Ísafold - 01.09.1921, Blaðsíða 4

ISAFOLD

„IXION“ Cabin Biscaits (skipsbraað) er biiið til af mörg-
um mismunandi tegundum sérstaklega hentugt fyrir íslendinga.
í Englandi er „IXION“ brauð aðalfæðan nm borð í fiski-
skipum.
Faest í öllum helztu verzlunum.
Aðgætið að nafnið „IXION“ sé á hverri köku.
Vörumerkið „IXION“ á kexi er trygging fyrir hollri og
góðri fæðu.
„IXION* Lunch og „IXION“ Snowflake Biscuits
ósætt er óviÖjafnanlegt með kaffi og te.
ROYAL
gerduft
Hið nafnfræga ameríska Royai
Baking Powöer, béið til úr Kjemor-
tartar, framl'eiddu úr vínberjum.
Notað á öllum bestu heimilum um víða veröld
til þess a<5 búa til góðar kökur, kex o. s. frv. Qer-
ir fæðuna auðmelta, Ijúffenga og heilnœma. •
Að eins selt í dósum og missir aldrei styrkleik
sinn né ferskleik.
L-Í.)
Selt í heildverzlun
Garðars Gislasonar
©g flestum matvöruvermttnum.

í *
Osanninði hrakin.
»Tíminn« hefir Iátið náðarsól sina
skina á mig i 3 síðustu tölublöðum
sinum.
Eg er honum auðvitað þakklátur
fyrir það. — Reynslan er farin að
sjhia það, að hjá þvi fer sjaldan,
að eitthvað sé varið í þá menn,
sem »Tíminn« finnur sérstaklega
hlutverk sitt að fetta fingnr út i, og
þessar árásir a mig — ef árásir
geta kallast — eru mér kærkominn
farboði þess, að eg megi verða svo
nýtnr maðnr i þjóðfélaginu, að eg
fái aldrei annað en skammir og að-
finningar úr þeirri átt.
Það sem kemur mér til að gera
nokkrar athugasemdir við greinar-
korn þessi ern ekk* nmmæli hans
um mig — »drenginn« — né um
hæfileika mína í hinar eða þessar
stöðnr, heldur hitt, að i sambandi
við mig eru gerðar lúalegar árásir á
forsætisráðherra og föður minn, út
af þvi, að eg hefi tekið að mér störf
I þjónustn ríkisins. — Lann þau,
sem eg fæ, eru eftir greinunum að
dæma sannkallaður fátækrastyrkur til
mín, jafnvel fé, sem tekið er úr
rikissjóði með óbeiðarlegu móti,
og störfin hafa verið mér falin sem
greiðsla frá J. M. til föður mins
fyrir stuðning hans á þingi, en alls
ekki vegna þess að eg sé fær um
að taka störfiu að mér.
Frásögnin um starfana er saman-
tvinnuð af venjnlegnm rangfærslnm
þar og óheiðarleik i ritstjórn. — Eo
það tel eg óheiðarlega ritstjórn,
þegar ritstjórar, hvort heldur þeir
ero »anonymir« yfirritstjórar, eða
opinberir ritstjóraleppar, skýra al-
menningi rangt frá málavöxtnm,
jafnvel þótt sprottið sé af heimskn,
hvað þá heldur þegar illgirni er
einnig um að kenna, án þess að
gera roinstu tilrann til að fá sannar
upplýsingar hjá þeim, sem þær geta
gefið.
Það er þá fyrst að leiðrétta, að
eg er ráðinn til starfa í Stjórnarráð-
inu, 2 tima á dag, sem einkaritari
J. M. forsætisráðherra. — Er mein-
ingin, að eg fari aðallega með bréfa-
afgreiðslur við sendiherraskrifstof-
una í Kanpmannahöfn og utanrlkis-
ráðuneytið, og hefi eg I því skyni
kynt mér nokkuð »formellarc með-
ferðir þar tilheyrandi mála í Kanp-
mannahöfn, eftir beiðhi forsætisráð-
herra og án nokknrs styrks eða launa
úr ríkissjóði. — En auk þessa er egfor-
sætisráðherra til aðstoðar um ýms
mál, sem sérstaklega koma til hans að-
gerða án þess beint að heyra nndir
aðrar skrifstofur Stjórnarráðsins.
Lannin fyrir þennan starfa eru
ekki eins og skilja má á greinun-
nm i »Timanum« »12—13 þús.
kr.« heldur 3000 kr. án dýrtíðar-
uppbótar eða 1265 kr. á ári, ef
reiknuð er dýrtíðaruppbót af þeim.
Sérstök skrifstofa fyrir utanríkis-
mál hefir engin verið stofnuð og
því ekki um neinn skrifstofustjóra
að ræða.
Auk þessa er eg ráðinn fulltrúi
hjá bæjarfógetanum I Reykjavík —
sem til allrar hamingju fyrir »Tím-
ann« er faðir minn —. Laun min
þar eru söm og byrjunarlaun full-
trúa í Stjórnarráðinu, en vinnntím-
inn 2 stnndir lengur á dag, eða
léttara sagt takmarkast ekki af öðrn
en því, sem fvrir hendi er að af-
greiða, og starfskraftar minir þola,
þvi eg hefi altaf haft það fyrir regln,
að láta verkefnið ráða en ekki vinnu-
tímann, svo lengi sem eg þoli.
