Ísafold - 18.05.1912, Blaðsíða 2

118
ISAFOLD
baðstofuna. Astæður þeim mun örð-
ugri, sem bóndinn lá þungt haldinn
af brjósthimnubólgu, þegar landskjálft-
inn kom. Samt var hann í afturbata,
þegar við komum þangað, en ekki
kominn á fætur, og engin von um,
að hann mætti neitt á sig reyna fyrst
um sinn.
Rétt við túnið á Leirubakka er Vatna-
garður. Þar eru öll bæjarhds ýmist
algerlega fallin eða lafa énýt uppi. —
Af heyhlöðu var íallinn annar vegg-
urinn. Fjósið var fallið og hesthds,
og önnur dtihds meira og minna
skemd.
Fólkið lá í tjaldi á tdninu. Og of-
urlitlum skdta hafði það komið sér
upp fyrir hlóðir. Bóndinn var ekki
heima, þegar við komum. En við
hittum hdsfreyju, unga, glaðlega, þing-
eyska.
Síra Ólafur þekti hana, og spurði
hana, hvernig henni liði nd.
— Mér líður ágætlega, sagði kon-
an og hló.
A henni gat enginn maður annað
séð, en að alt léki í lyndi.
Eg spurði hana um landskjálfta-at-
vikin, að svo miklu leyti, sem hdn
gæti frá þeim skýrt.
Hdn kvaðst hafa verið ein inni í
baðstofu með barn. Hdn ætlaði fram
göngin, en datt í baðstofudyrunum.
Það varð henni til bjargar, því að í
sama bili hrundu göngin fyrir framan
hana. Steinn straukst við höfuðið á
henni og meiddi hana.
Stdlka var komin fram í göngin.
Þau hrundu beggja megin við hana,
fyrir aftan hana og fyrir framan hana.
Hdn stóð þar í sjálfheldu. En hana
sakaði ekki.
Kona var að vefa dti í hlöðu. Hlað-
an hrundi, vefstóllinn brotnaði, en
konan komst af. Hdn veit ekki,
hvernig það atvikaðist, man óljóst eftir
sér siðustu augnablikin í hlöðunni; en
virðist hafa verið komin upp í stiga,
sem lá upp dr henni, þegar hrunið
varð.
Vatnagarður var síðasti bærinn, sem
við komum að á Landi. En áður en
eg skýri frá því, sem fyrir augun og
eyrun bar hinumegin Ytri-Rangár, —
minnist eg á þá bæi í Landsveit, sem
við komum ekki á, en höfðum fregn-
ir af.
Ráðsmaður hdsfreyjunnar á Galta-
lœk kom að Vatnagarði, þegar við
vorum að fara þaðan og varð okkur
samferða fram eftir deginum. Hann
sagði bæinn alfallinn. En sd er bót
í máli þar, að bæinn átti að rífa í
sumar.
Jarðrask varð þar nokkurt. Sprunga
sd, sem getið verður nákvæmara síð-
ar, er þar skamt frá bænum, og sprung-
ur margar dt frá henni, svo að spell
hafa orðið á engjum. Lækur fyrir
austan bæinn breytti stefnu að nokkru
leyti, jörðin lyftist upp, svo að tjörn
myndáðist eða flóð, áðuren lækurinn
náði aftur framrás.
A Skarðseli eru öll hds meira og
minna skemd og sum fallin.
A Skarfanesi er íbdðarhdsið lítið
skemt, nema kjallarinn. Fjósið er
fallið, og önnur dtihds allmikið biluð.
í Ósgröf lafa hdsin uppi, stórskemd,
óbyggileg mönnum og skepnum. —
Fólkið (hjónin, uppkomin stdlka og
2 börn) fldin þaðan að Skarfanesi.
Irjum er tvíbýli. Við hittum
annan bóndann þaðan í Vatnagarði.
