Ísafold - 24.03.1926, Blaðsíða 2
2
ÍSAFOLD
á þenna (lag, hefir verið unnið en svo leið fram til hádegis að Alþýðusamband íslands,
slitalaust í Hafnarfirði, þvert of- ekkert bólaði á þeirn. En að aflíð-
an í samþyktir forklófanna.
23. þ. m.
VERKFALL
við uppskipun allra skipa
hjer í höfninni.
í gærmorgun kl. 6, er menn
komu niður á hafnarbakka, til
þess að halda áfram við uppskip-
un á kolaskipi Sig. Kunólfssonar
var það tilkynt þar, að Alþýðu-
samband Islands fyrirskipaði verk
fall við alla uppskipun hjer við
höfnina.
í gær voru hjer 2 skip, er vildu
fá afgreiðslu, en fengu ekki. — í
dag kemur Lyra. Mhl. er ekki
kunnugt um, hvort Jón Baldvins-
son alþm. hefir tilkynt skipaaf-
greiðslunum hjer, að engin áætl-
unarskip fengju hjer afgreiðslu.
En sú mun vera meining hans að
halda því til streitu — þvert of-
an í vilja verkamanna sjálfra, —-
Óánægja verkamanna gegn of-
beldj og frekju hinna bolsasinn-
uðu forkólfa, fer dagvaxandi.
Það eru ekki foringjarnir, sem
tapa atvinnunni við verkföllin —
ekki einn einasti; Jón bakar
brauð og fær þingkaup. Hjeðinn
er í tóbakinu. Haraldur í kaup-
fjelaginu. Björn í bifreið Lands-
verslunar og Felix á að vera suð-
ur í kirkjugarði — og allir vita
nm Ólaf.
Reykjavík, 22. mars 1926.
Hr. afgreiðslumaður
Nic. Bjarnason, Reykjavík.
Jafnframt því að láta yður
vita, að stjóm Alþýðusambands
andi hádegi var margt manna
saman komið
í Vei kamannaskýh'nu
hjerna á Hafnarbakkanum.
Áður var biiið að safna nokkr- við Reykjavíkurhöfn, gagnvart
um nöfnum á lista; voru það öllum flutningaskipum, viljum
menn þeir, sem lofað liöfðu lið- við vekja athygli yðar á því, að
sinni. Er Mbl. eigi kunnugt um, verkfall þetta nær einnig til skipa
hve loforðin voru orðin mörg um Bergenska gufuskipafjelagsin i.
En þó þarna væri vinnukraftur
nægur til þess að skipa upp úr
skipinu, og það væru verkamenn
sem þarna komu til vinnunnar,
þá varð ekkert úr uppskipuninni,
því skjótt dreif að þeim allmikið
SAMGÖNGUR
BREIÐAFJARÐAR.
Tiltækilegastar umbætur.
Islands hefir íýrirskipað verkfall | lið, undir forustu Magnúsar V.
Fyrirspurnum svarað.
J óhannessonar,
og
fengu þeir
verkamenn með allskonar' hótun-
/
hádegi. En ýmsir merkir menn
voru við þá liðsöfnun; m. a. tjáði j
greinagóður maður Mbl., að hann1
hefði sjeð til Hjeðins þar.
í Verkamannaskýlinu voru um
Virðingarfylst.
Jón Baldvinsson.
Pjetur Guðmundsson.
Eftirtektarverð
um til þess að hætta vinnu.
En nú var pósturinn. Flytja
átti hann í land. Þá kom enn til
skjalanna Magnús V., og 'kvaðst
alls ekki geta leyft það, að póst-
urinn yrði fluttur í Iand. Ef af-
greiðslan vddi taka póstinn, yrði
eru þau orð hún að spyrja Jón Baldvinsson
300 manns.
j hins „virðulega“ valdboðs: „hefir leyfis til þess.
