist hingað símskeyti
(til Björns Sigurðssonar bankastjóra)
um, að blaðið Berlingske Tidende hafi
fengið fyrsta skerf til samskotanna,
1000 kr.
Hér í bænum hafa samskotin geng-
ið mjög vel — orðið almenn og æði
drjúg.
Isajold hafa verið afhent talsverð sam-
skot og mun listi yfir þau birtast í
næsta blaði.
Þó sjálfsagt margir enn, sem eiga
ógefið — og ættu þeir að muna eftir
pví að verða með.
Norska bókin nm verzlun vora
og atYinnuYegi.
Bókaforlagið »Norge« hefir beðið ísa-
fold fyrir eftirfarandi yfirlýsingu:
Sökum þess, hve áformi voru um
að gefa út »Fra Islands Ncerihgsliv<
hefir verið vel tekið — betur en vér
höfðum búistvið — reynist það nauð-
synlegt, að umboðsmaður vor, Olafur
Felixson, fari til íslands af nýju. Mun
hann verða að hitta í Reykjavík undir
lok aprílmánaðar.
Þar eð gera má ráð fyrir, að rit þetta
nái allmikilli útbreiðslu á norðurlönd
um, mun það án efa verða mjög mik-
ilsvert fyrir atvinnurekendur að eiga
sem beztar skýrslur í riti þessu. Vér
viljum þess vegna skjóta því til at-
vinnurekenda þeirra, sem ekki hafa
enn ákvarðað sig, að semja við hr.
Ólaf Felixson, meðan hann dvelur á
íslandi. Einkum er það mjög áríð-
andi fyrir verzlunarhiis, sem annað-
hvort hafa óskað eða kynnu að óska
eftir lýsingu í ritinu, að hafa ljós-
myndir sem fyrst tilbúnar, svo út-
gáfan tefjist ekki fyrir þá sök. Hinar
seinu og erfiðu póstgöngur á íslandi
eru því til fyrirstöðu, að vér getum —
eftir að hr. Ólafur Felixson er kom-
inn aftur — haft bréfaskifti við þau
verzlunarhús, sem ekki kynni að hafa
sent ljósmyndir eða texta. Af sömu
orsök er heldur ekki hægt að senda
hverri einstakri verzlun prófarkir, held-
ur verður að fela hr. Ólafi Felixsyni
lestur þeirra. Þess vegna er það nauð-
synlegt, að textinn sé staðfestur af
hverju verzlunarhúsi um sig, áður en
prentaður er, svo það valdi ekki nein-
urn óþægindum, eftir að ritið er full-
gjört.
Undir eins þegar hr. Ólafur Felix-
son kemur aftur með hinar nauðsyn-
legu myndir og texta, sem ætla má
að verði í júní, mun prentun verða
byrjuð og henni lokið svo fljótt sem
mögulegt er. Annars mun hr. Ólaf-
ur Felixson hafa meðferðis prófarkir
frá nokkrum verzlunarhúsum, sem þeg-
ar hafa sent oss myndii.
Kristjaníu, í febrúar 1912.
Bókaforlagið Norge.
Johs. Hanche.
Önnur blöð eru vinsamlega beðin
að taka þetta upp.
Illgjarnar árásir kváðu vera gerðar á
Thorefólagið í stjórnarblöðunum sumum
fyrir það, að M j ö 1 n i r var sendur í
stað A s k s nýverið frá Khöfn hingað.
— Því furðulegri eru þær árásir, sem það
er haft fyrir satt, að Thorefólagið
hafi sent stjórnarráðinu bróf með skýr-
ingum á því, að M j ö 1 n i r var sendur
og hafði stjórnarráðið talið þá skýringu
alveg fullnægjandi. — Ástæðan til þess,
að Mjölnir var sendur, var k 0 1 a v e r k-
f a 11 i ð. — Mjölnir þarf minni kol en
Ask og kleift að birgja hann —, en
Ásk e k k i.
í meira lagi furðulegt, að þau blöðin,
sem eigi minnast einu orði á það, að
Ceresarvörurnar sumar eru e n n ókomn-
ar, skuli finna Thorefólaginu þetta til
foráttu.
Krampateygjur Lögróttu í bankamál-
inu nýja frestar ísafold vegna dymbil-
vikunnar að athuga þangað til í næsta
blaði — en þá mun líka sýnt rækilega
fram á hinar óskaplegu endileysur og
rugl, sem blaðið flytur um innieign
Landsb. / Landmandsbankanum,
JarÖræktarfélag ReykjaYíkur.
Aðalfundur haldinn 29. marz. Fólags-
menn eru 66. Af þeim höfðu 27 unn-
ið 3903 dagsverk síðastl. ár. Þar var
Eggert Briem frá Viðey langhæstur á
blaði, með 1266 dagsverk ; um helming
urinn af þeirri dagsverkatölu er ilinifal-
i.in f áburðarhúsi og safnþró, en hinu
helmingurinn í hinu nýja erfðafestulandi
hans í Vatnsmýrinni. Næstur Eggert
að dagsverkatölu er Pótur Hjaltested
úrsmiður með 562 dagsverk, þá Ingim.
