Ísafold - 28.10.1916, Blaðsíða 4

4
ISAFOLD
Þeir,
sem kynnu að ætla sér að sækja um skipstjórastöðu á hin-
um fyrirhugaða mótorbát Skafttellinga, geri svo vel að senda
umsóknir sínar til sýslumannsins í Skaftatellssýslu fyrir sið-
asta dag íebrúarmánaðar 1917.
Launakrata og meðmæli íylgi umsókninni.
Sigurjón Markússon.
Færeysk þilskip til sölu
Upplýsingar gefur
Kr. O. Skagfjörð.
Peir,
sem kynnu að ætla sér að sækja um vélstjórastöðu á hinum
íyrirhugaða mótorbát Skaftfellinga, geri svo vel að senda um-
sóknir sínar til sýslumannsins í Skaftatellssýslu fyrir síðasta
dag febrúarmánaðar 1917.
Launakrata og meðmæli fylgi umsókninni.
Sigurjón TTlarkússon.
Þess ber að geta, sem
gert er.
í>á er eg varð fyrir þvi óhappi i snm-
ar, að verða handlama af fingnrmeini,
svo að eg varð að hætta vinnn — sildar-
vinnn á Svalbarðseyri —, vorn margir,
sem réttn mér hjálparhönd. Sérstaklega
vil eg nefna Steingrim lækni MetthíassoD,
eem eg gekk til meira en mánuð, og að
siðnstn varð hann að taka fingnrinn af
mér, en tók ekki einn eyrir fyrir 8Ína
mikln fyrirhöfn. Sliknm höfðinsskap er
vert að halda á lofti, við mig áðnr ó-
þektan mann. Sömuleiðis samverkafólk
mitt, er gaf mér nm 140 krónnr. Öllum
þessum þakka eg af alhug, og bið gnð
að launa velgerðir þeirra, þá er þeim
iiggnr mest á.
í Doktorshnsinu i Rvík, 24. sept. 1916.
Gnðiangnr Jóhannesson.
að ná Skallagrími upp og mun eigi
geta sint »Marz« neltt fyr en í fyrsta
lagi á morgun.
f5kipafrcgn.
B o t n í a kom hingað í gærmorgun
frá útlöndum. Meðal farþega voru:
Sveinn Sveinsson framkvæmdastjóri,
ungfrú Laura Zimsen, Helgi Zoega
kaupmaður, Einar Benediktsson, jung-
frú Katrín Norðmaun. Frá Vestmann-
eyjum komu Gísli Jo'msen konsúll,
Karl Einarsson sýslumaður, Sveinn
Jónssou kaupmaður o. fl.
Látin er hér í bænum Regina Björns-
dóttiir, roskin koua, sem um 40 ár
hafði verið hjá Hallgrími sál. biskupi
og siðar hjá ekkju hans, afbrigða trú
og vönduð stúlka.
Mjólknrdeilan. Ráðherra hefir felt
úr gildi úrskifrð verðlagsnefndar um
hámarksverð á mjólk og jafnftamt
hefir Mjólkurfólag Reykjavíkur sam-
þykt að færa sig þó niður um 1 eyri
frá 36 aura verðinu um daginn.
En úrskurður ráðherra hefir orðið
til þess, að öll verðlagsnefndin hefir
sagt af sór. í henni voru: Eggert
Briem yfirdómari (form.), Asgeir Sig-
urðsson konsúll, Knud Zimsen borga-
stjóri, Páll Stefánsson frá Þverá og
Sighvatur Bjarnason bankastjóri. Mun
standa til að skipa hið bráðasta nýja
verðlagsuefnd.
Messað á morgun í dómkirkjunni
kl. 12 síra Bjarni Jónsson, kl. 5 síra
Jóh. Þorkelsson.
Messað á morgun í fríkirkjunni í
Reykjavík kl. 5 síðdegis (síra Ól. Ól.).
Messað á morgun í þjóðkirkjuuni
í Hafnarfirði kl. 12. Áltarisgauga.