Þar hjeldu þeir ræður, Ilar-' fyrirskipað verkfall við Reyltja-! Magnús V. reikaði burtu, og
aldur, Hjeðinn og Ólafur. Reyndi víkurhöfn". Nú gætu menn litið þá var pósturinn fluttur í land og
Haraldur að fá menn til fylgis við svo á, að enda þótt Jón vertíðar- á sinn stað, að Jóni Baldvinssyni
sig með því að láta það í veðri kongur hafi „fyrirskipað verk- forspurðum, eftir því sem Mbl.
vaka, að nú væri ekki lengur fall“, þá hafi hann ekki ennþá
deilt um kaup verkakvenna, held- þau ráð yfir athöfnum manna á
ur lægi nú við borð, að lækká landi hjer, að honum væri fjTlli-
Dagsbrúnarkaupið.
Heldur vildi hann mælast til
þess, að til Hafnarfjarðar færu
gætnir menn, en engir ofstopar.
Sennilega hefir hann fundið til
þess, hve óviðfeldið það er, að
örfa unglinga til þesg að berja
„fyrverandi, tilvonandi“ kjósend-
ur sína.
Hjeðinn talaði fjálglega um
samtök og samúð verkalýðsins. —
Lítið bar á því á fundinum, að
verkalýðurinn hefði samúð með
Hjeðni.
Mest kvað að Ólafi Friðriks-
lega heimilt að banna öllum mönn
um að taka þar handta'k.
veit best. En sje Jóni „vertíðar-
kong“ gert rangt til, og hann
hafi í raun og veru leyft að flytja.
póstpokana í land, þá lerðrjettir
liann væntanlega mishermið.
24. þ. m.
Ólafur Friðriksson kemur í veg fyrir að kol komist í
„Suðurland“. — Fresta verður póstferðinni í dag. —
Þeir geta því, án þess það syni á fundinum. Fórust honum
í morgun kl. S1/^ átti Suðurland honum vo/u, að stöðva bílinn og
að fai'a til Borgarness, eins og fleygja kolunum af honum. Gekk
kunnugt er. Vegna hafnarverk-j hann vasklega fram sjálfur, rudd-
fallsins hafði eigi verið til þess, ist að bílnum og tók á móti pok-
hugsað að það tæki neinar vörnr | um, sem að honum vo/u rjettir,
í þetta sinn — aðeins póst og og sá um, að kolunum y/-ði spark-
snerti þeirra pyngju, látið verka-1 m. a. þannig orð: að hver sá farþega.
menn ganga hjer óánægða og at-
vinnulausa dögum saman.
' 21. þ. m.
Hinn algerði ósigur
verkamannaforingjanna.
í gær komu tveir Reykjavíkur-
togarar til afgreiðslu til Hafnar-
fjarðar, annar í gærmorgun, hinn
um hádegi. En fyrir tilmæli sátta-
semjara var eigi byrjað að vinna
að uppskipun úr togara þeim,
sem fyr kom, fyr en eftir hádegi.
Sú fregn flaug hjer um bæinn
í gærmorgun, að Bolsabroddarnir
hjer í Rvík ætluðu með lið manns
til Hafnarf jarðar,tilþess að stöðva
með ofbeldi uppskipunina,
verkamaður sem ynni í leyfisleysi | Til þess að komast upp eftir
þurfti það fjögur tonn af kolum.
verkamannaforingjanna, hann
yrði fyrst og' fremst ba/inn og
fengi síðan ald/ei vinnu hjer í
bænum framar.
Að loknum umræðum voru þeir
beðnir að rjetta upp hendina, er
fara vildu til Hafnarfjarðar. Nál.
20 hendur voru rjettar upp.
Sennilega mun foringjunnm
Kl. áy2 í gær gengu menn í það,
að koma kolum þ'essum út, í skip-
ið. Lá það við vestur hafnarbakk-
ann. Keyrslumenn óku kolunum,
en skipverjar tóku við þeim.
Fór alt friðsamlega fram með-
an fluttir voru þrír bílfarmar
hafa þótt liðið fáment,
þó fram í skipið. En er bíllinn átti
að sem kyrfilegast út um ,>upp-
fyllinguna‘ ‘.
f skjótri svipan voru öll kolin
komin af bílnum, og þeim dreift
um allstórt svæði.
Handalögmál varð nokkurt og
ryskingar utan um bílinn, en öku-
mennirnir urðu fullkomlega ofur-
liði bornir. Um meiðsl hefir Mbl.
ekki frjett úr ryskingum þessum.