Hefi eg sjaldan síðan eg byrjaði (1.
júlí) komist í rúmið fyrir kl. 2—3
á nóttunni, vegna þess, bvsisu mik-
ið hefir verið að gera.
Laun þessi eru með dýrtíðarupp-
bót kr. 712.00 á mánuði frá 1. júli
að telja, en vitanlega lækka þau að
mun frá áramótum.
Þá kemur spurningin að því, hvort
eg eigi skilið að fá þetta kaup, eða
hvort þetta sé »óhæfileg nppfærsla
úi ketpotti landsinsc. — Um þetta
er eg ekki fær að dæma i sjálfs
mín sök, en til samanbnrðar skal
og geta þess, að eg hvorki gekst
fyrir peningunnm, þegar eg fékk
þessar stöðnr, né bar mig eftir þeim,
því í fyrra vor, áðnr en eg hafði
lokið lögfræðisprófi, stóð mér til
boða skrifstofustjórastaðan bjá borg-
arstjóra Reykjavíkur með sömu
launum og bæjarfógetafulltrúastaðan,
en með skemri vinnntima.
Samtimis átti eg kost á að verða
framkvæmdastjóri »hf. Kol og Saltc
með mun hærri launutn, og i vor
átti eg kost á að taka við málfærslu-
störfum af E. Claessen bankastjóra,
sem áreiðanlega hefðu gefið af sér
miklu meiri tekjur.
Fleiri stöðar jafngóðar eða betri
þeim sem eg hef, hafa mér staðið
til boða, t. d. skrifstofustjór^ staða
hjá togarafélagi hér, samhliða bæjar-
fógetafulltrúastöðunni, með 2400 kr.
launnm á ári en einnar stnndar vinnn
á dag.
Eg hefi neitað þessum sómasam-
legn tilboðum og tekið stðður þær
er eg nú hef, ekki til að verða ó-
magi rikisins, eins og moldvarpan
frá Hrifln vill vera láta, heldur vegna
virðingar þeirrar og transts þess,
sem eg hef á núverandi húsbændom
mínum. A f þessu leiðir að eg hefi
samið svo um, að eg sé með öllu
laus, er húsbóndaskifti verða, og auk
þess þurfa þessar »skjaldborgir ríkis-
sjóðsc ekki að kvíða því — rikis-
sjóðurinn losnar bráðlega við launa-
útborganir til min.
Eg hef ekki. tíma til í þetta sinn
að róta upp i fleiri blekkingartilrann-
nm »Tímans« t. d. greinnnnm nm
Spánarsamningana — enda yrði það
æðilangt mál; og ekki vil eg biðja
Timann fyrir leiðréttingu þessa. Er
það fyrst og fremst af þvi, að eg
tel mér ósamboðið að fylla eyður
hans, þótt eg ekki sæi sóma minn
meir en svo, að eg gæti lagt mig
niður við að skrifa i hann, má bú-
ast við, eftir greinum þeim að dæma,
sem birst hafa i honnm upp á sið-
kastið, að grein, sem skýrði satt og
rétt frá málavöxtum ætti ekki upp
á háaltarið hjá Laufásprestinum eða
kennaraborðið hjá »skólastjórannml«
Eg læt mér i léttn rúmi liggja
svivirðingar þær, sem búast má við
frá »Tímannm« og aðstandendum
hans eftirleiðis bæði nm mig og
honum betri menn.
Eg kæri mig ekki nm að geta
sagt eins og einn »Satnbandsmaður-
inn« sagði fyrir skömmu »að hann
hefði keypt sig undan Timanum
fyrir 100 krónur og það sé sú besta
»forretning«, sem hann hafi gertc.
Einust viðskifti, sem ng gæti ver-
ið þektur fyrir að hafa við »Tím-
ann«, væri að skifta þrotabúi hans.
Reykjavík 22. ágúst 1921,
Lárus Jóhannesson.
XJr Winnipe^bréfí, þaðan er skrifað
30. júlí: »Uppskeruútlit er nú gott
hér víðast, en verslunardeyfð og at-
vinnuskortur I bæjum tilfinnanlegur.
Bændavörur allar hafa fallið mjög
í verði og kaupgjald er einnig að
lækka, útlitið fyrir næsta vetur ekki
gOttc,
Stjörnu líff ræði.
XIV.
