Fréttablaðið - 02.02.2008, Blaðsíða 16

16 2. febrúar 2008 LAUGARDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal og Þorsteinn Pálsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir FRÉTTASTJÓRAR: Arndís
Þorgeirsdóttir, Kristján Hjálmarsson, Trausti Hafliðason og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál). FULLTRÚI RITSTJÓRA:
Páll Baldvin Baldvinsson. Fréttablaðið kemur út í 103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu,
Akureyri og þéttbýlissvæðum á suðvesturhorninu. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni.
Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
UMRÆÐAN
Ráðhúsmótmæli
Rottumaðurinn er sár, ekki aðeins út í heiðvirða borgarstjórann sinn heldur
líka út í unglingabókahöfundinn og ofur-
bloggarann Ólaf Sindra Ólafsson, sem hélt
uppi bloggsíðunni Mengellu.
Í Bakþönkum sínum á fimmtudag
skrifar Ólafur Sindri um mótmæli sem
áttu sér stað í Ráðhúsi Reykjavíkur í
síðustu viku. Kemur hann sér í þá
skemmtilegu stöðu að vera bara á móti
öllum og öllu, nema Dr. Gunna (sem allir
kunna að vísu vel við). Sérstaklega er hann Ólafur
á móti mér og innblásinn af Freud nefnir hann mig
Rottumanninn. Eflaust ætti ég að láta af mótmæl-
um og taka í staðinn upp bloggskrif undir kven-
mannsnafni (hvað segði Freud um það?) eða
jafnvel skrifa unglingabók um strák sem er
sendur til Akureyrar, svikinn af félaga sínum og
loksins táldreginn af einstæðum tölvunarfræðingi
á Sjallanum. Ég gæti nefnt bókina Ó Ó... Allt þetta
er svo miklu betra en að mótmæla, ég meina hver
er tilgangurinn með því?
Er rangt að sýna spilltum stjórnmála-
mönnum að þeir komist ekki upp með
allt hljóðalaust? Var það kannski
orðbragð mitt sem fór fyrir hjartað á
unglingabókahöfundinum? Ég bið hér
með alþjóð og Ólaf afsökunar, ég hefði
átt að blóta á íslensku. Mér finnst það
hins vegar mikið sorgarefni þegar þjóð
sem allt lætur yfir sig ganga, myglað
mjöl og enn myglaðari stjórnmála-
menn, skammast yfir mótmælum og
kallar þau skrílslæti. Hvenær munu
Ólafar landsins standa upp fyrir
sjálfum sér? Ég gerðist sekur um
dónaskap en er það verra en að gerast
sekur um andleysi og aðgerðaleysi?
Ég er ekki í neinni ungliðahreyfingu og hef
aldrei verið, ég er ekki úr MR né MH, ég er aðeins
manneskja sem stóð upp og lét í mér heyra í stað
þess að halda mig í öruggri fjarlægð og bíða eftir
„klímax“ eins og stórvinur minn orðar það. En mig
grunar að hann þurfi að bíða lengi eftir því ef hann
stendur ekki fyrir neitt, nema kannski sjálfan sig.
Páll Zophanías Pálsson borgarstarfsmaður og
Rottumaður.
xxxxxxx
Rangur endi?
Á mánudag stendur til að ræða á
Alþingi tillögu Kolbrúnar Halldórs-
dóttur og fleiri þingmanna um að
settar verði siðareglur fyrir opinbera
starfsmenn þar sem þeim verður
meinað að kaupa eða þiggja kynlífs-
þjónustu í vinnuferðum í útlöndum.
Í greinargerð er bent á að slíkar siða-
reglur hafi verið settar í Noregi og
Svíþjóð og fylgir sögunni að það hafi
verið gert eftir í ljós kom að „tölu-
verður hluti“ opinberra starfsmanna
í ríkjunum hefði keypt sér kynlífs-
þjónustu á ferðalagi
eða þegið hana í boði
heimamanna. Ekkert
liggur fyrir um hvort
íslenskir embættis- eða
þingmenn hafi heimsótt
vændishús í útlöndum en
kannski væri hyggilegt að gera á því
rannsókn. Þá fyrst kæmi í ljós hvort
þarft væri að banna slíkar heimsókn-
ir sérstaklega.
