Tíminn - 01.07.1981, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 1. júli 1981.
15
landfari
menningarmál
Jón úr Vör
Erlendur Jónsson
Tvö skáld
■ Nýlega sá ég Lesbók
Morgunblaösins frá 23. mai
s.l.'Þar voru meöal annarra á
ferö tvö skáld: Jón Ur Vör og
Erlendur Jónsson.
Flest af þvi sem ég sé eftir
Jón Ur Vör les ég, siöan hann
var ritstjóri tJtvarpstiöinda og
skrifaði „Þorpið” á sinum
tima. Mér viröist hann betra
skáld en almennt er látið i
veðri vaka og litið er á hann
minnst, nema það sem hann
gerir sjálfur meö skrifum sin-
um.
NU lýsir hann þvi yfir, að
hann ætli ekki að skrifa ævi-
sögu sina, þótt boðist hafi hon-
um Utgefandi að sliku riti. Það
er illa farið. Jón gæti eflaust
frá mck-gu sagt á góöu máli
sem lesið yrði. „Beethoven
varð frægur á röngum for-
sendum. Þaö var ævisaga
hans, en ekki mUsikin, sem
geröi hann frægan.” Las ég
nyiega ibók eftir Matthias rit-
stjóra Jóhannessen. Mér
býður i grun, að það yrði eins
með Jón Ur Vör. Og hvað sem
um alla ævisagnaframleiðsl-
una má segja, verður sóttur i
hana ómældur fróðleikur
þegar timar liða.
Það er annars meiri skálda-
mergðin, sem safnast um
Morgunblaðið.
En hvers vegna er Matthias
Jóhannessen hættur aö skrifa
viðtöl i Morgunblaöið? Ofbýð
ur honum framleiðslan á slfkri
vöru kringum sig? Það væri
ekki nema að vonum. HUn er
jafnvel farin aö ógna visna og
limrudálkunum sem nU tröll-
riöa öllum blöðum, og Jón Ur
Vör virðist litt hrifinn af — að
vonum.
Grein Erlends Jónssonar
fjallar um Reykjavik. „Skipu-
lag borgarinnar, er þvi siður
en svo einkamál Reykvik-
inga,” stendur þar. Þetta er
laukrétt hjá Erlendi. Reykja-
vik er byggð upp af öllum
landsmönnum, og engum er
sama um hana. Allir vilja veg
hennar og viröingu sem
mesta.
Erlendur hefur áhyggjur
vegna miðbæjarins, einkum
norðan vindbelgingnum, sem
hann segir aö þar sé mikill og
dregurekkiUr. Vel má vera aö
svo sé.
En þeir sem um þessar
mundir bUa i Reykjavik —
þeirerumargir— og aldireru
upp á Utnesjum eða jafnvel
eyjum, kippa sér ekki upp við
smágust og liður vel. Og ég
heföi haldiö, aöErlendur, sem
mun vera kennari að atvinnu,
auk þess sem hann er skáld og
rithöfundur, hefði gott af þvi,
að láta norðan andvara af
BotnsUlum leika um hærur
sinar öðru hvoru.
Ingólfur Arnarson valdi sér
og sinum bUsetu á þessu nesi,
og haföi hann þó áður farið um
veöursælustu sveitir landsins,
að almennt er talið. Eflaust
hefur hann þó gert sér ljóst, að
gustað gat um hibýli manna á
þessu flata nesi. En hvað sem
þvi lfður, er óhætt aö fullyrða,
að mun betra tfðarfar er i mið-
bæ Reykjavikur en upp við
Rauðavatn eða á RjUpna og
Vatnsendahæð. En þangað
vilja nU margir þenja fitjar
Reykjavikur og láta ótaldar
byggingalóðir niðri i bænum
ónotaöar.
