Fréttablaðið - 12.05.2007, Blaðsíða 28

Maður finnur oft dásamlega hluti
á netinu. Þetta er af mbl.is.:
„Þegar lögregla kom á vettvang
og reyndi að komast inn í íbúð
mannanna hleypti sá látni af einu
skoti og var látinn þegar lögregla
komst inn.“
Það þarf meira en meðal bögu-
bósa til að skrifa frétt um að lát-
inn maður taki upp á því að skjóta
sig.
Hinn látni hefur væntanlega
skotið sig með silfurkúlu þótt þess
sé ekki getið í fréttinni.
Af hverju er ég nauðbeygður til
að vera með öll þessi kort í vasan-
um?
Ég er með tvö greiðslukort,
debet og kredit, kort frá Rithöf-
undasambandinu svo að ég fái af-
slátt í leikhús, bókasafnskort og
loks einhvern fáránlegan hlunk
frá KB-banka svo að ég komist inn
á netbankann.
Ég get hlaðið meiri músík inn á
hlaðvarpið (ipod) mitt en ég kemst
yfir að hlusta á svo að það ætti að
vera hægðarleikur að koma öllum
nauðsynlegum upplýsingum inn
á eitt lítið kort – hlunkurinn frá
netbankanum er dæmi um stein-
aldarhyggju á tölvuöld.
Lasinn. Flensa. Það var nú kannski
ekki það sem mig vantaði helst á
þessu kalda vori.
Þótt holdið væri fárveikt var and-
inn samt reiðubúinn og sló bak-
þanka fyrir mánudagsblaðið inn á
tölvuna.
Sarkozy vann forsetakosning-
arnar í Frakklandi svo að frú
Royal er á lausu. Snilldarbloggar-
inn Guðmundur Magnússon sting-
ur upp á því að við fáum hana
til að fara í forsetaframboð hér
þegar dr. Ólafur hættir. Hugs-
anlega yrðu einhver ráð með að
græja flýtimeðferð á ríkisborg-
ararétti fyrir hana. Glaður mundi
ég kjósa frú Royal og eftirláta
Frökkum Sarkozy.
Manchester United varð í dag
Englandsmeistari í íþróttinni sem
einhver tilgerðarlegur nefapi á
ruv.is kallar „spark“. Uppskrúfað
málfar af því tagi kalla ég „asna-
spark“.
Komst loksins á lappir.
Var farinn að hafa áhyggjur af
því að hafa ekki kosið utankjör-
staðar áður en ég veiktist. Maður
veit jú aldrei hvort maður lifir
svona flensu af.
Þegar ég var ungur leit ég á
flensu eins og milda útgáfu af
timburmönnum; vatnsglas og
magnyl og maður var klár í slag-
inn. Öðru vísi mér áður brá.
Ég er kominn með Eurovision-
kvíða.
Ég hef hvorki heyrt né séð eitt
einasta lag ennþá, ekki einu sinni
íslenska lagið.
Það sem heillar mig er að sjá
tónlistar-, tísku-, og auglýsingalið
frá svona mörgum Evrópulöndum
samankomið. Sumir eru að gera
það sem þeim finnst sniðugt. Fleiri
eru þó að gera það sem þeir halda
að öðrum þyki sniðugt. Mjög fáir
eru að gera eitthvað sem er snið-
ugt í raun og veru og kemur frá
hjartanu.
Nú hafa tveir bandarísk-
ir læknar skrifað í Lancet
um að reykingamenn ættu
að nota sænskt neftóbak til
að svala nikótínþörf sinni,
svonefnt snús, en mun minni
hætta sé á að fá krabba-
mein af slíkri tóbaks-
notkun en reyking-
um.
Í greininni segir
rannsóknir sýni að
10 sinnum meiri
líkur sé á að reyk-
ingamenn fái lungna-
krabba en fólk sem
notar snús.
Munntókbaks-
bannið er tilkomið
vegna baráttu vold-
ugra lyfjafyrirtækja
sem græða stjarn-
fræðilegar upphæðir
á því að okra á níkótín-
tyggjói. Þetta bjána-
lega bann rifjar upp
fyrir manni að við
erum jú þjóðin sem
leyfði Svartadauða en
bannaði bjór. Við erum
þjóðin sem leyfir reyk-
ingar en bannar munn-
tóbaksneyslu.
Þar fyrir utan voru
alþingismenn sofandi
þegar snúsbannið var
sett á. Eða of latir til að
gera sér ljóst að okkur var
fullkomlega heimilt að fá
undanþágu frá einhverj-
um Evrópureglugerðum
sem þeir gleyptu hráar.
