Ísafold - 02.02.1926, Page 4

Ísafold - 02.02.1926, Page 4
i 4 ÍSAFOLD Útgerðm. Viðtal við Pál Ólafsson framkvæmdarstjóra. fsafold átti í gær tal við Pál vlafsson framkvæmdarstjóra og «þnrði hann nm eitt og annað við- víkjandi togurunum og hinum al- mennu horfum. — Togararnir veiða nú allir fyr- Sr Vesturlandi. Ganga veiðar treg- léga, einkum vegna óhagstæðrar veðráttu. þeir veiða allir í ís um þessar mundir, nema vestfirsku tog- aramir þrír. Verð á ísfiski í England hefir vtírið heldur dauft undanfarið, þó efcki afleitt. — Hvernig er verð á verkuðum fiski og saltfiski? — Saltfisk er lítið boðið í um þ’essar mundir, það jeg til veit. f%ð er eins og enginn vilji eiga iypm. Verð á verkuðum fiski er fallandi. Nokkrar birgðir eru í landinu af verkuðum fiski og hprfur með sölu ekki góðar. — Hve lengi veiða togararnir í ís ? — Svo lengi sem frekast er unt líklega allan februar og mikinn Iduta af mars. Eins og nú horfir við munu menn draga það í lengstu lög að fara á saltfisksveiðar. í mars veiðist altaf mikið af upsa. Sem stendur er svo lágt verð á upsa að ckki er viðlit að það borgi sig að taka hann í land til ve^kunar, ekki síst meðan sama verkakaup helst og jiú er. ■— Hvernig horfir það mál nú. Tilvað líður samningunum við Dags- hrún og verkakvennafje 1 agið Fram- sókn. — Fundir eru haldnir við og við etí þar gengur hvorki nje rekur. — ''Haldist þetta sama kaup og er við fiskverkun og vinnu við skipin í hofn er útgerðin neydd til þess að halda togurunum sem allra lengst á ísfiskveiðum í ár. Verður þá eigi vdtt í salt nema besta liluta vertíð- arinnar. Flugleiðangur Dana til Japan. hrif Locarnosamninganna eru far- in að færast austur á bóginn. — Hver veit, nema þeir verði þess valdandi, að skifti Eússlands við hin ríki álfunnar vaxi og fari fram eftir þeim alþjóðareglum, er Sovjetstjórnin hingað til hef- ir virt að vettugi. T. S. Sullaveiki og ull. Eins og getið var um hjer 1 danskir flugmenn ásett sjer að Japan' A myndinni eru þessir 2 liðsforingjar. Á myndinni er afmörkuð hin Evrópu og Suður-Asíu til Japan. blaðinu fyrir skömmu, hafa tveir fara í flugleiðangur alla leið til flugmenn, Botved og Herschend fyrirhugaða leið þeirra suður um Leið þessi er 40,000 kílómetrar. í AUSTURÁTT. Flestum mun bera saman um, ~ að Loeamosamningarnir sjen grundvöllurinn, sem friðurinn og samvinnan í Evrópu framvegis * verður að byggjast á, að þeir meira að segja sjeu nægilega transtir til að standast hvers- konar árás, hæði innan álfunnar og utan. Það er nú svo, að í fögnuðin- um yfir jafn gleðilegnm athurði og þessnm, gleyma menn ann- mörkum.eða takmörkum þeim, er hverjum sigri, hverri gleði era sett. Loearnosamningarnir eru vdtnisburður ■ um bestu hvatir margra ágætra stjómmálamanna og framtakssemi þeirra, andinn, sem ríkir í samningunum,s mun eiga greiðar götur um mestan iiluta Evrópu. En þegar kemur að landamær- Eússlands bregður við. Þetta er farið að verða mörgum ljóst, 'þótt ekki sje liðinn langur tími adðan samningarnir voru undir- skrifaðir. Við landamæri Eúss- lands blæs á móti þeim kuldi þeirrar þjóðar, eða rjettara sagt þeirrar stjórnar, sem sagt hefir -#ig úr fjelagsskap Evrópumanna. Þetta mun seinka viðgangi áhrifa —«.^mninganna. Fásinna er að hafna þeim sannleika, að það væri hæði Eúss- landi og hinum öðrum þjóðum i Evrópu fyrir bestu, að bönd þau, j sem ríkin eru tengd með samn- ! ingunum næðu einnig til Eússlands. Eins og kunnugt er, miða samningarnir meðal annars að takmörkun víghúnaðarins. Til hvers er að tala um þetta á með- an Eússar fara sínu fram, snúa bakinu að Þjóðabandalaginu, og kalla Locarnosamninginn bragð á móti sjer ? J?að hafa staðið út- drættir úr greinum í rússneskum blöðum í ýmsum þýskum hlöðum i um Locarnosamningana. í öllum j þessum greinum hefir samning- I unnm verið andmælt. Ætlast er þil, að samningamir styðji að