Hárréttur maður
Ljóst er að borgarbúar og aðrir eig-
endur Orkuveitu Reykjavíkur eru ljón-
heppnir með nýjan stjórnarformann
fyrirtækisins, Kjartan Magnússon borg-
arfulltrúa. Þar fer maður sem hefur vit
á málunum. Í grein í Moggann í gær
leiðbeinir Kjartan fólki um
hvernig það skuli haga
sér í kuldakastinu sem
nú stendur. Meðal ráða
stjórnarformannsins er að
hækka í ofnum og hafa
ekki opið út.
Stundum – stundum ekki
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu
segir reykingar á veitingastöðum ekki
koma sér við. Það sé ekki hennar
að aðhafast þótt lög um reykinga-
bann séu brotin. Í skjóli þess hafa
veitingamenn í miðborg Reykjavíkur
leyft viðskiptavinum sínum að kveikja
sér í innandyra. Sama var ekki uppi
á teningunum síðasta sumar þegar
einmunablíða lék við landsmenn og
einstaka veitingamaður í miðborginni
heimilaði gestum sínum að sitja
utandyra og sötra öl eða annað
það sem var í glösum. Þá brást
lögregla höfuðborgarsvæðisins við af
mikilli einurð og skipaði mönnum að
fjarlægja borð og stóla af stéttum
og torgum. Þá var viðkvæðið að
þannig væru lögin og þeim yrði
að framfylgja. bjorn@frettabladid.is N
ý stjórn í Orkuveitu Reykjavíkur kom saman í gær.
Kjartan Magnússon fékk sinn stærsta bitling til
þessa sem laun fyrir ljósmóðurstörf. Það er köttur í
bóli bjarnar: um fætur sjálfstæðismanna í stjórninni
hringar sig Ásta Þorleifsdóttir og þeir hlaupa ekkert
með hana.
Ekki að þá vanti höftin: Skýr útrásarstefna sem mótuð var á
landsfundi sjálfstæðismanna glutraðist niður í falinni uppreisn
borgarfulltrúa gegn gamla góða Villa. Þeir sáu skyndilega enga
ástæðu til að fyrirtæki í opinberri eigu legðist í víking. Stundum
vilja menn vera samkvæmir sjálfum sér, þrátt fyrir landsfundar-
samþykktir.
Þversagnakennd afstaða í þessum mikilvæga málaflokki held-
ur því áfram að vera sjálfstæðismönnum fótakefli. Í síðustu viku
var gengið frá viljayfirlýsingu REI, dótturfyrirtækis Orkuveitu
Reykjavíkur, og ríkisstjórnar Djíbútí um samstarf í orkumálum á
grunni einkaleyfis sem REI fékk til nýtingar á Assal-misgenginu
fyrir réttu ári. Það voru stórmenni á staðnum, forseti og iðnaðar-
ráðherra og margt fínt fólk. En ekki Kjartan – og Ásta.
Og í gær hélt útrásin áfram: Hinn gamansami og gjörhuguli
iðnaðarráðherra hélt þá stutta kynningu í Brussel fyrir kontórista
í orkudeild framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins og bauð
upp á samstarf um greiningu á jarðhitanýtingu í Evrópu þar sem
mönnum er oft kalt á tánum á köldum vetrum. Lagði Össur til
að Íslendingar og Evrópusambandið tækju upp samstarf í öðrum
heimshlutum: Afríku og Suður-Ameríku. Margt mektarmanna úr
íslenskum orkugeira var þar. Og á eftir ræddi ráðherra frekar við
orkumálastjóra Evrópusambandsins, Andirs Piebalgs. Ekki var
nýr stjórnarformaður Orkuveitunnar þar enda upptekinn við að
stjórna fundi í nýrri stjórn í Árbænum.
