Ísafold - 02.02.1916, Síða 4

4
ISAFOLD
Veðurskýrsla.
Þriðjudaginn 25. jan.
Vm. v. stinnings gola, hiti 0.5.
Rv. a. gola, frost 1.0.
íf.
Ak. ssv. andvari, frost 6.5.
Gr.
Sf. nv. stinnings kaldi, frost 5.0.
J>h. F. v. stinnings gola, hiti 5.1.
Miðvikud. 26. jan.
Vm. n. andvari, frost 5.3
Rv. logn, frost 5.0
íf.
Ak. s. kaldi, frost 6.5
Gr. logn, frost 11.5
Sf. n.v. hvassviðri, frost 5.4 '
Þh. F. v.n.v. st. gola, frost 2.0.
Föstudaginn 28. jau.
Vm. s. hvassviðri, hiti 5.5.
Rv. logn, hiti 2.0.
íf. v. stinnings gola, frost 0.3.
Ak. n.n.v. kul, frost 1.5.
Gr. s. snarpur vindur, hiti 1.5.
Sf. logn, hiti 1.7.
Þh. F. sv. gola, hiti 6.0.
Laugardaginn 29. jan.
Vm. v. kul, hiti 0.5.
Rv. sv. kul, frost 1.5.
íf. v. hvassviðri, frost 1.5.
Ak. s. stinnings gola, frost 2.0.
Gr. s. gola, frost 6.0.
Sf. logn, hiti 0.5. .
Þh. F. vsv. snarpur vindur, hiti 8.5.
6 Sönglög
eftir Friðrik Bjarnason,
fást hjá bóksölum.
Furumaterialcr,
hövlet og uhövlet, samt skaaren
ekematerial i alle dimensioner til
salgs. Henvendelse
P. L. Stusvig,
Mandal, Norge.
Nærsveitamenn
cru vinsamíega beðnir að vitja
Isafoldar í afgreiðsluna, þegar
þeir eru á ferð í bænum, einkum
Mosfellssveitarmenn og aðrir, sem
flytja mjólk til bæjarins daglega.
Áfgreiðslan opin á hverjum virkum
degi kl. 8 á morgnana til kl. 8 i
kvöldin.
246
öskubingir beggja megin við strætiu,
þar sem áður höfðu staðið hús, og
allstaðar rakst maður á sótuga múr-
veggi og þaklausar byggingar. Var
þar slóð Púgatscheffs og frágangur
haDS. Kastalinn hafði varist eldin-
um og var eg fluttur þangað. Húsar-
arnir afhentu mig liðsforingja þeim.
er var á verði, en hann sendi þegar
eftir járnsmið. Var eg svo fjötraður
á fótum rammgervum járnhlekkjum
og því næst fluttur í fangelsi. Mér
var hrint inn í lítinn klefa óþiljaðan
með svolítilli gluggasmugu og járn-
grind fyrir utan.
jbetta var nú ekkert álitleg byrjun
en eg lét þó ekki hugfallast. Eg leit-
aði athvarfs í hugsvölun allra þeirra,
er f raunir rata, og þegar eg hafði
öðlast þá fróun, sem bænin veitir
þeim, fór eg að hugsa um hvaðfyrir
mér mundi liggja.
Morgunin eftir vakti fangavörður-
ÍDn mig og sagði mér, að eg ætti að
mæta fyrir nefudinni. Fóru tveir
dátar með mig gegnum garð einn og
að bústað höfuðsmannsins. Biðu þeir
í anddyrinu og létu mig fara inn einan.
Eg kom þá inn í æði stórt herber
gi. Sátu tveir menn þar við borð
þakið skjöldum og var annar þeirra
Alxeander Phuschin: Pétur og Marfa.
Lífsábypgðarfélagið „Danmark11
er áreiðanlegasta og ódýrasta lífsábyrgðarfélagið
á Norðurlöndum.
Lág iðgjöld! — Hár Bónus!
Nýtízku barnatryg'g’ing’ar!
Ef trygði hættir í félaginu einhverra hluta vegna, fær hann mest öll
iðgjöld endurgreidd.
cTélagið fíofir hngi fíafí varnarþing fíér.
Níir iaipeiflir
ísafoldar 1916
fá tvær af þrem neðantöldum sög-
um eftir frjálsu vali:
1. Fórn Abrahams (600 bls.)
eftir Gustaf Jansson.
2. Heljargreipar (280 bls.)
eftir Conan Doyle.
3. Mýrakotsstelpuna 0«
Guðsfriðinn eftir Selmu Lagerlöf
í þýðingu Björns heit. Jónssonar.
Auk þess fá þeir, um leið og
þeir borga árganginn (5 kr.) hina
áqatu söqu sem nú er að koma út
í blaðinu: »Pétur oq Mariat eftir
frægasta skáld Rússa, Puschin, sem
verður um 270 bls. og öll komin
út í febrúar næstkomandi.
Nýir kaupendur ntan Reykjavíkur,
er óska sér sendan kaupbætirinn —
verða að greiða í burðargjald 30 au.
Ella eru menn vinsamlega beðnir
vitja kaupbætisins í afgreiðslunni.
