Ísafold - 22.11.1916, Side 2

2
I S A F OL D
ísland erlendis.
Um brezka samkomulagiB verður
dönskum blöðum sífelt tíðrætt —
og mjög á eina lund um það, að
Island sé þar fullkomlega sjálf-
stæður samningsaðili svo sem
fullvalda riki.
Ein greinin um þetta efni er í
blaðinu »Köbenhavn« frá 3. nóv.
og er þar m. a. komist svo að
orði:
»Utanríkis-stjórnarfarið danska
hefir algerlega brugðist i þeesu
máli. ísland virðist á borði vera
í persónusambandi einu við Dan-
mörku og mega því skoðast hlið-
stætt við Dajjmörku í utanrikis-
málum«.
0g síðar:
»Dansk-íslenzka verzlunin stend-
ur á völtum fótum, bæði meðan
stríðið stendur og eftir stríðið.
Það má svo heita, að ísland hafi
fengið heimild fyrir kröfu sinni
um algera rifting á ríkissambandi
því við Danmörku, sem þegar er
orðið mjög losaralegt. Lítil hugg-
un er að því í þessu sambandi,
að íslendingar hafa, meðan stríð-
ið hefir staðið, ekki fundið til
mikils andróðurs hjá dönskum
stjórnarvöldum og þegar ekki er
unt lengur, svo sem sjón er sögu
ríkari um, að benda á, að íslend-
ingar hafi hag af sambandinu við
Danmörku, heldur verður þvert
á móti að játa, að Danmörk hefir
talið hentugast að láta ísland eiga
sig — ja — þá er hægt, gler-
augnalaust, að sjá upphaf end-
isins«.
---- ■■■■-■ ■ ■ ---------------
Fjárglæframaðnrinn Rochette
handsamaðar.
Hinn nafnkunni franski fjárglæfra-
maður Rochette, er varð uppvís að
því árið 1908 að hafa féflétt fjölda
af sparifjáreigendum Frakklands um
alt að 200 miljónum franka er nú
loksins tekinn höndum. Er féglæfrar
hans urðu uppvisir um árið hvarf
hann skyndilega úr sögunni og hefir
ekki til til hans spurst fyr en nú.
Fyrir nokkru komst leynilögreglan
þar í landi að því, að börn hans væru
í sveit nokkurri í Normandiu og hei-
maður kæmi til þeirra við og við
frá vígsstöðvunum. Lögregluþjónn
fór á njósnir þangað. Eitt sinn var
eitt barnanna veikt. Dáti kom til
þess að vitja þess, og tekur lögreglu-
þjónninn hann fastan, þykist þekkja
hinn týnda föður. Og svo var.
Meðgekk hann samstundis að hann
væri i raun og veru hinn týndi fé-
glæíramaður. — Sagðist hann hafa
verið búsettur í Aþenu áður en ófrið-
urinn hófst. í ófriðarbyrjun hefði
hann snúið heim ti Frakklands til
þess að berjast fyrir föðurlandið eins
og heiðvirðum Frakka saémdi.
En nú reis sú spurning hvernig í
ósköpunura Rochette gat komist í
herinn sem sjálf boðaiiði og barist þar
í tvö ár án þess að nokkur vissi um
veru hans þar.
Skömmu síðar sagði franski jafn-
aðarmaðurinn Gustave Hervé frá því,
að hann hefði hjálpað Rochette um
fölsk skjöl til þess að komast í her-
inn. Rochette hefði komið til hans
í ágúst 1914 og sagt honum til nafns
síns. Nú væri það heiíust ósk hans
að geta barist fyrir land sitt til þess
að börn hans þrjú gætu fengið að
vita, að góðar taugar hefðu verið til
í honum. Nú væri honum umhug-
að um að komast einhversstaðar þar
að sem hann hefði verulegt tækifæri
til þess að hætta lífi sínu.
Hervé hafði tekið vel málaleitun
hans og daginn eftir lét hann Ro
chette í té öll nauðsynleg skjöl, til
þess að hann kæmist í herinn. Skjöl-
in’ voru að réttu lagi eign manns
nokkurs, er þótt hafði ófær til her-
þjónustu.
