Alþýðublaðið - 08.09.1922, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
„Olíu-þjóðnýting-in:1
Svo heitir grein seoa Morgun
blaðið flutti 6 þ ra. Hún er
óundirskrifuð, en höíuudurinn er
Jón Björnsson.
Segir Jón í 8 »þegsr smávægi
leg, mál eigi í hlut, veitist óhlut-
vöndum mönnum oft auðvelt að
þyrla svo mikiu ryki upp, að
kjarni þeirra sjáist ekki."
Þetta er aiveg rétt hjí Jóni.
Og það er Ifka rétt hjá honum,
^að þsð sé síður hægt um stór-
málin. Svo mun reyaatt hér.
En hver er það, sem þyrlar
upp ryki f þessu máii, ef það eru
ekki auðvaidsblöðin?
Tökum nú þessa grein Jóns
Björnssonar. Hvar kemur fram f
henni nokkur minstá tilraun til
þess, að ræða mátið af skyssemi?
Bókstsflega hvergil
Jóa talar um að það hafi verið
örðin samkepni í steinolíuvetziun,
og þetta segir hann þrátt fyrir
það, þó allir viti, að Steinolíufé
lagið hefir verið hér einrátt, að
undantekinni samkepni þeirri, sem
Landsverziun skapaði. Svo heldur
Jón áfram og ritar með breyttu
letri, að svo hafi stjórnin .logfest
einokun* og þar með auðvitað
eyðilagt þetta ágæta ástand f stein-
oliuverziun, setn ádur vat 1
Er nú nokkur steiuolfukaupandi
■em ekki sér að hér er sannleik
anum snúið við? Er nokkur sem
ekki sér að feér er verið að halda
frartt Steinolfufélags elnokuninni,
■em einhverju ákjósanlegu, í mót-
setningu við að einkasala landsins
er kölluð skaðræði.
Er nokkur sem ekki rér, að
hér er verið ?ð vinna að því, að
Steinolfuféiagið haidi áfram að
græða tvö hundruð þúsund króaur,
eða meira, á ári, aðallega á mótor
bátaútgerðinni, og stuðla að þvf,
að menn verði áframhaldandi að
borga fuliu verði allan lekann bjá
Steinolfnfélaginu, þegar þó nú er
kostur á að iosna við iekann, og
kostur á að kaupendur fái oliuna
ódýrari en áður, og að gróðinn
af verzlnninni Iendi f landssjóðinn,
en ekki til útlends auðfélags.
Allir skilja hvers vegna Jón
Björnsson skrifar þessa grein.
Sjálfum er honum nákvænolega
sama um olfuna, en hann er starfs
maður Morgunblaðsim og verður
þvi að skrifa i snda blaðsins.
Sjáifur fær Jón ekki nein iaun frá
oliufélagina, en Mogga er haldið
út tii þess, að vinna svona vetk.
Sklftir iitiu hvott peniiigarnir til
þess að halda Mogga át eru beint
frá oKulindinui, eða annarsstaðar
frá.
Það er ef til viii ekki nema
gott, að Motgunbiaðið og Vísir
hamist gegu því, að Steinoiíu-
félsgicu sé steypt af stóii. Hafi
það áhrif, verður það árelðaulcga
i þá átt, að opsa augun á mönn-
um fyrir þvf hvernig þessi blöð
eru i r.us og veru: að hagur
Steinoifufélagsins er alt fyrir þeim,
en að bagur mótorbátaútgerðar
manna, sjómasna og annara stein
olfukaupenda, og hagur hndssjóðs
ekkert.
Menn skiija þá iika jafnframt
hversvegna biöðin eru með olíu
félaginu. Jafni
Ijólreíöar. - Skaulaferðir.
Hollasta hreyfingin.
------ (Nl)
— Gets aliir farið á hjóli þving
unariaust ?
— Ekki sltil eg annað, ef þeir
Isera rétt. Unglingar læra strax
að haida jafnvæginu, og marga
aldraða menn vdt ég haía iært á
hjóli fyrirhafnarlftið, enda ræð ég
öilum tll þess, sem tll mín leita.
Suœir aegjast vera seinir að iæra
að fara þvingunarlaust, en það
kOTii alt smátt og smítt ineð æf-
ingunni. Fiestir verða þeir mér
sammáia um það, að hjóireiðarn
ar misreyni likamann siður en
fótganga. Það ætti ekki að þurfa
að taka það fram að hæð hnakks
ins og stýrisins verður að vera
nákvæælega við vöxt hvers eins,
og þó veit ég marga, sem aldrei
uppgötvuðu af sjálfsdáðum að þeir
höfðu verkfæri sem ekki pasiaði;
aðrir urðu að bcnda þeim á það.
— Þér mi&tust á skautaferðir.
Hafið þér einnig mikið álifc á
þeim?
— Já, hver einasti bær, nærri
þvf að segja hvað lítill sem er,
ætti að halda við skautabraut al
staðar á jörðinnf, þar sem vatn
frýi á vetrum Það ætti að vera
alveg sjálfsagður hiutur. En um
siíkfc þarf ekki s ð orðiesgja, skauta-
íþróttin er eldri og hana þekkja
meon E fiðieikarnir eru þessir, að
halda við isaum, annars væri
skautafþióttin cnargfalt meira út-
breidd en feún er. Hj jlreiðarnar
hafa aftur á móti ekki við neitt
aneað að strlða en ilt veður, þvf
að vegirnir stxnda öiiutn opnir.
Þess vegna eiga þær svo roikla
frarotíð
Hér á iandi eru að n’ysdast
góð skiiyrði fyrir hjólreiðar, eítir
því sem vegir veið.a fleiri, og hér
f kring um höfuðstaðinn má segjs
að þxu séu o ðin góð. Það má
fara f allar áttir á fcjólum, Þó
sýnist svo. sem reíðhjól séu eiakum
akoðuð sem leikföng fyrir unglings,
þótt reyadar séu ailmargir eidri
menn sem skilja hvers virði þau
eru. Si aíturkippur, sem sýaist
hafa orðið á hjólreiðum hér sið-
ustu árin, mun suropart að kenna
bílunum og sunapart vandræðum
með innflutning hjóla Ea enginn
efi er á þvf, að hjóireiðar hijóta
sð eiga hér miteis franct'ö og það
hreint ekki slður meðal eldra fólks,
ef réttileg atbygii er v&kin á þvf,
hve holiar þær eru Lækuar cota
hér talsvert bjói og standa manna
bezt að vigi með að ráða fólki
til að nota þau, A vetrum eru
skilyrði til hjólreiða ekki góð hér,
en þá þarf að gera eitthvað fyrir
skautáfesðirsar. Hingað til er helzt
að sjá svo, sem náltúran og mann-
fólkið s.verjist í bandalag með að
skemma skautafsinn, þá sjaidan
hann kemur af sjáifu sér. Það,
sem íshúsin ekki slá sér tii ístöku,
það ráðast börn og unglingar á
og skemma með grjótkasti og
flöskubrotum eftir megni, og. það
sem á vantar fullkomaar moidrokið
á götunum. Lagar.
Smáveg-is.
— I Berlfn voru f JúH 22,402
útiendingar á ferð, og hafa aldrei
áður verið þar jafnmsrgir. Fjöl-
mennastir voru Bandarikjamenn
og Svlar; voru tæp 4000 af hvor-
um, en þá voro Dxnir 3457, Ték-
kóslóvakar 3311, Hollendingar