Ísafold - 26.06.1912, Blaðsíða 3

ISAFOLD
155
Greinar.
m.
Þetta sem hér fer á eftir er brot
úr ritgerð um Gretti Asmundarson.
i.
Grettir á einn þátt ættar sinnar að
rekja til Hrafnistumanna, eins og Egill
og Gunnar. Hann er skáld gott en
þó enn þá meiri orðsnillingur á óbund-
ið mál, líkt og Gunnar, sem ekki mun
hafa ort, eða lítið, en varla getur hjá
því farið að eitthvað af málblæ Gunn-
ars geri nokkuð af ljómanum á Njálu,
eins og málblæ Grettis mun nokkuð
vera að finna á sögu hans. Gretti
svipar líka dálítið til Gunnars um
góðmensku og göfuglyndi, og hann
getur eftir atvikum varla kallast grimm-
ur eða drápgjarn. Grimdarsögurnar
frá barnsárum Grettis má ekki mis-
skilja. Afarmenni eru stundum und-
arlega ólík sjálfum sér á uppvaxtarár-
unum, meðan aðrir hafa vit fyrir þeim,
og er annars víða á þetta vikið í ís-
lendingasögum. Einnig er vert að
hugleiða hér það sem sagt er af
Nikomedes og Cæsar.
Afl þeirra Gunnars og Grettis virð-
ast sögurnar leggja nokkuð að jöfnu,
eins og Páll Melsteð söguritari benti
mér einusinni á. En þó þykir mér
ekki ólíklegt, að Gunnar muni hafa
verið öllu sterkari, að minsta kosti
þangað til á síðari árum Gunnars,
þegar mótlætið virðist hafa unnið
nokkurn bug, jafnvel á hans stáltaug-
um. En fjallaloftið og jökla hefir ef
til vill bætt Gretti svolítið.
Olánssamur var Grettir, að lifa ekki
á io. öld, eða öllu heldur, að þessi
illu umskifti skyldu verða, sem að
nokkru leyti eru kunn, en Htið virð-
ist hafa verið reynt til að skilja. Varla
nokkurn af sínum afbragðsmönnum
hafa Islendingar jafn illa leikið og
Gretti, og þó að það þjóðareinkenni,
sem finna má um flest lönd, að níð-
ast á sínum beztu m.önnum, eða að
minsta kosti að ganga of oft í lið með
óvinum þeirra og sínum, hafi mjög
látið á sér bera á íslandi, þá kveður
þó mest að þessu úr því kemur fram
yfir árið iooo.
2.
Gaman hefir Gretti þótt að lifa
stundum, og ekki sizt þegar þessi
Herakles Norðurlanda hafði getað
svalað þrá sinni til að reyna jötunafl
sitt, þó að ekki væri nema á því að
hefja eitthvert bjargið, sem tveir og
þrir og fleiri hefðu orðið að ganga
frá. En ómerkilegt og ógöfugmann-
legt var það flest, sem hann fekk að
reyna sig á, þessi margra maki, hjá
því sem vert hefði verið. Og hvílík
kraftaverk Grettir hefði getað unnið,
hafi frændi hans, Ólafur konungur
digri, gert kraftaverk. Ólafur Haralds-
son mun hafa verið ekki alveg ólíkur
Gretti frænda sínum á vaxtarlag og
jafnvel fleira, þó að miklu væri hann
minni maður og verri, hvar sem á
hann er litið. Það virðist hafa verið
dálitið líkt með Ólaf og Gretti, eins ' ingur meiri.
en orðið sem Goethe hefir tilbúið
henni »tlbermensch«. Hefir Nietzsche,
hinn mjög svo misskildi, gert þessa
hugmynd heimsfræga og hugsað og
skrifað margt merkilegt og stórvitur-
legt í þær áttir, en sumt þó að mér
virðist mjög af misskilningi og ónógri
þekkingu. Og mun það mega segja
um alla oss, því að efnið er vanda-
samt.
