Fréttablaðið - 12.01.2008, Blaðsíða 60

32 12. janúar 2008 LAUGARDAGUR

Á L I T S G J A F A R F R É T T A B L A Ð S I N S E R U:
DR. GUNNI: TÓNLISTARMAÐUR OG BLAÐAMAÐUR
ÞÓRA SIGURÐARDÓTTIR: RITHÖFUNDUR
JÓNÍNA LEÓSDÓTTIR: RITHÖFUNDUR OG LEIKSKÁLD
Hvað segja fötin um manninn?
Það er ofurmannlegt að rýna aðeins í textílmynstrið á kápunni og leðrið í skónum og draga einhverjar ályktanir um hvaða per-
sónu viðkomandi hefur að geyma. Júlía Margrét Alexandersdóttir brá á leik með nokkrum spekingum og sendi þeim ljósmyndir af
þekktu fólki hér í bæ þar sem búið var að fela andlit viðkomandi. Voru álitsgjafar beðnir um að „lesa“ í klæðaburðinn og segja til
um hvers konar persónuleiki klæddi sig svona án þess að þeir hefðu nokkra hugmynd um hverjir eigendur fatanna voru.
Jónína Leósdóttir:
Þetta er greinilega íhaldssamur maður og dálítið
gamaldags. Svo sýnist mér hann líka vera með erma-
hnappa. Það styrkir þetta viðhorf mitt enn frekar – og
sýnir þar að auki að maðurinn er þokkalega stæður. Það
sést á höndunum á honum að hann er meiri innimaður
en útimaður. Það liggur við að lýsingin „hefur varla
dýft hendi í kalt vatn“ komi upp í hugann. Auðvitað er
þó ekki þar með sagt að hann sé ekki vinnuþjarkur.
Mér finnst hann hafa fæðst á svolítið vitlausum tíma –
og gæti vel trúað að honum fyndist það líka.
Þóra Sigurðardóttir:
Þetta er týpa sem er ekki mikið að velta sér upp úr
klæðaburðinum – en þó. Slaufan er alltaf ákveðin
yfirlýsing, rétt eins og konur með hatta. Annars er þetta
fremur hversdagslegur klæðnaður, gæti verið kominn
til ára sinna og eigiandinn er ekki mikið að velta sér upp
úr ytra birði. Þó örlar þó á sjentílmanninum því
áðurnefnd slaufa, ermahnaparnir og axlaböndin bjóða
uppá skemmtilegan og herramannslegan retró fíling.
Spái því að þetta sé hagfræðingur hjá Seðlabankanum
eða jafnvel jarðfræðingur.
Dr. Gunni:
Þar sem ekki eru margir með slaufur svona dags
daglega hlýtur þetta annað hvort að vera Ármann
Reynisson eða Kjartan Gunnars-
son í Landsbankan-
um. Ef ekki þá er
þetta einhver sem
er andlega skyldur
þeim. Ég myndi
því ætla að þessi
hefði gaman að
vinjettum,
vönduðum
vínum,
framgangi
Sjálfsstæðis-
flokksins og
bridds.
Klæðnaðurinn
tilheyrir: Kjartani
Gunnarsyni
Dr. Gunni:
Þetta er fín frú og hér mynduð í veislu með manni
sínum, sem er kunnur í þjóðfélaginu fyrir störf sín. Þau
búa flott og lifa lífinu í efri mörkum þeirra lífsgæða
sem Vesturlönd hafa skapað sér með því að níðast á
restinni af heiminum. Svo gæti þetta verið tóm steypa
því kjóllinn er undarlegur. Þetta gæti þess vegna verið
slátrari sem var nýkomin úr vinnunni þegar hún fékk
sér einn kokkteil á Langabar.
Þóra Sigurðardóttir:
Hér er greinilega á ferðinni pólitísk sósíalpadda á
atkvæðaveiðum. Afskaplega útspegúleruð múndering
sem segir: „Sjáðu mig – ég er þjóðleg og styð íslenska
framleiðslu! Plís kjósið mig eða manninn minn!“ Auk
þess stendur hún greinilega þétt upp við manninn sinn
til að leggja áherslu á hvað þau séu samrýmd og hress
en hún gleymir að stinga glasinu fyrir aftan bak sem er
nauðsynlegt fyrir alla í pólitík.
En hún fær prik fyrir litavalið, kjóllinn er fallegur og
eitthvað segir mér að hún hafi verið mun pæjulegri en
stöllur hennar í þessu partíi.
Jónína Léosdóttir:
Þessi kona er annaðhvort ung
með örlítið gamaldags
fatasmekk eða nálægt
miðjum aldri, óvenju
síðhærð (fyrir sinn aldur)
og klæðir sig eins og konur
sem eru yngri en hún.
Efnið í kjólnum minnir
óneitanlega á rauðsokkulega
batikmussu – en gæti líka verið
mjög nútímalegt, „Rögnu Fróða-
legt“ og smart.