Annars er óþarfi fyrir einn
eða annan sem nU lifir aö gera
sér áhyggjur Ut af miðbæ
Reykjavikurborgar. Hann
stendur á fegursta stað Sel-
tjarnarnessins og verður þar
um aldur og ævi, a.m.k. með-
an islensk þjóð ræður hér rikj-
um. Ber margt til þess:
Það er Tjörnin. HUn verður
varla færð! En eflaust má
fegra hana mikið, með þvi t.d.
aö fjölga hólmum i henni eða
stækka þá sem fyrir eru og
rækta þar birkiskóg. Hákoni
skógamanni væri best til þess
treystandi.
Eyþjóð sem stundar sigling-
ar, þarf góða höfn. HUn er
þegar fyrir hendi.
Alþingi hefur hreiöraö þar
um sig, að öllum likindum til
frambUðar.
Þarsitur æðsta stjórn lands-
ins.
Þar stendur Dómkirkjutetr-
iðog mun svo verða, hvað sem
„Tröllakirkju” á Skólavöröu-
holtinu liöur.
Allir aöalbankarnir, sem
margir eiga erindi i daglega,
með Seðlabankann i broddi
fylkingar.
Háskólinn er á næstu grös-
um.
ÞjóðleikhUsið, sem virðist
einna helst hafa verið byggt
sem eins konar Utskot eða við-
bygging við hUs Jóns sáluga
MagnUssonar.
Og þá er það Þjóðarbók-
hlaðan. HUn virðist nU hafa
verið hrakin Ur fegursta hUsi
bæjarins við hjartastað
borgarinnar i ljótt stórhýsi
vestur ibæ og ætlaö að bUa þar
itvibýli við annað safn. Hærra
er nU ekki risiö á þeirri fram-
kvæmd bókaþjóöarinnar. —
Bót er þó i máli, ef Þjóðskj ala-
safnið fær að halda safnahUs-
inu viö Hverfisgötuna. Bók-
hlaöan heft* átt að risa þar
sem dönsku kofarnir standa
enn, og nU munu ganga undir
nafninu „Torfan”. Nafniö
mun eiga að vera þjóðlegt og
minna á gömlu torfbæina hér
á landi, sem flestir eru nU liðn-
ir undir lok sem betur fer.
Kofarnir á brekkubrUninni
við Lækjargötu verða Reykja-
vik til skammar meðan þeir
hUka þar. Veriö hefði sök sér,
að flytja þáupp i Arbæ. Það er
hvort eð er bUið að eyöileggja
þá fögru bUjörö með aöfluttum
hUsaskrokkum sem þangaö
áttu aldrei neitt erindi.
B.Sk.
Mynd-
verka-
sýning
1 ■ Á afmælisdegi Siglu-
fjarðar, þann 20. mai s.l.
var opnuð myndverka-
sýning i Ráðhúsi bæjar-
ins, var það vel til fallið í
tilefni dagsins, og ekki
siður vegna þess að það
var á sjötugasta og
fimmta aldursári lista-
mannsins, sem er auk
■ Siguröur Gunnlaugsson
þess borinn og barn-
fæddur Siglfirðingur, og
hefur meðal annars ver-
ið starfsmaður bæjarins
i 43 ár, lengst allra bæj-
arstarfsmanna.
Hér á hlut að máli Sigurður
Gunnlaugsson, sem er vel kunnur
langt Ut fyrir mörk þessa bæjar.
Sigurður er fæddur 5. dag októ-
bermánaðar 1906, sonur hjónanna
Margrétar Meyvantsdóttur og
Gunnlaugs Sigurðssonar, sem
einnig voru kunnir Siglfirðmgar
að góðu einu.