Hann sagði öll hds á jörðinni fallin
og fólkið fldið þaðan. Konurnar voru
einar heima i landskjálftanum og voru
staddar inni í baðstofu. Framgaflaðið
féll i einum svip niður fyrir glugg-
ann, svo að myrkur varð alt í einu.
Þær skriðu dt um gat, sem kom á
þekjuna móti göngunum. En göngin
féllu saman. Engin leið var önnur
til dtgöngu.
Á Skarði hafa skemdir orðið með
minna móti. Þar er nýtt og vandað
timburhds, en grunnurinn undir því
er samt skemdur. Útihds eru lika
skemd.
í kirkjunni brotnaði annar ljósa-
hjálmurinn, slóst á bita. Orgelið valt
um og stórskemdist, svo að óvíst er,
hvort það er nýtilegt.
Frá Klofa flýði fólkið (hjón og börn)
að Skarði og er þar siðan á nóttum.
Sömuleiðis fldði þangað fólkið frá
Króktdni (konan, 3 kvenmenn aðrir
og 3 börn, bóndinn ekki heima).
Á Hjallanesi er tvíbýli. Fjósin eru
fallin á báðum heimilunum. Flest eða
öll hds að einhverju leyti skemd.
Drengur var þar að sópa fjósbás,
þegar landskjálftinn kom. Hella kom
niður fyrir framan hann, skorðaðist
þar á rönd og afkróaði hann í horni.
Það hlífði honum við bana. Þekjan
var rifin ofan af honum. Menn bjugg-
ust við að sjá drenginn þar dauðan.
En han» var ómeiddur.
Á Efra- og Neðra-Seli eru engin
hds gjörfallin, en ýms þeirra biluð.
Á Lakjarbotnum er baðstofan mjög
skemd, og öll hds meira og minna.
Alfallið er eldhds, bdr og bæjardyr.
Þá eru upptaldir þeir txeir á Landi
sem við höfðum fregnir af að meiri
háttar skemdir hefðu orðið á.
Og eg held áfram ferðasögunni.
Á Rangárvollum.
Yfir Rangá fórum við skamt fyrir
ofan Vatnagarð. Umbrota-merkin fóru
vaxandi, þegar yfir hana var komið.
Jörðin sundurtætt, með sprungum,
sem gerðu yfirferð ógreiða. Nd vor-
um við á leiðinni upp að Nœfurholti,
þeim bænum, sem átakanlegastar sög-
ur hafa af farið í þessum landskjálfta,
þar sem barnið rotaðist til bana og
konan lærbrotnaði.
Bærinn stendur fast uppi undir
Bjólfsfelli, og er sá bærinn, sem lagt
er upp frá á Heklu. Eftir síðasta
Heklugos var hann fluttur. Þá rann
hraunið svo nærri bænum, að skák
tók af tdninu. Og fráleitt verður
hann aftur reistur þar sem hann var
nd. Ægilegir hamrar eru rétt fyrir
ofan hann, og þó að reisa mætti hds
þar, sem staðist gæti landskjálfta, þá
gæti ekkert hds staðist björgin sem á
því gætu skollið.
Bærinn er allur í einum bing, grjót,
mold og timbur alt í einum graut.
Jörðin hefir sprungið sundur undir
miðri baðstofunni; sprungan liggur
inn undir rdstirnar og dt undan þeim,
frá austri til vesturs.
Ofan dr hömrunum kom bjarg mik-
ið og staðnæmdist á tuninu rétt fyrir
ofan bæinn. Það er 8—9 faðma að
ummáli og um 2 mannhæðir á hæð.
Ægilegt er að sjá, hvernig það hefir
vaðið jörðina. Annað svipað bjarg
tókst upp á tdninu, hérumbil á jafn-
sléttu, og færðist töluvert til.
Nýr vagn var þar við tdngarð, ann-
að hjólið skorðað við garðinn öðru-
megin og þdfu hinumegin. Öxullinn
hrökk sundur við það hjólið, sem
lengra var frá garðinum. En ekki
var sjáanlegt, að neitt hefði við hann
komið.