En ekkert af þessu segir mér
mikið um manneskjuna. Og þó.
Ég giska á að föt og aðrir
veraldlegir hlutir skipti hana
minna máli en það sem fram
fer inni í höfðinu á fólki – þar á
meðal henni sjálfri.
Klæðnaðurinn tilheyrir: Þorgerði
Katrínu Gunnarsdóttur
Dr. Gunni:
Þessi má ekkert ljótt sjá og er alltaf tilbúin
að berjast. Hún áframsendir allan fjölda-
póst hvort sem verið er að mótmæla stækk-
un virkjana eða áformum um niðurrif
gamalla húsa. Hún vill sjá betri heim en
efast stundum um að það sé raunhæf von.
Þá kemst hún að því að líklegast sé best að
byrja á sjálfri sér og leita inn á við. Talar
við spámiðil, andlegan kynlífsfræðing og
vísan indjána sem hingað er kominn til að
skoða augun í fólki. Indjáninn segir henni að
skrifa ljóðabók og hún er ekki lengi að hlýða
fyrirmælum hans.
Þóra Sigurðardóttir:
Þessi týpa er klárlega ekki meðlimur í PETA!
Hér er á ferðinni djörf týpa sem sumir gætu
skilgreint sem litblinda en ég er ekki endilega
sammála því. Djörf og dáldið töff kjötæta með
þjóðlegu og listrænu ívafi sem borðar ábyggi-
lega hval- og póníhestakjöt á jólunum.
Ekki þykir mér ósennilegt að hún sé í listum –
þú sæir aldrei starfsmann í Kaupþingi í svona
múnderingu án þess að verða fyrir grófu
aðkasti dragtarmafíunnar. Þetta gæti líka
svo sem verið flippaður sauðfjárbóndi sem
vill ólmur sína afrakstur heimaslátrunarinnar þó
að það útskýri með engu móti villtar hlébarðabuxurnar.
Nei, ég held mig við listatýpuna og spái því að hún sé rauð-
hærð í þokkabót og gef henni prik fyrir dirfsku en mínus fyrir
ofnotkun á afurðum dýraríkisins.
Jónína Leósdóttir:
Það æpir á mann að þetta er kona sem fer sínar eigin leiðir,
jafnt í klæðaburði sem öðru. Hún er mjög kjarkmikil og
sjálfsörugg. Annars hefði hún aldrei þorað að blanda saman
svona ólíkum efnum, litum og mynstrum.
Ég átta mig ekki alveg á hvort hún er í pilsi eða buxum.
Flestum hefði hins vegar ekki fundist þessi flík passa við
græna lopapeysu. En hún kemst upp með það vegna þess hvað
hún hefur gott sjálfstraust. Það sést á því hvernig hún
stendur. Stellingin segir: Hér er ég!
Kannski vinnur hún því eitthvað með höndunum. En hún er
að minnsta kosti með mjög sterka, listræna hæfileika.
Klæðnaðurinn tilheyrir: Dorrit Moussaeiff
Dr. Gunni:
Hér höfum við sjálfstæða skvísu sem óöruggum körlum
er illa við. Þeim stendur stuggur af henni og finnst fúlt
að eiga engan séns í hana. Skvísan er líklega einhleyp
(eða með yngri mann upp á punt) og hefur komist í álnir
eða til áhrifa með útsjónarsemi og dugnaði. Og ekki
skemmir útlitið fyrir henni. Henni finnst best að slappa
af á ættarsetri fjölskyldunnar úti á landi og er þar allt
önnur manneskja en vanalega í ,,frumskóginum
Reykjavík“. Hún fer í ræktina að minnsta kosti fjórum
sinnum í viku og er leynilegur aðdáandi AC/DC.
Þóra Sigurðardóttir:
Hér er kona í yngri kantinum sem hefur ábyggilega
horft ansi mikið á Völu Matt. Skemmtilega snjáðar
gallabuxurnar gefa til kynna ungan aldur og dálítinn
töffaraskap á meðan jakkinn er ívið frúarlegri. Pósan er
samt útpæld og kemur vel út á mynd og því ætla ég að
leiða líkur að því að hér sé á ferðinni sjálfsörugg kona,
með klassískan smekk en þó veik fyrir hóflegu glingri –
eins og sjá má á skrautlegri beltissylgjunni og hringn-
um. Þetta er kvenskörungur sem fellur ekki í pjattið og
vitleysuna en á það til að vera helst til of settleg miðað
við aldur.
Jónína Leósdóttir:
Þessari konu leiðist ekki að láta horfa á sig,
enda leggur hún rækt við útlitið og
getur verið stolt af því.
Þótt konan sé svolítið
„fatafrík“ þýðir það ekki að
hún sé innantóm puntu-
dúkka sem hefur ekkert til
málanna að leggja. Aldeilis
ekki. Ég held að hún sé
eldklár og hæfileikarík –
og eitthvað við myndina
gefur líka til kynna að
hún sé hress og
skemmtileg manneskja.
