Fréttablaðið - 19.10.2007, Blaðsíða 82

Íslenska landsliðið mátti
þola eitt versta tap sitt í sögunni
þegar það steinlá 3-0 fyrir Liechten-
stein í fyrrakvöld. Þetta er þriðja
stórtap íslenska liðsins í riðlinum
og öll komast þau í hóp tíu neyðar-
legustu tapleikja íslenska lands-
liðsins frá upphafi. Fréttablaðið
fletti sögubókunum og gróf upp
verstu úrslit íslenska karlalands-
liðsins frá upphafi.
Fyrsti leikurinn er jafnframt sá
frægasti og sá eini af þessum tíu
sem ekki hefur verið í undan-
keppninni. Ísland tapaði þá 14-2
fyrir Dönum í ótrúlegum leik.
Leikurinn fór fram í Kaupmanna-
höfn 23. ágúst 1967 og átti því fer-
tugsafmæli í haust.
Það líða tæp þrettán ár fram að
næsta leik en á þeim árum tapaði
íslenska landsliðið þó oft stórt á
móti sterkustu þjóðum álfunnar.
Það þótti ekkert óeðlilegt enda
mikill getumunur á atvinnu-
mönnum stórþjóðanna og áhuga-
mönnum Íslands.
4-0 tap íslenska liðsins fyrir
Walesverjum á Laugardalsvellin-
um í júní 1980 var hins vegar
mikið áfall en Wales var langt frá
því að vera í hópi sterkustu knatt-
spyrnuþjóða Evrópu. Þetta var
fyrsti leikur íslenska liðsins í
undankeppni HM 1982 og það þótti
táknrænt þegar áhorfendur
streymdu úr Laugardalnum löngu
áður en leik lauk.
Næsta undankeppni hófst einn-
ig á áfalli þegar Ísland tapaði 2-1
fyrir Möltu á Sikiley. Möltubúar
máttu ekki spila á sínum heima-
velli en það kom þó ekki í veg fyrir
að þeir skelltu Íslendingum en
þeir komust í 2-0 í leiknum.
Búið var að byggja upp miklar
væntingar fyrir Evrópuleik gegn
Austur-Þjóðverjum í júní 1987 og
fallið hefur því sjaldan verið jafn-
hátt og eftir 0-6 tap, sem er stærsta
tap Íslands á Laugardalsvellinum
fyrr og síðar.
Sjö árum síðar fór íslenska
landsliðið fullt sjálfstraust til
Tyrklands eftir að hafa unnið
Tyrki 5-1 á heimavelli nokkrum
árum áður. Niðurstaðan var þó 5-0
tap og kvöldið var enn verra fyrir
þær sakir að markvörðurinn
Birkir Kristinsson var borinn af
velli eftir aðeins tveggja mínútna
leik. Varamarkvörðurinn Kristján
Finnbogason fékk það erfiða hlut-
verk að standa á milli stanganna
gegn orrahríð Tyrkjanna.
Næst er röðin komin að tveimur
lokaleikjum Íslands í undankeppni
HM 2002. Eftir stórkostlegan 3-1
sigur gegn Tékkum fékk íslenska
liðið 3-0 skell gegn Norður-Írum
nokkrum dögum síðar í Belfast.
Mánuði síðar fóru Danir það illa
með íslenska liðið á Parken að
flestum þótti ástæða til að rifja
upp 14-2 tapið 34 árum áður. Þessir
tveir leikir voru síðustu landsleik-
ir Eyjólfs Sverrissonar, sem hafði
átt stórleik gegn Tékkum og skor-
aði þá tvö mörk.
Þrír síðustu leikirnir á listanum
eru allir í núverandi undankeppni.
Ísland tapaði 4-0 fyrir Lettum í
Riga í leik þar sem gerðar voru
miklar væntingar til liðsins eftir
3-0 sigur á Norður-Írum í fyrsta
leik sínum í Belfast. Liðið tók hins
vegar upp á því sem átti eftir að
gerast að brotna niður og fá sig
hrúgu af mörkum á stuttum tíma.
Svo var einnig gegn Svíum í Solna
í júní þar sem sænska liðið skoraði
fjögur mörk á níu mínútna kafla
og vann 5-0. Fimmta og síðasta
markið varð aðhlátursefni úti um
allan heim þegar íslensku varnar-
mennirnir afhentu Svíum boltann
og leyfðu þeim að skora.
Að lokum er komið að tapinu í
Vaduz þar sem niðurlæging
íslenska liðsins var algjör gegn
einni smæstu knattspyrnuþjóð
Evrópu. Það var þó enginn smá-
borgaraháttur á leik Liechten-
stein, sem ekki einungis hélt marki
sínu hreinu heldur vann 3-0 í leik
þar sem ekkert annað en sigur
kom til greina hjá íslenska lands-
liðsinu.