Á heimilinu eru þrenn hjón: rosk-
inn maður, Ófeigur Jónsson með konu
sinni og tveir synir þeirra, Ófeigur
og Jón, og tengdadætur. Ófeigur
eldri var dti á tdni, var að troða ull
í poka þegar við komum. Ung kona
sat þar hjá honura, döpur i bragði,
sd er mist hafði barnið. Við fórum
að tala við þau. Auðheyrt var að
konunni var örðugt um frásögn. Ann-
ars töldu þau ekki undarlegt, að slys
hefði viljað til, heldur hitt, að nokk-
urt þeirra skyídi hafa haldið lifi.
Alt fólkið var inni, þegar landskjálft-
inn kom, nema Ófeigur yngri. Hann
var dti á hlaði, var að ganga fram
með bænum. Hann fann að titring-
ur var að koma, og i því bili féll
smiðjuþilið á hann. En það lenti á
stórum steini á hlaðinu og náði ekki
að leggjast að fullu ofan á hann. En
töluvert meiddi það hann á höfðinu.
Hann var enn í sömu skyrtunni yztri
fata, sem hann hafði verið í landskjálfta-
daginn, og hdn var mjög blóðstorkin.
Hitt fólkið var alt inni í baðstofu.
Alt í einu syrti og baðstofan og öll
hdsin féllu niður í einu. Sdðin lenti
á baðstofuborðinu, og það barg fólk-
inu; það lá í hólfinu, sem með þeim
hætti varð undir sdðinni. Eftir nokk-
ura stund fekk það skriðið dt um of-
urlitið gat á þekjunni — það sem
skriðið gat.
Eins og áður hefir verið frá skýrt,
lenti ein sperran á einni konunni og
barni, lærbraut konuna, en rotaði
barnið til bana. Það var kor«a Ófeigs
eldra, sem fyrir slysinu varð, og barn
Jóns Ófeigssonar, Öskar Niels að nafni,
5 missira gamalt.
Fyrsta verkið, þegar fólkið losnaði,
var auðvitað það að ná þeim, kon-
unni og baininu, undan rdstunum. En
það gekk ekki greitt. Sperran lá ofan
á þeim báðum með miklum þunga.
Engin tæki fundust, nema ónýt sög,
og með henni var reynt að saga
sperruna sundur. En hdn brotnaði.
Að lokum tókst einhvern veginn að
mölva sperruna, og draga upp kon-
una og andvana barnslíkamann.
Kýr voru 4 í fjósinu. Ein þeirra
var dauð, þegar þangað var komið.
Matvæli náðust að miklu leyti dr
rdstunum. En bdsáhöld fóru flest
forgörðum. Eftir voru: skilvinda, tvær
skálar, 2 bollar, 1 diskur, ein beigluð
pjáturfata og 3 pottar. Með þetta
byrjaði fólkið bdskapinn í tjaldi fyrir
neðan tdnið.
Þegar var sent á aðra bæi til hjálp
ar, að Vatnagarði og Galtalæk, sem
báðir voru þá hrundir, eins og áður
var sagt; þvi næst ofan að Hvammi.
Þaðan var sent eftir tveimur læknum,
og þeir komu báðir. Konan var flutt
daginn eftir ofan að Kitkjubæ, til lækn-
is þar, og henni leið vel eftir hætti,
þegar við fórum þar um.
Við spurðum Ófeiggamla, hvað hann
ætlaði nd að gera:
— Hvar ætlið þér að reisa bæinn
aítur ?
— Eg veit ekki, sagði hann. Eg
veit ekki, hvar hann á að vera. Eg
veit ekki, hvort hér á nokkuð að
byggja. En gerum við það ekki fer
jörðin í eyði. Drengirnir mínir verða
að ráða fram dr því.
Mér leizt svo á manninn, sem hann
hefði verið vanur því um æfina að
ráða fram úr sinum málum sjálfur.