því, að samgöngur og hverskonar skifti milli þjóðanna gangi lið- legar og verði áreiðanlegri en verið hefir. En til hvers er að tala um full- komið jafnvægi í verslun og hvers konar viðskiftum í Evrópu, á meðan að utanríkisverslun Eúss- lands er í höndum fámennrar klíku, sem byggja vill þjóðlífið á grundvallaratriðum, gerólíkum þeim, sem tíðkast annarstaðar? Vestur- og Miðevrópa þarf á verslunarsambandi við Eússa að halda, og það mnndi Eússum ómetanlegt gagn, ef viðskiftin við hin ríki álfunnar kæmist í sama eða ennþá betra horf, en fyrir styrjöldina miklu? Er nú nokkurt útlit fyrir þetta? Sumt sem gerst hefir í Eússlandi síðnstu árin er ótvíræð sönnnn þess, að kerfi Bolsjevismans hef- ir verið of þröngt, enda mundi það hafa kyrkt lífið úr þjóðinni, ef alt liefði farið með þeim hætti, sem til var ætlast í byrjun. Það er alkunna, að Sovjetstjórnin sá sjer þann kost vænstan, að fá mönnu^ aftur í hendur eignar- rjett sinn að meira eða minna leyti. Sjerstaklega gildir þetta um bændur, en á þeim hvílir velferð Eússlands. í raun og veru hrundi með þessari tilslökun ein af meg- inkenningum bolsjevismans, og síðan hefir verið slakað til í ýms- um greinum. Trotsky hefir nýlega gefið út bækling um þetta. Útdráttur úr bæklingnum hefir birst í þýskum hlöðum. Trotsky dregur enga dul á, að bolsjevikar eigi erfitt með að stemma stigu við tilraunum einstaklinga til að ráða sjálfir verkum sínum og eignum sínum og sölu og kaupum á þeim. Eússneska stjórnin hefir ótak- markað vald yfir fjórnm fimtu af allri iðnaðarframleiðslu, 95% af versluninni við útlönd er í höndum hennar, en hændur eru að mestu Ieyti aftur orðnir sjálfs sín ráðandi,* og Trotsky er svo hreinskilinn að kannast við, að bændur sjeu byrjaðir að safna sjer fje. Þessar og aðrar tilslakanir kynnn aðhendaíþá átt, að Sov- jetstjórnin ætli smámsaman að hreyta nm stefnu, í þeim tilgangi að nálgast hinar Evrópuþjóðirnar. Og nú er sem sje algjörlega úti um þá miklu von Bolsa, að heims- byltingin skyldi hef ja göngu sína í Mið-Evrópu. Það dettur engum lifandi manni í hug lengur, ekki einusinni Bolsum sjálfnm, að rauði fáninn byrji sigurför sína nm heiminn á þéim stöðum um miðbik álfunnar, er Bolsar höfðu augastað á í fyrstunni. Eússneski utanríkisráðherrann, Tjitsjerin, hefir verið á ferðalagi í ýmsum löndum álfunnar npp á síðkastið, og er nú sem stendur í Frakklandi. Sagt er, að hann sje að leita fyrir sjer um nánari samvinnu við ýms ríki en verið hefir. Hann hefir átt tal við Bri- and um þetta, og hvað ætla sjer til London í sömu erindagjörð- um. Ekki er ósennilegt, að Loear- nosamningarnir hafi gert Sovjét- stjörninni órótt innanbrjósts. Hún sá, að nú rjettu sigurvegararnir þeim sigraða vinarhönd. Sundr- unginni í Evrópu var vísað á hug. Þar var ekki um auðugan garð að gresja lengur. Sovjet- stjórnin gat ekki dulið vonbrigði sín yfir, að nú var Þýskaland sloppið út úr einangruninni, og sat við sama horð og hin stór- veldin. Ferðalag Tjitsjerins og ýmis- legt, sem gerst hefir heima fyrir í Eússlandi, bendir í þá átt, að nú sje Sovjetstjórninni farið að þykja nóg um einangrunina. Á- Fyrir nokkru síðan ritaði Matt- hías* Einarsson læknir rækilega grein í „Læknablaðið", nm sýk- ingarhátt snllaveikinnar. — Hún berst eins og kunnugt er með handormaeggjum, sam ganga nið- ur af hundum og komast á ýms- an hátt ofan í meltingarfæri manna. Allir hafa því talið, að öll hættan stafaði af hundunum. • Nú er sullaveiki hjer á landi tíðari á konum en körjum, en þetta er öfugt í öðrum löndum. Telur M. E., að þetta stafi lík- lega af því, að bandormaegg loði í ull kindanna, sem konur hand- leika frekar en karlar, t. d. við ullarþvott. Hann heldur því, að talsverð hætta stafi af ulliimi. Það er erfitt að vita vissu sína um það, hvort þessi tilgata sje rjett. Eina leiðin er að rannsaka óþegna ull, leita að handormaegg- jum í henni, en það er ekki að því hlaupið, vegna þess að eggin sjást ékki með berum augum. Nú hefir Skúli Guðjónsson, læknir, tekist þetta verk á hend- ur af eigin hvötum, og hefir ritað grein urn rannsókn sína í „Biblio- thek for læger.