Eitt af því sem mannkynið er að
stríða við, því alt of ómeðvitað því mið-
ur, er að stækka lungun og auka blóð-
hitann. Takist það þá eru sóttir úr
sögunni flestar. Það er þetta sem
hefir tekist með Gretti. Hann er svo
ókulvís að hann er berhöfðaður hvernig
sem viðrar, og það er vegna síns mikla
blóðhita og eigi einungis vegna krafta
sinna, sem hann treystir sér svo vel, að
hann kveðst ekki munu á sundi drukna.
Og likt hefir verið um Gunnar. Það
er ekki einungis af því að Gunnar er
svo sterkur, heldur af því að lungun
í honum eru svo óvanalega stór og
góð, sem hann getur hlaupið svo, að
meir virðist í ætt við flug en hlaup
vanalegra manna.
Auðvitað voru fleiri tilraunir í þessa
átt, en Grettir og Gunnar. Því að á
io. öld var vaxtarbroddur mannkyns-
ins á íslandi og ef til vill hafa aldrei
á jörðunni verið til efnilegri menn,
en þá á Fróni. Fyrir og eftir 8oo
var vaxtarbroddur mannkynsins i Nor-
egi. Einu sinni var hann suður í
Himinfjöllum, og þaðan var hið nýja
goðumlíka mannkyn, sem nefndist
Æsir. Á Grikklandi var svipuð tilraun
gerð, og síðar á Ítalíu; en alt mis-
tókst.
í fornbókmentum lifa nokkrar menj-
ar þessara tilrauna, einkum grískum,
rómverskum og islenzkum; eru þau
mál og þær mentir göfugri en önnur
mál og aðrar bókmentir. Einkum eru
íslendingasögur merkilegar og verða
að mér virðist, enn þá merkilegri í
þessu ljósi, (framsýn og fjarsýn Njáls
og Helga, og hatursleysi Gunnars áttu
að verða andleg einkenni hins nýja
mannkyns), og enn þá hörmulegra
margt sem af er sagt í þeim en áður,
þegar menn fara að skilja hvað það
var sem heimskan vann sigur á.
Nú er, sakir heimsku hvítra manna,
og sérstaklega sakir skilningsleysis
þeirra á þeim sem einkum stefna upp
á við, vaxtarbroddur mannkynsins lík-
lega ekki lengur með hvíta mannkyn-
inu, heldur í Japan, þar sem karlmenn
og kvenmenn geta synt saman án þess
að hneyksla nokkurn, eins og Tacitus
segir svo fróðlega að hafi átt sér stað
á Þýzkalandi, áður en kristni kom
þangað.
Hebreskar fornbókmentir eru auð-
vitað líka að ýmsu leyti fróðlegar um
þau efni sem vikið var á, og að »op-
inberunin« er í þeim að sumu leyti
greinilegri en í grískum, rómverskum
eða íslenzkum ritum, kemur af svip-
uðum ástæðum eins og það, að meira
segir af Himnaríki í ritum eftir Ágúst-
ínus en Cicero, þó að Cicero sé snill-
Skógræktin og skólarnir. Reykiavikur-annAa
og Harald hárfagra og Þórólf Kveld-
úlfsson, sem var eins og Harald grun-
aði, ennþá meiri maður en hann og
betur fallinn til að vera konungur
yfir Noregi.
Grettir hefir verið svo frábær á
vöxt, að hann æsti undireins öfund
annara gegn sér, likt og Gunnar. Og
mikið af þessu ógæfutali við Gretti
framan af, virðist sprottið meðfram af
öfund og löngun til að segja honum
eitthvað óþægilegt. En ógæfa Grettis
átti raunar langmest rót sína í heimsku
samtíðar hans. En svo var straumur
lifsgleðinnar sterkur í þessum goð-
vöxnu limum og í þessu ótrúlega víða
brjósti, að ólánið fær ekki haggað ró
hans fyrst framan af, og hann er
jafnglaður að sjá, þó að alt kæmi »senn
að svinnum«, útlegðardómur og dauða-
fregn Atla.