Mbl. spurðist fyrir um það hjá
póstmálaskrifstofunni, livort nokk
vafalaust hafi þeim þótt það „góð., nokkra faðma éftir ófarna fram í j uð yrði gert þaðan til þess að
ment“ — en þeir Ijetu af öllu skipið í fjórða sinn, þustu alÞ koma póstinum áleiðis, en fjekk
jferðalagi í það sinn. | margir menn að honum, nál. 20—
í Hafnarfirði gekk uppskipunin 30 manns, með Ólaf Friðúksson
greiðlega og hindrunarlaust — í broddi fylkingar, og skipaði
enda eru hafnfirskir verkamenn J hann unglingum þeim, sem með
einhuga í því, að virða valdboð,
samþyktir og hótanir Bolsabrodd-
anna að vettugi.
24. þ. m.
það svar, að svo myndi ekki vera.
Hlutverk póststjórnarinnar væri
það eitt, að hafa póstinn til á til-
settum tíma.
Greinar þær um ofbeldi, óspekt-1 glöggar frásagnir af helstu við-
Yfir takmörkin.
ir og hrakfarir. bolsa-leiðtoganna
eru teknar upp úr Morgunblaðinu.
’Fylgir dagsetning hverri grein,
svo sjeð verði hvenær hver einn
viðburður slkeði, sem lýst er. —-
Með þessu móti fá lensendur ísaf.
burðum. Á hinn bóginn vantar
nokkuð á gott yfirlit, en Isafold
mun flytja það, þegar sjeð verð-
ur betur en nú, hverju fram-
vindur.
Verkamannaleiðtogarnir gerast uppivöðshisamir.
Reykvíkingar eiga því að venj-
ast, um vertíðina, að blöðin flytji
þeim fregnir um fiskafla þann,
sem hingað berst á land, og feng
þann, sem almenningi fellur í
skaut um þenna bjargræðistíma
Reykvíkinga.
Nú er öldin önnur — því nú
eru líka aðrir menn sem skipa
fyrir verkum en verið hefir.
Jón „ve/-tíðarkongur“
er hann nú kallaður, 2. þm. Reyk-
víkinga, sem er „æðsta ráð og
kancelli“ í hinu svo nefnda „Al-
þýðu“-sambandi íslands, er gefur
út blað fyrir erlent fje, til þess
að blekkja verkamenn. Sennilega
er nafnið „vertíðarkongur' ‘
sett í samband við hundadaga-
Jörund, sem ríkti 'hjer um stund,
sællar minningar, og hafði erlent
fje að bakhjalli, eins og Jón.
Eru allar líkur til þess, að „ver-
tíð“ sú, sem í höncl fer, verði
mörgum fátækum barnamanni
hjer í Reykjavík eftirininnileg.
og er vel til fundið, að kenna
„höfðingjann" Jón við „vertíð-
ina“, því hann og ráðsmenn hans
munu setja á hana sjerstakan
BVÍp.
„Spyrjið þið Jón Baldvinsson".
1 gærmorgun kom Lyra hingað
og átti að byrja uppskipun úr
lienni kl. 6 um morguninn. All-
margir menn voru komnir niður
á hafnarbakkann, til þess að
vinna að uppskipuninni — enda
þótt afgreiðslumanni skipsins
hefði borist svo hljóðandi brjef
kvöldið áður.
Jónas höfðinginn
landskjörni
| hefir haft upp í sjer í vetur þá
j tiigguna þrásinnis: að jeg sje
óvinveittur kaupfjelögum í orði
og verki, en noti mjer þó þau til
að selja kvæði mín. Um þetta lief
ir ráðsmaðurinn á Leiti orðbragð,
sem er þrælborið fremur en aðals-
j ættar, og talar hann enn sem fyrr-
I um úr skúmaskoti grímumanns-
ins og greymendkunnar.
Um þetta er það að segja, að
jeg hefi verið kaupfjelagsmaður
mannsaldurs tímalengd, samfleytt,
og aldrei talað, ritað nje unnið á
móti fjelagsskapnum. Hins vegar
hefi jeg ekkert hli^tast til um
það, h v a r kvæði mín eru seld,
eða hverjir selja þau. títgef-
andi er einn um það. Kunnugt er
af frásögn Lögrjettu, að Þ. G.
kom ár sinni þannig fyrir borð,
á ð u r en kvæði mín fóru í prent-
smiðjuna, að kaupfjelögin höfðu
til útsölu forlagsbækur hans. Má
nærri geta, að jeg átti engan þátt
í þeirri ráðstöfun.
