Ísafold - 28.06.1913, Qupperneq 3

I S A F 0 L D
205
götu, er til leigu frá i. oktbr. n k.
Sérstaklega er búðin vel fallin tii
, . , „ v vefnaðarvöruverzlunar.
a lientuguin og goðum stað
> bænum, og liggur við fjölfarna Ritstj. vísar á.
B ú ð
Tlú má úr mikíu veíja
af alls konar
Fafaefnum
einlitum og mislitum í klæðaverzlun
Tf. Jfndersen & Sön.
Tidaísíræíi íó. Tafsími 32.
B
I
B
§
D

H ATTAR
harðir og Iinir frá 2,90—16,90
Pípuhattar.
Enskar hufur frá 0,50—4,75.
Feikna úrval kom nú með Ceres til
Fataverzlun
Austurstr. 14.
B
§
D
§
Allra blaða bezt
Allra frétta flest
Alira lesin mest
er
ISAFOLD
Kemur út tvisvar í viku alt
árið, 104 blöð alls.
Allir, sem vilja fylgjast með
í þjóðmálum, halda Isafold,
hvaða flokks sem eru.
Kaupbætirinn betri sögur
en nokkurt annað blað flytur.
Kostar aðeins 4 kr. Lang-
ódýrasta blað landsins.
Ekkert heimili lands-
ins má sjálfs sín vegna
vera án lsafoldarl —
Allar röksemdir viðvíkjandi Lifebuoy sápunni
styrkja málstað hennar. Ástæðurnar fyrir því,
að þessu er þannig varið, stuðla mest og best
að útsölu hennar. Peir sem nota sápuna eru
ánægðir með hana og Ijúka eindregnu lofs-
orði á kosti hennar. Það er hrein og ómenguð
sápa, sem hefur jafnframt í sjer fólgin öflug
og þægileg sótthreinsunarefni, sem koma að
góðu haldi í þvottinum eða ræstingunni.
LIFEBUOY SOAP
(LIFEBUOY SÁPAN)
er meira en sápa, en
kostar þ’o engu meira.
Menn ættu að nota
hana í sjúkdómum,
bæði hjúkrunarkonur
og sjúklingar ættu að nota
hana. Einnig þeir sem
hraustir eru, munu með ánægju
nota Lifebuoy sápuna og halda
heilsu sinni.
Fyrirfoygging sjúkdomsins er bctri en lækning bans.
2719.
M. Magnús
(Júlíusson) læknir
sérfræðingur í húðsjúkdómum.
Viðtalstími 9—ii árd.
Kir kjustræti 12.
Notið vatns- og vindaflið tii rafmagnsframleiðslu
Allir kaupstaðir landsins, sem ekki hafa rafmagnsstöðvar og fara
þannig á mis við hin miklu og margvíslegu þægindi, er slíkar stofnanir
veita, ættu sem fyrst að snúa sér til rafmagnfræðings Halldórs Guðmunds-
sonar í Reykjavík sem gerir áætlanir um stofn- og reksturskostnað raf-
magrjsstöðva, í stórum og smáum stíl, og með því rekstursafli (vatni,
vindi os mótorum), sem hentugast er á hverjum stað. Þar á rneðal »sjálf-
gæzlustöðvar«, sem þurfa mjög lítið eftirlit og eru mjög hentugar fyrir
skóla og sjúkrahús, verzlanir og nokkur hús í sameiningu.
Til kaups óskast
Iþróttasamband íslands
reiðhestur, einlitur, helzt grár, 34—
55 þml. hár, klárgengur eða vekr-
ingur, góður töltari og brokkari, vel
viljugur, fótviss og vel taminn, um
6 vetra.
Tilboð sendist ritstj. merkt: Reið-
hestur.
heldur aðalfund
næsta sunnudag (á morgun) á hádegi í
B á r u b ú ð uppi.
Likkistur, fcíJi'r.'í:
Lítið á birgðir mínar áður en þér
kaupið annarsstaðar. Teppi lánuð
ókeypis i kirkjuna,
Eyv. Árnason,
trésmíðaverksmiðja, Laufásveg 2.
Húseipin oí. 11 í Kirkjustrœíi
fæst keypt. Nánari upplýsingar hjá Halldóri yfirdómara Daníels-
syni Aðalstræti n.
hún er til sáluhjálplegs lífs, bæði
þessa heims og annars.