Timaios Platóns csun hafa verið
það rit fornaldarinnar sem mest á-
hrif hafði á heimsskoðun þeirra sem
vitrastir voru og mentaðastir. Og
þar er þess getið, að þegar maður-
inn deyi, fari hann til stjörnu, þar
sem ráði sðmu Iög [sem breytni
mannsins stefndi til], og lifi þar
áfram farsælu lífi, ef hann hefir til
þess unnið með liferni sínu á jörðu
hér. Og hjá Rómverjum virðist þessi
trú, að menn lifi áfram á öðrum
stjörnum, ekki hafa verið mjög óal-
geng, eins og ráða má af hinu að-
dáanlega verki eftir Gaston Boissier
um trúarbrögð Rómverja. Þannig
segir t. a. m. á minnispeningi eftir
Faustínu keisaradrotningu, sem að
vísu hafði átt fyrir mann heimspek-
inginn Marcus Áurelius, að það hafi
verið tekið á móti henni á stjörn-
unum (sideribus recepta, Religion
romaine, I, s. 134; en það er ein-
mitt ekki rétt hjá hinum mikla latinu-
snillingi, að þýða þetta: recue au
ciel).
Afar merkilegt er nú að sjá, hvern-
ig andi þessarar fólkættar sem Grikk-
ir og Rómverjar teljast til, hefur sig
svo hátt í trúarbrögðum, að hafa I
þessu mjög svo verulaga atriði, ein-
mitt þá trú sem rétt er. Því að
þegar vér höfum visindi við, meg-
um vér glögt skilja, að þetta er ein-
mitt þannig, að eftir dauðann á einni
stjörnu, lifa menn áfram á annari.
Og það er vel skiljanlegt að svo
hljóti að vera, þegar vér vitum, að
lífið er einmitt þáttur í tilraun til
að koma fullkomnu skipulagi á hið
líflausa efni sem stjörnnrnar eru af
gerðar.
Með því að hugleiða vel það sem
nú skal sagt, má gera sér þetta mál
alt nokkurnveginn Ijóst.
Eins og áður er um getið, hefir
verið sýnt að lifmagn geislar frá
likamanum. Og ennfremur, að geisl-
an þessi leitast við að framleiða á-
stand hins geislandi líkama. Og það
má fara hér enn lengra. Geislanin
stefnir eigi einungis að því að fram-
leiða ástand hins geislandi likama,
heldur alla leið áfram, alla leiðina
að þvi að endurframleiða sjálfan
hinn geislandi likama, eða likama
honum líkan. Þetta styðst við at-
huganir. Menn hafa getað athugað
hvernig móða nokkur eða bjarmi
tók á sig mannsmynd eða likams-
hluta, og varð síðan að áþreifanleg-
um likama af holdi og beini. Og
þó að það sé furðulegt mjög að
skin nokkurt skuli geta valdlð slíkri
smíð, þá er það ekki svo mjög
miklu furðulegra en það hið alkunna,
að af vökva þeim sem blóð er
nefndur, skuli verða sin og hold
og bein.
Engum orðum ætla eg að eyða í
að ansa þeim sem kynnu að segja,
að það komi af trúgirni einni og
greindarleysi, þegar nienn ímynda
sér að líkamning (materialisation)
hafi í raun og veru athuguð verið.
Eg ætla einungis að minna á hvern-
ig hinn ágæti Herodot aftók forð-
um að trúa sjómönnunum sem sögðu
að þeir hefðu komið þar sem sólar-
gangurinn er á norðurhimni (eins
og er á suðurhveli jarðar). Og var
það að vísu áður menn vissu hvern-
ig sólargangur er til kominn. Og
nákvæmlega er það af sömu ástæðu,
nefnilega vanþekkingu, þegar menn
eru svona alsannfærðir um að líkamn-
ingar eigi sér ekki stað. En það má
teljaT víst, að bjarminn sem líkamn-
:ng verður af, standi af líkama, og
að það sé rangt, þegar andatrúar-
menn halda, að það sé Hkamalaus
andi sem tekur á sig líkama eða
líkamast. — í síðasta hefti timarits-
ins Morgunn er mjög fróðlega sagt
frá líkamningum i grein sem þýtt
hefir Ragnar H. Kvaran. En mjög
virðast þær líkamningar ýmsar vera
óheilbrigðar í eðli (pathologiskar), og
þó auðvitað engu að siður sönnun
fyrir því, að líkamningar eigi sér
stað. Meira
Helqi Péturss.
L -----0---5--
Rikislánið-
Samningar um enska lánið hing-
að voru undirskrifaðir i Lundúnum
á laugardaginn var. Sveinn Björns-
son sendiherra skrifaði undir fyrir
hönd islensku stjórnarinnar, og hef-
ir hann verið i Lundúnum um tima
að undanförnu til þess að semja um
KARTOFLER.
Danske Kartofler leveres frit £
Skib, Köbenhavns Havn, á 16 kr.
pr. 100 Kg. med Sække, mod Bank-
remburs. Grosserer Glmtholm, Pile-
alle 55, Köbenhavn F.
lántökuna. Einnig var þar L. Kaa-
ber baokastjóri, að einhverju leyti
i sömu erindum.
Lánið er s°° þdsund pund sterl.
og borgast fyrri helmingur þess út
þegar i stað, en siðari helmingurinn
I október i haust.
Arsvextir eru 7%. Lánið er tek-
ið til 30 ára, en má borgast að fullu
eftir 10 ár.
Bankarnir hér fá lánsféð, en ekki
er ikveðið enn, hvernig þvi verði
skift milli þeirra.
1 :