Fréttablaðið - 31.12.2007, Page 28
H
átíðin nálgast og Jón hlær að
því hvort það sé ekkert farið
að róast á vinnustaðnum.
„Þegar ég byrjaði að vinna í
fjármálageiranum var mér
sagt að yfir sumartímann væri rólegt. Svo að
það væri rólegur tími í desember. Ég man
ekki eitt einasta sumar eða desembermánuð
sem það hefur ekki verið hamagangur.
Haustið hefur jú auðvitað verið mjög
sérstakt.“
Stúderaði Matador
Jón hefur vakið sérstaka athygli vegna
aldurs síns sem var ef til vill ekki svo ólík-
legur á forstjórum í kringum miðja síðustu
öld en er ekki beinlínis meðalaldur æðstu
manna í fyrirtækjum í dag. Sökum þess var
hann meðal annars nefndur „undrabarnið“ í
tímariti fyrir stuttu síðan sem hann segir að
sé fjarri sanni. Hver viti nema hann prófi þó
að taka upp eitt stykki fiðlu á næstu skemmt-
un og athuga hvað gerist. „Þá hlýt ég nú líka
að vera elsta undrabarn landsins.“ Og hann
lagði þá ekki saman Ora-baunirnar í staðinn
fyrir að borða þær, smíðaði uppfinningar og
spilaði Matador heldur? „Jú, Matadorið. Ég
spilaði það mjög mikið. Annars var ég lítill
dellukarl og festist ekki í hlutum. Það voru
tölvuleikir, mikill körfubolti, á tímabili tók
ég myndir og í þrjá mánuði setti ég saman
módel. Það var mitt slakasta svið – að gera
eitthvað í höndunum – hvort sem það heitir
að smíða eða mála.“ Og svo dansaðirðu –
varst í samkvæmisdönsum ekki satt? „Jú, ég
dansaði í ein átta ár með ekkert sérstökum
árangri. Nema þegar ég fór eitt sinn til
Bandaríkjanna og keppti þar með frænku
minni. Við unnum fjórtán verðlaun. Við
vorum reyndar einu keppendurnir í flokkn-
um.“
Tilheyrir tíunda áratugnum
Fæddur árið 1978 elst Jón upp á hinum stór-
kostlega níunda áratugi, tíma Gleðibankans,
neon-lita og heimilissýninga í Höllinni. Hvað
pikkaði hann upp frá áratugnum? „Ég tengi
mig nú frekar við þann tíunda. Maður náði
ekki nema seinni hluta þess níunda og þegar
maður var kominn með vit til að tileinka sér
eitthvað að ráði var farið að nálgast 1990.
Svona eftir á að hyggja sýnist mér það alla-
vega. Á þeim tíma fór ég til að mynda í
Vatnaskóg í fyrsta skipti og kynntist rappi –
Beastie Boys – og hef síðan þá hlustað á rapp.
Á sama tíma æfði ég körfubola og maður
gerði heiðarlega tilraun til þess að verða að
rappara í klæðaburði líka. Keypti peysur og
boli í extra extra large, náði buxunum að
vísu aldrei, en svo var maður að rembast við
að henda einhverjum risahálsmenum utan
um mig þegar maður vildi vera virkilega
flottur.“ Þeir eru einmitt nokkrir Hafnfirð-
ingarnir til vitnis um það að Jón hafi litið út
eins og rappari í þó nokkurn tíma. Og þótt
hipphopp-múnderingin hafi elst af Jóni hefur
hann alla tíð verið trúr sjálfri tónlistinni og
hlustar enn á rapp. „Ég var þannig að þegar
ég var yngri hlustaði ég mikið á Elvis Presley
og Bítlana og svo var það rappið. Það er fyrst
í dag sem ég er farinn að hlusta á eitthvað
fjölbreyttara.“ Public Enemy, Ice-T eiga allt-
af sinn sess og af þeim nýrri er það Nas. „Ég
fór einmitt á tónleika með honum þar sem ég
var staddur á Flórída í apríl síðastliðnum. Og
mér finnst almennt mjög gaman að fara á
tónleika, hvort sem það er Bó í Laugardals-
höllinni eða Robbie Williams.“
Afinn í Straumnesi fyrirmynd
Jón vill ekki gangast við að hafa heyrt neinar
voðasögur af sér sem barni. Hann ólst upp í
Hafnarfirði, átti tvö systkini, var elstur í
systkinahóp, faðir endurskoðandi og móðir
heimavinnandi. Hann var félagslyndur, dug-
legur í félagslífinu og hjólaði sem óður
maður um allan bæ – gjarnan á staura eða
hluti sem urðu á vegi hans. Datt ofan í garða
og ýmislegt. Að öðru leyti ... „var ég svoddan
kórdrengur að ég hef engum voðasögum að
deila“. Í stað þess að rekja ættir er Jón beð-
inn um að nefna frægasta ættingjann sinn.