Af því hve mjög menn hafa lagst
þetta undir höfuð, er hér á landi,
ekki siður en annars staðar, fjöldi
góðra, samvizkusamra og inst inni
trúhneigðra manna, sem hafa enga
samúð með kirkjunni og starfi þjóna
hennar, ganga árum saman fram hjá
guðs húsi — ef til vill með grát í
sálu af því þá þyrstir eftir hinum
lifanda guði, — ganga fram hjá
þessu öllu, af þvi að þeir vita ekki
betur en að trúaður kristinn maður
geti enginn verið nema hann sam-
sinni þessu og ýmsu öðru, sem
óveikluð skynsemi þeirra mótmælir
í sannleikans nafni.
Af því hve mjög menn hafa lagst
þetta undir höfuð er það ekki sjald-
gæft, að innilega trúuðum og guð-
hræddum mönnum, sem einskis ósk-
uðu fremur en að vera sannir og
lifandi limir Krists safnaðar, hefir
veitt erfitt að höndla þann frið og
þá gleði trúarinnar og guðsbarna-
samfélagsins, sem þeim er heitið í
guðs orði, af því að þeir vissu með
sjálfum sér, að þeir gátu ekki lagt
fullan trúnað á sumar af kennisetn-
ingum kirkjunnar; en þeim hafði
hins vegar verið talin trú um, að
hverju sönnu guðs barni væri skylt
að trúa þeirn, af því að það væri sjálf-
sagður liður í hinni kristnu trú sem
svo og svo margt annað stæði og
félli með, og viðurkenning þeirra
skilyrði fyrir guðs náð og eilífu
lífi.
Og að siðustu: af þvi hve mjög
menn hafa lagst þetta undir höfuð
eru þeir svo margir innan kristn-
innar og innan vorrar eigin kirkju,
sem ekki eru komnir lengra en það
í skilningi á hinni kristnu trú, að
þeir telja allar þessar meira og minna
góðu og gáfulegu guðfræðinga-útlist-
anir og mannasetningar um almátt
ugan guð, um drottin vorn Jesúm
Krist, um friðþæginguna, um sakra
mentin, um biblíuna o. s. frv. sem
um langan aldur hefir verið haldið
að kristnum almenningi, — að þeir
telja alt þetta til hins eilífa innihalds
kristnu trúarinnar, af því að þetta
hefir kent verið í trúarjátningum kirk-
junnar, og álíta því allar athuga-
semdtr, sem gerðar eru við þessar
gömlu erfikenningar og fræðisetn-
ingar löngu liðinna tíma eða frávik
frá þeim, svo sem beinar árásir á
trúna, á kristindóminn, á sjálfan drott-
in smurða.
En allir þessir menn vaða í villu,
sem er engu meinlausari og saflaus-
ari en margt það, sem kirkjan hefir
á liðinni tið fyrirdæmt sem voða-
legan villudóm. Þeir vita ekki, að
það er rammkatólsk skoðun, sem
eignar kirkjunni þann óskeikulleika,
er veiti henni heimild til þess að
drotna yfir samvizkum manna öldum
saman og fótum troða frelsi sjálf-
staklingsins til að hugsa sjálfur og
rannsaka sjálfur. Þeir vita ekki, að
sjálf hin lúterska kirkja hefir í einu
játningarrita sínna tekið það skýlaust
fram, að heilög ritning sé eina regla
og mælisnúra trúar, kenningar og
lifernis og að »játningarritin séu ein-
vörðungu vitnisburður um trú vora
og útskýring hennar, er sýni hvern-
ig hinar helgu bækur ritningarinnar
hafi verið útlagðar og útlistaðar í
kirkju guðs á ýmsum tímum f þeim
atriðum, sem ágreiningi hafa valdið,
af þeim kennendum sem þá lifðu«.
Þeir vita ekki, að einmitt þessi mis-
skilningur á kristinni trú og hvað til
hennar beri að telja á mikla sök á
því, hve fjölda margir á vorum dög-
um og það enda trúhneigðir menn,
bera vantraust til kirkjunnar og þjóna
hennar og þess boðskapar sem þeir
hafa að flytja, og mundi þar ekki
vera ein ástæðan til þess hve kirk-
jurnar standa oft galtómar á helgum
dögum víðsvegar um land vort, svo
að engri guðsþjónustu verður á kom-
ið enda mánuðum saman?
Kæru bræður I Þetta er alvarlegt
íhugunarefni fyrir oss alla, sem vit-
um hve óviðjafnanlegt er áhrifamagn
trúarinnar í lífi einstakra manna og
heilla þjóða, þar sem hún hefir náð
tökum á björtunum. Vitið, að það
er heilög skylda kirkjunnar og yðar,
kirkjunnar þjóna, sem eigið að bera
ljós hins eilífa sannleika trúarinnar
út til safnaðanna, svo að það fái lýst
þeim gegnum lif og dauða og eilífð,
— að það er heilög skylda yðar að
hefjast handa gegn slíkum villudómi
hver í slnum verkahring og drepa
niður þessum misskilningi á því,
hvað er kristin trú og kristin játn-
ing. En til þess að geta þetta út-
heimtist fyrst og fremst, að þér
sjálfir hafið öðlast réttan skilning á
því hvað kristin trú er.