Fjölhæfni Sigurðar dregur eng-
inn i efa sem lögðu leið sina á sýn-
inguna, þar voru myndir málaöar
með akrillitum, vatnslitum,
pastellitum og tUsslitum. Einnig
voru þar íjölmargar teikningar,
tréskurðargripir, keramikhlutir,
postulinsmálaðir hlutir. Þarna
voru tauþrykktir dúkar, slæður
og heilu kjólarnir. Flosaðar
myndir af sveitabæjum, bátum,
mönnum,dyrum o.fl. Skartgripir
Ur leðri, tini, beini og tré og þann-
ig mætti halda lengi áfram upp að
telja. Þaö er vissulega vand-
fundnir slikir þUsund þjala smið-
ir. Þar með er ekki allt upp talið,
Sigurður er og hefur verið söng-
maður i betra lagi, og tekið mik-
inn þátt i sönglifi bæjarins um
áratugaskeið og stjórnaði um
langa hrið ágætum kvartett hér i
bænum. Sigurður er sagöur skap-
andi i tónum og bundnu máli. An
efa gætu sjálfskipaðir listgagn-
rýnendur margt Ut á þessa sýn-
ingu sett, en fólkið vill vita á hvaö
þaö er aö horfa, i stað þess aö vita
i mörgum tilfellum ekkert hvern-
ig listaverkið á að snúa, eða af
hverju það er. Þannig er komið
með margar þær málverkasýn-
ingar sem boðið er uppá nú til
dags. Sem betur fer var sýning
þessi vel sótt og var þannig mörg-
um til ánægju. Sigurði eru hér
með sendar þakkir fyrir sýning-
una, hamingjuóskir með afmælis-
árið, og velfarnaðarheill með
ókomin ár.
Svínabændur
GALVELPOR
Getum útvegað flest allt fyrir svinabú-
skap.
Erum að fá
gotstiur og
hitalampa.
FANCO s.f.
Heildverslun
c/o Svinabúið Þórustöðum ölfusi
801 Selfossi simi 99-1174
Garðabær-
Lóðaúthlutun
Úthlutað verður um 30 einbýlishúsalóðum
á svæðinu austan Silfurtúns.
Umsóknarfrestur er til 15. júni n.k.
Umsóknareyðublöð afhent á bæjarskrif-
stofunni.
Eldri umsóknir þarf að endurnýja.
Upplýsingar gefur byggingafulltrúi i sima
42311
Bæjarritarinn
Laus staða
Umsóknarfrestur um lausa kennarastöðu i sérgreinum
heilsugæslubrautar við Flensborgarskólann i Hafnarfirði,
fjölbrautaskóla, sem auglýst var i Lögbirtingablaði nr.
46/1981, er hér með íramlengdur tii 13. júli n.k. Til greina
kemur 1/2 starf eöa 2/3 starfs.
Umsóknareyðublöð fást i menntamálaráðuneytinu,
Hverfisgötu 6, 101 Reykjavik.
Menntamálaráðuneytið
29. júni 1981.
Bændaskólinn á
Hólum auglýsir:
Bændadeild 1.
Tveggja ára búfræðinám (4 annir) að bú-
fræðiprófi hefst 1. nóv. n.k.
Inntökuskilyrði:
— Umsækjandi hafi lokið grunnskólanámi
og fullnægt lágmarkskröfum til inngöngu i
framhaldsskóla.
— Umsækjandi hafi öðlast nokkra reynslu
við landbúnaðarstörf og að jafnaði
stundað þau eigi skemur en 1. ár.
— Heilbrigðisvottorð.
Bændadeild 2
Búfræðinám til búfræðiprófs á einum vetri
(2 annir) hefst 1. okt.
Sömu inntökuskilyrði og i Bændadeild 1
auk eftirfarandi:
— Umsækjandi sé eigi yngri en 18 ára.
— Umsækjandi hafi viðtæka reynslu i
landbúnaðarstörfum að mati skólastjóra.
Umsóknir iim skólavist sendist skólanum
fyrir 1. ágúst n.k. Nánari upplýsingar
veitir skólastjórinn á Hólum. Simi um
Sauðárkrók.
Skólastjóri
Skúli Jónasson