Þetta alt veit Jónas grímumað-
ur. Fyrir ] essa meðferð á sann-
leikanum og aðra slíka mun hann
fá að roðna á dómsdegi — ef
hann kennir sín ekki fyrri, stór-
iðjuhöldurinn sá arna.
En ef til vill verður hann þá
orðinn svo blóðlaus af verksmiðju
rekstrinum, að hann getur ekki
tekið litaskiftum.
G. Fr.
Það hefi'r árum saman verið
vandkvæði á, að fá þær strand-
ferðir um norðurhluta Breiða-
fjarðar er viðunanlegar sjeu, eð-
ur styrk til þeirra. Norðurbúar
fjarðarins liafa þagað og tekið
með þökkum því, sem að þeim
hefir verið rjett, hversu lítið sem
það hefir verið, en þó þeim sje
og hafi lengi verið . ljóst ,að við
slíkt er ekki unandi.
Jeg hefi verið leiðsögumaður
um norðurhluta Breiðafjarðar um
mörg ár, og því hefi jeg nú feng-
ið tilmæli um, að gefa þinginu
s'kýrslu, eða álit mitt um, hvort
ekki meigi fara á skipum líku
og ,,Esju“ á Hagabót, Brjánslæk,
Fjörð, Kollaf jörð og porskaf jörð,,
án þess að hætta sje á. Þessar
óskir hafa stuðst við það, að værí
svár mitt játandi, þá að skora á
þingið og fá þannig skip tvær
ferðir á þessar hafnir, aðra í sum-
arkauptíð, en hina til kjötflutn-
inga á haustin, ef ekki fengist
fleiri.
Svar mitt verður svo. Það er
hættnlaust að fara með skip líkt
og ,,Esju“ á allar þessar hafnir,
nema Þorskafjörð, þar er trygg-
8ra að hafa hásjávað yfir rif eitt
er á leiðinni verður, og væri
nokkurn veginn mögulegt að gefa
áreiðanlega dýpismælingu á öllu
þessu svæði ef þurfa þykir. En
að biðja um svo stórt skip, tel
jeg hið mesta óráð, því það mundi
verða mjög mikið tjón fyrir út-
gerð skipsins, og meira en almenn'
ing varir.
Þess utan hefði strandferðaskip
fasta áætlun, og mætti til að
halda henni sem best, en Haga-
bót er svo varið, að hana má
telja fyrir opnu hafi. Þar er lík
áfsfaoa og á Búðum — og getur
þvi verið ómögulegt að taka kjöt
að haustlagi dögum saman, og því
hætta á að kjötið brenni þar inui
yfír veturinn, og sjá allir heil-
vita menn, hvaða tjón það væri
þeim er ættu.
Nei, þetta má ekki biðja um,
það væri heimska. En hjeraðs-
menn eiga að biðja um fast.an
stydk fyrir vjelbát er væri 12—15
smálestir brutto; þá væri öllu
best borigð, og ef lijeraðið
æt.ti hann, þá mætti hafa ferð-
irnar sem allra hagkvæmastar,
enda er nú svo kornið, að rætt
hefir verið um þetta á fundum
og lilutafjársöfnun í aðsigi. .
Það eru margir samviskusamir
menn á þingi, er þekkja þörf
þeirra hreppa er hjev um ræðir,
og munu urnia þeim jafnaðar á
við aðra landshluta, og vilja sjá
þeim betur borgið en verið hefir.
Með þessu er svarað öllum þeim
er leitað hafa álits míns um vand-
ræði með samgöngur á norðan-
verðum .Breiðafirði.
Hergilsey 20. febr. 1926.
Snæbjörn Kristjánsson.
Bja/ni Jónsson f/á Vogi hefir
legið rúmfastur undanfarið, og
var fluttur suður á Yífilsstaðahæli
nú um hélgina, en man nú vera
bressari.j