„Ég held ég eigi nú kannski ekki beinlínis
náskylda mjög fræga ættingja en fyrir mér
er það alnafni minn og afi, Jón Sigurðsson í
Straumnesi.“ Einn af síðustu Kaupmönnun-
um á horninu en hann rak Straumnes í Breið-
holti þar til um 1990. „Hann hafði óbein áhrif
á mig og hans lífssýn finnst mér gott að geta
tileinkað mér sjálfur í starfi. Ég var mikið
hjá honum þegar ég var yngri, hjálpaði til
við að fylla á kælinn og slíkt, og hvernig
hann nálgaðist hlutina var óvenjulegt. Hann
lagði sál sína alla í starfið, vann sjálfur í
verkföllum og aðalatriðið hjá honum var
sambandið við kúnnann sem hann tók langt
fram yfir sjálfa afkomuna. Honum fannst
fólkið, starfsfólkið og kúnnarnir, skipta öllu
máli og sinnti því af alúð. Svo þegar hann
hætti með búðina var hann allt í einu kominn
á fullt í að stússast fyrir Íþróttafélag fatlaðra,
safna peningum fyrir félagið og slíkt – sem
enginn í fjölskyldunni skildi. En svona var
hann. Kom á óvart og var atorkusamur.“ Og
hvar sjást svo áhrifin frá afanum? „Viðskipti
eru fyrst og fremst mannleg samskipti. Í
raun er viðskiptafræði bara fimm prósent
eitthvað fræðilegt en restin snýst bara um
manneskjurnar. Og ég hugsa að menn van-
meti þann þátt alltaf. Sumir sjá þetta bara
sem tölur á skjá, sem færðar eru á milli vasa,
en til að tölurnar gangi upp þarftu að geta
virkjað fólk og átt góð samskipti við það.
Annars einangrastu bara og þér mistekst.“
Skilningsrík eiginkona
Sem fyrr segir ólst Jón upp sem Hafnfirð-
ingur og er lítt flokkshollur sem einn fyrr-
verandi slíkur. Í dag býr hann til dæmis á
Seltjarnarnesinu, sem gæti flokkast sem
höfuðsynd í sakramenti gaflara. „Við Hafn-
firðingar skiptumst eiginlega í tvennt, það
eru þeir sem fóru í í Flensborg og svo hinir
sem fóru í skóla fjarri heimabyggð, eins og
ég, sem fór í Versló. Ástæðan fyrir því að ég
bý svo ekki þar er að konan mín bjó öll upp-
vaxtarár sín á Seltjarnarnesinu og það
lengsta sem við höfum komist þaðan í búskap
er næsta póstnúmer – Vesturbærinn.“ Eigin-
konu sinni, Björgu Fenger, kynntist hann
einmitt í Versló. Og það er ekki allra, á þess-
um síðustu og verstu tímum hjúskaparheita,
að ganga svo að eiga æskuástina. Hver er
lykillinn að sambandi sem lifir svo lengi?
