Fréttablaðið - 01.02.2008, Blaðsíða 42

1. FEBRÚAR 2008 FÖSTUDAGUR8 ● fréttablaðið ● kópavogur
Leikfélag Kópavogs stendur í
stórræðum en síðustu mánuði
hafa meðlimir þess verið að
innrétta og smíða nýtt leikhús
að Funalind 2.
„Kópavogsbær úthlutaði okkur
húsnæði í ágúst í fyrra sem við
erum núna að innrétta sem leik-
hús. Þetta verður fyrsta húsnæðið í
Kópavogi sem ætlað er til leiksýn-
inga,“ segir Hörður Sigurðarson,
varaformaður Leikfélags Kópa-
vogs. „Við gerðum rekstrarsamn-
ing við bæinn og skuldbindum
okkur til að sinna ákveðinni starf-
semi svo sem setja upp sýning-
ar, vera með barnastarf og fleira.
Við sjáum svo um að koma húsinu í
stand og gera leikhús úr því. Þetta
gengur hægt og bítandi og kost-
ar mikla peninga. Við höfum leit-
að stuðnings hjá ýmsum aðilum og
fengum meðal annars smá styrk frá
bænum,“ segir Hörður en meðlim-
ir félagsins hafa unnið í sjálfboða-
vinnu við að koma húsinu í stand.
„Við fengum arkitekt til að hanna
húsið að innan en þar fyrir utan
höfum við séð um vinnuna ein. Hér
leynist fólk með kunnáttu og þekk-
ingu á fjölmörgum sviðum.“
Leiklistarstarfsemin gleymist
ekki þrátt fyrir framkvæmdirnar
og eru tvær leiksýningar væntan-
legar. „Unglingadeildin okkar er
að setja upp verk sem heitir Börn
mánans og er í leikstjórn Sigur-
þórs Alberts Heimissonar. Frum-
sýning er áætluð í nýja húsnæðinu
eftir rúman mánuð við frumstæð-
ar aðstæður. Svo er almenna deild-
in einnig að fara af stað með verk-
efni undir stjórn Ágústu Skúladótt-
ur. Það verður frumsýnt í vor, um
það leyti sem húsnæðið verður að
mestu fullbúið. Ég vil ekki upplýsa
strax hvaða verk þetta er en get
sagt að það er sótt úr íslenska leik-
listararfinum,“ segir Hörður.
En hverjir eru meðlimir í leik-
félaginu? „Þetta eru allra handa
kvikindi,“ segir hann hlæjandi.
„Þetta er opið félag og allir sem
hafa áhuga geta gerst meðlimir í
því. Þetta er áhugaleikfélag sem
starfar á föstum grunni.“ - mth
Leikarar innrétta leikhúsið
Gísli Björn og Hörður leggja sitt af mörkum við að klára húsnæði leikfélagsins.
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Þóranna Tómasdóttir Gröndal
íslenskufræðingur hefur búið
við Hlíðarveg í Kópavogi í yfir
þrjátíu ár. Keilir blasir við úr
gluggunum og þótt hann sé
ávallt sá sami hefur útsýnið
mikið breyst frá því hún flutti
inn.
„Þegar við komum hingað, ég og
maðurinn minn, Gylfi Gröndal,
sem er nú látinn, þá gátu börn-
in okkar farið hér niður í dalinn í
berjamó. Þar var allt óbyggt. Því
var mjög mikið frjálsræði fyrir
þau að alast hér upp,“ segir Þór-
anna brosandi og bendir til suðurs
yfir Kópavogsdalinn og hæðirnar
handan hans. Hvarvetna getur nú
að líta víðáttumikla byggð, íbúðar-
hús, verslunarmiðstöðvar, turna
og vegamannvirki. Spurð hvort
Hlíðarvegurinn hafi verið neðsta
gatan í suðurhlíðum Kópavogs
þegar hún flutti þangað svarar hún:
„Nei, Hvammarnir voru byggðir
áður. Svo voru komin nokkur hús
hér uppi í brekkunni líka en engin
niðri í dalnum. Þar voru ræktaðar
kartöflur og við leigðum þar garð-
land í nokkur ár.“
Þóranna tekur fram að þegar að
sé gætt sé dalurinn enn mjög fal-
legur því haldið hafi verið eftir
ágætu útivistarsvæði nærri lækn-
um sem liðast þar um. Þar séu
góðar gönguleiðir, falleg tjörn og
fuglalíf. „Svo eru bekkir og lítið
tréhús sem hægt er að setjast
inn í niðri við vatnið,“ lýsir hún
og kveðst ákaflega vel í sveit sett
enda hafi hún allt innan seiling-
ar sem hún þurfi. „Það er allt við
höndina, annaðhvort uppi á hæð-
inni eða niðri í dalnum,“ bendir
hún á og heldur áfram: „Kópavog-
ur er menningarlegur bær með
frábæru bókasafni, náttúrufræði-
stofu, listasafni og tónlistarhúsi og
það er gaman að ganga hér upp á
hæðina og heimsækja þessi menn-
ingarhús. Þar blasir líka við okkar
fagra Kópavogskirkja. Hamra-
borgin varð hins vegar aldrei eins
og hún átti að vera því uppruna-
lega var gert ráð fyrir að hún yrði
yfirbyggð. En við höfum mikil-
vægar stofnanir þar í nágrenninu
eins og bæjarskrifstofurnar.“
Þóranna nýtur þess líka að eiga
stutt í vinnu því hún kennir ís-
lensku við Menntaskólann í Kópa-
vogi sem einmitt er uppi á hálsin-
um eins og Kópavogsskóli þar sem
hún byrjaði kennsluna. Hún hefur
vitaskuld fylgst með ófáum Kópa-
vogsbúum vaxa úr grasi og finnst
það ánægjulegt en skyldi hún fara
eitthvað um nýju hverfin; Lindirn-
ar, Kórana, Vatnsendann og Hvörf-
in? „Já, ég geri það nú,“ svarar hún
glaðlega. „Ég fer oft í Salalaugina
bæði í sund og líkamsrækt. Gamla
laugin okkar við Borgarholtsbraut-
ina býður upp á það líka og ég fer í
þær til skiptis.
Að lokum er Þóranna spurð
hvort hún sé ánægð með hvernig
Kópavogur hefur þróast.
„Ég er ekki alveg sátt við turn-
ana, mér finnst þeir spilla útsýn-
inu en að öðru leyti er ég ánægð
með hvað bæjarfélagið hefur
vaxið, hvað það er öflugt og hvað
allt gengur vel. Svo höfum við
eignast kirkjugarð svo við þurf-
um ekki lengur að fara úr Kópa-
vogi þegar við deyjum.“ - gun
Hefur allt við höndina
„Sumum hefur þótt erfitt að rata í Kópavogi en ég get ekki sagt að mér hafi fundist það,“ segir Þóranna sem hefur horft á bæinn
sinn þenjast út. FRÉTTABLAÐIÐ/AUÐUNN
Smáralind • sími 517-5330
www.adams.is • adams@adams.is