Fréttablaðið - 26.01.2008, Blaðsíða 38

● hús&heimili
„Iss, allar vegalengdir eru svo stuttar hérna í Vík. Ég rölti
bara heim á leið til að tala við þig í síma,“ segir verðlauna-
rithöfundurinn, söngkonan, kennarinn og hannyrða skáldið
Harpa Jónsdóttir þar sem hún smellir af síðustu myndinni
á brúnni í Vík.
„Hér höfum við átt heima í rúmt ár; eiginmaðurinn og
tvö börn mín, eftir að maðurinn minn tók við stöðu skóla-
stjóra Tónlistarskólans,“ segir Harpa, sem áður bjó á Vest-
fjörðum þar sem hún kenndi við Grunnskólann á Ísafirði,
en Harpa er fædd og uppalin í Kópavogi.
„Ég ætlaði aldrei að verða kennari þótt ég hafi verið
byrjuð að kenna á klarinett fyrir tvítugt. Seinna fann ég að
kennslan átti vel við mig, en hannyrðir hef ég lítið kennt
utan smávegis á Flateyri um tíma,“ segir Harpa, sem ólst
upp við prjónaskap, hekl og útsaum.
„Ég prjónaði rosalega mikið í menntaskóla og var jafnan
í uppreisn í stærðfræðitímunum með prjónana á lofti, en
svo lagði ég þá til hliðar og snerti varla fyrr en ég veikt-
ist,“ segir Harpa,
sem undanfarin
þrjú ár hefur verið
alvarlega veik af
rauðum úlfum.
„Ég hafði verið
lasin í dálítinn
tíma en vildi ekki
horfast í augu
við það og hark-
aði af mér svolít-
ið lengi. Svo kom
að því að ég veikt-
ist hastarlega og
varð að leggja árar
í bát. Rauðir úlfar
eru ekki jafn sjald-
gæfir og þeir eru
lítið þekktir. Sjúk-
dómurinn sést ekki
utan á manni og
einkennin eru mis-
munandi á milli
manna, en ég er
svona frekar í verri
kantinum með tíð höfuðverkjaköst, jafnvægisleysi og tak-
markað þrek, en sjúkdómurinn hefur breytt lífinu ansi
mikið,“ segir Harpa um þann ólæknandi gigtarsjúkdóm
sem nú hefur alið af sér einstakar húfur.
„Eftir ég þurfti að hætta að vinna vildi ég nota dag-
ana til útrásar fyrir skapandi hliðina. Ég hafði áður dund-
að mér við skriftir og gefið út barnabókina Ferðin til
Samiraka, sem hlaut Íslensku barnabókaverðlaunin árið
2002. Mig langar gjarnan að halda áfram skrifunum og
er aðeins byrjuð aftur, en í handavinnu fæ ég útrás fyrir
skapandi orku og get unnið með liti og form,“ segir Harpa,
sem nýtur þess að láta hugmyndaflugið teyma nálina
áfram í húfugerðinni.
„Húfurnar eru alfarið sprottnar úr mínu höfði, en ég
hristi þær ekki fram á einni kvöldstund. Ég skráði mig í
prjónaklúbb á netinu í haust og prjónaði tehettu í leyni-
prjóni en þótti hún svo skelfilega ljót að ég saumaði í hana
munstur til að gera hana illskárri. Með hana fyrir augum
mér datt mér í hug að gera fyrstu húfurnar og hef ekki
síðan hætt því húfurnar koma ein af annarri í huga minn,“
segir Harpa sem bróderar blóm, lyng og önnur náttúrunn-
ar ævintýr í þæfðar ullarhúfur sínar á tveimur til þrem-
ur vikum.
„Nú á ég sjö húfur í fórum mínum sem víst eru falar en
ég hef ekki enn komið þeim í sölu út á við. Framleiðslan
er hægari vegna sjúkdómsins. Núna er ég að prjóna bláa
fyrir sjálfa mig, en dætur mínar eiga hvor sína og hefur
sú níu ára verið að prufukeyra sína snjóhvítu í vetur. Ég
prjóna þær stórar og þæfi svo, þannig að þéttnin heldur
rigningunni frá og húfurnar eru mjög hlýjar. Ekki sjást
óhreinindi á þeirri hvítu þótt alltaf sé verið úti að leika
sér,“ segir Harpa þar sem hún horfir á himnaskartið úr
hlaðinu heima.
„Hér er mikið úrkomusvæði en ákaflega fallegt og
birtan ólýsanleg þar sem himinn og haf mætast. Það er
gott að vera í sveit fyrir Kópavogsbúa. Gott að búa með
náttúrunni og skapa.“
- þlg
Blóm úr garði hugans
● Hún stendur keik vopnuð myndavél í fagurri birtu Víkur í Mýrdal. Þar sem fyssandi þungi Atlantshafs og litskrúðugur suðurhiminn spila óvænta sin-
fóníu hvern einasta dag. Í æðum hennar rennur fjölskrúðugt listamannsblóð og hún er jafnvíg á hönnun hannyrða, ljósmyndun, söng og skáldskaparskrif.
Og úr hugarins garði spretta blóm án nafna; jurtir sem í fegurð sinni lifna við og blómstra á húfum sem unnar eru af natni í skugga rauðra úlfa.
Fyrstu tvær húfurnar sem bornar eru og barnfæddar af ímyndunarafli Hörpu eftir ólaglega tehettu sem bjargað var með fögrum útsaumi.
Hvíta ullarhúfan sem dóttir Hörpu ber í leik og námi vekur hvarvetna
athygli sem ljúfasta augnayndi, en húfan sú neitar að óhreinkast.
Listaskáldið Harpa Jónsdóttir skapar feg-
urstu húfur lýðveldins í Vík í Mýrdal.
Höfuðskart Hörpu er sannkölluð kóróna með íðilfögrum, fínlegum
smáblómum. Dásamleg viðbót við náttúrulegan yndisleik kvenna.
26. JANÚAR 2008 LAUGARDAGUR6