Þrjú af neyðarlegustu töpum landsliðsins frá
upphafi koma í þjálfaratíð Eyjólfs Sverrissonar
Það er illa komið fyrir
karlalandsliðinu í knattspyrnu.
Þegar aðeins einn leikur er eftir í
undankeppni EM er liðið komið í
næstneðsta sæti riðilsins, stigi á
undan Liechtenstein. Sigrar gegn
Norður-Írum bjarga liðinu frá
botnsætinu, sem það gæti þó hæg-
lega lent í þegar upp er staðið.
Liðið hefur fengið eitt stig af tólf
mögulegum gegn Lettum og
Liechtenstein, sem er skandall.
Liðið hefur unnið tvo leiki, gert
tvö jafntefli og tapað sjö leikjum í
riðlinum. Markatalan er ekki
glæsileg eða 10-24. Það gera fjór-
tán mörk í mínus í ellefu leikjum.
Liðið hefur þess utan beðið algjört
afhroð í fimm af þessum ellefu
leikjum. Íslenska landsliðið hefur
hreinlega verið niðurlægt í tæp-
lega helmingi leikja liðsins í undan-
keppninni.
Niðurstaðan að lokinni þessari
undankeppni er reiðarslag fyrir
Eyjólf sem þjálfara og ekki síst
fyrir KSÍ, sem ber ábyrgð á lands-
liðsmálunum. Fyrir það fyrsta var
algjörlega út í hött að ráða Eyjólf
á sínum tíma. Það voru nákvæm-
lega engar faglegar ástæður fyrir
því að ráða Eyjólf. Samt býður
formaður KSÍ almenningi upp á
þær skýringar að hæfustu þjálfar-
arnir séu ráðnir hverju sinni.
Hvernig er hægt að rökstyðja
slíkan þvætting?
KSÍ er í raun að uppskera eins
og það sáði. Það réð vanhæfan
þjálfara og bjó til skammarlega
lélega umgjörð fyrir þjálfarann.
Hverju hélt KSÍ að það myndi
skila? Ábyrgðarleysið sem felst í
því að stinga hausnum svo ítrekað
í sandinn þegar glumdi í öllum
aðvörunarbjöllum er vítavert.
Sem fyrr hefur KSÍ kosið að
hreiðra um sig í fílabeinsturni og
hefur í raun flotið sofandi að
feigðarósi. Menn þar á bæ eru í
slíkri afneitun að leitun er að öðru
eins.
Eyjólfur talar í hringi og segist
ekki vera kominn í þrot með liðið
þrátt fyrir að hafa verið rass-
skelltur hvað eftir annað af minni
spámönnum í heila undankeppni.
Hann hefur fengið sanngjarnt
tækifæri, og rúmlega það, til að
sýna hvað í sér býr. Hann skilar
liðinu aftur á móti í mun verra
ástandi en það var þegar hann tók
við því. Framfarirnar er engar.
Það er átakanlegt að fylgjast
með íslenska liðinu á leikvelli.
Aga- og andleysið er ríkjandi.
Leikmenn virðast ekki fara eftir
því sem þjálfarinn leggur upp með
og það er mér hreinlega til efs að
leikmenn beri nokkra virðingu
fyrir Eyjólfi sem þjálfara.
Hann nær engan veginn til liðs-
ins og er mjög fjarri því að blása
leikmönnum einhverjum baráttu-
anda í brjóst. Þess utan er leikur
liðsins í algjörum molum og vart
heil brú í því sem menn eru að
gera. Liðsheildin er engin.
Við núverandi ástand verður
ekki unað lengur og KSÍ þarf að
fara í rækilega naflaskoðun á
öllum sínum landsliðsmálum. Það
er kominn tími á ferska vinda í
landsliðið og nauðsynlegt að mínu
mati að við liðinu taki maður sem
hefur ekki verið að anda að sér
sama loftinu og KSÍ. Það þarf
óháðan mann inn í landsliðið með
nýjar og breyttar áherslur sem
hefur þess utan engin tengsl við
sambandið né á hagsmuna að
gæta. Það sjá allir sem starfa utan
glervirkisins í Laugardal.
Íslenskir knattspyrnuunnendur
hafa fengið upp í kok af endalaus-
um niðurlægingum landsliðins á
knattspyrnuvellinum, sem og
vondum og ábyrgðarlausum til-
svörum þjálfarans og formanns-
ins. Breytinga er þörf.
Landsliðsþjálfaraferill Eyjólfs Sverrissonar er ekki glæsilegur. Frammistaða liðsins hefur valdið ítrekuðum
vonbrigðum og liðinu hefur farið stórlega aftur undir hans stjórn. Landsliðið hefur ítrekað tapað illa undir
stjórn Eyjólfs og hreinlega verið niðurlægt oftar en áður hefur sést. Botninum hefur nú verið náð.