Ísafold - 23.08.1916, Blaðsíða 4

1
ISAf OLD
r
E.s. Gullfoss
«
Snemmbær kýr
Hjá Jóni i Laxárnesi i Kjós fæst
ung og góð snemmbær kýr.
Skófatnaóur með verksmiöjuverði
gegn póstkröfu.
Sérhver ætti að reyna Falke skófatnað!
Hver er sjálfum sér næsturl
Þér fáið kjarakaup.
Prima efní og i. flokks vinna.
Sérhver tegund skófatnaðar fyrir-
liggjandi.
Skrifið eftir reynzlupörum af dömu-
herra- og barna-skófatnaði.
i A. Falke, Dragör.
fer héðan til
Stykkishólms, Flateyjar, Patreksfjarðar, Isafjarðar, Siglufjarðar
og Akureyrar
föstudag 25. ágúst.
Skipið fer frá Akureyri 2. september, kemur við á Isafirði,
Önundarfirði, Dýrafirði og Ólafsvík,
væntanlega til Reykjavíkur 5. september.
Héðan fer skipið áleiðis til
New York 7. september
að kvöldi.
H.f Eimskipaféhis? íslands.
Dtbreiddasta blaö landsins er Isafold.
Þessvegna er hún bezta auglýsingrablaö landsins.
Kaupendum fer sí fjölgandi um land alt.
Aliar þær tilkynningar og auglýsingar, sem erindi eiga til landsins
i heild sinni, ná því langmestri ótbreiðslu í Isafold
Og í Reykjavík er Isafold keypt í flestum húsum borgarinnar og
vafalaust lesin í þeim öllum.
Þessvegna eru einnig auglýsingar og tilkynningar, sem sérstakt er-
indi eiga til höfuðstaðarins, bezt komnar í Isafold.
Tapast hefir steingrár hestur,
sex vetra, hæð 50 þuml., gæfur, vil-
jugur, töltari, járaaður með pottuð-
um skeifum, ný afrakaður, mark:
standfjöður aftan á báðum eyrum.
Hver sem kynni að finna hest
þennan er vinsamlega beðinn að gera
mér viðvart gegn ágætum ómaks-
launum.
‘Pétur Jakobsson,
Varmá Mosfellssveit.
Járnsterk drengjastígvól
Nr. 36/39 —. 9,87 aura.
+ Burðargjald og póstkrafa.
Búið til úr dönsku fituleðri eða
»Blank*-leðri.
A. Falke
2 , Dragör.
Veðurskýrslur.
Laugardaginn 19. ágúst.
Vm. a. stinnings kaldi, biti 9.5
Rv. a. kul, hiti 10.5
Isafj. logn, hiti 10.4
Ak. logn, þoka, hiti 9.0
Gr. logn, þoka. hiti 6.5
Sf. logn, þoka, hiti 8.5
Þórsh., F. a.n.a. gola, hiti 8.8
Þriðjudaginn 22. ágúst.
Vm. a. kul, hiti 9.5
Bv. a. kul, hiti 11.5
ísafj. logn, hiti 9.3
Ak. s.a. andvari, hiti 7.0
Gr. logn hiti 10.0
Sf. logn, hiti 7.6
Þh., F. a.n.a. andvari, hiti 8.7
Gagnfræðaskólinn
í Flensborg í Hafnarfirði.
• Þeir nýsveinar og eldri nemendar, sem hafa í hyggju að ganga í
gagnfræðaskólann í Flensborg næsta skólaár, verða að hafa sótt um skóla-
vist til undirritaðs fyrir 15. sept. þ. á.
Inntökuskilyrði eru: að nemandi sé 14 ára að aldri, hafi lært þær
ná.msgreinir, sem heimtaðar eru til fermingar, hafi óflekkað mannorð og
engan næman sjúkdóm.
Þeir, sem vilja setjast í 2. eða 3. bekk skólans og eigi hafa tekið
próf upp úr yngri deildunum, verða að ganga undir próf að haustinu og
sýna að þeir séu hæfir til að flytjast upp.
Heimavistarmenn verða að hafa rúmföt með sér og tryggingu
fyrir fæöíspeningum í heimavistina. Námstimi er frá 1. okt. til
loka aprílm. Umsókn er bundin við allan skólatímann. Stúlkur
jafnt sem piltar eiga aðgang að skólanum.
Hafnarfirði 15. ágúst .1916.
Ögm. Sigurðsson.
Krone Lager öl
Sfafsefningarorð-bók
Björns Jónssonar er viðurkend langbezta leiðbeiningarbók um ísl.
stafsetning.
Fæst hjá öllum bóksölum og kostar að eins 1 krónu.
Nýir siðir. * 109 110
Nýir siðir.
Nýir siðir.
111 112
Nýir siðir.
4
það! Og farðu svo héðan! Eg verð að
vera einsömul!
Berthe frænka fór, og lét komumann
fara leiðar sinnar.