Æfiferill hans er næsta einkenni-
legur. í æsku var hann bláfátækur
léttadrengur á veitingahúsi í París.
Arið 1908 er hann að eins 54 ára
gamall og þá var hann talinn með
merkustu auðkýfingum og fjármála-
mönnum Frakklands. Auð sinn hafði
hann að mestu leyti aflað sér á þann
hátt að stofna hlutafélög, er hann
eignaði silfurnámur á Spáni, stein-
oSu í Kákasus o. fl. þessháttar. En
í fjáreklunni 1908 — þeirri sömu er
kom Alberti í klefann — kom það
í ljós, að hann átti hvorki silfur á
Spáni eða steinolíu i Kákasus og ara-
grúi efnaðri manna misti á þann hátt
aleigu sína.
Fáir hafa verið hataðir jafn heiftar-
lega þar i landi eins og Rochette.
En hann kunni að vinna hugi manna
og tala máli sínu við stofnun hluta-
félaganna. Er nú ekkert sýnna en
honum takist að vinna hug og hyll-
þjóðarinnar á ný, með því að sýns
svo heita ættjarðarást. Herkonung-
urinn Joffre hefir jafn vel farið lof-
samlegum orðum um frammistöðo
hans i vörninni. Hinn víðfrægi mála-
flutningsmaður Labori, kunnur frá
Dreyfusmáiunum o. fl. hefir boðist
til þess að tala máli hans, Telja
menn þá eins víst, að honuro verði
gefnar upp allar sakir.
Fiskifólagserindrekinii.
Stjórnarráðið hefir ákveðið að
hætta frá 1. des. þ. á. að greiða
Matthíasi Þórðarsyni fyrverancfí
skipstjóra þann 4000 kr. styrk,
sem í 16. gr. fjárlaganna greinir,
og Matthíasi var veittur eftir til-
lögu Fiskifélagsstjórnarinnar í jan-
úar síðaatliðinn.
MatthíaB þessi var áður um
tíma í Englandi, og átti þá að
heita svo, að hann væri í þjónustu
fiskifélagsins. Frá Englandi varð
hann að fara í fyrra haust. Or-
sökin til þeirrar brottfarar var,
eftir því sem síðar hetír vitnast,
miður heppileg framkoma M. Þ.
gagnvart brezkum lögum, og sízt
Myndin sýnir atburð frá einu áhlaupi Breta við Somme. s
Þau gerast mörg átakanleg atvik í ófriði. En naumast mun neinn hafa gert sér í hugarlund það, sem er að gerast á þessari mynd — fynr heirnsstyrjöldina.
Bretar eru nafnkunnir fyrir dæmalausa rósemi og traust á sjálfum sér. En þó mundu flestir þvertaka fyrir, að þeir væru að fást við eftirlætis-íþrótt sína, knattspyrn-
una, augliti til auglitis við byssustingi fjandmannanna. En sjón er sögu ríkari!
Höfuðsmaður einnar Surrey-hersveitarinnar hafði látið útvega fjóra knetti og hermennirnir notuðu hverja frístund til þess að fara i knattspyrnu. Einn góðan
veðurdag kemur skipun um að gera áhlaup. Og Surrey-piltarnir hlupu á stað, en höfðu knettina á undan sér og létu þá fljúga í loftinu fram að skotgröfum óvinanna,
Þeir voru ekki að hugsa um dauðann fram undan, heldur var hver maður hugsandi um það eitt að sýna, hvernig Bretar færu að sigra — eða deyja með
sömu köldu rónni — og knötturinn nálgaðist óvinina æ meir.
Þjóðverjar horfðu undrandi og hissa á þenna leik við dauðann. Brezku hermennirnir féllu hver um annan þveran, en knettirnir héldu sífelt áfram í loftinu
fram að markinu — 0g að sama skapi óx guðmóður Bretanna. Loks kom að því, er síðasta sparkið kom knettinum í mark — þýzku skotgröfina og eftir fá augna-
blik var skotgröfin hroðin af byssustingjum Bretans!
Fram í rauðan dauðann!