Þessi líkami var svo vel gerður að
hann kunni varla að mæðast á sundi
eða hlaupum; þessurn manni gat varla
orðið kalt; kvef og sóttir þekti hann
ekki af eigin reynd; orkan var marg-
föld við meðalmannsorku. Engum
sem hefir lært af hinum mikla spek-
ing Lamarck, og öðrum sem hafa leik-
ið þá furðulegu andlegu aflraun að
sjá að líftegundirnar umskapast, getur
dulist, að í Gretti er ný tegund að
reyna að skapast, tegund sem mætti
sjálfsagt velja eitthvert snjallara heiti
Eg verð að biðja menn að afsaka
þó að þetta síðasta kunni að vera
nokkuð myrkt. Málsefni eru hér býsna
mikil, en eg verð nú um sinn að
snúa frá þessu og að einni þeirri sög-
unni af Gretti, sem ótrúlegust er, en
ekki ófróðlegust, sagan af viðureign
hans við Glám.
ii. júni.
Helgx Pjeturss.
Leikfimi
sýndu 12 konur úr Ungm.félaginu
Iðunni á íþróttavellinum á sunnudag-
inn, undir stjórn Björns Jakobssonar,
og má fullyrða að það hafi verið hin
veglegasta leikfimissýning, sem hér
hefir átt sér stað. Æfingarnar prýðis-
fallegar og óvenju vel gjörðar, enda
hefir éðru sinni ekki kveðið við ann-
að eins lófaklapp á Vellinum. Má
það heita góðs viti um skilning al-
mennings á leikfimi, hversu menn
gjörðu það í tæka tíð. Þess má geta,
að allar gegna konurnar, sem þarna
sýndu, daglöngum störfum, og fná af
því marka, að fleiri konur g æ t u lagt
stund á leikfimi en raun er á.
Sýninguna ætti að endurtaka, svo
fleirum gæfist kostur á að sjá eitt hið
bezta, sem framið hefir verið í íþrótt-
um vorum.
Að svo stöddu skal eg ekki skrifa
langt mál, að eins lýsa tillögu, sem
að mér var skotið með tilmælum um
að koma henni eitthvað áleiðis.
Og hún er þessi:
tAð alpingi setji lög um pað, að nem-
endur allra peirra skóla, er styrktir eru
aj almannafé, skuli drlega vinna prjá
daga að skógrækt.
Ýmsum kann nú að bregða í brún
er þeir heyra þetta, og telja það ann-
aðhvort gagnslaust eða óframkvæman-
anlegt.
Allir munu óska að skógar geti
þrifist á íslandi, og mörgum er það
áhugamál. Landssjóður hefir nú kostað
allmiklu fé til þess undanfarin ár, að
grenslast fyrir um það, hvort svo muni
vera. Og svo langt er þeim tilraun-
um komið, að vissa er fengin fyrir
því, að tvær erlendar trjátegundir (fjall-
furan og síberíska lævirkjatréð) þrífast
hér vel, auk bjarkarinnar og reynivið-
arins, sem hjarað hafa í landinu sjálfu
frá ómunatíð. Þessi fengna vissa ætti
að vera næg til þess, að frekar yrði
hafist handa og tekið að gróðursetja
svo um munaði. Þvi ofseint miðar
skóggróðrinum, ef lítið er unnið annað
en það, sem landssjóður sjálfur lætur
gjöra — með peningum. Allir þurfa
að leggja hönd að þessu verki.
Enginn hugsar sér þó að það geti
orðið alt í einu, að alment verði unnið
að skógrækt, til þess er fákunnáttan
of mikil enn.