Er nema von að kjósendur í Reykjavík skilji bara ekkert í því
hvað er í gangi með kjörna fulltrúa þeirra? Það er stutt milli
heimila þeirra Össurar og Kjartans í Vesturbænum. Þeir ættu
máski að hittast yfir kaffi og tala saman maður á mann um fram-
tíð útrásar okkar í orkumálum?
Líklega eru ekki nema örfá misseri sem íslenskir ráðamenn
hafa til að fylkja íslenskum fyrirtækjum til útrásar í nýtingu
jarðvarma. Lengi vel leit út fyrir að þar væru menn úr flestum
flokkum samstiga, en svo truflaðist meirihluti sjálfstæðismanna
í Reykjavík í tilhlaupinu, var að horfa annað – og datt. En eins og
gerist í öllum keppnum spretta dugmiklir þátttakendur á fætur,
dusta af sér óhreinindi, laga sig til og sækja á markið.
Nýrri stjórn Orkuveitu Reykjavíkur er óskað til lukku með
sætin. Vonandi tekst mönnum þar á stólum að finna og sameinast
um stefnu sem verður ekki til trafala í rannsóknum og þróun á
nýjum og löngum ónýttum jarðhitasvæðum heimsins. Ekki bara
fyrir íslensk fyrirtæki á þessu sviði, ekki bara fyrir íslenska vís-
inda- og tæknimenn, ekki bara fyrir eigendur íslenskra orkufyr-
irtækja, heldur líka fyrir þá sem njóta ekki ylsins úr jörðu fyrir
fótum þeirra.
Sveltur sitjandi kráka, fljúgandi fær.
Fundahöld um hitaveitu í kuldanum:
Að stökkva
eða hrökkva
PÁLL BALDVIN BALDVINSSON SKRIFAR
Á ég að gæta bróður míns?
Málþing Sjónarhóls um systkini barna með sérþarfi r
fi mmtudaginn 7. febrúar kl. 8.30 - 12.30 í
Gullhömrum, Grafarholti.
Á málþinginu verður fjallað um upplifun og aðstæður
systkina barna með sérþarfi r.
Fagfólk, foreldrar, systkini, afar og ömmur og allir þeir sem láta sig
málefni barna með sérþarfi r varða eru hvattir til að mæta.
Skráning fer fram á heimasíðu Sjónarhóls
www.sjonarholl.net
Þátttaka er endurgjaldslaus
Á þriðjudag birti Morgunblað-ið grein eftir nafna minn,
Hallgrím Helga Helgason,
blaðamann sama blaðs. Hún hét
„Ógæfuleg fyrirmynd“ og líkti
ritstjórnarstefnu Moggans, í
kjölfar umræðna um heilsu
borgarstjóra, við aðferðir
nasista sem kenndu vinstri-
mönnum um ráðhúsbrunann í
Berlín. Greininni fylgdi hins
vegar mynd af undirrituðum.
Leiðrétting mun hafa birst
daginn eftir en ég hnykki hér
með á henni þótt ég hefði
auðvitað glaður gengist við
greininni.
Föstudagskvöldið áður sat ég í
Kastljósþætti gegnt Agnesi
Bragadóttur blaðakonu á
Morgunblaðinu. Umræðan
snerist um kúppið í borgarstjórn
og heilsu borgarstjóra. Agnes
taldi illa komið fram við Ólaf F.
Magnússon. Krafan um að hann
sýndi læknisvottorð er hann
sneri aftur til starfa hefði verið
hreinn dónaskapur. Þetta kvöld
hafði enn ekki komið fram hver
hefði beðið um téð vottorð, en í
þættinum ýjaði blaðakonan að
því að hún vissi það. Hér var um
klassísk Morgunblaðsvinnu-
brögð að ræða; almenningur
látinn vita að blaðið viti eitthvað
sem hann veit ekki, og ekkert
víst að fólki verði sagt það.
