Ísafold - 06.07.1912, Blaðsíða 2

162
I8A FOLD
Stjórnarfrumvörp
á alþingi 1912.
Talan er 14. Og örsmáir sneplar
eru þau nær öll saman, og ofur-smá-
vægileg að efni flest, en ekki öll.
Fremst í röð virðist mega telja 2 lína
frumvarp um fœrslu alpingis á sama
árstíma og áður var, sumarmánuðina,
frá fyrsta virkum degi í júlím., — lag-
færing á því kátlega gönuhlaupi og
eftir því kostnaðarsama, að fara að
hafa þingtímann um hávetur, frá 15.
febrúar; og stóð sú heimska 2 þing,
1909 og 1911. Sumir kenna upptök þess
flans, eða vetrarþingið, þjóðkunnum
dúnpresti og þinggarpi, er taldi sér stór-
baga að brottvist frá heimili sínu um
dúnhirðingartímann, og ætti sá bagi ekki
að bitna á sér, heldur landinu, — með
margföldum húsnæðiskostnaði vegna
hitunarþess,svo ogferðakostnaði manna
til þings; og er sá hugsunarháttur að
vísu engan veginn dæmalaus með
höfðingjaþjóð þeirri, er þetta land
byggir. En aðrir eigna þetta alkunnri
eftiröpunarfýsn eftir bræðraþjóðinni
hinum megin við pollinn og öðrum
nágrannaþjóðum, sem hafa vetrarþing,
eins og kunnugt er. Þess má geta
til huggunar, að ræzt hefir úr kostn-
aðarskakkafallinu betur en á horfðist,
með því að hitunartækin í alþingis-
húsinu koma nú í góðar þarfir há-
skólans íslenzka, sem þar hefir verið
holað niður.
Að stjórn landsins lúta ekki fleiri
frumvarpa þessara, nema ef telja skyldi
tvö um einn þátt í heilbrigðisstjórn
þess: laun yfirsetukvenna og undirbún-
ingsmentun þeirra eða stofnun yfiirsetu-
kvennaskóla í Reykjavík, og þá hið
þriðja um bólusetningar.
Launalögin eru gjörð með ráði
landlæknis og eftir hátiðlegri áskorun
síðasta alþingis, og er aðalefnið í því
mikilvæga nýmæli það, að yfirsetu-
konum skuli látin duga éo kr. árs-
launin, sem nú hafa þær, nema í
þeim umdæmum, þar sem fólkstala
er 200 eða þaðan af minni. Sé hún
meiri, eiga þau að vera 10 kr. hærri
fyrir hverja fulla 5 tugi manna, sem
þar eru fram yfir, en fara þó aldrei
fram úr 500 kr. Þá er og hækkuð
lítils háttar þóknun fyrir yfirsetu, upp
í 5 kr., og yfirsetukonum veittur rétt-
ur til éftirlauna eftir langa og dygga
þjónustu.
Sá frami fylgir launabót þessari, að
heita skal eftirleiðis yfirsetuskóli í
Reykjavík, þar sem yfirsetukonur fá
sína undirbúningsmentun, og ekki að
eins tilsögn í yfirsetufræði hjá land-
lækni, sem vera á þó áfram eini kenn-
arinn við þann skóla, en þó með
bættum launum, á að gizka um helm-
ing, sem sé ioöo kr. um árið, í stað
50 kr. þóknunar nú fyrir hverja út-
skrifaða yfirsetukonu, ef eða þegar hún
fær umdæmi — ella ekki neitt.
Bólusetningar-nýmælið er einnig
gjört eftir tillögum landlæknis, er
stjórnarráðið kveður sig hafa orðalaust
fallist á, er fólgið í hækkun á bólu-
setningarþóknun til sveita upp í 50
aura; ef bólan kemur út, en 20 aura
að öðrum kosti. Annarsstaðar sé hún
25 aura eins og áður.
