Ísafold - 15.01.1916, Síða 1

* Kenaur it tvisvar
i viku. Yerð árg.
< 4 kr., erlendis 5 kr.
eöa 1 */, dollar; borg-
iat ffrir miðjan jili
‘ erlendig fyrirfram.
Lanaasala 5 a. eint.
XLIII. árg.
Reykjavík, laugardaginn 15. janúar 1916.
ísafoldarprentsmiðja
RHstJör!: ÓlHfur Björnssan.
Talsimi nr. 455
Uppsðgn (skrifL)
bnndin við áramdt,
er ógild nema kom-
in só til útgefanda
fyrir ],. oktbr. og
só kanpandi sknld-
lans við blaðið.
4. tölublað
A xptbnfél.bðkasafn Templaras. 8 kl. 7—9
Borgaratjóraskrifstofan opin virka daga-11—B
Bœjarfógetaskrifstofan opin v. d. 10—2 og 4—7
Bro.jarixjaldkerinn LaufÁsv. 5 kl. 12—8 og
íslandabanki opinn 10—4.
K.P.U.M. Lestrar- og skrifstofa 8 Ard.—10 aiðd.
Alm. fundir fid. og sd. 81/* sibd.
Landakotskirkja. Qnósþj. 9 og 8 á helgum
Landakotsspitali f. sjúkravitj. 11—1.
Landsbankinn 10—3. Bankastj. 10—12.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán 1—8
Landsbúnabarfélagsskrifstofan opin frá 12—2
Landgféhirbir 10—2 og 5—6.
Landsskjalasafnib hvern virkan dag kl. 12—2
Landssiminn opinn daglangt (8—9) virka daga
helga daga 10—12 og 4—7.
NAttúrngripasafnib opib l*/«—2*/s á snnnnd.
Pósthúsió opi5 virka d. 9—7, snnnnd. 9—1.
fiamábyrgb Islandg 12—2 og 4—6
Btjórnarráðsskrifstofnrnar opnar 10—4 dagl. j
Talsimi Reykjavíkur Pósth.8 opinn daglangt
8—10 virka daga, helga daga 10—9.
Vifilstabahœlib. Heimsóknartimi 12—1
Þjóómen.jasafnib opið sd., þd. fmd. 12—2.
jt nrtTmxnaxni
Klæðaverzlun ®
H. Andersen & Sön.
Stofnuð 1888.
Aðalstr. 16.
Slmi 32.
þar ern fötin sanmnð flest
þar eru fataefnin bezt
Rrr > i iiiinn
Erl. slmfregnir
Kaupmannaböfn io. jan.
Rússar berjast djarflega
i Galizíu og sækja fram.
Nálgast þeir nú Czarno-
witz.
Brezki vígdrekinn „King
Edward VIi.“ fórst á tund-
urdufli. öllum mönnum
bjargað.
Bandatuenn eru alfarnir
af Gallipoli^kaga og tókst
brotttörin svo vel, að þeir
biðu ekkert manntjón.
»King Edward VII.« Var smiðaður
árið 190S, bar ^6,350 smál. og
skreið 18Va si^milu á klukkustund.
Er það stærsta orustuskipið sem
Bretar missa í þessum í ófriði.
Kaupmannahöfn 12. jan.
Miðríkin gera grimmileg
gagnáhlaup f Galiziu.
Bássar halda stððvum
sfnum oghatatekið Czarto-
rysk.
Austurríkismenn sækja
fr»m í Montenegro.
Kaupmannahöfn, 13. jan.
— Austurríkismenn hafa
lykt um her Svartfellinga
á alla vegu.
Cettinje er í hættu stödd.
Bandamenn hafa flutt
leifar Serhahers, sem er
aðfram kominn af hungrl
og eríiði, til Korfu. Verð-
ur hermðnnunum hjúkrað
þar og þeir hvíldir um
hríð.
Björn Jónsson,
rítstjóri.
Hljómaði í hlustum
höfði um megn
hringing hárödduð
himinvéa;
Veitt er vígðri mold
verðug fórn —
höfuð hríðbarið,
hærumjallað.
Brostin er brá
hins brúnamikla
röska ritstjóra
og reynda manns;
um hann oflengi
öndverð blés —
hans um höfuðsvörð
haustveðrátta.
Brostu Birni
í brekku fyr
fiflar faðmstórir,
fagurleitir;
•mat hann manngildi,
«n móti tók
sæmd 1 sælingsdal
sólarmegin.
Var hans viljastál
vel og lengi
hitað og hert
á heima afli;
útti orðfimi
á við tvo,
fylgi og framsókn —
fjögramaki.
Meðal mannsaldur
•magni þrunginn
ypti andviðris
«nnibarði;
lengi ljósgjöfull
landi og þjóð,
bar hann bjarnyl sinn
bygð i rústum.
Hann var hertogi,
harður i sókD,
vann með vopnfimi
og flokka,
vann með vaskleik
Og vitsmunum,
þá með þrautseigju,
er þumbast við.
Lék hann landsmála
lengi og vel,
hæfinn, handsöxum,
hendi á lofti;
barðist berskjalda,
brynjulaus, —
reiddi röksemda
Rimmugýgi.
Átti þó öndvegi
innanbrjósts
allri atgerfi,
er úti gekk.
Hruðu höfuð
að hári dökku
hríð og harka —
hvítlituðu.
