Fréttablaðið - 15.01.2008, Blaðsíða 48

GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
BAKÞANKAR
Karenar D.
Kjartansdóttur
Í dag er þriðjudagurinn
15. janúar, 15. dagur ársins.
10.56 13.37 16.18
11.02 13.21 15.42
Í gamla daga, áður en tilveran varð þægileg og hlutirnir að mestu ein-
nota, þótti fínt að fara í ægilega langa
ástarsorg. Helst átti hún að endast
fólki ævina og á dánarbeði átti fólk
svo að minnast unglingsástarinnar,
sem aldrei varð. Þetta þótti mér ákaf-
lega fallegt fyrirbæri þegar ég var
barn og skildi vel hvers vegna fólk
hafði rifið Raunir Werthers unga úr
verslunum, hvers vegna Jónas Hall-
grímsson hafði orðið drykkjumaður
og hvers vegna ekkert hafði blessast
í lífi Skáld-Rósu. Í þá daga velti ég
því einnig fyrir mér hvers vegna
samtímaskáldin ortu ekki á jafn róm-
antískum nótum og meistarar for-
tíðarinnar.
Á þeim árum var ég einnig innilega
skotin í rauðhærðum bekkjarbróður
mínum. Ég sá fyrir mér að minning
mín um hann yrði sem rauður
þráður í skrifum mínum síðar á lífs-
leiðinni, þegar ég væri orðin fræg
og sérvitur skáldkona. Framtíðar-
sýn mín um ódauðlega ást í garð
rauðhaussins gekk ekki eftir. Hann
er að vísu einn af „vinum“ mínum á
Facebook-síðunni minni en lengra
nær það ekki. Kannski væri minn-
ing mín um hann merkilegri ef þetta
hefði verið ást í meinum, sem ein-
mitt var algengt minni í rómantísk-
um bókmenntum fortíðarinnar. Nú,
eða ef ég hefði hann ekki daglega
fyrir augunum á Facebook.
ÞAÐ er erfitt að fyllast ódauðleg-
um söknuði vegna manns sem
starfar í veitingabransanum eða
einhverju álíka hversdagslegu. Þá
er betra að lifa í óvissunni um örlög
fólks. Kannski hann hafi orðið ljóð-
skáld, fundið upp stoðtæki sem
hjálpar einfættum börnum eða grafi
áveitur einhvers staðar í Afríku?
REYNDAR sýnist mér að Britney
stalla mín Spears sé að blása glæð-
um í síðrómantík samtímans. Hún
vakti strax vonir hjá mér eftir að
hafa greint frá því að hún væri
sannfærð um að meyjar eins og hún
ættu að bíða með kynlíf þar til þær
hittu hinn eina rétta. Þetta fallega
og gamaldags viðhorf snart mig svo
að ég rifjaði upp gömul ástarljóð
með tár á hvarmi. En eins og glöggir
lesendur slúðurdálka hafa eflaust
komist að stóð Britney ekki alveg
undir væntingum mínum. Þó verð-
skuldar ekkert stjörnuhrap jafn
mörg tár og hennar. Britney gæti
sómað sér vel sem fallin kona í got-
neskri skáldsögu; hún er konan sem
aldrei hefur náð sér eftir að hún
glataði fyrstu ástinni, Justin
Timberlake. Og því er hún dæmd til
að tærast upp með harmkvælum og
í vesöld, hamstola af harmi. Margir
segja í fávisku sinni að þessi fagri
listamaður sé holdgervingur
úrkynjunar samtímans en sannleik-
urinn er sá að það er Britney sem
heldur uppi merkjum gamalla gilda
samfélagsins.
Raunir Britneyjar