Atvinnuvegi landsins ber hann fyrir
brjósti, löggjafar-höfuðsmiður sá, er
frumvörp þessi hefir af sér getið, og
þá fyrst og fremst þann, er þeirra er
talinn helztur eða göfugastur, en það
er landbúnaðurinn eða sú grein hans,
er nefnist kvikfjárrækt. Hann hefir
þar í ráði nýja herför á hendur »lands-
ins forna fjanda*, er því nafni mætti
vel nefna, að vér ættum, en það er
fjárkláðinn. Leiðangur þann skal hefja
annan vetur héðan í frá, 1913—14,
veita honum þá atgöngu með tvíteknu
útrýmingarbaði, sem miklu skiftir að
meira sé en pappírsbað, með því að
það er viturra manna mál, að vogest-
ur sá lifi á ódáinsfæðu þeirri, er nefn-
ist handvömm og af sumum mönn-
um sviksemi þeirra, er útrýmingar-
lögunum eiga að beita eða hlýðni að
veita þeirri nytsömu löggjöf. Fyrir
það fullyrða þeir, er því máli eru
kunnugastir, að enn sé hann, fjárkláð-
inn, allviðgengur hér um land og
stórum magnaður, þrátt fyrir þá hina
vasklegu atlögu, er Myklestad hinn
norski veitti honum fyrir nokkrum
árum.
Víkja má þessu næst orðum að
samgöngumála-nýmælum þeim, er
nefndur löggjafarforkólfur hefir hleypt
af stokkum, og er annað þeirra flokk-
un á »öllum ritsímum og talsímum, er
landið á, leggur hér á eftir eða eign-
ast á annan hátt«, ásamt lagaheimild
til að leggja á landssjóðs kostnað eða
þá kaupa ýmsa kafla i þar til nefnd-
um símum, eftir því sem ástæður
leyfa. Heimilt segir og frumvarp
þetta landsstjórninni að reisa loft-
skeytastöð í Reykjavík (ekki annar-
staðar), er hafi nægan kraft til sam-
bands við útlönd.
Þar næst er frv. um að landssjóður
kaupi einkasímann til Vestmanneyja og
símakerfið þar, fyrir 45,000 kr., er
landssjóður tekur að láni til þess.
Lengri aldur átti sér eigi spáin sú frá
síðasta þingi, að dembt mundi á
landssjóð einkasímanum þeim, er rokið
var á stað með þá, til þess að ónýta til-
lögu ráðherrans, sem þá var, um að
reisa þar loftskeytastöð bæði til sam-
bands við land skemstu leið og hina
miklu strandlengju í Skaftafellssýslu,
er seint mundi komast i hraðskeyta-
samband við önnur héruð landsins að
öðrum kosti, og andvígismenn hans
(B. J.) gjörðu að hinu mesta kappsmáli.
Um sjávarútveginn eða farmensku og
siglingarnar eru 3 hinnanýjufrumvarpa,
þar á meðal roknabálkur, er nefnist
siglingal'óg og er hátt upp i 300 grein-
ar. Hitt eru smásneplar. Annar er um
eftirlit með pilskipum, sem notuð eru
til fiskiveiða eða vöruflutninga, en
hitt um ofurlitla breyting á lögum frá
1909 um vátrygging fyrir sjómenn.
Fjögur eru nýmælin um tolla eða
lúta eitthvað að þeim.
Eitt þeirra er um útflutningsgjald af
3 fiskiafurðum áður ótolluðum: síldar-
lýsi, 50 a. af tunnu, fóðurmjöli eða
kökum, 50 a. af hverjum 100 vogum
(kg.), og af áburðarefnum, 20 a. af
sama þunga.
Þá er í öðru lagi frv. um viðauka við
tolllögin síðustu 11. júlí 1911, og er unj
aðflutningsgjald af alls konar vefnaðar-
vöru og af alls konar tilbúnum fatn-
aði úr hvers konar vefnaðarvöru,
skinni eða öðru, sem til klæðnaðar
er haft.
Þá er eitt nýmælið um heimild
fyrir Islands ráðherra til að gjöra
samning um einkaréttanölu á steinolíu
um tiltekið árabil. Steinhætt við
kolaeinkasöluna, fyrir þytinn ólma, er
á móti henni var gjörður.