Guðmundsson í Hlíð með 271, Jóhann
es Magnússon verzlunarmaður með 248,
Helgi Jónsson í Tungu með 245 og Vil-
hjálmur Bjarnarson á Rauðará með 209
dagsverk; hinir hafa undir 200 dags-
verkum, af þeim eru 7 með færri en
20 dagsverk. Samþykt var að verð-
launa þessar jarðabætur með 2 kr. fyrir
hver 10 dagsverk.
íormaður skyrði frá, að fólaginu hefði
borist málaleitanir frá tveim búnaðar-
samböndum, Búnaðarsambandi Suður-
lands og Búnaðarsambandí Kjalarnes-
þings, þar sem þau sambönd, hvort um
sig, óskuðu, að Jarðræktarfólagið gerðist
meðlimur þess. Fundurinn lýsti því
yfir með atkvæðagreiðslu, að hann væri
hlyntari því að ganga inn í Búnaðar-
samband Kjalarnesþings en Búnaðar-
samband Suðurlands. Út af því máli
var svohljóðandi tillaga samþ. með 12
samhljóða atkvæðum:
»Fundurinn samþykkir að fela stjórn
fólagsins, ásamt 3 fólagsmönnum. er
hann nú kys til þess, að mæta á að
alfundi Búnaðarsambands Kjalarues-
þings, sem fulltruar fyrir Jarðræktar-
fólag Reykjavíkur, og gefur þeim um-
boð til að lata það ganga inn í Bún«
aðarsambandið«.
Auk stjórnarnefndarinnar voru þeir
kosnir fulltrúar á sambandsfundinn : G/sli
Þorbjarnarson með 13 atkvæðum, Einar
Finnsson með 7 og Halldór Jónsson með
4 atkv.
Þá var rætt um skaða þann, er land-
eigendur verða árlega fyrir af sauðfó og
hversu mjög það tálmar framförum f
trjárækt og annarri garðrækt. Út af
því var samþykt að skora á bæjarstjórn-
ina, að hlutast til um, að bæjarlandið
verði smalað og féð rekið til afróttar
sex sinnum á sumri; mundi þá ekki
þurfa aðra vörzlu, og hóldu kunnugir
menn, að þannig löguð varzla yrði hag-
kvæmari og jafnvel að mun ódýrari en
verið hefir áður.
Tveir úr stjórnarnefndinni báðust und-
an endurkosningu, þeir Þórhallur bisk-
up Bjarnarson og Halldór gjaldkeri
Jónsson. Biskup var einn þeirra manna,
er stofnaði fólagið, árið 1891; hefir liann
altaf síðan verið í stjórn þess og for-
maður þess 8 ár. Halldór Jónsson
hefir verið í fólagsstjórninni s/ðan 1895.
Kosnir voru í stjórnina: Einar Helga-
son form., með 14 atkv. ; Björn Þór-
hallsson skrifari með 10, og Eggert
Briem frá Viðey gjaldkeri með 11 at-
kvæðum.
Endurskoðunarmenn kosnir : Jón Jens-
son og Sighvatur Bjarnason.
Gjafir og álieit
til Heilsuhælisfélagsir.s.
J. Þ. 5,00. Sjóm. í Hafnarf. 1,50.
Ekkja 7,00. Sigurvin Bergmann 5,00.
Sólarbörn 5,00. G. J. 2,00. Árni Guð-
mundsson Þórisstöðum 20,00. Sá gamli
1,00. Sjóm. 1,00. Kona í Borgarnesi
2,00. Þórarinn Jónsson verzlunarmaður
Unnarstíg 10,00. N. N. Hafnarf. 1,00.
Ónefnd 2,00. J. S. 10,00. Soffía 2,00.
María JónBdÓttir 2,00. N. N. Hafnar-
firði 1,00. Áheit í veikindum frá verzl-
unarmanni á Hvammstanga 10,00. Ó-
nefnd kona 2,00. Kjósaringur 3,00. N.
N. 4,00. N. N. Önundarfirði 10,00.
Ónefnd kona 5,00. Ónefnd kona 2,00.
Kona / Reykjavík 10,00. X 2,00. G.
2,00. Tvær systur 10,00. Þrjú áheit
frá N. N. í Ögurhr. 6,00. Ónefnd kona
/ Ögurhr. 2,00. Þóra Eggertsdóttir Miðh.
Vatnsfirði 1,00. N. N. Árnessýslu 2,00.
Gjöf 5,00. H. Hafliðason Sigluf. 10,00.
Kr. Eggertsson Dalsmynni 10,00. Norð-
lenzk stúlka 10,00. Eggert Konráðsson
10,00. — Ártíðaskráin í marz 324,00.
Samtals kr. 517,50.
Til minningar um G/sla kaupmatin
Helgason voru gefnar 51 kr. / Ártíða-
skrána.
Jón Rósenkranz.
Látin
er síðastliðinn sunnudag jgfr. T.auJ-
ey Guðmundsdóttir frá Reykholti, dóttir
síra Guðm. Helgasonar, forseta Lands-
búnaðarfélagsins. Laufey heit. var 26
ára að aldri, óvenjuvel gefin stúlka. —
Jarðarför hennar fer fram næstkom-
andi þriðjudag.
Misprentast hafDi eitt orD i nokkrum ein-
tökum síDasta blaðs í greininni: Banka-
málið uýja, blöðin og flokkarnir — i grein-
arlok: e i g i fyrir e i n n i g.