Ísafold - 13.06.1921, Blaðsíða 4

ISAFOLD

Ferðapistlar.
Eftir Bjarna Sæmundsson.
. Frh.
Dagurinn leið seint og sandarnir
ætluðu aldrei að enda; þeir eru leið-
inlegir, en eru þó merkilegir, f>ví að
freir eru, rétt séð, land í myndun
og eiga íyrir sér að verða bygt land
og blómgast einhverntima. Um hátta-
tlma grilti i Ingólfshöfða; svo vissi
eg ekkert i þenna heim íyrri en eg
vaknaði um miðsmorgunsleyti út af
Vestra-Horni, var þá komið sól-
skin og heiðríkja, þvi að suðvestan
súldið náði ekki lengra en að Ör-
æfajökli. Sá eg þvi jökulinn og
Hornafjarðarfjöllin i allri sinni morg-
nndýrð, en flestir farþegar sváfu eins
og rottur og sáu ekkert af henni.
Annars varð besta veðnr allan dag-
inn norður með Austfjörðum og
eru altaf mikil hlunnindi á þeirri
leið. Það er altaf gaman að horfa á
Fjarðafjallgarðinn með öllnm hans
tindum, skörðum og skriðum, dröng-
um og dðlum, og nú gerðu allir
hinir miklu snjóskaflar eftir þann
mikla snjóavetur tilbreytnina enn þá
meiri.
Farþegarnir fóru nú smámsaman
að sýna sig ofan dekks, fremnr dauf-
ir i dálkinn sumir hverjir eftir sjó-
sóttarþrautirnar, en hrestust brátt i
góða veðrinu og sjóloftinu, þessari
hres^ingar lind, sem þvf miður marg-
ur sjófarandinn af farþegatæginu fer
herfilega á mis við, vegna sjósóttar-
innar, sem heldur honum rúmföstum
dögum saman, og eg held að Mör-
landinn sje þar ekki eftirbátur ann-
ara, siíur en svo, og sé hann frískur,
vill hann helst sitja inni við spil og
söng i svælu og reyk, unga fólkið
iika, i stað þess að leika sér úti
þegar veður leyfir.
Leiðin frá Eystra Horni til Seyð-
isfjarðar er löng og Sterling fór nú
hægt, firðirnir opnast og lokast hver
á eftir öðrum og fjallamúlarnir liða
fram hjá og breyta útliti, hægt og
seint. Búlandstindur gnæfir eins og
tröllaukinn pýramidr inni yfir Beru-
firðinum. — Hin tindóttu Strandar-
fjöll noiðan við fjörðinn og Streiti
— Breiðdalsvikin og Breiðdalur, eitt
fegursta héraðið eystra, Súlutindarn-
ir og Gvendarnes með Hvalnesskrið-
um vekja gamlar endurminningar frá
ferð minni þar um skriðumar 1898
— naumur vegur, eins og víðar i
þessum sér-austfirsku torfærum,háska-
leið á vetrum. — Stöðvarfjörður,
Kambanes, Fáskrúðsfjörður, Reyðar-
fjall með Halakletti, þar sem Nadd-
oðr sá fyrst land, Reyðarfjörður —
Snæfuglinn, Vaðlavík og svo ytst
Gerpir, austasti höfði landsins, hár
og brattur, hlaðinn upp úr eitthvað
70 gömlum basalt hraunlögum, dökk-
um og skuggalegum, og nppi við
efstu brún er afarþykt stuðlabergs-
lag.
öll leiðin sunnan fiá Eystra Horni
að Gerpi er ein af hættulegustu sigl-
ingaleiðum hér við land, full af boð-
um og blindskeijum, sem ilt er að
varast í þoku, myrkri og sléttum
sjó; mörg sker standa upp úr og
svo hinar alþektu eyjar: Papey,
Þvottáreyjar 0. fl. fyrir Hamarsfirði,
Breiðdalsvikur eyjarnar, Andey í Fá-
skrúðsfjarðarmynni, Skrúðurinn og
Seley. Allar eru þær líkar, lágar, svart-
ar og sviplitlar basalteyjar.nemaSkrúð-
urinn, sem hefir sig hátt yfir þennan
flata fjölda, svipmikill og sagnauð-
ugur, en auðugastur þó að lunda og
svartfugli og skrúðgrænn á pörtum.
Geirfuglasker eða Hvalsbak sést ekki
af skipum, sem skriða með landi, til
þess er það of lágt og Iangt úti, 30
Ðenzinrafstöð.
1 kw. (ca. 1000 kerti) 32 Wolt með rafgeymi og öllu til-
heyrandi, einnig ljósperum, selst með tækifæris verði. Menn snúi
sér til
kaupm P. J. Thorsteinsson.