Loks er það gjört til undirbúnings
einhverri lagasetnings um landssjóðs-
tekjur af tóbaki, að leggja fyrir þing
frv. um hagfræðisskýrslur um tóbaks-
innflutning árið iyif, með því að öll
vitneskja um þann tollstofn kvað vera
í afleitu ólagi, því nær sem engin.
B.
Aðalfundur íslandsbanka.
Hann var haldinn þriðjud. 2. júlí 1912
á skrifstofa bankans í Reykjavík og sett-
ur af formanni fulltrúaráðs bankans,
ráðherra Kristjáni Jónssyni. Fundar-
stjóri var kjörinn H. Daníelsson yfir-
dómari en Sighvatur Bjarnason fundar-
skrifari. — Atkvæðaseölar höfðu verið
gefnir út fyrir samtals 4903 hluti.
Þetta var gjört:
1. Báðherra Kr. Jónsson skýröi frá
starfsemi bankans síðastliðið ár, og las
upp sk/rslu fulltrúaráðsins þar að lút-
andi. — Lýsti formaður bankaráðsins
því yfir, ak stjórn bankans hefði verið
í bezta lagi árið sem leið, og tjáði hann
fyrir hönd fulltrúaráðsins bankastjórn-
inni þakklæti fyrir alla frammistöðu
hennar það ár. — Gat þess sórstaklega,
að hið lítilfjörlega tap, er bankinn varð
fyrir 1911, gæti ekki að neinu leyti gef-
ist baEkastjórninni að sök. (Ræða ráð-
herra birtist hór á eftir).
2. Framlagður reikningur fyrir árið
1911, endurskoöaður af hinum kosnu
endurskoðendum. Samþykt að greiða
hluthöfum 6x/2 % í ársarð fyrir tóð ár.
3. Bankanum var í einu hljóði gefin
kvittun fyrir reikningsskilum árið 1911.
4. Statsgjældsdirekteur P. 0. A. Ánd-
ersen í einu hljóði endurkosinn í full-
trúaráð bankans af hluthafa hálfu.
5. Amtmaður J. Havsteen endurkos-
inn endurskoðunarmaður af hálfu hlut-
hafa, sömuleiðis í einu hljóði.
6. Samkvæmt uppástungu eins af
fundarmönnum, var í einu hljóði sam-
þykt að votta stjórn bankans þakklæti
fyrir ágæta forstöðu á baukanum síðastl.
ár, eins og undanfarið, og lýstu fundar-
menn jafnframt yfir fullkomnu trausti
sínu á stjórn bankans.
Fleira var ekki gjört og var svo fundi
slitið.
Ræða ráðherra.
Arið sem leið var að mörgu leyti gæða-
ár fyrir landið, sórstaklega að því er
snerti aðalatvinnuvegi landsins, land-
búnaðinn og sjávarútveginn. Að vísu
var fiskiafli á Austfjörðum með rýrara
móti; en á Suðurlandi og Vesturlandi
gengu fiskiveiðarnar ágætlega, einkum á
fyrnefnda staðnum. Hinn óvenjumlkli
fiskafli, er á land kom á Suðurlandi,
var sórstaklega auknum innlendum botn-
vörpuveiðum að þakka, en að þeirri grein
fiskiveiðanna hefir fyrst verulega kveðið
nú allra síðustu árin, og hefir íslands-
banki óneitanlega átt mestan og beztan
þátt í að styöja þá atvinnugrein, sem
aftur hefir orðið til þess að framleiðsla
á fiski til útflutnings hefir aukist stór-
kostlega. Þessi fiskiveiða-aðferð hefir
auk þess útvegað fjölda manns trygga
BÍO
Reykjavíkur Biografteater
(gamla Bió)
Sýningarskrá
6., 7. og 8. júlí.
Nýtízkumynd í 3 þáttum. Leikin
af þýzkum úrvalsleikendum.
