Ísafold - 30.09.1916, Blaðsíða 4

4
ISAFOLD
Prmtnemi
Gott Piano
getur fengið atvinnu nii þegar. Uppl. á skrifstofu ísafoldar.
fyrir 675 krónur
frá Sören Jensen Khöfn.
Steinolíu
cTRc cHritisR ÍDominioits
Sionoraí cSnsurancc Qo. JSfó., JSonóon,
tekur að sér vátryggingar á húsum, innbúum og vörum. Iðgjöld
hvergi lægri. Aðalumboðsmaður fyrir ísland.
Tekið á móti pöntunum og gefn-
ar upplýsingar í
^JforuRúsinu.
Einkasala fyrir ísland.
Sími 281.
Garðar Gíslason.
Bókbandsnemi
getur komist að nú þegar. Uppl. á skrifstofu ísafoidar.
Schannong8
Monument Atelier
Ö. Farimagsgade 42.
Kðbenhavn Ö.
Verðskrá með myndum ókeypis
er langbezt að kaupa
í Verzl. V O N,
Laugavegi 55.
Reykjavíkur Apótek
mælir með sínu ágæta og alþekta
Peir áskrifendur Isafoldar
sem skifta um bústað,
eru beðnir að tilkynna hinn nýja bústað sinn á skrifstofu blaðsins
Borgarstjóra-
skrifstofan
Kreólíni fil fjárbflðunar,
sem viðurkent er af Stjórnarráði Islands.
verður opin frá 1. október að telja
Samkvæmt hinni nýju samþykt deildarinnar frá í fyrra, liggur nú
fyrir að veita í íyrsta sinn styrk úr sjóði deildarinnar, en honum skal
varið til að styrkja til lækninga fátækt fólk, er þjáist af lungnatæringu og
á heimili í lögsagnarumdæmi Reykjavíkur.
Skulu þeir hafa forgangsrétt öðrum framar, sem eru félagar
deildarinnar, þegar þeir sækja um styrk og hafa verið í félaginu þrjú
ár undanfarin og greitt félagsgjöld sín skilvíslega.
Umsóknir um styrk sendist meðundirrituðum próiessor Sæmundi
Bjarnhjeðinssyni, Laugavegi 11, fyrir 18. október næstkomandi.
Umsóknunum fylgi læknisvottorð.
Reykjavik 28. sept. 1916.
í stjórn Heilsuhælisfélagsdeildar Reykjavíkur.
Sœm. Bjarnhjedinsson. Eggert Claessen.
Magnús Sigurðsson.
Utbreiddasta blað landsins er Isafold.
Þessvegna er hún bezta auglýsingablað landsins.
Kaupendum fer sí-fjölgandi um land alt.
Allar þær tilkynningar og auglýsingar, sem erindi eiga til landsins
i heild sinni, ná því langmestri útbreiðslu í Isafold
Og í Reykjavík er Isafold keypt I flestum húsum borgarinnar og
vafalaust lesin í þeim öllum.
Þessvegna eru einnig auglýsingar og tilkynningar, sem sérstakt er-
indi eiga til höfuðstaðarins, bezt komnar í Isafold.
JSangGczf cr aó aucjlýsa i cTsafoíó.
Rafmótorar, Dynamo,
hitunaráhöldl
og ýmsar aðrar vélar 0g áhöld er lúta aö
rafmagni, ntvegar undirritaðnr frá enskum
og amerisknm verksmiðjnm.
Kostnaðaráætlanir gerðar nm raflýBÍng
sveitaheimila, einstakra bygginga, skipa
stærri og smærri og mótorbáta.
Aðgerðir á mótornm gerðar. Skrifið
eftir ókeypis npplýsingnm.
S. Kjartansson,
Pósthólf 383 Reykjavik
c2czf aó augíýsa
í cJsqfoíó.
Askrifendur Isafoldar
eru beðnir að láta afgreiðslu blaðsins
vita ef villur skyldu hafa slæðst inn
i utanáskriftirnar á sendingum blaðs-
ins. Talan framan við heimilisfangið
merkir að viðkomandi hafi greitt and-
virði blaðsins fyrir það ár, er talan
segir.
Nærsveitamenn
eru vinsamlega beðný- að vitja
Isafoldar í afgreiðsluna, þegar
þeir eru á ferð í bænnm, einkum
Mosfellssveitarmenn og aðrir, sem
flytja mjólk til bæjarins daglega
ÁfgreiðsUt? opin á hverjum virkum
degi kl. 8 á morgnana til kl. 8 á
kvöldin.
Lærlingur,
reglusamur og lipur drengur, getur fengið að læra gullsmíði nú þegar
hjá Jóni Sigmundssyni, gullsmið, Laugavegi 8, Reykjavík.
Tlííar vörur
fyrir kvenfólk, karlmenn og börn, og til notkunar innanhúss og utan,
er ög verður langbezt að kaupa hjá
71. S. Tfanson, Laugavegi 29, Heijkjavík.
Enginn skyldi því kaupa þær vörur annarstaðar, án þess að skoða
birgðirnar hjá Hanson fyrst.
Virðingarfylst.
Talsimi 159. 71. S. Tfanson.