Mönnum hefir komið til hugar að
lögleiða árlegan skógræktardag, að
minsta kosti í barnaskólunum. En það
tel eg muni ótimabært að svo stöddu.
Kennararnir munu fæstir kunna tök á
að stjórna því verki, ennþá, og aðrir
eru heldur ekki til þess færir. Þar að
auki er að sjálfsögðu erfiðara að kenna
bömum gróðursetningu trjáa en upp-
komnu fóiki.
En komist árleg skógræktarvinna á
í kennaraskólanum, gagnfræðaskólum,
búnaðarskólum, kvennaskólum, ung-
lingaskólum, mentaskólanum og jafn-
vel háskólanum, þá mundi kunnáttan
óðfluga breiðast út um allar sveitir,
og einn læra af öðrum þegar þar kæmi.
Og þegar svo væru liðin nokkur ár,
mundi tiltækilegt að lögleiða skógrækt-
ardag. Yrði skóla-skógræktin til þessa,
auk beinu gagnseminnar: fjölgun trjáa
í landinu, yrði hún ekki gagnslaus.
En er þetta þá framkvæmanlegt?
Það held eg.
í öllum landsfjórðungunum eru
skógræktarmenn, og flestir þar sem
skólarnir eru flestir. Þeir gætu, með
aðstoð kennaranna, sagt fyrir verkum.
Og ekki þyrftu allir skólarnir að vinna
í senn, svo að síður yrði hörgull á
góðri verkstjórn. Landrými er nóg.
Girðingar þegar til sumstaðar. Eg
nefnieina: Vífilstaðagirðinguna. Ann-
ars yrði landssjóður að koma þeim
upp. Aðalkostnaðurinn yrði við plönt-
ur og fræ, en slíkt er ekki teljandi
til andmæla þessari hugmynd, því ef
á slíku aítti að stranda og það eigi
borgaði sig, væri öllu því fé fleygt í
sjóinn, sem þegar hefir verið kostað
til skógræktar hér á landi.
Þá eru það nemendurnir, hvort það
er gjörlegt þeirra vegna, að leiða þetta
í lög. Aukakostnað fyrir þá hefir
þetta engan í för með sér, þeir eiga
allir slitin föt undan vetrinum til að
vera í, og skó lika. Og þó að þeir
yrðu ögninni ómentaðri í námsgrein-
unum, þá ykist þekking þeirra aftur
á öðru sviði — þeir lærðu þarft verk.
Örðugast verður að geta látið þetta
ná til þeirra skóla, sem bæði býrja
seint á haustin og hætta fyrir vor.
En ekki ætti það að verða málinu til
falls, þó einstaka skóla yrði að veita
undanþágu, af þeim ástæðum. Allir
hinir mundu gjöra mikið gagn.
Trúin á skógræktina er að vísu ekki
almenn enn, en hún þarf að verða
það. Ekkert eykur hana fremur en
það, að menn vinni sjálfir að henni
og sjái með eigin augurn framfarirnar.
Og ekki tjáir að gefast upp þó að
planta og planta sálist — fremur en
við barnadauðann.
— Menn tala um bundna krafta í
landinu sjálfu, málma, fossa o. fl., og
bíða og vona að þeir verði leystir.
En það eru líka bundnir kraftar í
fólkinu, óendanlega miklir kraftar —,
leysum þá fyrst, og mun þá losna um
hina.
Guðbrandur Magnússon.
Aðkomumenn eru hér margir um þessar
mundir. Meðal þeirra sem komu í nótt
& Ceres má nefna: Matth. Jochumson
skáld, (dvelst hér nokkura daga). Gísli
Brynjólfsson læknir frá Khöfn. Hann
ætlar að verða hér fram eftir sumri, ferð-
ast austur í Skaftafellssýslur. Gisli læknir
hefir eigi komið hingað til lands um ald-
arfjórðung, heldur dvalið i Khöfn, en
jafnan haft samneyti við landa þar- Hann
er nú læknir í vesturhluta Kaupmannahafn-
ar og hefir ærið að starfa.