Hafnarstræti I511
km. undan Streitishvarfi. Nafnið
Hvalsbak er nú orðið lifandi í munni
íslenskra fiskimanna, þvi að botn-
vörpnngarnir sækja hin síðari árin
besta verafla sinn »austnr á Hvals-
bakc, sem fyrst táknaði mið eða
»banka* S A af skerinu, en er nú látið
ná yfir öll botnvörpungamið úr þvi
kemur austur fyrir Lónsvik d: álika
stórt svæði og Selvogsbankann og
alt austur að Vestmanneyjum.
Við stönsuðum í Reyðarfjarðar-
mynninu og losuðum okkur við
nokkura farþega og einn bíl; tók
mótorbátur við þessu, en ekki var
hann fyrr laus við skipið, en þvi
var snúið i áttina, og brátt höfðum
við Gerpi að baki, en Barðsneshorn,
þessa tröllauknu lfparithlein, sem
gengur norður úr Gerpisfjallinu, á
hlið. Stinga hinir ljósu, gulu, grænu
og rauðu litir þess mjög í stúf við
dökt básaltið i hinum fjöllunum.
Svo opnast Norðfjarðarflóinn milli
Hornsins og illúðlegrar Nípunnar
(Norðfjarðarnípu) og bak við hana
Mjóafjörður, en Húsgaflar blasa við
fram undan á bakborða og Dala-
tangavitinn beint fram undan, og
lengra bnrtu hvítur þokubakki, tnein-
leysislegur, eins og vattbreiða á sjón-
um, og eftir stutta stund voru.o við
iuni í þokunni. Hún lá eins og girð-
ing fyrir Seyðisfjarðarmynninu, en
Sterling klauf hana eins og ekki
neitt og leiðin inn með Skálanes-
bjargi er hrein; við Skálanes vorum
við komnir inn úr henni og núvar
auðratað inn fjörðinn. Við lögðumst
við Liverpoolsbryggju kl. 4.
Ekkert hafði borið markvert við
allan daginn, nema einvigi það er
þeir háðu prófessor einn og læknir
frá Reykjavik og safnaðarfulltrúi einn
og likkistusmiður frá Winnipeg, út
af heimsstyrjöldinni, hverir hefðu átt
sök á henni og hvernig hún hefði
verið háð og fleira þar að lútandi;
prófessorinn varði Tyrkjann og Mið-
veldin og allar þeirra óperatíónir, en
safnaðarfulltrúinn bar blak af Entente-
rikjunum, sem góður bretskur al-
rikisþegn. Lögðu þeir hvor til annars
með hárbeittum orðum og oddhvöss-
um röksemdum af hinni mestu fimi,
en stóðu báðir jafnfastir fyrir, svo
ekki mátti á milli sjá. Þótti oss hlut-
leysingjum að þessu hin mesta skemt-
un. Er ekki gott að vita hve einvígi
þetta hefði staðið lengi, ef hlutleysið
sjálft hefði eigi komið til sögunnar
í mynd sjóþokunnar. Hún lagði sig
eins og mjúkur ullarflóki um alt á
skipinu, svo að ekki sá skil á neinu,
einnig hugsanir manna; þær urðu
óljósar og þokukendar, og eins fór
um hugsanir riddaranna, er einvígið
háðu. Þokan verkaði á þær eins og
eitrið, sem sagt er frá í gömlum
riddarasögum, eitrið sem deyfði allar
'eggjar. Hinar oddhvössu röksemdir
hættu að bita, orðin urðu sljó, alt
lenti fyrir þeim i þoku, — þeir
þögnuðuI
Það er annars miskilningur þetta
um Austfjarðaþokuna, (og aðra sjó-
þoku), að hún komi aðeins þar sem
hafís bráðnar. Til þess þarf vitanlega
engan is; enda þótt hún sé einnig
honum oft samfara. Hún kemur þar
sem rakt loft kælist svo, að rakinn
þéttist, eÍDS og fyrir austan þegar
hlýr og rakur vindur fer yfir kald-
ann sjóinn.
Viðstaðan á Seyðisfirði var mjög
stutt, svo að það var rétt timi til
þess að heilsa upp á gamla kunn-
ingja. Það var nú langt siðan eg
hafði komið þar siðast (1911), en
Seyðisfjörður er altaf sjálfum sér lik-
ur, og fólkið altaf jafnelskulegt, að
minsta kosti það sem eg þekki. Ný-
ir menn eru þó komnir þár á sjón-
arsviðin: Hagalin og Schlesch. —
Tijárækt hefir aukist þar nokkuð i
görðum og voru reynitrén hjá Tho-
strups-húsunum mjög efnileg, enda
þótt væru gengnir tveir afskapavet-
ur, annar með frostum og hinn með
snjóum — snjóskaflar lágu nú alveg
□iðri undir sjó út með firðinum og
i Austdalsfjðllunum var jökull.