Norðmenn og Svíar sem
vilja fremur taka í vörina
en fá lungnakrabba fengu
undanþágu frá snúsbanni
og borga 250 kall fyrir
dós af snúsi frekar 5.500
kr. fyrir pakka af nikótín-
tyggjói.
Loksins hafði Tony
Blair vit á að hætta.
Það á ekki nokk-
ur maður að
hanga í opinberri
stjórnunarstöðu lengur en í mesta
lagi í átta ár. Jafnvel þótt það þýði
að það verði að fjölga seðlabanka-
stjórastöðum upp í 50 og sendi-
herrum í 500.
Eurovision. Stritaði við að hlusta á
28 lög sem flest virtust vera samin
af sama manninum. Sem betur fer
sungu nokkrar þjóð-
ir á sinni eigin tungu
svo að maður slapp
við gæsahúðina sem
ensku textarnir framkalla.
Eiríkur Hauksson féll
út. Austantjaldsmafía er
grunuð um að eiga sök á
því. Ég held að mafían þar
eystra sé öðru að sinna
og þarna sé einfaldlega
um það að ræða að
frændur og nágrann-
ar hafa oft svipaðan
tónlistarsmekk. Til
dæmis hafa íslenskar hljómsveitir
oft gert það gott í Noregi.
Hafandi fylgst með Eurovision
síðan Dana hin írska vann með
„All Kinds of Everything“ árið
1970 sýnist mér keppnin hafa
þróast yfir í að verða að barna-
skemmtun með GSM-kosningunni
og hópurinn 12 ára og yngri ráði
úrslitum.
Í kvöld horfðum við frú Sól-
veig á keppnina með Andra okkar
og Kára vini hans. Þeir eru 9 ára.
Þeim fannst hjákátlegt að leggja
það á svo aldraðan mann sem
Eirík Hauksson að puða
fyrir Íslands hönd í
Eurovison.
Einnig voru þeir á því að norska
söngkonan (sem sjónvarpsþulur-
inn taldi að hefði mætt undirfata-
laus á blaðamannafund) væri mjög
aldurhnigin, allavega sextug.
Það var slæmt að missa Gísla
Martein í pólitíkina. Eftirmaður
hans virtist hafa brennandi áhuga
á nærfötum eða nærfataleysi
keppenda, hvort þeir væru loðnir
á brjóstinu eða hvort hann lang-
aði í búningana þeirra í af-
mælisgjöf. Sem var allt
mjög fróðlegt. Ég fékk
samt aulahroll þegar
hann byrjaði að klifa
á því hvað þjóðin
sem býr í Eistlandi
heitir á íslensku.
Hingað kom fram-
bjóðandi í dag og færði
okkur rauða rós. Mér þótti
þetta skemmmtilegt því að
eini frambjóðandinn sem
hefur haft fyrir því að
húsvitja í Norska bak-
aríinu uppskar glæsi-
legan árangur í kosn-
ingunum. Það var okkar ágæti
borgarstjóri.
Annars er fátítt að sölumenn
birtist hér á tröppunum. Það er
meira en ár síðan einhver kom og
bauð okkur að kaupa harðfisk og
þar áður komu tveir ungir trúboð-
ar sem vildu snúa turna mér til
mormónatrúar. Þeir höfðu ekki er-
indi sem erfiði.
Það var hringt úr leikskólanum
Njálsborg í dag og ég beðinn um
að sækja litlu Sól. Flensubakterí-
an sem ég var með hefur trúlega
lagst á blessað barnið. Ég veit ekki
hvort hún er jafnveik og ég var.
Hún ber sig alla vega mun
betur.
Nú hafa börn með
gemsa eyðilagt fyrir
manni Eurovision svo að
kosningarnar verða að
bjarga laugardagskvöld-
inu. Reyndar eru kosn-
ingarnir bara for-
leikurinn að því
sjónarspili sem
verður sett í
gang við að
mynda næstu
ríkisstjórn –
og endar á
því sem allir
vissu fyrir að
Sjálfstæðis-
flokkur og
Samfylking
rotta sig
saman. Sem
er hið besta mál
en ég mun halda
áfram að verða
í stjórnarand-
stöðu að eilífu
amen.
Það er mitt
hlutskipti
og ég kann
því vel.
50 seðlabankastjórar
og 500 sendiherrar!
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá merkilegu sjálfsmorði og steinaldarhyggju á tölvu-
öld og stungið upp á glæsilegum eftirmanni dr. Ólafs Ragnars. Einnig er minnst á 50 seðla-
bankastjóra, snús, bjór, brennivín, Eurovision-kvíða, uppskrúfað málfar og aulahroll.