greinarhöf., sem verður svo hamslau-
út af framboðs- og eftirspurnarkenn-
ingunni, mundi neita því, að framboð
og eftirspurn hafi áhrif á verð hlut-
anna. En svo er þó ekki. Hann segir,
að þau útskýri gárana á markaðinum,
hvers vegna varan hækkar eða lækkar
í verði. En einmitt þessir gárar eru
markaðsverðið. Þ'ðgar spurt er um
markaðsverðið á einhverri vöru, þá er
átt við verð það, sem hún er seld fyrir
á ákveðnum tinia og á ákveðnum stað,
en það gengur í bylgjum upp og niður,
eftir því hvernig framboði og eftirspurn
er háttað. Að svo míklu leyti er hann
í rauninni á sama máli og auðfræðing
arnir, þrátt fyrir aliar hamfarirnar
gegn þeim. En það er bara e k k i
þetta verð, markaðsverðið,
sem hann á við í grein sinni þó
að það standi í fyrirsögninni, og sýnir
það, hversu ljóst honum hefir verið
það mái, sem hann skrifar um með
avo miklu yfirlæti. Nei, það verð,
sem hann á við, er meðalverðið eins
og það verður til lengdar, þegar fram-
leiðslan hefir haft tíma til að laga sig
eftir eftirspurninni, það verð sem hann
líka kallar sannvirðið, framleiðslukostn-
aðinn. Nú er það viðurkent, þó að
greinarhöf. viti það ekki, af ölJum þorra
auðfræðinga, að á vörum þeim, sem
Bttirmæli.
Hinn 7. febrúar 1915 andaðist á
Laugavegi 70 í Reykjavík góð og
merkileg kona, Kristín Andrésdóttir.
Hún fæddist í Núpstúni í Hruna-
mannahreppi í Arnessýslu hinn 30.
apríl 1849. Fo eldrar hennar voru
Andrés hreppstjóri Magnússon, al-
þingismanns Andréssonar, gáfumaður
mikill og skáidmæ’tur vel, albróðir
Helga i Birtingnholti og þeirra sj’st-
kyna. En kona Andrésrr og móðir
Kristínar var Katrín Eyjólfsdóttir,
Þorleifssonar frá Snorrastöðum í
Laugardal, ágætiskona, dáin á Gils-
bakka (hjá sira Magnúsi syni sínum)
6. sept. 191 x. Með foreldrum sín-
um fluttist Kristin 2 eða 4 ára göm-
ul að Syðra-Langholti, og var hjá
þeim þar urz faðir hennar dó, 28.
marz 1857. Vorið eftir fluttist hún
að U riðafossi með móður sinni, pr
giftist bóndanum þar, Einari hrepp-
stjóra Einarssyni, og þar dvaldi
Kristín hjá þeim þangað til hún
giftist árið 1869 Guðmundi yngra
Amundasyni á Sandiæk. Þau bjuggu
fyrst 18 ár á Hömrum í Gnúpverja-
hteppi, en síðan í 14 ár, 1887—1901,
á Urriðafossi. Þá, árið 1901, flutt-
ust þau til Reykjavikur, bygðu þar
hús nr. 70 á Laugavegi og bjuggu
í því við greiðasölu til dauðadags.
Þau áttu saman 12 börn og dóu 3
þeirra í æsku, 3 dóu uppkomin, en
6 eru á lífi, öll mestu myndarbörn,
vel upp alin og vel látin.
Guðmundur Amundason, maður
Kristínar, nytsemdarmaður og góður
drengur, dó 9. júlt 1913, og var
hans minst í ísafold (1913). Má
um hann vísa til þess, sem þar er
sagt.
Kristin Andrésdóttir skipaði jafn-
an mætn vel sitt sæú, var greind
vel og forsjál, mikilvirk, vandvirk
og þiifin. Húti var stilt og stað-
föst í lund, góðiynd og jafulynd,
ástrík og umhyggjusöm móðir og
eiginkona: trygglynd, góðviljuð og
hjálpfús, )fir höfuð mesta myndar-
og gæðakona.
Gestrisni þeirra hjóna, Guðmund-
ar og Kristínsr, minnast margir með
þakklæti. Blessuð sé minning þeirra 1
Einn aý vinum peirra.
Hinn 10. þ. m. andaðist í Skaft-
auka má framleiðslu af eftir vild, nálg-
ast verðið venjulega þegar til lengdar
iætur framleiðslukostnaðinn, því að ef
verðið hækkar þar yfir er framleiðslan
aukin og framboðið vex, en við það
lækkar verðið aftur, og ef það lækkar
niður fyrir framieiðslukostuaðinn, þá
hætta menn að framleiða vöruna, fram-
boðið minkar og verðið hækkar. En
framleiðslukostnaður vörunnar er ekki
sama sem vinnan, sem varið er til
hennar, heldur öll fjárútgjöld við fram-
leiðslu hennar. Hór byrjar eiginlega
fyrst meiningamuuurinn, en aliar ham-
farirnar gegn framboðs- og eftirspurn-
arkenningunni er ekkert aunað en ein
stór meinloka. Kenningin um, að
verðið á vöium, sem auka má fram-
leiðslu af eftir vild, miðist við vinnuna
eina, hefir þann slæma galla, að hún
kemur í bága við daglega reynslu. Ög
enn fjarstæðari verður hún, þegar um
þær vcrur er að ræða, sem ekki má
auka framleiðslu af eftir vild, því að
þar hefir framleiðslukostnaðurinn minni
áhrif á verðið, en eftirspurnin þyí
meiri. Dæminu úr ))Viðskiftafræði«
Jóns Ólafssonar um verðmæti glmsteins,
sem fundinn er fyrirhafnarlaust á jörð-
inni, gengur greinarhöf. framhjá með
þeirri athugasemd, að það só )>utan við
efnið«(!) Auðvitað hefir hann ekki
holti í Gnúpverjahreppi Þorvaldur
Þorvaldsson, fæddur 15. maí 1897.