En eg skildi það vel, að þetta áfall
hafði' bugað hann nokkuð. Og hér
er dr vöndu að ráða. Tjónið mikið
við það, að jörðin fari í eyði Sauð-
fjárdtbeit er þar svo frábærlega góð,
að engri kind er neitt gefið, þegar
vetur er góður. En sagt var okkur á
nágrannabæjunum, að fólkið mætti
ekki til þess hugsa að ilendast þarna.
Frá Næfurholti héldum við fram
með Bjólfsfelli að Selsundi. Fjöldi af
stórbjörgum, viðlíka og það, sem kom-
ið hafði ofan undir bæinn í Næfur-
holti, höfðu oltið hér og þar fram dr
hlíðinni, langt fram á jafnsléttu, og
skilið eftir mikla slóð. Einn af þess-
um bergrisum hafði lent á jarðföstum
jafningja sinum, ekki getað flutt hann
til, en mölvað stórt stykki dr honum,
og því næst haldið ferð sinni áfram
góðan spöl.
Leiðin liggur um hjá Haukadal, lé-
legu koti, sem hafði gjörhrunið.
Þegar heim undir Selssund dró, var
allmikið jarðrask að sjá. Sama sprung-
an var þar, sem sd er getið er um
við Galtalæk, og liggur sumstaðar yfir
göturnar, svo að fara verður með
gætni. Háum hólum hefir skotið upp
af jafnsléttu, öllum klofnum.
í Selsundi býr Ólafur Jónsson, bróð-
ir Ófeigs í Næfurholti. Að slysinu
undanteknu, var nokkuð líkt ástatt
með þá bræður. Alt fallið hjá Öiafi,
samtals 30 hds. Reyndar hefst fólkið
við í baðstofunni; hdn hékk uppi, af
því að hdn er með járnþaki. En vegg-
irnir hrundir, baðstofan öll skökk og
skæld og víða sér dt um hana. Hey
var þar mikið í hlöðum, þó að sækja
þurfi það langt niður á Rangárvelli,
því að eins er með Selsund og Næf-
urholt, að engjar eru þar engar, og
dtbeit með afburðum. En alt var orð-
ið að einum hræringi í hlöðurdstun-
um, grjótið, moldin og heyið.
Einn maður var að ganga dt dr
hlöðu, þegar jarðskjálftinn kom, og
telur ekki, að hann hefði haldið lífi, ef
hann hefði verið inni. Þegar hann
kom dt, sá hann féð koma hlaupandi
dr hrauninu, heyrði urg og skarkala
í hraunbrdninni og sá öll hds falla í
einni svipan um alt túnið.
Hjónin og tvær stúlkur voru inni.
Þau reyndu ekki að komast dt, hugs-
uðu ekki um annað en halda sér, því
að með öllu var óstætt. Þau skriðu
því næst dt um glugga á baðstofunni.
Öll göng voru fallin saman.
Kýrnar voru hver ofan á annari
undir fjósþekjunni, þegar þangað var
komið. Upp dr einni þeirra gekk
blóð; en hdn hrestist við að fá mjólk.
Kýrnar hafa síðan orðið að vera dti
dag og nótt, eins og á mörgum öðr-
um bæjum. Frost var mikið tvær
nætur, og þar á eftir rigningar og
slagviðri, svo að annan veg verður að
fara með mjólkurkýr þar, en bdmönn-
um geðjast að.
Tveir reiðhestar voru inni í hest-
hdsi. Hdsið hrundi. Hestarnir þeyttu
sér dt um gat á gaflaðinu, hátt uppi.
Siðan hafa þeir verið dauðhræddir við
hdsin.
Bóndinn er roskinn og þreytulegur,
enda hefir verið hinn mesti eljumað-
ur. Efnin eru góð. En honum fanst
tæplega til þess hugsandi að eiga að
fara að standa í þvl að koma öllu í
lag á jörðinni. Vissi ekki, hvað hann
mundi taka til bragðs.
Næsti bær við Selssund er Kot.