A 11 i r viðurkenna, jafnt stjón-.-
mála-andstæðingar sem aðrir, að
ísafold sé fjölbreyttasta og efnismera
blað landsins, paó hladið, sem tiqi ei
hœ%t án að vera — það blað, sem
hver Islendingur verður að halda, er
fylgjast vill með i því, er gerist utan-
lands og innan í stjórnmálum, at-
vinnumálum, bókmcntum og listum.
Talsími 48.
Öllum þeim, er á ýmsan hátt
hafa liðsint mér í vandræðum mín-
um, votta eg innilegt þakklæti. Sér-
staklega vil eg nefna prófast Magn-
ús Bj trnarson á Prestsbakka, Lárus
óðalsbónda Helgason á Kirkjubæjar-
klaustri og Elías Gissursson í Þykkva-
bæ, er drengilega hafa styrkt mig
með ráði og dáð.
Hlíð í Skaftártungu
Valqerður Gunnarsdóttir.
cTil Raimaliíunar vll*um
vér
sérstaklega ráða mönnum til að nota
vóra pakkaliti, er hlotið hafaverð-
laun, enda taka þeir öllum öðrum litum
fram, bæði að gæðum og litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má ör-
uggur treysta því, að vel muni gefast.
— í stað helllulits viljum vér ráða
mönnum til að nota heldur vort svo
nefnda Castorsvart, því þessi litui
er miklu fegurri og haldbetri en nokk-
ur annar svartur litur. Leiðarvísir á
ísleczku fylgir hverjum pakka. —
Litirnir fást hjá kaupmönnum alls-
staðar á íslandi.
Jiucfís cŒarvefaBrifí
Reynið Boxcalf-svertuna
Til hægðarauka geta menn
út um land sent andvirðið í fri
merkjum.
ísafold er blaða bezt.
ísafold er fréttaflest.
ísafold er lesin mest.
H. V. Christensen & Co.
,Sun6
og þér brúkið ekki aðra skósvertu
úr því. *
Fæst hvarvetna á íslandi hjá kaup
mönnum.
Buchs litarverksmiðja
Kaupmannahöfn.
Köbenhavn
letal- og Glas-
kroner etc. for.
Electricitet og Gas
— Störste danske Fabrik og Lager. 1
Aggerbecks Irissápa
«r óvi^palDftnlepa góft fyrir húMna Uppúhald
allra kvenna. Beeta öarnaaApa. Biójið kaap*
tnenn yftar am hana.
247
248
Danska orðabókin.
Dráttur varð á útkomu 2. útgáfu hennar, er faðir minn féll frá.
En nú stendur til að koma henni út fyrir haustið.
Hefir herra ólafur Bóseukraúz kennari tekið að sér að búa
hana til annarar prentunar.
Þeim vinsamlegum tilmælum leyfi eg mér að beina til kennara,
námsmanna og annara þeirra manna, er rekið hafa sig á við notkun fyrri
útgáfunnar, að þar vanti einhver eigi mjög óalgeng orð eða ísl. þýðingar,
að gera hr. Olafi Rósenkranz, Kirkjustræti 12, viðvart um það, ef eigi
hafa mikið fyrir, með því vel g æ t i að liði orðið.
Virðingarfylst.
/
f
Olafur Björnsson.
Cigareííur:
Sulljoss, %Jjöía og cffianna,
reykið þær, því við það sparið þið 25—30%.
Tilbúnar og seldar í heildsölu og smásölu hjá
«£ c?. JScvif cllcyfíjavifí.
Hreinar Iéreftstuskur
kaupir ísafoldarprentsmiðia.
Útbreiddasta blað landsins
er ísafold.
Þessvegna er hún bezta auglýsingablað landsins.
Kaupendum fer sí fjölgandi um land alt.
Allar þær tilkynningar og auglýsingar, sem erindi eiga til landsins
í heild sinni, ná þvi langmestri útbreiðslu í Isafold.
Og í Reykjavík er Isafold keypt í flestutn húsum borgarinnar og
vafalaust lesin í þeim öllum.
Þessvegna eru einnig auglýsingar og tilkynningar, sem sérstakt er-
indi eiga til höfuðstaðarins, bezt komnar í Isafold.
Minningarritið um Björn Jónsson.
Eg leyfi mér hér með að beina þeim vinsamlegum tilmælum til
þeirra, er hafa kunna í höndum bréf frá föður mínum heitnum, að lána
méi þau um tíma til yfirlesturs — í því skyni að taka ef til vill eitthvað
upp úr þeim í síðara bindið af minningarritinu um hann, sem á að verða
fullbúið í vor.
Reykjavík 5. okt. 1913.
Ólafur Björnsson,
ritstjóri ísafoldar.
249
250
gamall, svipþungur hershöfðingi, en
hinn ungur höfuðsmaður úr lífverð-
um, Virtist hann vera eins og tutt
ugu og átta ára í mesta lagí og bauð
af sér mjög góðan þokka. Skrifari
einn sat við sérstakt borð út við
glugganu. Laut haun yfir þingþókiua
og hafði pennann bak við eyrað og
var auðsjáanlega reiðubúinn til að
skrifa framburð minn.