KI. 10 var farið af stað aftur. í
fjarðarmynninu tók eg á mig náðir,
fól mig i annað sinn forsjóninni og
Einari og vissi ekki i þennan heim
né annan fyrri en eg gáði út um
gluggann kl. um 8 og sá þá Langa-
nes aftur undan. Við vorum á Þist-
ilsfjarðarflóanum i norðvestan nepju
(5—6° hita) og fórum yfir heim-
skautsbauginn liðandi dagmálum og
svo fyrir nyrstu odda landsins, Hraun-
hafnartungu og Rifstanga; biÖir eru
þeir jafnlágir, en hinn siðari hefir
vinninginn f þvi að teygja sig lengra
í áttina til pólsins. Nú er hann lika
búinn að fá verðlaun: vitann. Stina
litla reis nú upp með veikum burð-
um til þess að sjá þriðja landshorn-
ið, tvö hafði hún séð daginn áður.
Hún vildi praktisera sina nýlærðu
Islandslýsingu, enda er það óefað
besta aðferðin við að læra landafræði
að fara nm allan heim og sjá stað-
ina sjálfur, en hún er þvi miður
flestum of dýr.
--------0-------—
Lögrétta. í síðastl. viku kom
út af henni tölubl. i Félagsprentsm.
og eins verður í þessari viku.
Prestkosninqar hafa nýlega farið
fram i Prestbakkaprestakalli í Hrúta-
firði og í Miklabæjarprestakalli í
Skagafirði. Að Prestbakka er kos
inn prestur síra Þorsteinn Astráðs-
son, en að Miklabæ sira Lárus Arn-
órsson, er þar hefir verið aðstoðar-
prestur præp. hon. Björns Jónssonar.
Kosningin varð lögmæt á báðum
stöðum.
Byltin^in í Rússlandi heitir ný út-
komin bók, eftir Stefán Pétursson
stud. jur. Segir hún frá stjórnar-
háttum í Rússlandi og þeim tima,
sem kom byltingunni af stað. Koma
þar helstu menn byltingarinnar við
sögu. Bókin er samin og gefin út
til þess að gefa mönnum hér kost
á sannri mynd af Rússlandi nú.
Misprentað er í ræðu Ghiíj. aljTm.
Ghrðlaugssonar um sýsluvegasjóði í síð-
ustu Lögrj. og ísaf. 6 tveimnr stöðum
% fyrir %i,
„IXION“ Cabin Biscuits (skipsbrauð) er búið til af mörg-
um mismunandi tegundum sérstaklega hentugt fyrir íslendÍDga.
í Englandi er „IXION“ brauð aðalfæðan um borð í fiski-
skipum.
Fæst i öllum helztu verzlunum.
Aðgætið að nafnið „IXION“ sé á hverri köku.
Vörumerkið „IXION“ á kexi er trygging fyrir hollri og
góðri fæðu.
„IXION“ Lunch og „IXION“ Snowflake Biscuits
ósætt er óviðjafnanlegt með kaffi og te.
Hafsíld
veidd frá Siglufirði og aðgreind og útbúinn með 100 kíló í hverri
tunnu, handa Ameríku, en vegna þesa að hún náði aldrei að kom-
ast þangað með með s.8. Lagarfoss í vetur, verður hún seld hér
til skepnufóðurs, henni hefir verið haldið við með pæklun, og er
öll í vel bentum tunnum.
Slíd þessi verður seld fyrir mjög lágt verð, flutt á skip hér á
höfninni. Ennfremur fæst vanaleg úrgangssíld fyrir enn þá lægra
verð.
Upplýsingar á skrifstofu
P. J. Thorsteinssonar.
Hafnarstiæti 15.
H. I. S.
Frá 4 júní síðl. var skrifstofum vorum, Tjarnargötu 33, lokað
á laugardögum kl. I. e. h. Afgreiðslan á Amtmannstíg verð-
ur opin til kl. 5. e. h.
Hið Islenzka steinoliuhlutafélag-
Simi 214.
Gerduft
HiC nafnfræga ameriska.
Langbesta-efni sem
nútíminn þekkir til þess
að geta búið til góðar kökur
og kex. Með því að nota það verður
heimabökun hæg og ódýr. Að-
eins selt í dósum, er ætíð
ferskt og heldur full
um krafti.
Selt í heildverzlun
Garðars Gislasonar
og í fleetnm matvöruvenhxnnm.