Ólafur Johnsen fyrv. yfirkennari. Hann
vitjar hingað á hverju sumri af mikilli
trygð.
Hermann Stoll hinn svissneski land-
könnuður. Þetta er þriðja sumarið, sem
hann heimsækir oss. Ætlar nu sem fyrri
að kanna óbygðir Islands
Knattspyrnumót ísiands hið fyrsta hefst
á Iþróttavellinum á sunnudaginn.
Þrjú knattspyrnufélög keppa: Knatt-
spyrnufélagið Pram, Knattspyrnufél. Rvik-
ur og Knattspyrnufélag Yesrmanneyinga.
Þeir Vestmanneyingarnir koma hingað i
kvöld akandi frá Eyrarbakka, fóru þangað
á vélarbát frá eyjunum.
Þetta verður fyrsta sinni, að háður er knatt-
spyrnu-bardagi verulegur milli islenzkra
flokka.
Bardagarnir verða þrir, likl. snnnudag,
mánudag og þriðjudag.
Bikar forkunnar fagran og veglegan úr
silfri hefir Knattspyrnufél. Fram gefið til
verðlauna þvi félaginu, sem sigurinn ber
úr býtum i viðureigninni.
Bikar sá er til sýnís þessa dagana í glugga
Brauns-verzlunar.
Sigurður Hjörleifsson ritstjóri kom i nótt
á Ceres alkominn hingað.
Skipafregn. Ceres kom í nótt með fjölda
farþega, bæði frá útlöndum og höfnum
kringum land. Auk þeirra sem getið er
meðal aðkomumanna, komu m. a. Kristján
Jónsson ráðherra og B börn hans: frú
Þórunn Solveig Hörring, Elísabet og Hall-
dór. A. T. Möller stórkaupm. Andrés Gtuð-
mundsson umboðssali. Ennfr: stúdentarnir:
Alexander Jóhannesson, og Einar Jónsson.
ein systir Pranz Siemsen fyrv. sýslnm.,
Jakob Havsteen verzlm. Knud Philipsen
kaupjn. frú Gruðrún Pasberg, Carl Sæmunds-
sen kaupm. ásamt frú sinni, tvær sænskar
kenslnkonur, Bjarni Chr. Eyjólfsson. —
Frá Vesturheimi: Stefán Stefánsson og
Gluðm. Jónsson o. fl. — Að norðan kom
Sigurjón Jónsson læknir ásamt frú sinni, o.
fl. o. fl.
Stúdentaafmæli. Það virðist vera að fara
i vöxt að minnast stúdenta afmæla. Stúdent
arnir frá 1897 minnast 16 ára stúdenta-af-
mælis sins á sunnudag með samsæti i Hótel
Reykjavik og stúdentarnir frá 1902 halda
upp á 10 ára afmæii á sama stað á laug
dagskvöldið.
f Síra Lárus Thórarensen,
sem verið hefir prestur Garðarsafn-
aðar vestra nokkur undanfarin ár —
er látinn á leið hingað frá Vesturheimi.
Hann þjáðist af brjóstveiki og varð
fyrir þær sakir að láta af prestsskap.
Hann þráði af öllu mest að fá að
deyja hér heima og fór fárveikur á
skipsfjöl í Montreal í þeirri von. En
á 3. degi frá því látið var í haf, lézt
hann, og var líki hans sökt í Atlants-
hafið.
Prestastefnan
hefst á föstudaginu á hádegi með
prestavígslu og guðsþjónustu í dómkirk-
junni. Þessi prestsefni verða vígð: Jóhann
Briem (til Melstaðs), Magnús Jónsson
(til Garðarsafnaðar vestan hafs) og Páll
Sigurðsson (aðstoðarpr. á ísafirði).
Síra Bjarni Jónsson lýsir vígslu, en
Magnús Jónsson flytur synodusræðuna.
