Tíminn - 13.01.1980, Blaðsíða 6

6
Sunnudagurinn 13. janúar 1980.
En ef Rússar kæmust nú
til Parísar á þremur
dögum....
Le Monde:
Hernáms -
fréttin
breiðist út
með grun-
samlegum
hraða
Hernám! Sagt er, aö „óvina”-
her, sem telji 3milljónir manna, 4
þúsund skriðdreka og 11 þúsund
flugvélar, hafi hernumið Frakk-
land. Þannig hljóöar a.m.k. frétt-
•
Myndirnar hér á sið-
unni sýna ýmiss konar
varnar og árásarvopn,
sem kynnu að vera
notuð ef til innrásar i
Frakkland kæmi
in, sem mönnum er nú boðiö upp á
að trúa, en taka verður fram, aö
fréttin breiðist út með grunsam-
legum ákafa. Þaö hefur oft verið
sagt um okkur á ,,Le Monde”, aö
við kærðum okkur ekki um aö
fara með neitt fleipur. Slikt hefur
reyndar þótt ámælisvert. Hvaö
sem þvl liður, þá munum viö nú
með sannleiksástina að vopni
leggja nokkrar spurningar fyrir
þá, sem kallast megi höfundar og
upphafsmenn þessara frétta um
heimsendi. Ef hernámið er stað-
reynd, hvers vegna hafði rikis-
stjórnin ekki séö þaö fyrir og gert
nauðsynlegar ráðstafanir (Sjá
,,Le Monde” frá 14. febrúar 1951)
til þess að mæta þvi?
. Og er rétt að tala um hernám?
Er ekki llklegra að með þessu
orði sé ætlunin að höföa til óþægi-
legra minninga i pólitiskum til-
gangi? Og hver gæti hafa stungiö
upp á þvi viö svokölluö hernáms-
yfirvöld að dæma ætti menn til
dauða fyrir andspyrnustarfsemi,
þegar frumvarp um afnám
dauðarefsingar liggur fyrir i
þinginu? Hvers vegna fréttist af
ótölulegum fjölda „nauögana”,
sem „ruddar” i sovéska hernum
eiga aö hafa gerst sekir um, þeg-
ar dómarar eöa lögfræðingar (Sjá
„Le Monde” 17. mars 1949) hafa
ekki fengiö vitneskju þar um?
Og aö lokum. Hvers vegna
reyndi Frakklandsforseti aö hafa
áhrif á viðhorf manna gagnvart
hernámsliöinu meö þvi að hvetja
þá til þess að „velja rétt”, þegar
ákvæði um slik innskot af hálfu
framkvæmdavalds I hernumdu
landinu er hvergi að finna i
stjórnarskránni (Sjá „Le Monde
14. júli 1789).?
„Vae victis!” á trúnaðarmaöur
forsetans aö hafa sagt, er hann
frétti af innrásinni”. „Vei þeim,
sem biða ósigur!” En hverjir
eru það á þessum viðsjálu tim-
um? Stjórnendur landsins?
Brennandi spurning. Við munum
halda áfram aö velta henni fyrir
okkur i blaðinu um leið og við
biðjum lesendur okkar afsökunar
á hækkun, sem óhjákvæmilega
kemur til næsta mánudag vegna
nýrra skatta á dagblööin og gifur-
legrar hækkunar á pappirskostn-
aði siðasta sólarhringinn. Eintak-
ið mun kosta 70 franka i stað
tveggja áður. Þannig tryggjum
við sjálfstæöi okkar og frelsi.
Jean Daniel
við „Nouvel
Obs”:
Vinstri
menn harmi
slegnir
I heila viku hef ég ekki fengiö
mig til þess að ávarpa ykkur,
kæru lesendur, þar sem Frakk-
land hefur nú verið hertekið af
Sovétrlkjunum, stórveldi, sem
við hér á „Nouvel Obs” höfum
öörum fremur litið til sem boð-
bera betra lifs og bjartari vona
fyrir allt mannkyn, enda þótt viö
gagnrýndum oft ihlutun þess i
innanrikismálum annarra. Nú er
svo komið, að við neyðumst til
þess aö viðurkenna, að Frakkar,
jafnt lesendur okkar sem aörir,
eru nú hersetnir af Sovétmönnum
og við teljum þaö siöferðilega
skyldu okkar að upplýsa alla vini
okkar um þessa staöreynd, ekki
hvað sist þá, sem enn efast.
Skýrleiki i hugsun er nauðsyn á
þessari stundu, jafnvel þótt slikt
leiði til endurmats á stöðu okkar.
Ég veit, aö allur vinstri armur
stjórnmálanna er óhræddur við
að teyga úr beiskum bikar ef til
kemur. Við erum harmi slegnir
og hjarta okkar sundurtætt. En
slikt er ekki annaö en heiöur. Auk
þess höfum við vanið okkur á hér
að taka öllum atburðum með
hæfilegum fyrirvara og höfum við
lært fyrir bragðið að standast þau,
högg, sem austrið hefur reitt. Þið
skuluö vita eitt. Þessi innrás
breytir I engu afstööu okkar á
„Nouvel Obs”. Sameining vinstri
aflanna i Frakklandi verður tak-
mark okkar sem áður. Hjálpi ná-
vist sovésks herliðs þar upp á,
getum við aðeins glaðst yfir þvi.
Standi herliðiö aftur á móti sam-
einingunni i gegn, munum við enn
verða harmi lostnir. Það þýðir
hins vegar ekki, aö við neitum að
ræða málin eða efna til umræðu
funda. Hver og einn viti, aö við
munum ekki missa trúna á mál-
stað okkar, hvað svo sem fyrir
kemur. Eins og Camus hefði
sagt: Við erum tryggir voninni.
„Kommún-
istar fagna ”
Jean Cau imyndar sér siðan að
franskir kommúnistar veröi þeir
einu, sem fagni innrásinni hreinir
og óskiptir. Tala þeir um frið-
samlegan tilgang Varsjárbanda-
lagsins og hvetja til kröfugöngu
vegna atvinnuleysis, sem rfki,og
verðhækkana. Einu verulegu um-
sátursmennirnir, sem beri að
varast, sé rikisstjórnin.
Mitterand, formaður sósialista,
gefur út yfirlýsingu þess efnis, aö
örugglega sé fleira sem sameinar
Sovétmenn og Frakka heldur en
það, sem sundrar þeim og varar
hann við túlkunum hægri aflanna
á innrásinni. Er hann var spurö-
ur, hvort hann myndi sýna and-
spyrnu, svaraöi hann þvi til, að
miöstjórn flokksins myndi taka á-
kvöröun um þaö, svo og færi það
eftir ákvörðunum og gerðum
Grútsenkoff hershöfðingja. Von-
aöist Mitterand til áö geta rætt
við hann strax og póstur og simi
yröu aftur starfhæf.
Viðbrögö Jean-Jacques Servan
Schreiber við innrásinni voru
þau, að hann sagðist vilja sam-
einast örlögum lands sins og bauð
sig strax fram til forsetakjörs ár-
ið 1981.
Grútsenkoff hershöfðingi var
hátiðlega spurður aö þvi i út-
varpsþætti, hvort satt væri, að
menn hans legðu sér mannakjöt
til munns. Kvað hann það al-
rangt. Menn hans ætu, þaö sem
franskir hermenn i fyrra striðinu
kölluðu „apa”. „Við étum apa,
ekki menn”.
— FI þýddi
... Hver yrðu viðbrögð manna?
f