Hann var sonur Þorvalds bónda í
Skaftholti, Jónssonar prests að Stóra
Núpi Eiríkssonar, og síðari konu
hans, Katrirar Magnúsdóttur Magn-
ússonar alþingismanns á Syðra-Lang-
holti Andréssonar. Hann fæddist
hálfu ári eftir lát föður síns og var
leitinn eftir honum. Ólst hann upp
hjá móður sinni og síðari manni
hennar, Magnúsi Þorleifssyni frá
Bræðratungu, og var einkabarn og
augasteinn þeirra beggja enda óvenju
biáðgjör og mannvænlegur að öliu.
í fyrra vetur var h mn i b endaskó!
anum á Hvanneyti, en lagðist í
brjósthirr nubólgu nokkru eftir að
hann kom heim þaðsn í vor, og
litlu síðar bættust mislingar þar á
ofan. Elnaði honum sóttin eftir
það, og vatð nð óðatæringu, er
ieiddi hann til bana. *■
Hver maður, sem þekti hann,
harmar lát hans. M.
treyst sér til að skýra, hvernig verð
gimsteinsins miðaðist við vinnuna.
Ónotuð náttúrugæði, svo sem óræktað
land, skógar, fossar o. s. frv., álítur
greinarhöf. að ekkert sölugildi hafi, því
að það kemur í bága við kenninguna
um, að það só vinnan ein, sem veiti
hlutuðum sölugildi. Hanu getur þó
ekki neitað því, að slík náttúrugæði,
sem engri vinnu hefir verið varið til,
eru keypt og seld. En úr þessum
bobba hygst hann að geta losað sig
með því að segja, að »það só skipu-
lagsatriði(I) í mannfélaginu nú sem
stendur(!), að sum náttúrugæði hafa
sölugildi«. Og þar með þykist hann
laus ailra mála. »Það má ekki blanda
núverandi verði iands inn í deiluna
um markaðsverðið«(!). Það er eftir
því ekki sölugildi hlutanna í mann-
fólaginu nú sem stendur, sem hann er
að reyna að skýra, enda á víst skýr-
ingin öllu betur við eitthvert ímyndað
mannfólag. En hann ætti þá ekki að
vera að skamma auðfræðingana fyrir
það, að þeir komast að annari niður-
stöðu um verð hlutanna í mannféiag-
inu eins og það er nú.
Greinarhöf. botnar sýnilega mjög lít-
ið í því efni, sem hann er að skrifa
um og er því greinin harla lítið ann-
að en samansafn af meinlokum. Að
JÖrðin Ástnúli i RangárvG!.'-
sýslu fæst til kaups og ábúðar i
fardögum 1917. Semjið við Ha”-
dór Sigurðsxon frá Galtastöðum, í
Finnbogahúsi við Laugaveg, Rejkja-
vík.
Schannong*
Monument Atelier
Ö. Farimagsgade 42.
Köbenhavn O.
Verðskrá með myndum ókeypis
Nærsveitamenn
eru vmsamiega beðnir að vitja
Isaiohlar í afgreiðsluna, þegai
þeir eru á fetð i bsrnum, einkurr
Mosfellssveitarmenn og aðrir, seu
flytja miólk ti! bæjarir.s dag’era
Afgreiðsl' npin á hverjurn virkuir.
derri kl 8 á morgnana til kl. 8 á
kvöldin.
eltast við þær allar mætti æra óstöð-
ugan, enda líka ekki þess vert, og
hefði greinin gjarnan mátt liggja í
þagnargildi sem. hver önnur meinlaus
markleysa, ef höf. talaði ekki með svo
mikltim myndugleika og setti sig á
svo háan hest í dómum sínum um
kenningar auðfræðinga, að þeir, sem
eru ófróðir f þeim efnum, kynnu að
blekkjast af því og ímynda sór, að
hann hefði sórlega mikla þekkingu á
þv/, sem hann er að skrifa um.
í heftinu er greinarkorn eftir Sigur-
geir Friðriksson, sem nefnist »Gull,
silfur og pappír«. Ræðir hún um, hver
hagur só að því að gefa út ógulltrygða
seðla, þar sem það sparar vexti af seðla-
upphæðinni. Af því dregur höf. þá
ályktun að bezt væri að hætta að notagull
sem gjaldmiðil og nota í þess stað aðeins
ógulltrygða seðla. En hann slær samt
þann varnagla, að ávalt yrði að gæta
þess að gefa ekki út meira af seðlum
en landsraenn vildu borga nafnverði.