Ágætt efni, framúrskarandi frágangur.
Sýningar á laugardögum kl. 9 og kl.
10, ef aðsókn er nægileg.
Sunnud. kl. 6, 7, 8, 9% og 10%
Mánud. kl. 9.
Sunnud. kl. 6 barnasýningar á sér-
stökum myndum. Börn fá ekki að-
gang að öðrum sýningum, ekki einu
sinni þó þau kaupi dýrari sæti.
Verðið lægst hér í borginni:
Betri sæti 0.35, almenn sæti 0.25,
barnasæti 10 aura.
og góða atvinnu árið um kring, atvinnu
sem virðist vera hættuminni en fiski-
veiðar á opnum bátum og seglskipum.
— En það hefir hinsvegar verið mjög
miklum örðugleikum bundið fyrir bank-
ann, að binda fast svo mikið fó, sem
þurft hefir til botnvörpuveiöaskipa, fé,
sem fyrst fæst aftur smámsaman á nokk-
uð löngum tlma — og þó um leið að
geta sint ýmsum öðrum þörfum og kröf-
um landsmanna, sem bjmkinn engu að
síður hefir gjört og á viðurkenningu
skilið fyrir.
Tii eflingar landbúnaði og rekstri þess
atvinnuvegar, þarf einnig mikið fó, sem
jafnvel úthelmtir talsvert lengri borgun-
arfrest á en því fó, sem lánaö er til
reksturs sjávarútvegi, og eins og örðug-
leikarnir hafa verið miklir á því að fá
peninga frá útlöndum síðasta l'/j árið,
af ýmsum ástæðum, þá verður ekki ann-
að sagt, en að bankanum hafi tekist það
öllum vonum fremur, að útvega starfs-
fó til reksturs aöalatvinnuvega landsins.
Aukin framleiðsla hór á landi, á næst-
um öllum sviðum, hefir eðlilega haft það
í för meö sór, að eftirspurn eftir pening-
um og veltufé hefir stórum farið í vöxt,
og er það sórstaklega að haustinu til,
að mjög mikið ber á slíkri eftirspurn.
Má þetta meðal annars marka af því,
að umsetning bankans árið sem leið hefir
verið fullum 10 miljónum króna
hærri en árið áður 1910 og hefir þannig
hækkað um c. 17% á einu ári. Er það
virðingarvert: hve bankinn hefir þannig
getað aukið umsetning sína.
Land eins og ísland, sem er á miklu
framfaraskeiði hvað framleiðslu og efling
atvinnuvega snertir, en er hinsvegar mjög
fátækt að peningum, þarf jafnt og þétt
á erlendum peningstraum að halda inn
í landið. Er það eitt af hlutverkum
bankanna, að afla þessara peninga og
það hefir íslandsbanki eftir mætti reynt
að gjöra árið sem leið, ekki síður en
áður: — Þetta hefir verið sórstökum
örðugleikum og annmörkum bundið, eink-
um vegna þess, að það gengur æ treg-
ara og tregara að selja bankavaxtabróf
eða nokkur íslenzk verðbréf erlendis,
jafnvel fyrir lágt verð, en eftirspurn
eftir peningum hinsvegar meiri en nokk-
uru sinni áður. — íslandsbanki gat þó
keypt af landsjóði og selt aftur erlendis
% miljón af bankavaxtabrófum Lands-
bankans.
Bankanum hafa úr' öllum áttum bor-
ist beiðnir og málaleitanir um peninga-
lán, sem bankastjórnin hefir, eftir því
sem bankanum hefir frekast verið unt,
gjört sór alt far um að sinna. Meðal
annars má geta þess, að bankinn hefir
árið sem leið veitt heilsuhælisfólaginu
talsvert lán, samuleiðis veitt landssjóði
allstór bráðabirgðalán, heitið Reykjavík-
urkaupstaö talsvert háu láni til hafnar-
gerðar og átt talsverðan þátt í útvegun
láns til þess fyrirtækis.
Ferðalag Kochs Grænlandsfara
yfir Yatnajökul.