Fundahöld prestastefuunnar hefjast á
föstudag kl. 4.
Mannalát.
Háskólapróf.
Þeir luku prófi á laugardag í lög-
um: Jón Sigtryggsson með I eink.
67 stig og Ólafur Lárusson með I
eink. 77 stig.
í læknisýraði luku embættisprófi í
gær:
Árni Árnason I eink. 2°5V»
Björn Jósefsson II betri eink. 119
Konráð Konráðss. I eink. 163
Efnafrœðisprófi luku í dag: Axel
Böðvarsson, Einar E. Hjörleifsson,
Jóhannes Áskevold Jóhannesson, Jón
Ólafsson, Kristín Ólafsdóttir, Vil-
mundur Jónsson og Þórh. Jóhannesson.
15 lagafrumvörp
kvað stjórnin nú leggja fyrir þingið.
Stjórnin leggur ekki fyrir kolaeinka-
sölufrv. og eigi heldur neitt bankafrv.

Tíðindasmælki
handan um haf.
Dáin er á Akureyri 11. þ. mán. húsfrú
Snjólaug Guðrún Þorvaldsdóttir, kona
Sigurjúns Jóhannessonar, óðalsbónda frá
Laxamýri. Hún var fædd 3. febrúar 1839,
dóttir Þorvalds bónda á Sökku i Svarfaðar
dal (d. 12. febr. 1880) Þorvaldssonar, Sig-
nrðssonar, Jónssonar, Ólafssonar, Jónssonar
og Snjólaugar (d. 13. des. 1890) Baldvins-
dóttir prests á Ufsum (d. 1859), Þorsteins-
sonar; var Baldvin prestur bróðir Hallgrims
prests, föður Jónasar skálds. — Þau Snjó-
laug og Sigurjón giftust 28. júlí 1862, og
bjuggu þau hinu mikla rausnarbúi á Laxa-
mýri i full 40 ár, en 1905 brá Sigurjón
búi og flutti til Akureyrar. Sigurjón var
orðlagður búmaður og mun óviða á landi
hér hafa verið slikur fyrirmyndarbúskapur
og á Laxamýri, enda fór hvorutveggja sam-
an ágætir landkostir og dugnaður og hygg-
indi hjónanna. Var Snjólaug manni sinum
mjög samhent í hvivetna, enda unni Sigur-
jón henni mjög, og þóttu engin ráð ráðin
nema hennar nyti við. Hún var prýðisvel
gefin, góðgerðasöm, ástrík eiginkona og
umhyggjueöm móðir. Mun ellin verða hin-
um gamla öldung er nú skortir einn vetur
á áttrætt, löng, þá hann er sviftur þvi, er
hann unni mest, eftir 50 ára sambúð. Börn
áttu þau 13 og eru 7 þeirra á lifi: Jó-
hannes og Egill, er nú búa á Laxamýri,
Lúðvik veitingamaður á Akureyri, Jóhann
rithöfundur í Kaupmannahöfn, Liney kona
Árna prófasts á Sauðárkrðk, Björnssonar,
Snjólaug kona Sigurðar Björnssonar kaup-
manns í Reykjavik og Soffía ógefin heima
hjá föður sinum. — Þau hjón ólu upp tvö
fósturbörn og gengu í foreldrastað: Magn-
ús fór til Ameríku og Þórdis JónBdóttir,
bróðurdóttir hennar, nú ljósmóðir i Rvik.
J.
Imperator heitir stærsta skip heims-
ins sem nú er og er eign Hamburg-
Amerika gufuskipafólagsins. Það hljóp
af stokkum í Hamborg þ. 23. maí. Það
er 268 stikur á lengd eða 18 stikum
lengra en öll Lækjargatan. Breiddin er
30 stikur. Farþegarúmið tekur 4250
farþega. Skipshöfnin nemur 1000 manns.