Að vísu er það mögulegt, að slíkir
pappírspeningar geti haldið fullu verði
innanlands, en ekki hefir samt reynsl-
an sýnt, að vel hafi gefist að nota
pappírspeninga einvörðungu, þar sem
slíkt hefir verið reynt. En höf. lætur
þar ekki staðar numið, heldur stingur
hann upp á, að þegar þjóðirnar koma
Til lánardrottna minna.
Um leið og eg þakka lánardrottn-
um mínum nær og fjær, sem haft
hjálpað rrér á neyðarstund meðan
mestrllar e gnir minai hafa ftnðið
óskiftar í dánarbúinu, og úrskurð-
aður framfærslueyrir barna minna
hefir ýmist verið borgaður irjér i
»skjaldaskriflum og baugabrotum« og
oft alls ekki tímum stman, og meðan
lífsábyrgð mannsins míns sál. í lífs-
ábyrgðarféluginu »Hafniac (nr. 33009)
er nafn mitt stóð á og var séreign
mín, hefir verið haldið ránsvaldi fyrir
mér af Eiríki sýslumanni Einarssyni
frá Hæli — þá leyfi eg mér að til-
kynna þeim að mér hefir nú loks
tneð hjálp annara tekist að ná lífsá-
byrgðinni og komið henni á fram-
færi til innköllunar. Vona eg því
að eg geti bráðlega borgað skuldir
mínar.
Reykjavik 9. okt. 1916.
Virðingarfylst.
Margrjet Arnason.
Þorskanet
með ýmsu tilheyrandi fást með
tækifærisverði hjá-
Kristni Vigfússyni
Hafnarfirði.
Hindsberg
Piano og Flygel
ern viðurkend að vera þan beztu og vönd-
uðnstn sem búin eru til á Norðarlöndum.
Verksmiðjan stofnsett 1853.
Hljóðfæri þessi fengu »Grand Prix« í
London 1909, og ern meðal annars seld:
H. H. Christian X.
H. H. Haakon VII.
Hafa hlotið meðmæli frá öllnm helztn
tónsnillingum Norðurlanda, svo sem t. d.:
Joackim Andersen, Professor Bartholdy,
Edward Grieg, J. P. E. Hartmann, Pro-
fessor Matthison-Hansen, C. F. E. Horne-
mann, Professor Nebelong, Ludwig Sohytte,
Aug. Winding, Joh. SvendseD, J. D. Bonde
sen, Aug. Enna, Charles Kjerulf, Albert
Orth.
Nokknr hljóðfæra þessara ern ávalt
tyrirliggjandi hér á staðnnm, og seijast
með verksmiðjuverði að viðbættum flntn-
ingskostn&ði.
Verðlistar sendir um alt land, — og
fyrirspnrnum svarað fljótt og greiðlegs.
G. Eiríkss, Reykjavik.
Einkasali fyrir ísland.
sór saman um að koma á fót einhverri
vísindastofnun, þá skuli gefa út seðla,
er gjaldgengir sóu < öllum löndum og
borga með þeim þann kostnað, sem af
vísindastofnuninni leiðir. Virðist slík
uppástunga haria fjarri veruleikannm.
Með sameiginlegri fyrirsögn »Neist-
ar« eru í heftinu nokkrar smágreinar.
Eru sumar þeirra góðar hugvekjur, þó
stuttar séu. Sórstaklega er í grein-
inni, er nefnist »Ættjarðarást« fyrir-
taks lýsing á samræminu milli orða og
gerða sumra þeirra, sem hæst glamra.
Ennfremur er í heftinu kvæ*ði eftir
Indriða Þorkelsson í Fjalli, er nefnist
))Röðull róttlætisins« og loks þýðing á
fyrirlestri eftir Huldu Garborg um
»Kvenfólkið og þjóðfólagið« og á smá-
molum um Georges-stefnuna.
í þessu 1. hefti kennir þannig margra
grasa og í flestum greinunum verður
vart við áhuga á þjóðfólagsmálefnum,
óvild til alls misróttis og vilja til að
styðja þá máttarminni í lífsbaráttunni.
Ritið ætti því að geta vakið menn til
umhugsunar um ýms þjóSfólagsmál og
opnað augu manna fyrir ýmiskonar
misbrestum. En fyrir áhrif ritsins
mun það þó affarasælast þegar til
lengdar lætur* að forðast öfgarnar og
iíta æsingalaust á málstað, þeirra, sem
eru annarar skoðunar.
Þorsteinn Þorsteinsson.