Þess var getið hér í blaðinu í vetur,
að Koch höfuðsmaður í mælingadeild
danska hersins ætlaði að leggja upp
i Grænlandsleiðangur mikinn nú í vor
— og nota í þeirri för íslenzka hesta
fyrir sleðana i stað grænlenzkra hunda;
en fara jökulferð hér á landi áður til
þess að reyna hestana. Hann vildi
og fá íslenzkan mann í förina, aðal-
lega til að sjá um hestana. Til far-
arinnar réðist Sigurður Simonarson
Reykvíkingur (Barónsstíg).
Koch höfuðsmaður kom til Akur-
eyrar ásamt förunautum sínum, þýzk-
um vísindamanni, Wegener prófessor
og dönskum grasafræðing; Andreas
kA. Lundager undir miðjan júní. Þ.
14. júní lagði hann upp í ferð suður
yfir Vatnajökul og er ísafold simað
um það ferðalag frá Akureyri á þessa
leið:
Þ. 14. júni hélt Koch höfuðsmaður
með 27 hesta frá Akureyri yfir Odáða-
hraun í Hvannalindir. Voru paðan
aftur sendir i) hestar til Akureyrar.
Þ. 19. júní fór Koch með 14 hesta á
Vatnajökul fyrir austan Kverkfjöll. Nýr
snjór var mjög mikill. Mest frost j
stig. Þ. 21. júni var haldið að Esju-
fjöllum við Breiðamerkursand. Þ. 22.
júní að Þverártindsegg. Siðan aftur
norður yfir jökulinn í einum áfanga 18
tíma. Þ. 26. júni fór Koch aftur úr
Hvannalindum upp á tind Kverkfjalla.
Eru par víða brennisteinshverir, er
sumstaðar liggja undir jökul í 1800
stiku hæð. Þ. 27. fóru peir félagar
upp á Dyngjufjöll fyrir sunnan Öskju.
Þ. 28. í Öskju. Þ. 29. i Bárðardal.
Fylgdarmaður Sigurður Simonarson
úr Reykjavik.
I pessarri erfiðu ferð reyndust hest-
arnir vel.
Þ. 1. júli stóð til, að Koch og fé-
lagar hans héldu á stað frá Akureyri
norður í höf með 15 íslenzka hesta.
Heim er þeirra eigi von aftur fyr en
haustið 1913. — Nákvæm frásögn
af ferðaáætlun Kochs er í 20 tölubl.
ísafoldar þ. á.
Frá mannamótum.
Knattspyrnumótið. Eins og
getið var í síðasta blaði fór svo á
fyrsta knattspyrnufundinum á föstu-
dagskvöld, að Reykjavíkurfélögin bæði
báru jafnan hlut frá borði.
En á laugardagskvöldið þreytti knatt-
spyrnufélag Reykjavíkur við þá Vest-
manneyingana. Urðu þeir að lúta i
lægra haldi, gerðu aldrei mark en
Rvikurfélagið 3 mörk.
Á sunnudag átti svo Fram að keppa
við Vestmanneyingana, en það fórst
fyrir, með því að tveir Vestmanney-
ingar voru óvigir eftir bardagann á
laugardagskvöldið — og héldu þeir
allir heimleiðis á Ceres.
Eg sá eigi leik þeirra, en það orð
var þeim borið, að þeir hefðu leikið
af kurteisi mikilli og snoturlega, en
brostið ásóknarhörku Rvíkurfélagsins.
Vonandi hugsa Vestmanneyingar Rvík-
urfélögunum gott til glóðarinnar næsta
ár. Á því veltur framtíð knattspyrnunn-
ar hjá oss, að kappið milli félaganna um
að gera bezt — kornast lengst, haldist.
Með þeirri framför sem orðið hefir i
þessarri íþrótt hér i bæ síðasta árið,
ættum við eftir nokkur ár að eiga
úrvalsflokk.