Eftir hörðu úrslitin í Ziirich hafði Blanche
átt við ill kjör að búa, og átt sér margar
tálvonir. Tvö síðustu námsárin hafði hún
otðið að vera undir strangri gæzlu og átt
við margt að stríða. Hún reri að því öll-
um árum, að fá sorfið sundur hlekkina, er
efnaskorturinn festi hana með við gömlu
konurnar. Og er hún loks hafði lokið
prófi og skyldi öðlast fullkomið frelsi, þá
var hún enn þá jafn föst við gömlu kon-
urnar og áður, þó með þeirri breytingu, að
nú voru þær henni til byrði. Af því þær
höfðu borið hana svo lengi, átti hún nú að
bera þær, því renturnar, er þær höfðu áður
haft að lífeyri, voru nú þrotnar, og því
voru þær ekki lengur sjálfbjarga.
Hún settist að sem læknir í Genf, en
þar voru þá nokkrir kvenlæknar fyrir, svo
að litið varð úr þeim heiðrinum að vera
hÍD fyrsta. Auk þess gat hún ekki treyst
á neina hjálp, góð ráð eða vináttu, hvorki
hjá kvenmönnum né karlmönnum af sam-
starfsmönnum sínum. Baráttan fyrir tilver-
unni var hörð, og hvervetna kvað hið sama
við: Hjálpaðu þér sjálf. Karl-læknarnir
sýndu henni ekki neina sérstaka hæversku
sem kvenmanni, heldur voru kaldir í við-
móti við hana, sem keppinaut sinn.
Það, sem hún hafði sérstaklega trevst á,
var, að kvenmenn mundu sækja hana mik-
ið. En þar skjátlaðist henni, því kvenmenn
báru meira traust til karl-lækna eða fanst
að einhverju leyti ljúfara að vera á eintali
við þá; og þó að eintöl þessi gætu orðið
nokkuð uærgöngúl við það, sem annars
mátti aldrei nefna, þá voru þau þó ofur
hjartastyrkjandi. Blanche hafði aldrei tima
til að hugsa um vísindin, því hún mátti
engum ttma spilla til að geta aflað sér við-
urværis, og að tveim árum liðnum, eftir
harða baráttu við næmar tilfinningar, teygð
í tvær gagnstæðar áttir af góðgirni og hag-
sýni, var hún nú ioks ekki orðin meira
en óbrotmn atvinnu-læknir, er varð að taka
feginshendi við hverju sem bauðst. Hún
var mikið sótt til fátæklinga, og stundum
til þess að aðstoða yfirsetukonur. Hún
fann nú varla ánægjuna af að eta það
brauð, er hún sjálf hafði unnið fyrir, þar
eð það kostaði hana svona mikla niður-
lægingu, og frelsið, það frelsi, að eiga sér
enga frjálsa stund, aldrei fá að sofa í næði
á nóttunni, sá hugarburður var liðinn hjá.
Hefði hún þó að minsta kosti haft frelsi
til að fara ávalt eitir samvizku sinni, að
segja sjúklingunum að eins satt, en harðhent
neyðin þvingaði hana' brátt til að gefast
upp við það. Hún hafði farið illa af stað
við kveufólkið, því hún hafði ráðlagt þeim
að nota ekki lifstykki né háa hæla, en þær
héldu, að þessar ráðleggingar þyrftu þær
ekki að sækja til læknis, og að læknír ætti
að »skrifa« eitthvað, ef hann vildi vinna sér
álit og fá borgað. Svo bættist þar við bar-
átta hennar við eigið hold sitt. Hún var
nú á blómaskeiði sinu, er heimtaði að hún
lifði eftir þörfum kynferðis síns, en, eftir
að slitnað hafði upp úr milli hennar og
fyrsta karlmannsins, er hún hafði unnað,
leit hún hitt kynið aldrei þeim augum,
og það sneiddi hjá henni.
Það var döpur tilvera, nöguð af áhyggj-
um fyrir lífsviðurværinu. Þessar hugsanir
saurguðu allar mannkærieika hugsjónir, er
hjá henni bærðust, og hún gat ekki hrund-
ið þeim frá sér.
Hún var stundum að spyrja sjálfa sig að
því, hvort betra hefði nú verið að hafa gifzt,
en að dæma eftir því er hún hafði séð af
fjölskyldulífinu, var hún sannfærð um, að
það hefði að minsta kosti verið eins ilt.
Hún var nú komin á þá skoðun, að nóg
væri að verið, er frelsi kvenna væri unnið
til hálfs. Það voru alt aðrar endurbætur,
sem þurfti að gera, til þess að lag gæti
komist á. En hverjar?
Einu sinni kom hún heim til ljósmóður
nokkurrar, er hafði oft aðstoðað hana. Hvor-
ugt hjónanna var heima. Maðurinn var
skósmiður. Fjögur börn voru að hljóða í
herberginu inn af eldhúsinu. Hið elzta
þeirra var stúlka á áttunda ári, sem átti að