Hvað er pá kristin trá? Kristin
trú er trúin á Jesúm Krist sem frels-
arann eina frá sekt og synd og dauð
ans ógnunum, — trúin á Jesúm
Krist sem veginn eina til guðs sem
vors ástríka föður, til sannrar gleði
og gæfu, til eilífs lífs og sáluhjálpar.
Alt þetta felst í hinni fáorðu en
gagnorðu Péturs-játningu: »Þú ert
hinn Smurði,sonnrhins lifandi guðs«.
— Alt þetta felst í hinni einföldu
trúarjátningu hiunar elztu kristnu
kirkju: »Eg trúi, að Jesús Kristur
sé sonur guðs«. Hér er alt höfuð-
innihald og meginkjarni — hér er
sjálft hjartablað hinnar kristnu trúar.
Því að hvað er þnð, sem á þeim
augnablikum líísins, þegar mest reyn-
ir á trúna, gefur manninum styrk
og þrótt í baráttunni við syndina og
freistingarnar? Að eins eitt, að eins
eitin: Jesúsl Eða þegar myrkur
grúfir yfir sálinni og augað starir
"þreytt út í dimmuna, eftir einhverri
þó ekki væri nerna örlítilli skimu —
hvað er það þá, setn getur dreift
myrkrinu og látið ljós himnanna
skína þar inn? Að eins eitt, að eins
einn: Jesús I Eða þegar syndin með
öllum sínum sektarþunga legst á sál-
una og allur friður flýr úr hjartanu,
en það engist sundur og saman í
sárum kvíða sárustu örvæntingar, —
hvað er það þá, sem gefur glataða
barninu áræði til að horfa tárvotum
augum upp að hástóli náðarinnar,
játandi brot sín og grátbænandi um
íikn, frið og fyrirgefningu ? Að eins
eitt, að eins einn: Jesús! Eða
þegar sálin er orðin lúin og þreytt
í leitinni að ráðningum þeim á gát-
um lífsins, sem henni finst, að hún
geti ekki án lifað, sem hún svo að
segja hefir orðið áð glíma við
guð nætur og daga tii þess að
öðlast, — hvað er það þá, sem gef-
ur henni þol og úthald í þessari
hörðu glimu, svo að hún að lokum
gengur sigri hrósandi af hólmi? Að
eins eitt, að eins einn: Jesús. Eða að
síðustu: Þegar húmar að dauðans
nótt og vér liggjum fyrir dauðans
dyrum, hvað er það þá sem getur
látið ánægjubros leika um fölvar
kinnar og hvarmaljósin tindra í sælli
vissu um eilíft lif bak við skugga-
tjöld jarðlífsins? Að eins eitt, að
eins einn: Jesús.
Á öllum slíkum augnablikum, þeg-
ar mest reynir á trúna, hve eru þá
allar trúfræðilegar bollaleggingar, lærð-
ar útlistanir, hugvitslegar kennisetn-
ingar og játningaþulur lítilsvirði í
sjálfu sér, — svo miklum gáfum,
skarpleika, hugmyndaflugi og lær-
dómi sem þær annars kunna að lýsa.
Af öllu þessu, sem oss hefir verið
kent og vér höfum verið að kenna
öðrum, stundum jafnvel með sam-
vizkunnar mótmælum, stendur þá að
eins eitt eftir, að eins eitt og þetta
eina, eða þessi eini er Jesús, —Jesús
Kristur, sonur guðs, hinn mikli opin-
berari náðarinnar og sannleikans,
hinn líknsami frelsari og friðgjafi,
»vegurinn, sannleikurinn og lífið!«
En þegar vér nú segjum, að kristin
trú sé trú á Jesúm Krist guðs son,
þá ríðnr á, að vér gerum oss fulla
grein fyrir því, hvað er að trúa, því
að allur þessi umgetni misskilningur
á innihaldi trúarinnar stendur í &im-
bandi við mjög svo útbreiddan og
algengan misskilning á því hvað
trú er.
Hvað er þá trú?
Þeirri spurningu hefir Lúter, hin
mikla trúarhetja, svarað í formálan-
um fræga fyrir Rómverjabréfitiu og
gert það á þessa leið:
»Trúin er ekki mannleg meining
og draumnr svo sem sumir ætla, að
hún sé.. .Trúin er guðs verk í oss,
sem umsnýr oss og endurfæðir oss,
og deyðir í oss hinn gamla Adam,