Sjálfsöruggur töffari með
mikla kímnigáfu.
Klæðnaðurinn tilheyrir:
Ingu Lind Karlsdóttur
Dr. Gunni:
Herra útrás gáir hver var að senda honum sms – „æ bara
mamma eitthvað að suða um að koma í heimsókn. Enginn tími
til þess. Verð að græða meira. Græða meira. GRÆÐA
MEIRA! Hluthafarnir krefjast þess og hagkerfið verður að
rúlla áfram á góðu bíti. Ég meina, ekki lifum við á fjallagrös-
um. Fínt, nú hringir verktakinn og segist hafa fundið nokkra
Pólverja til að rífa 80 milljón króna einbýlishúsið á Seltjarn-
arnesi og byggja nýtt með fimmföldum bílskúr og þyrlupalli.
Jess beibí, við erum að dansa.“
Þóra Sigurðardóttir:
Úff, hér erum við með sparigrís í lagi (lesist: týpa sem spáir
óhóflega mikið í heildarútlitið og missir hæglega svefn yfir
nýjustu jakkafatasendinunni hjá Sævari Karli). Veðja jólagjöf-
unum mínum á að hann er í fjólubláum nærbuxum í stíl við
skyrtuna. Síminn er síðan punkturinn yfir i-ið.
Þetta er háklasssa steríótýpa. Einn af
spöðunum í samfélaginu eða einhver
sem þráir að tilheyra þeirri kreðsu.
Sæir hann aldrei í hreindýrapeysu á
jólunum og hann sefur ábyggilega í
Boss náttfötum, á tempúr-dýnu, í
hvítri mínímalískri íbúð með 82
tommu flatskjánum sínum.
Jónína Leósdóttir:
Þessi náungi vill ekki bara sýnast
„hipp og kúl“ – hann ER „hipp og
kúl“. Útlitið styrkir sjálfstraust
hans og stuðlar að vellíðan sem
skilar honum betri árangri í starfi.
Og ekki spillir það heldur fyrir ef
hann finnur að konur virða hann fyrir
sér með velþóknun.
Ég giska á að hann sé efnaður.
Einnig held ég – án þess að geta bein-
línis rökstutt það – að hann sé svolítið
sérstök blanda: Ótrúlega fram-
kvæmdasamur maður sem á jafn-
framt óvenjuauðvelt með að slaka á.
Hann virkar eitthvað svo afslappaður
með höndina í buxnavasanum en samt
er hann í vinnustellingum.
Klæðnaðurinn tilheyrir: Björgólfi Thor
Dr. Gunni:
Þessi múndering öskrar: NÖRD! Því er ekki ósennilegt
að hér sé á ferð veðurfræðingur, stjörnufræðingur eða
tölvukarl. Hann er traustur náungi og á sér mörg
áhugamál sem hann sökkvir sér niður í. Honum finnst
gaman að ganga á fjöll og vera þar einn með sjálfum
sér. Hann náði sér í konu sem er líka nörd og saman
eiga þau tvö börn, sem öll eru líka nörd. Þetta er allt
topplið og salt jarðar enda eru nördarnir bestir!
Þóra Sigurðardóttir:
Halló Hafnarfjörður! Þetta er litapalletta í lagi. Beis í
nokkrum afbrigðum.
Þetta er ákaflega settleg týpa, ekki mikið fyrir að
taka áhættur og vill hafa þægilegt í kringum sig.
Veðja á að hann á Lazy-boy heima hjá sér og finnst
gott að fá sér kakó með Baileys á kvöldin. Peysan er
vel rúm og greinilega mikið notuð, en vönduð og
eigandanum ábyggilega kær.
Kakíbuxurnar eru bara dáldið krúttlegur punktur
yfir i-ið. Ég giska á að hér sé á ferðinni vinstrisinnað-
ur fræðimaður, mögulega veðurfræðingur eða
einhver á Þjóðminjasafninu. Háskólakennari eða
eitthvað í þeirri deildinni. Múnderingin ber það
allavega með sér að hann hafi lesið bók eða tvær.
Jónína Leósdóttir:
Þessi maður er dálítið forn,
eins og sá með þverslauf-
una. Þarna er hann í
afslöppuðum gír. Þetta eru
að minnsta kosti ekki
vinufötin hans. Ég held að
þessi karlmaður hafi
komið sér upp mjög
fastmótuðum stíl og viti
nákvæmlega hvað hann
vill þegar föt eru annars
vegar. Þessi ljósi litur
verður örugglega oft
fyrir valinu þegar hann
kaupir sér hversdagsfatn-
að en í vinnunni gengur
hann í dekkri litum.
Klæðnaðurinn tilheyrir:
Ástþóri Magnússyni