Níu eru þllförin á skipinu og lyftlr
(elevator) miili þeirra, svo að eigi þurfi
farþegar að reyna of mikið á sig. —
Enn stærri skip eru þó í smíðum. Aqui-
tanía, eign Cunard-félagsins og Gigantic,
sem White-Star-félaglð er að láta smíða
sór og verða á miklu stærra en Titanio
610,000 stúdentar eru alls í helmin-
um. Eftir því kemur 1 stúdent á hver
2700. Það er eitthvað annað hjá oss
íslendingum.
Hraðskreiðasta skip heimsins fer 52
rastir á kl.stund. Það er nokkuru lengra
en austur á Þlngvöll (49 rastir).
Aloxöndrudagur. í dag (26. júní)
er haldin hátíðleg 50 ára minning þess,
að Alexandra, ekkjudrotningin brezka,
dóttir Kristjáns 9., kom til Bretlands.
Tíu þúsund hefðarstúlkur ganga í dag
um stræti Lundúnaborgar, í hvítum bún-
ingi, og selja blóm; en ágóðinn af þeirri
sölu gengur til ýmsra liknarstofnana.
Er það tilætlunin að Alexöndru-
d a g u r verði árlega haldinn með þess-
um hætti. Svo vænt þyklr Bretum um
um Alexöndru drotnlngu.
Hinn 15. þessa mánaðar andaðist
í Flatey frú Sigríður Johnsen,
77 ára gömul, ekkja eftir Sigurð John-
sen kaupmann í Flatey (d. 1870). Börn
þeirra: Jófríður (d. 1897) gift Jóni kaup-
manni Guðmundssyni í Flatey, Jón Sig-
urðsson læknir á Húsavík (d. 1887),
Bryndís, gift yfirkennara G. T. Zoega,
Guðrún, gift Sigurði prófasti Jenssynl í
Flatey, Ragnheiður (d. 1911), gift Boga
kaupmanni Sigurðssyni í Búðardal.
Fyrsta þýzka ferðamannaskipið
er væntanlegt hingað 9. júlí næstk.
Þeir sem ætla að koma íslenzkum
varningi til útsölu á Bazíir Thor-
valdsensfélagsius áður en það
kemur, eru beðnir um að koma með
hann sem fyrst, og ekki seinna en
8. júlí.
Skrifið eftir!!!
Þvottekta: kjólaléreft 25—28—30 a. al.;
kjólasefýr 40—45—60 a. al.; fallegt
tennisefni frá 38 a.; grátt drengjablússn-
flónell 36—40—50 a.; röndótt kadettatan
frá 38 a.; fint kjólasatin 70 a.; ektablátt
þrælsterkt kjólasjeviotti 70 a.; ektablátt
kamgarns sjeviott frá 1 kr.; fallegt, vænt
kjólaklæði, allir litir, 75 a.; mislitt alp-
akka og svört og mislit alnllar kjóla-
tan frá 1 kr. al.
2 ál. breitt, þrælsterkt, grátt skólatan
135; ektablátt, sterkt sjeviott 115; grá-
röndótt hversdagsefni 1.00—1.15; ektabl.
kamgarns-serges 2.00; fallegt, svart klæði
2.00; falleg alfatnaðartan frá 1.00; góð,
mi»l. karlm.fataefni 2.00—2.35—3.00 ah;
józk Yaohtklubb-serges 3.00—3.50—4.00
—5.00 al.; niðsterkt, ektabl.-ofdirfsku-
sjeviottt 2.00—2.35—2.65 al.; góð ferða-
ai 6.50. — Burðargjald er borgað
r vörurnar og það, sem ekki likar,
má endursenda gegn fullu endnrgjaldi.
Ull er tekin i skiftum á 65 au. pd.;
hreinar prjónatuskur 30 a. pd.
Jydsk Kjoleklædehus,
Köbmagergade 46. Köbenhavn K.