Svo fer sérhverjum;
sinu og hrims
lýtur lögmáli
Ijósfrömuður.
TJuQlýsing.
Búnaðarsamband Dala og Snæíellsness vill taka 2 vana
plægingarmenn á næsta vori, um lengri eða skemmri tima,
til að plægja og herfa á sambandssvæðinu. Æskilegast væri,
að þessir plægingarmenn legðu sér til að minsta kosti 2 hesta
hvor þeirra.
Þeir, sem kunna að vilja gefa kost á séi til starfs þessa,
eru beðnir að snúa sér til undirritaðs sem fyrst og ekki síðar
en fyrir 1. apríl næstk., sem einnig semur um kaup og
Þrífur þrumumagn
þess manns sál,
herðir hnúa,
hvessir augu;
hieypir hugdirfsku
á Hemruvað,
keyrir karlmennsku
á kjölu Dofra.
Standa í stórræðum
styttir skap,
ganga á glóð og ís
gerir viðkvæmni —
það var þín æfi
þrjátíu ár,
vörður vígroða,
vökumaður.
Eru alt í kring
ótal hættur
þá sem þjóðmálin
þreyta við:
vargar á vegum,
vopn á lofti,
eitur í audrúmi,
eldur í jörð.
Er frá annmörkum
ofurhugi —
garpur gunnreifur
genginn burt.
Fálki fannhvitur
floginn er
út úr orrahrið
upp í heiði.
Gtiðtnundur Friðjónsson.
annað, er að þessu starfi lýtur.
Til Matth. Jochumssonar.
Síaðarfelli 29. desember 1915.
Fyrir hönd sambandsins.
Þessa vísu sendi Ólöf, skáldkonan
góða, á Hlöðum sira Matthiasi á
áttræðisafmæli hans:
Báru af Birni
banaorð
harðir haustvindar
hvaðanæfa
sýld frá svalbarði,
sumarstygg
næddi nábjörgul
norðankylja. —
Úti á andnesi
eygði eg sjón:
elur aldur sinn
einn í hreggi
blossa-bálviti,
bendir vel
sjónum sæfara
úr svartamyrkri.
Byltast bylgjur
bjarga tær;
syngur i súlum,
svellur i gjám;
næðir náttvindur,
nistir og hvín,
gefur glóðfeyki
geiflu af salti.
Viti á varðbergi
varstu, Björn,
'eldur á andnesi,
útvörður skygn;
þrífur þrumurödd
bess manns eyra;
Æagnus tStriérŒsson.
glóð er á gólfi,
gler í veggjum.
Forustugarparnir
í heims-stjórnmálunum.
Vér, sem nú lifum, eigum þvi
láni(!) að fagna, að vera sjálfir vottar
hins mesta og hrikalegasta hildar-
leiks, sem háður hefir verið í ver-
aldarsögunni — að lifa úrslitamestu
timamót, sem stjórnmálasaga heims-
ins hefir enn haft frá að segja, þeg-
ar um gamlar samvinnu-menningar-
þjóðir hefir farið, eins og segir i
Gylfagir.ning: »Bræðr munu berj-
ask, ok at bönum verðask«, svo af-
skaplega átakanlega hryllilega, að
engin er til betri ósk góðra manna
en að endurtekning verði óhugsan-
leg. Vigasagan er tifalt óskaplegri
í þessari styrjöld, en nokkurn tíma
áður. Hámarks-framsóknin, sem feng-
in var í uppgötvunum og vísindum,
sem átti að verða til góðs og gæfu
mannkyninu — henni er nú beitt
öfuga átt, til hins ferlegasta niður-
dreps andlegrar og efnalegrar orku
menningar-fremstu álfu heimsins.
Ekkert tímabil mun eins rakið og
rætt af sagnfræðingum nánustu fram-
»Miðinn káta kveðju ber
»kónginum« minum glöðum.
Árs og friðar árnar þér
Ólöf þín á Hlöðum*.
tiðar né komandi kynslóða, eins og
einmitt þessi árin, sem nú lifum vér
Sjálf hernaðarsaga þessarra stór-
atburða tíma berst oss nær daglega
í simfregnum og á annan hátt, en
ekki er hins vegar úr vegi að lýsa
nokkuð nánar þeim, sem nm stjóm-
völinn halda bak við tjöldin, þeim,
sem frumkveðar eru, ýmist flærð-
anna eða þá hafa þorað að ganga í
berhögg við almennings-álitið til þess
að stöðva eða kyrra ólgusjóinn ó-
hemjulega, er veltir heimsríkjunum
voldugustu í bráðum brotsjóum, svo
að enginn veit hvert þeirra annað
grefur, enginn veit hvert þeirra að
landi skolast og hvert þeirra sökkva
muni í sjó, er óveðrinu slotar.
Það stendur nú til hér i blaðinu,
að víkja að »tjaldabaki« ófriðarins, og
draga upp myndir af nokkurum
forustumönnunum, sem fremstir
hafa staðið »inn á við« í löndum
þeim, sem lent hafa i eða rétt við
hamramt hafrót ófriðarins.
I.
Bismarck Balkanskagans.
(Fyrri hluti: Fram að forsœtisráðh.-sessi).
Það kann ef til vill að þykja' farið
aftan að siðunum að byrja á smá-
«