“ Fjekk harin ull senda að heiman, en eggjaleitin varð erfið, því leita varð fyrst að nýtilegri rannsóknaraðferð. Þetta tókst, en niðurstað-an varð sú í þetta sinn, að engin egg fundust í ullinni. r Sennilega er þetta ekkert iir- slitasvar, en vert væri, að ganga algerlega úr skugga um það, hvort nokkur hætta stafar af ull eða ebki. Alt sem miðar að því að útrýma sullaveiki, er góðra gjalda vert; en mestu mun þó gömlu ráðin skifta og hreinlæti á sveitaheimilunum. G. H. svipuð tala og áður hefir verið. Ára bátar byrja ekki róðra fyr en í mars, að netaVöiðar hefjast. * Frjettir víðsvegar að. Góður fisJcafli hefir verið undarfarið á Eyja- firði, þegar á sjó hefir gefið. En beitulítið er nyrðra. Er aðeins til fryst síld og er hún notuð, en gefst heldur illa. Eóðrar eru aðeins stund aðir á árabátum. Á Skjálfandaflóa er og sagður góður fiskafli um þessar mundir, að því er símað er frá Húsavík nýlega. Er fiskurinn sóttur þar á vjelbátum. . Mislingnr hafa gengið undanfarið á Akur- eyri, og hafa 3 hörn dáið úr þeim. I Iíeflavík er vertíð byrjuð fyrir nokkru. Hafa verið farnir fleiri róðrar þar nú en í janúarmánuði í fyrra. Afli er heldur tregur, en það bætir úr. að aðeins aflast þorskur. 16 vjelbát- ar ganga til veiða 'úr Keflavík nú, frá 14—20 tonn að stærð. Er það Bitvargur? Eins og kunnugt err hefir Ólafur Friðriksson geymt nokkra refi í vírgirðingu snður á melum. Fyrri mánudagsnótt sluppu flestir refanna út. Nokkr- um þeirra náði Ólafur aftur, e* 20 vantar. Búast má við, að þettá verði hinn versti hitvargur mef vorinn; því venja er það, af sleppi refir, sem aldir hafa verif upp með mönnnm, þá verða þeir hinir skæðustu dýrbítir. Nýársræða dr. Prince. Frá því er skýrt í tilkynningu frá sendi- herra Dana, að „Berl. Tidende“ segi frá því, að Daventystöf- in, sem senda átti ræðuna út, hali ékkj getað heyrt til Lyngbý- stöðvarinnar, er til átti að taka. Símslit urðu á nokkrum stöf- um í ólátaveðrinu síðasta, þar á meðal til Vestfjarða. . Skeytasam- band er þó notandi, en talsam- band mjög ilt og jafnvel ómög»- Jegt. Jónas frá Hriflu er að sög* farinn að skrifa í Alþýðubláðið, kjánalegar smágreinar, sem þar hirtast við og við, í sama stíl og hinar alkunnu smágreinar er hann skrifar í Tímann við og við, og gert hafa honum mesta minkunina. Yfir 30 voru þeir hændnrnir í' Þykkvabænum, sem sögðu sig ús Kaupfjelagi Hallgeirseyjar nú fyrir áramótin. „Bændurnir töldu sig hafa tapað mjög miklu á við- skiftunum við kaupfjelagið, og 'mun það satt vera“, segir í brjefi- frá merkum bónda eystra. Gunnlaugur Briem, sonur Sig- urðar aðalpóstmeistara, hefir ný- lega lokið verkfræðisprófi við polyteknis'ka skólann í Höfn, mef hárri fyrstu einkunn. Hann lagði sjerstaklega stund á rafmagns- fræði. Magnús Konráðsson, frá Vatni í Skagafirði tók verkfræðispróf við polytekniska skólann í Höfn. núna í janúar. Hefir hann sjer- staklega lagt stund á hafnarvirki. Fór Magnús í dag með Íslandí til Akureyrar, Hann ætlar að kenna við Gagnfræðaskólan* nyrðra það sem eftir er vetrar., í staðinn fyrir Lárus Bjamason. Lárus er í Höfn og virnrar að útgáfu kensluhókar í eðlisfræði. Lík Stefaníu Guðinundsdóttur kom hingað á „íslandi“, og verð- ur jarðað hjer eftir helgiria. Gylli, hinn nýi togari, sem Sleipnisfjelagið fær sjer, er nú um það hil að verða fullsmíðaður. .Var farin á honum reynsluferð eftir mánaðamótin, og mnn han* koma hingað undir þ. 20. þessa mánaðar. Við honum tekur Ingv- ar, sem var með Glað. En skip- stjóri á Gulltoppi verður ólafur pórðarson, úr Hafnarfirði.

x

Ísafold

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.