Byrjaði nú réttarprófið og var eg
spurður um nafn og stöðu. Hershöfð
iuginu spurði hvort eg væri sonur
Andrósar Petrówitsch Gríneffs, og þeg
ar eg kvað svo vera.sagðihann óþýðlega:
»|>að er sorglegt að vita til þess,
að jafnheiðarlégur maður skuli eiga
annað eins úrþvætti fyrir son«.
Eg sagði með mestu hægð, að hvað
svo sem eg yrði sakaður um, þá von-
aðist eg að geta hrundið af mér öllu
ámæli meðglöggri ogsannorðni skýrslu.
Ekki virtist það mýkja neitt skap
hans, að eg kvaðst vera svona von-
góður.
»Ekki vantar þig óskammfeilina,
góður., svaraði hann og hnyklaði
brýrnar. »En við höfum nú reynd-
ar haft svoua náunga til meðferðar
hérna«.
J>ví næst spurði ungi liðsforinginn
mig að, við hvaða tækifæri og hven-
ær eg hefði gengið í flokk með Púgat-
scheff og hver verkahringur minn
hefði verið hjá honum.
Eg svaraði gremjulega, að eg sem
liðsforingi og aðalsmaður hefði ekki
getað gengið í flokk með Púgatscheff
eða gegnt skipunum hans.
»Hvernig stendur á því«, spurði
dómarinn enn fremur,« að aðalsmað-
urinn og liðsforinginn skyldi vera
eini maðurinn, sem valdræninginn
uáðaði, þar sem allir félagar haus
voru hlífðarlaust teknir af lífi? Hvern-
ig stendur á því, að þessi liðsforingi
og aðalsmaður var í mesta kunnings-
skap við upphlaupsmanDÍnn og þáði
gjafir af honum, sem sé loðfeld, hest
og hálfa rúblu? Hvaðan stafar þessi
innilega vinátta? Hún hlýtur að eiga
rót sfna f svikum eða glæpsamlegum
og ófyrirgefanlegum heigulskap*.
Þessi orð liðsforingjans móðguðu
mig stórlega, svo að eg var mjög
gramur, er eg byrjaði vörn mína. Eg
sagðist fyrst hafa hitt Púgatscheff í
hríðarbyl úti á víðavangi og hefði
hann svo þekt mig aftur og náðað
mig þegar hann vann Bjelógorsk kast-
ala. Eg játaði, að eg hefði þegið af
honum loðfeld og hest, en hins vegar
hefði eg tekið þátt í vörn kastalans
til seinustu stundar. Að lokum vitn
aði eg til herforingja míns, sem muni
bera vott um skyldurækni mína, með-
an stóð á umsátinni um Órenburg
Gamli hershöfðinginn, sem stýrði
réttarhaldinu, tók nú bréf eitt, er
lá opið hjá honum, og las upp úr
þvl, sem hér segir:
»í tilefni af fyrirspurn yðar há-
göfgi viðvíkjandi Gríneff liðsforingja,
sem kvað vera bendlaður við upp-
reistina og hafa komist í þannig lagað
samband við upphafsmenn þess að
það geti álitist ósamboðið stöðu hans
og trúnaðareiði — þá leyfi eg mér
hér með virðingarfylst að skýra frá
því, að tóður Gríneff liðsforÍDgi hefir
gegnt herþjónustu í Órenbúrg frá byr-
jun októbermánaðar 1773 og þangað
til 24. febrúar þ. á. er hann fór héð
an og hefir síðan ekki komið aftur.
Hins vegar hafa strokumenn skýrt frá
því, að hann hafði verið í herbúðum
Púgatscheffs og ferðast með honum
til Bjelógorsk þar sem hann hafði
áður verið í setuliði. Hvað við vík-
ur hegðun hans, þá get eg að einB
-- ---€.
Hershöfðinginn hætti lestrinum þeg-
ar hér var komið og sagði mjög alvar-
lega:
Hvað geturðu fært þór til afsökunar
gagnvart þessu?«.
Eg ætlaði að halda áfram eins og
eg hafði byrjað og segja frá viðkynn-
ing okkar Maríu jafn hreinskilnislega
og öðru, en alt í einu fanst mér eg
með engu móti geta fengið mig til
þess. Mér datt í hug, að nefndin
mundi sjálfsagt stefna henni sem
vitni ef eg færi að minnast á hana.
Yrði nafn hennar bendlað við rudda-
legar frásagnir allra þeirra, sem
ákærðir voru, og hún prófuð jafnframt
þeim. þótti mér þetta svo ógeðs-
legt, að eg varð hálfringlaður og fór
að vefjast tunga mín um tönn og
þagnaði loksins alveg.
Dómarar mínir höfðu hlustað á vörn
mína með nokkurri velvild, en nú
virtust þeir fá fremur óbait á þessum
vafningum mínum. Liðsforinginn
heimtaði, að aðalkærandi minn yrði
kallaður fyrir ásamt mér og skipaði
hershöfðinginn, að »fanturinn sá í
gær« væri sóttur. Eg horfði á dyrn-