Úrslitakappleikurinn um silfurbikar-
inn varð milli Reykjavikurfélaganna
beggja, með því að Vestmauneyingar
gengu úr skaftinu og stóð á þriðju-
dagskvöld.
í fyrri hálfleiknum lenti knötturinn
þrisvar sinnum i marki Fram-manna
(Kjartan Konráðsson, Lúðvík Einars-
son og Björn Þórðarson gerðu þau
mörk), en einu sinni i marki Reykja-
víkurfél. (Hinrik Thorarensen gerði
það mark).
En í seinni hálfleikDum komu Fram-
menn (Friðþjófur Thorsteinsson) knett-
inum einu sinni i mark mótstöðu-
mannanna. Fóru þvi leikar svo, að
Reykjavíkurfél. stóð að leikslokum
með 3 vinninga móti 2 vinningum
Framfélagsins og hlaut pví bikarinn.
Formaður íþróttasambands íslands,
hr. Axel Tulinius, afhenti bikarinn
með nokkurum orðum.
Verður hann nú óáreittur i eigu
Reykjavíkurfél. til næsta kappspyrnu-
móts á sumri komanda.
En þá verður aftur um hann kept.
Gætum vér trúað þvi, að hinir ungu
og tápmiklu Fram-menn muni leggja
sig eigi litið i lima til þess að ná
bikar»markinu« næsta sumar — og
eru visir til þess, ef þeir æfa sig kapp-
samlega.
En næsta sumar eiga þau að verða
miklu fleiri félögin, sem keppa.
Eru eigi til knattspyrnuflokkar á
Akureyri, á Seyðisfirði og víðar?
Þeir ættn að koma hingað næsta
sumar, keppa um bikarinn og taka
síðan, úrvalsmennirnir úr þeim flokk-
um ásamt einvalaliði félaganna hér,
þátt í bardaganum við danska knatt-
spyrnufélagið, sem von er um, að
hingað komi þá.
Prestastefnan á Hólum
í Hjaltadal
hófst sunnudaginn 30. þ. m. með
guðsþjónustu. Geir vígslubiskup var
fyrir altari, en sira Stefán Kristinns-
son sté í stólinn.
Fundinn sóttu 10 prestar og mættu
norðlenzku prestarnir sýna meiri áhuga
en sú fundarsókn lýsir.
Rætt var þar, meðal annars, um
aðskilnað ríkis og kirkju. Flutti sira
Björn Jónsson á Miklabæ erindi um
það mál og lagði móti skilnaðinum,
en hinir prestarnir, sem til máls tóku,
voru honum sammála.
Geir vígslubiskup talaði um líknar-
starfsemi í söfnuðunum, mælti með
stofnun hjúkrunarfélaga. Bauðst hér-
aðslæknir Skagfirðinga til þess að
kenna hjúkrunarkonum þeim, er slík
hjúkrunarfélög vildu ráða. — Þetta
er gott mál og nytsamlegt og ættu
læknarnir að styðja tillögu vígslubisk-
ups um þetta efni.
I»ýzka skeintiskipiö
Viktoria Louise kemur hingað að
forfallalausu þriðjudag 9. júli snemma
morguns, undir kl. 7.
Dagskráin fyrir ferðamennina lítur
þannig út:
Kl. 9. koma þeir í land og verður
þá sýndur bærinn.
í Iðnaðarmannahúsinu, salnum niðri,
verður miðstöðin meðan þeir eru í
landi. Thorvaldsens-basarinn hefir
einnig útsölu þar.
Kl. 1 fara ferðamennirnir snöggvast
á skipsfjöl til snæðings, en koma
aftur í land úr því kl. er orðin 3.
Kl. 4. stendur svo til samsöngur i
Bárubúð, en síðan haldið út á íþrótta-
völl og þar fara fram kappreiðar kl.
5%. Sbr. greinina í Rvíkurannál.
Um kvöldið kl. 9 mun svo bæjar-
búum ýmsum boðið til dansleika á
skipsfjöl.
Um miðnætti lætur skipið i haf
norður með landi.
Löggæzlan nyrðra um
síldveiöatímann.
