Fréttablaðið - 02.11.2007, Síða 55

læsan á menningu annarra þjóða og
gerði mig þakklátari. Ég hvet alla til
að fara í svona ferð. Ég er samt helvíti
hrædd um að ég sé komin á fulla ferð í
neyslusamfélaginu á ný en samt er ég
meðvituð um það og er því stöðugt á
bremsunni.“
Meðan á ferðinni stóð bloggaði
Andrea. Þegar heim kom settist hún
við skriftir og skrifaði bókina, Spenn-
ið beltin – til Asíu með Andreu
Róberts, sem kom út hjá JPV fyrir
síðustu jól.
„Ég er algjör busi í bókabransanum
og er ekki viss um að þessi bók hefði
átt að vera í jólabókaflóðinu. Kannski
átti hún betur heima í jólabókafjör-
unni. Bókin átti að hvetja fólk til að
ferðast og í henni má finna margar
gagnlegar upplýsingar um bakpoka-
ferðalag. Það prumpaði einn gagn-
rýnandi á bókina en Silja Aðalsteins,
bókaormur Íslands, kom þá og hældi
bókinni á heimasíðu sinni, www.tmm.
is, fyrir það sem hún var. Silja taldi
blaðamanninn ekki vera að rýna til
gagns og hún var ekki ein um það, það
voru margir glaðir með bókina. Samt
fannst mér þessi mikli metnaður
bókaútgáfunnar detta niður í kjölfarið
og bókin var sama og ekkert auglýst.
Ég er lítið að velta mér upp úr því
hvað gerst hefur og segi sjaldan
„hefði“ heldur dreg af þessu mikinn
lærdóm. Ég er tilfinningahlunkur en
ég meina, það eru engin leiðindi. Mér
þótti ótrúlega vænt um ummæli Silju
og síðan þykir mér frábært að hafa
fengið bréf og póst frá fólki sem fór í
ferðalag eftir mína hvatningu og sagð-
ist ekki hafa getað gert það án minna
ráða. Ég er þakklát fyrir þetta tæki-
færi og dæmi hver fyrir sig, bókin á að
vera til í betri bókabúðum. Ég útiloka
ekki aðra bók en þá verður margt gert
öðruvísi en ég held að ég geri bíó-
mynd fyrst,“ segir hún með dularfullum
rómi.
„Ég hef verið að vinna að handriti í
nokkur ár og verð að fara að finna
mér tíma til að klára það. Geri ráð
fyrir að það þarfnist andlitslyftingar
þar sem það er líklega farið að slá
aðeins í það.“
Hlakkar til að útskrifast
Um þessar mundir er Andrea að ljúka
meistaranámi í mannauðsstjórnun
við viðskipta- og hagfræðideild
Háskóla Íslands. „Námið hefur verið
ótrúlega gefandi en það má kannski
segja að mér hafi stundum liðið eins
og fíl í kristalsverslun þar sem ein-
staklingshyggja er áberandi innan
mannauðsstjórnunar. Ég gef nefni-
lega lítið fyrir einstaklingshyggju þar
sem sumir eru jafnari en aðrir. Ég hef
upplifað valkvíða þegar ég hef þurft
að velja á milli spennandi námsleiða
og námskeiða. Áhugasvið mitt er
breitt og mig grunar að ég sé ekki
hætt. Próf er ein súrsætasta tilfinning
sem ég hef kynnst; eftir síðasta próf á
önn eða skil á stóru verkefni fæ ég
svaðalegt kikk og upplifi sæluvímu.
Ég er mikið fyrir að fá tíu.“
Þrátt fyrir það er hún ekki búin að
ákveða hvað hún ætlar að verða þegar
hún verður stór.
„Mig grunar að ég eigi eftir að vinna
í starfsmannamálum eða við einhvers
konar hönnun. Það er margt sem
kemur til greina þar sem ég hef mik-
inn metnað fyrir hönd míns sjálfs en
einnig fyrir hönd annarra.“
Fór út af sporinu
Það er vel á annan áratug síðan fót-
leggir Andreu voru meðal annars vald-
ir flottustu leggirnir í Fegurðarsam-
keppni Íslands. Áratug síðar hefur hún
allt aðrar skoðanir.