„Ég held að lykillinn sé að eiga mjög skiln-
ingsríka konu. Þetta er ekki alltaf skemmti-
legt hlutskipti – að sitja uppi með mann – út
af vinnuálaginu. Það er ekki hægt að stóla á
mann hvað heimilisstörf varðar, matseld eða
að maður sé búinn í vinnunni klukkan fjögur
til að ná í börnin. Þeim verkefnum þarf hún
að sinna í níutíu og níu prósentum tilfella.
Auk þess reynum við alltaf að fara yfir dag-
inn og hún er fullur þátttakandi í því sem ég
er að gera en í augnablikinu er verkaskipt-
ingin á heimilinu með þessum hætti. Ef ég
legg eitthvað fram til eldamennskunnar felst
það í því að pikka upp mat á heimleiðinni.“
Notaði útilokunaraðferðina á starfsferilinn
Verslunarskóli Íslands varð fyrir valinu því
Jón var nokkuð viss um að hvað svo sem
hann yrði – myndi það tengjast viðskiptum.
Úr Versló lá leiðin því í Háskólann í Reykja-
vík þar sem hann lauk B.Sc.-gráðu í við-
skiptafræði. „Ég byrjaði snemma að fylgjast
með fréttum, þjóðmálum og pólitík og finnst
fátt skemmtilegra en pólitískir umræðu-
þættir. En ég var aldrei alveg viss um hvað
ég ætlaði að verða en fór fljótlega að nota
útilokunaraðferðina þegar ég byrjaði að
vinna sem unglingur. Þannig var ég alltaf að
finna út hvað ég ætlaði allavega ekki að
gera.“ Ferilinn byrjaði í unglingavinnunni,
þaðan lá hann í fiskvinnslu, byggingarvinnu,
á bensínstöð og svo var Jón farinn að vinna í
Kaupþingi á sumrin. „Í bakvinnslunni komst
ég að því að ég ætlaði ekki vinna þar, í bók-
haldinu sá ég að sá þáttur heillaði mig ekki
og svo endaði ég í því sem ég er núna,“ segir
Jón en líf hans fyrir FL-group lá í gegnum
Kaupþing, fjárfestingafélagið Gildingu,
Búnaðarbankann og Landsbankann.
Menn sem stöldruðu við ungan aldur
Og nú er hann orðinn forstjóri í milljarða-
apparati með mikla ábyrgð og segist jú – í
einhverjum skilningi – hafa fullorðnast
fljótt. „Ég hef í gegnum tíðina sótt í ábyrgð
og viljað taka hana. Það kannski gerir mann
eldri en þetta snertir öll svið í lífi mínu –
hvort sem það er hvernig ég keypti fyrsta
bílinn minn eða íbúðina. Ég var ekkert sér-
staklega gamall þegar ég fór að takast á við
stór verkefni í Búnaðarbankanum og Lands-
bankanum.“ Var enginn af hinum eldri sem
staldraði þá við og spurði hann hvað hann
Varð mjög fljótt
fullorðinn
Á einni nóttu var Jón Sigurðsson sestur í einn umdeildasta forstjórastól landsins í húsnæði FL
Group. Viku síðar var þessi ungi forstjóri kominn á forsíður glanstímarita enda þjóðin forvitin
að vita hvaðan hann kom og hvað hann ætlaði að gera við það fyrirtæki sem hvað mest hefur
verið í umræðunni árið 2007. Jón sagði Júlíu Margréti Alexandersdóttur frá rapparaútliti í fortíð,
strembnu ári og framtíð þar sem hann vonast til að vera ekki fréttamatur í viku hverri.
FRAMHALD Á NÆSTU OPNU
BJARTSÝNN Á NÝJU ÁRI Forstjórinn segist stefna á að eftir fimm ár verði fyrirtækið orðið þrisvar sinnum stærra en það er í dag.
Skiljanlega voru
alltaf einhverjir
sem voru kannski
ekki alveg að
kaupa það að ein-
hver sem var jafn-
gamall og börnin
þeirra væri að
segja þeim hvernig
haga ætti hlutun-
um. Á endanum
er það hins vegar
alltaf þannig að
menn hætta að spá
í slíku ef maður
lætur verkin tala.