Helmingur jarðarinnar er nd óbygður,
en þann partinn, sem bygður er, á
Ólafur í Selssundi. Þar er nlt gjör-
fallið, bæjar- og fénaðarhds. Aftur-
gaflað baðstofunnar var komið þangað,
sem framþil hennar hafði verið.
Dagverðarnes var siðasti hrunbærinn,
sem við komum að. Þar var sömu-
leiðis alt fallið. Baðstofan hangir
reyndar uppi, en engum dettur í hug
að hafast þar við. Fólkið liggur í
tjaldi fyrir neðan túnið. Fjósið féll
á kýrnar og þær skrámuðust nokkuð.
Þessar fregnir höfðum við af öðr-
um bæjum á Rangárvöllum:
Bóndinn frá Svinhaga sagði miklar
skemdir þar á flestum hdsum, einkum
dtihdsum, og sum þeirra gjörfallin.
Bærinn mikið skemdur, en líft í hon-
um.
Á Þorleifsstöðum er alt fallið.
í Bolholti eru öll hds fallin, og fólk-
ið fldið að Helli eða Hdsagarði.
Á Kaldbak eru öll hús fallin, nema
hvað baðstofan hangir uppi að ein-
hverju leyti og skemma, sem kýrnar
voru fyrst hafðar i eftir landskjálftann.
Þar var byrjað að laga fjóstóttina,
menn fengnir til þess af öðrum bæ-
jum, en fldið frá því I landskjálfta-
kipp, sem kom þ. 10. þ. mán. Brek-
ánum var tjaldað yfir kýrnar I tótt-
inni.
Á Þingskálum er bær og útihús að
mestu fallin. Fólkið fldið dt á Land.
Á Minnahof er alt fallið, nema
IbdðarhÚ6 dr timbri.
Á Keldum eru bæjar og dtihds mikið
til fallin. Sofið I kirkjunni og kýr
hafðar dti.
Á Stokkalœk eru öll hds fallin, nema
ný baðstofa; veggirnir að henni þó
fallnir.
Þar voru þrjd börn dti I fjósi. þeg-
ar hræringin kom. Fjóskamparnir
féllu saman og fyrir hurðina. Börn-
in hnipruðu sig saman uppi I einum
básnum. Þar féll stór steinn niður,
rétt hjá einu barni; en sakaði ekki.
Á Reynifelli alt fallið, nema íbdðar-
hds.
Á Fossi er alt fallið.
Á Rauðnefsstöðum sömuleiðis, nema
baðstofa lafir uppi.
Úr Hvolhrepp
voru fregnirnar, sem við fengum, ó-
Ijósari. Þangað komumst við ekki.
En okkur var sagt, að meiri og minni
skemdir væru þar á flestum bæjum.
Sérstaklega var getið um þrjá:
Á Völlum er alt fallið, nema nýleg
baðstofa.
Á Argilsstöðum eru miklar skemdir.
í Markaskarði sömuleiðis.
Úr Fljótshlíð
eru fregnirnar sömuleiðis óljósar. í
miðhlíðinni eru sagðar miklar skemdir,
t. d. á Kirkjulak.
í Tungu er alt fallið.
í Vatnsdal eru mjög miklar skemdir.
Timburhds lafir þar uppi.
Undir Vestur-Eyjafjöllum
hafa orðið miklar skemdir I Eyvindar-
holti og Stóru-Mörk.
í Syðstu-Mörk er alfallið.
Við héldum fyrst ofan að Kirkjubæ,
eftir að hafa komið á þá bæi, sem eg
hefi getið um hér að framan, að við
höfum sjálfir séð. Þangað var sýslu-
maður Rangæinga kominn eftir til-
mælum okkar. Og við höfðum þar
ofurlitla ráðstefnu 5, sýslumaður, Grím-
ur Thorarensen, Eyólfur Guðmunds-
son og við Reykvíkingarnir.