Samvizkubit. 5
siður er, og sneri sér við undir perutré,
sem bar hinar ljúffengustu Napóleonsperur.
Fyrirliðanum flaug í hug að biðja hann að
velja sér einhvern annan stað til þess að
ganga um á, en hann áræddi það ekki.
Til þess að losna við blik byssustingsins,
rendi hann augunum í vestur, út i garðinn.
Þar stóð eldhúsið með gulröndóttan vegg
gluggalausan; upp við hann stóð gamall,
kræklóttur vínviður, sem var til að sjá eins
og gömul spendýrs-beinagrind í náttúru-
gripasafni, blaðalaus og frjóangalaus; hann
var visinn og hékk á hálffúinni stuðnings-
grindinni eins og krossfest vera, teygði út
langa og seiga armana og fingurna ótelj-
andi, eins og hann ætlaði að hremma varð-
manninn með draugsklóm sínum í hvert
sinn er hann sneri sér við i nánd við
hann.
Fyrirliðinn sneri sér nú frá þessu og
lét augun staðnæmast á skrifborðinu. Þar
lá ófullgert bréf til ungu konunnar, sem
hafði orðið kona hans fyrir fjórnm mánuð-
um, tveim mánuðum áður en ófriðurinn
6 Samvizkabit,
hófst. Hjá vígvallarsjónaukanum og landa-
bréfum franska herforingjaráðsins lá Hart-
manns Philosophie des Unbewussten og
Schopenhauers Parerga und Paralipomena.
Alt í einu rauk hann upp af stólnum og
fór að ganga um gólf í herberginu. Það
var átstofa og samkomustaður listamanna-
flokksins, sem nú var flúinn úr borginni.
Á við og dreif um veggina var málað með
olíulitum, minni sólsælla tima í þessu fagra
og gestrisna landi, sem opnaði svo höfð-
inglega listaskóla sína og sýningar fyrir
aðkomumönnum. Hér gat að líta dans-
andi spánverskar konur, rómverska munka,
strandmyndir frá Normandí og Bretagne,
hóllenzkar vindmylnur, norsk fiskiver og
Mundíufjöllin. í einu horninu hafði pent-
grind hniprað sig í kút, og virtist fela sig
í sknggannm fyrir ægilegum byssustingjun-
um. Þar hékk litaspjald atað litum, sem
varla voru hálfþurrir, og leit það út eins
og hálfskorpnuð lifur í ógeðslegri kjötverzl-
un. Nokkrar eldrauðar, spænskar hermanna-
húfur, einkennishúfur málaranna, héngu á
Samvizkubit. 7
fatasnögunum, með svitablettum og hálf-
upplitaðar af sól og regni. Flokksfyrirlið-
inn fyrirvarð sig, eins og maður, sem hefir
troðist inn í annars manns hibýli og býst
við að húsráðandi komi þá og þegar að sér
óvörum. Hann hætti því bráðlega að ganga
um gólf, og settist við borðið, til þess að
halda áfram að skrifa bréf sitt. Hann hafði
lokið við fyrstu blaðsíðurnar, fylt þær inni-
legum úthellingum af sorg, söknuði og
ótta, þvl honum höfðu nýlega borist fregn-
ir, sem styrktu þær gleðivonir hans, að
hann ætti í vændum að verða faðir. Hann
deif nú pennanum í, öllu heldur til þess
að fá einhvern til að tala við, en að segja
eiginlega frá nokkru sjálfur eða beiðast
upplýsinga. Og svo skrifaði hann:
»Eins og til dæmis þegar eg með liðs-
mönnum mínum, hundrað að tölu, kom i
skóg nokkurn eftir fjóitán stunda hergöngu,
án þess að bragða þurt eða vott, og hittum
þar yflrgefinn matarvagn. Yeiztu, hvað
þá bar til tíðinda? Liðsmennirnir, aðfram-
komnir af hungri. svo að angun stóðu i
8 Samvizkubit.
höfðinu á þeim eins og fjallakrystallar í
granitsteini, skeyttu engri reglu, heldur
ruddust í matinn eins og hungraðir úlfar,
og með þvi að maturinn var varla handa
25 mönnum, lenti í handalögmáli með
þeim. Fyrirskipunum mínum hlýddi eng-
inn, og þegar liðþjálfinn óð að þeim með
brugðið sverð, slógu þeir hann til jarðar
með byssuskeftunum I Sextán manns lágu
á staðnum, særðir og nær dauða en lifi.
Þeir sem náðu í matinn, rifu hann í sig
svo græðgislega, að þeir sýktust og urðu
að leggjast á völlinn, og sofnuðu þar jafn-
skjótt. Það voru samlandar hverir á móti
öðrum, villidýr, sem börðust um matinn!
Eða þegar við fengum skipun um að
tyldra upp skotvirkjum i snatri? Á skóg-
lausu svæðinu varð ekki gripið til annars en
vinviðarins og stnðningsprika hans. Það
var hörmuleg sjón að sjá, hversu vínekrurn-
ar voru umturnaðar eftir eina klukkustud,
hvernig vinviðurinn með laufi og berjaknipp-
um var rifinn upp með rótum og buridinn
í hleðslubagga, sem voiu gegnblautir af safa