„Það má frekar segja að ég hafi farið
út af brautinni. Ég var helvíti gott efni í
femínista en síðan grunar mig að ég
hafi dottið á hausinn. Ég sé samt ekki
eftir neinu sem ég hef gert því það
hefur gert mig að því sem ég er í dag. Ég
hefði þó stundum átt að hlusta betur á
eigið brjóstvit og síðan hefði verið hel-
víti huggulegt að hafa fundið orðin fyrr
en það gerði ég í kynjafræðinni. Mér
líður betur í eigin skinni með aldrinum
og hef mikinn áhuga á að berjast fyrir
viðurkenndri samfélagsstöðu kvenna
og fullu jafnrétti. Samkvæmt bók-
stafnum eru íslenskar konur nú vel
varðar lagalega séð fyrir kynjamisrétti
en niðurstöður rannsókna sýna fram á
stöðnun og bakslag. Ég sit í stjórn Uni-
fem sem er þróunarsjóður Sameinuðu
þjóðanna í þágu kvenna og finnst
mikilvægt að leggja mitt af mörkum.
Árið 2000 dóu fimm konur á Indlandi
dag hvern vegna „slysabruna“ í eldhúsi
sem eiginmenn eða tengdaforeldrar
ollu, tvær milljónir stúlkna eru
umskornar á hverju ári og talið er að
ofbeldi gegn konum dragi jafnmargar
konur til dauða á alheimsvísu og
krabbamein. Meðan að ástandið er
svona finnst mér full ástæða til að ljá
krafta mína í baráttunni fyrir betri
heimi.“
Þótt Andrea sé rétt skriðin yfir þrí-
tugt hefur hún verið lengi í umræð-
unni. Hún var mjög áberandi í skemmt-
analífinu og það var varla hægt að
opna blað nema að rekast á mynd af
henni.
„Það er ekki eins og ég hafi verið
alveg: „Hei, hér er ég – taktu mynd!““
segir hún og hlær og bætir við: „Að
stórum hluta held ég að þetta tengist
fjölmiðlastarfinu þar sem erfitt er að
neita um viðtal þegar þú vinnur sjálf
við að fá fólk í viðtal. Svo stjórnar þú
umræðunni ekki beint sjálf. Ég komst
snemma inn á skemmtistaðina, var á
undan í skóla, oftast með eldra fólki og
fullorðinsleg miðað við aldur. Það var
ávísun á inngöngu á skemmtistaðina.
Mér finnst ég hafa verið svo lengi til.
Ætli fólk haldi ekki bara að ég sé sex-
tug eða eitthvað.“
Ertu hætt að djamma?
„Nei, nei, en að vakna snemma um
helgar er snilld og ég vil frekar eiga
innileg samtöl og vera í matarboði
með góðum vinum í heimahúsi eða
á næsta bæ. Mitt djamm er ekki endi-
lega að vera full í glansgalla í mið-
bænum eða díla við slefandi fólk á
skemmtistað. Það er samt nauðsyn-
legt annað slagið.“
Í gegnum tíðina hefur Andrea
verið fastagestur á listum yfir best
klæddu konur landsins. Hún segist
þó alls ekki eyða miklu í föt en henn-
ar fatamottó er að föt séu ekki dýr ef
þau eru bara notuð nógu mikið.
„Ég kaupi alveg meiri háttar lítið
af fötum. Ég breyti og hanna slatta
sjálf og finnst það gaman. Er dugleg
að blanda og svo er ég svo heppin að
vera Þórhallur miðill þegar kemur
að fötum, ég veit yfirleitt hvað er í
tísku eftir tvö ár. Þannig hefur það
alltaf verið og því fæ ég oft föt á
mörkuðum og annars staðar á klink.
Fatnaður er mjög merkingarbær og
ég er meðvituð um að samfélagið
tekur á móti manni á ólíkan máta
eftir útliti og klæðaburði. Mér finnst
gaman að vera í fötum sem ekki allir
eru í, annars er ég lítið að hamast í
lúkkinu og legg áherslu á þægindi.
Flottasta útkoman er þegar ég tek
mig til á örskotsstundu.“
Þegar hún er spurð út í hvernig við
hinar eigum að vera í vetur mælir
hún með fötum í anda Jacqueline
Kennedy og Audrey Hepburn. Þá
vitum við það!
martamaria@365.is
2. NÓVEMBER 2007 | SIRKUS | BLS. 9