Okkur kom saman um það, að ekki
væri nokkurt viðlit annað en gera ráð-
stafanir til að hjálpa fólkinu, sem I
örðugleikum þessum hefir lent. í þvi
skyni afréð sýslumaður að halda sýslu-
nefndarfund þ. 17. þ. mán. (I gær).
Fregnir af þeim fundi eru ekki
komnar, þegar þetta er ritað (einni
stundu fyrir hádegi á laugardag). Fyrir
því virðist réttast að láta umræður um
það bíða til næsta blaðs, hvernig hjálp-
inni skuli hagað, og annað, sem skylt
á við það mál.1)
Um kvöldið fórum við ofan að
Odda til gistingar. Þangað komu
morguninn eftir Grimur Thorarensen
og Sigurður Guðmundsson á Selalæk,
og þar var afráðið að halda hrepps-
fund á Rangárvöllunum til undirbdn-
lngs fundi sýslunefndarinnar.
Að þessu sinni læt eg mér nægja
að bæta því einu við, hve ástdðlega
allir tóku okkur. Menn tjáðu sig
þakkláta ísafold fyrir að hafa sint
örðugleikum fólksins með því að fá
okkur til að fara austur. Óg ýmsir
mintust um leið á þann skörungs-
skap og mannkærleik, sem komið
hafði fram hjá fyrv. ritstjóra þessa
blaðs, Birni Jónssyni, þegar miklu
tíðindin gerðust á sama svæðinu 1896.
E H.
J arðsprungur.
Víða hefir jörðin rifnað og tæzt I
sundur I landskjálftum þessum; sum-
staðar hefir hdn lækkað og á öðrum
stað aftur hækkað. En stærst er þó
jarðsprunga sd, sem liggur yfir land-
skjálftasvæðið fyrir neðan Heklu, þar
alt er stórkostlegast og verst dtleikið.
Við röktum jarðsprungu þessa frá
austanverðu tdninu á Galtalæk; þaðan
liggur hdn yfir svo nefndan Hrdthaga
niður að Rangá ytri, og hefir á því
svæði gert allmikil jarðspjöll; síðan
yfir Rangá, yfir Hraunteig, upp undir
Bjólfell, vestur með þvi og vestur
fyrir það. Þá béygir hdn I suður
fram með Selsundshrauni að vestan-
verðu, suður flatneskjuna fyrir vestan
Selsund, og hverfur síðan suður I
Hekluhraunið háa og dfna, sem er
efst á Rangárvöllum. Lengra áttum
við ekki kost á að rekja hana; en
engan efa taldi Ólafur bóndi I Sel-
sundi á því, að hdn mundi ná miklu
lengra suður eftir. Sennilegt er eftir
öllum líkum, að jarðsprunga þessi
byrji norður I Hreppafjöllum framan-
vert I eða við Þjórsárdal og nái suður
I fjöllin fyrir ofan og sunnan Rangár-
vallakrókinn; en það er auðvitað órann-
sakað mál. Svo er jarðsprunga þessi
löguð, að tvær sprungur eru víðast
samhliða og laus spöng á milli. Þessi
l) ísafold átti tal við Björgvin sýslu-
mann siðar í dag, en blaðið þá nærri fnll-
prentað.
Á sýslnnefndarfundinnm i gær vai afráð-
ið að reyna að fá skyndilán hjá landssjóði
25.000 kr. Nánar I neesta blaði. Ritstj.
spöng er sumstaðar sokkin niður, en
sumstaðar hlaupin upp I afarháa hóla;
eru þeir því allir sprungnir og tættir
I sundur, einkum I kollinn, og standa
hraunnibburnar dt dr þeim I allar áttir.
Vestanvert við Selsundshraun ligg-
ur jarðsprungan gegnum tjörn; I tjörn-
inni hefir verið að undanfö/nu lágur,
sléttur hólmi. Þessi hólmi hefir lyfzt
upp, og er nd margra mannhæða hár
hólL, allur sundursprunginn I kollinn.