Guðmundur Guðlaugsson frá Akur-
eyri, sem um undanfarin ár hefir sýnt
mikinn vaskleik, sem aðstoðarmaður
lögreglustjórans á Siglufirði um sild-
veiðatímann á landhelgissvæðinu, hefir
boðið landstjórninni þjónustu sína á
þessu sumri við þetta starf, með mjög
góðum kjörum íyrir landið.
Ekki er þess að dyljast, að mikil
þörf er á aukinnhlöggæzlu þar nyrðra,
meðan á sildveiðunum stendur og
væri því æskilegt að stjórnarráðið sæi
sér fært að koma þessu í framkvæmd.
Mannamót á Kollafjarðargrundum.
Sunnudaginn 30. f, m. átti eg leið um
Kollafjörð. Sá eg tjald mikið á grund-
unum fyrir botni fjarðarins og mannsöfn-
uð hjá. Frétti eg að daginn áður hefði
þar verið samkvæmi af Kjalnesingum,
nokkrum mönnum úr Mosfellssveit ofl.,
til heiðurs hjónunum í Kollafirði, Krist-
ínu Guðmundsdóttur og Kolbeini Eyólfs-
syni, sem nú eru á áttræðis aldri, og sem
þá höfðu verið hjón í 50 ár og jafnlengi
búið í Kjalarneshreppi, lengst af í Kolla-
firði’. Þar hafði verið um 100 manns,
ræður fluttar, ný kvæði sungin og heið-
ursgestunum gefinn minjagripur, en frá
einstökum atriðum kann eg ekki að segja.
En þenna dag (20. júní) var þarna
saman komið á 2. hundrað unglinga og
barna, auk nokkurra eldri manna. Þaö
var æskufólag Lágafellssóknar, er nefnist
Afturelding, sem þar hólt nú mót. Form.
þess, Guðrún Björnsdóttir frá Grafar-
holti, setti mótið með mikið laglegri
ræðu (blaðalaust). Síðan g 1 í m d u 7
piltar, liðlega og skipulega. Einar Björns-
son frá Grafarholti var sá, er eigi fóll;
næstir honum: Bjst. B., Jóh. Guðlaugs-
son og Jónas Magnússon, Stardal. Því-
næst var 400 stiku h 1 a u p. Bami var
þar freinstuí, á 65 sek. Árni Gíslason
frá Miðdal var á hælum honum, og svo
hver við annan, 14 alls. H á s t ö k k
reyndu 6, Björnstjerne Björnsson, Graf-
arholti, 162^/jSm., Jóhannes Guðlaugsson
sama bæ 152, en aðrir tveir (Oskar og
Guðm., Miðdal) um 140—50 sm. L a n g-
s t ö k k : Jóh. Guðl. 585 sm. (varð naum-
ast greint milli hans og Bjst. B. í úr-
slitastökkinu, en þó virtist J. G. fremri).
Björnstjerne gerði aukastökk, er eigi var
mælt, en sýnilega var 10—12 sm. lengra
eða fast að 6 m. Hinir sex stukku allir
400—500 sm. Helzti leiðtogi við æf-
ingar þeirra kvað pilturinn Björnstjerne
Björnsson hafa verið, tæplega tvítugur.
Æfingar þessar fóru fram á mjúkri gras-
grund. Er líklegt að það hafi Uregið úr
spyrnunnivið stökkin, svomyndarleg sem
þau þó vóru. Suud reyndu 4, 50 metra
mót snörpum vindi aðfalli og öldu: Guð-
björn Gíslason frá Miðdal, 56 sek.. Sveinn
Árnason 60 sek., hinir (E. B. og Bjst. B.)
nokkru scinni.
Útbýtt var 5 verðlaunapeningum úr
silfri, einum til hvers þeirra, er fremstir
töldust 1 hverri íþrótt.
Allir höfðu piltar þessir stundað strit-
vinnu, og lítinn eða engan tíma haft til
æfinga, nema stund á dag um helgar,
að þvi er mór var sagt.
Gestur.