Þegar við riðum upp Hraunteig,
urðutn við að gæta mestu varkárni
vegna þess, hve jörðin var sprungin;
lágu sprungurnar víða yfir þvera göt-
una, svo leita varð lags að komast
yfir urn. Eins var fyrir vestan Sel-
sund; þar urðum við að snda frá
venjulegum reiðgötum og »leita að
broti* yfir jarðsprunguna miklu.
Ó. Ó.
Frá konungsskiftunum.
Svo sem getið var í síðasta blaði,
sendi landritari samdðarskeyti til hins
nýja konungs á miðvikudag, I nafni
íslendinga.
Svar við því skeýti sendi konungur
til landritata I fyrradag, svohljóðandi:
Beder Dem modtage min oprigtigste
Tak og bringe lslands Folk tnin
hjerteligste Hilsen.
Á I s 1 e n z k u:
Kann yður einlægustu þakkir og
bið yður flytja íslenzku þjóðinni hjart-
anlegustu kveðju mina.
Þá hefir konungur látið birta þá
ósk, að fé pví, sem hugsað vœri að
verja til gull. eða silfursveiga á kistu
hins látna konungs, yrði heldur varið
til líknar- og góðgerða.
Mínningarguðsþjónustur
verða haldnar á greftrunardegi konungs
24. þ. mán. bæði I dómkirkjunni og
fríkirkjunni. Þær hefjast kl. 12. í
dómkirkjunni prédikar herra Þórhallur
biskup, en I fríkirkjunni síra Ólafur
Háskólinn efnir til minningarsam-
komu á næstunni, en óákveðið hvern
daginn það verður.
Dómkirkjan er tjölduð svörtum
blæjum vegna fráfalls konungs og
verður fram yfir dtför á föstudag. í
hámessunni á uppstigningardag mint-
ist sírt Bjarni Jónsson hins látna
konungs og konungsskiftanna af stóln-
um.
Samhrygðarskeyti hafa Krisijáni X
verið send ýms héðan. Fyrir hönd
háskólans og Bókmentafélagsins sendi
Björn M. Ólsen samdðarskeyti — og
einstakir menn, sem kyntust sérstak-
lega hinum látna konungi, svo sem
fyrv. ráðherrar H. Hafstein og Björn
Jónsson hafa og sent samdðarskeyti.
Hefir Kristján X sent aftur vinsam-
leg þakkarskeyti.
— --------
Barnagjafír til Heilsuhæiisins.
Greinin I Isafold 6. apríl um, að
börnin í skólunum ættu að skjóta sam-
an til þess að styrkja barnardm á
Vífilsstöðum hefir borið svo góðan á-
vöxt við barnaskóla Reykjavíkur, að
börnin þar hafa skotið saman alls
202 kr.
Og ísafold er kunnugt um býsna
góðar undirtektir víðar.
Nýlega áttum vér tal við landlcekni
dt af þessu nýmæli. Sagði hann, að
ef vel ætti að vera, þyrfti að bda til
nýja deild, sérstaka barnadeild I Heilsu-
hælinu. Miklu fleiri umsóknir kæmu
um barnavistir en kleift væri að sinna
og börn þyrftu aðra meðferð en full-
orðnir. I Danmörku og víðar væri
nd farið að reisa barna-heilsuhæli. —
Hentugast mundi að taka herbergi þau,
sem læknirinn hefir nd, til barnahæl-
is, en láta gera sérstakt læknishds.
Þetta strandar auðvitað á kostnaðinum.
Hann naumast minni en 10,000. —
En landlæknir taldi eigi fjarri sanni,
að börn landsins gætu, ef þau vildu,
kotnið upp barnadeild á Vífilsstöðum.
Veitt prestakðll.
Tjörn á Vatnsnesi var 30. f. mán.
veitt prestaskólakandídat Sigurði Jó-
hannessyni frá næstu fardögum.
Hof I Vopnafirði var veitt síra
Einari Jónssyni á Desjarmýri 15. þ.
mán., sömul. frá fardögum.