Álag á uppsagnadeild
Að þessu sinni var þó slag látið
standa. Hinar eldfimu upplýs-
ingar voru reyndar ekki settar
fram í fréttaformi heldur í
leiðara, strax daginn eftir:
„Forystumenn Samfylkingar-
innar hafa síðustu daga staðið
fyrir ósæmilegri aðför að nýjum
borgarstjóra, Ólafi F. Magnús-
syni. Sú aðför hófst með tilraun
þeirra til þess að koma í veg
fyrir, að hann tæki setu í
borgarstjórn, sem hann var
kjörinn til setu í, með því að
krefjast heilbrigðisvottorðs,
þegar hann sneri til baka úr
veikindaleyfi. Það er ekki hægt
að krefja kjörinn fulltrúa um
slíkt vottorð og sú gjörð var
Degi B. Eggertssyni, lækni og
fyrrverandi borgarstjóra til
skammar.“
Á sunnudeginum mætti Dagur
í Silfur Egils og bar þessa
„frétt“ til baka. Um kvöldið
mætti Ólafur sjálfur í Manna-
mál Stöðvar 2 og þvertók fyrir
að Dagur hefði komið illa fram
við sig. Á mánudag staðfesti svo
fyrrum skrifstofustjóri Reykja-
víkurborgar að hann hefði beðið
um vottorðið; slíkt heyrði til
formsatriða þegar kjörnir
fulltrúar lykju veikindaleyfum.
Morgunblaðið hefur enn ekki
borið óhróðurinn til baka og enn
ekki beðist afsökunar. Margir
hafa hins vegar borið Morgun-
blaðið til baka. Þegar hringt var
í skiptiborð á mánudag áttu
sumir erfitt með að ná sambandi
við uppsagnadeild.
Fyrrnefndur leiðari hefur
sjálfsagt verið Degi B. Eggerts-
syni þungbær lesning. Dagur og
Ólafur munu hafa þekkst um
árabil og síðustu mánuði hafði
borgarstjórinn fyrrverandi
verið í daglegu vinar- og
ráðgjafasambandi við Ólaf sem
var að snúa aftur úr erfiðum
veikindum. Þeim sem fylgdust
með sjónvarpsmyndum af
lyklaskiptum í Ráðhúsinu
duldist ekki dramatíkin sem
undir lá. Ólafur tók sakbitinn
við lyklunum úr hendi Dags og
setti á mikla lofræðu um hann.
„Gangi þér vel,“ var það eina
sem Dagur sagði.
Verðið skrifað niður
Ekk veit ég hvað sá sjúkdómur
heitir sem hrjáir blaðið sem eitt
sinn var „allra landsmanna“. En
í heilögu stríði þess gegn
andstæðingunum (sem munu
vera tæpur helmingur þjóðar-
innar) virðist allt leyfilegt.
Mogginn gerir í því að skrifa sig
út af markaðnum. Stundum
hvarflar jafnvel að manni að
verið sé að skrifa blaðið niður í
verði svo einhver févana maður
geti keypt það í fyllingu tímans.
Keypt þann meirihluta sem nú
er á hendi Björgólfs Guðmunds-
sonar, aðaleiganda Morgun-
blaðsins.
Þegar ég var drengur var
gefið út blað í Reykjavík sem
kom út vikulega og hét Mánu-
dagsblaðið. Af umtali mátti
halda að það væri málgagn
djöfulsins; hæfileg blanda af
slúðri, klámi og mannorðsmeið-
ingum með léttum andblæ af
fasisma. Aldrei sá ég þó meira
en forsíðu þessa blaðs sem selt
var undir borðið í vissum
sjoppum borgarinnar, en sá þó
eitt sinn útgefandann ganga út
úr Shell-sjoppunni á Miklabraut
og að sínum ameríska kagga.
Mér leið eins og ég hefði séð
sjálfan Al Capone.
Og nú er Björgólfur kominn í
fötin hans. Andblærinn úr
Hádegismóum er að minnsta
kosti létt fasískur. Fyrrnefndur
leiðari endaði á fallegri hótun:
„Forystumenn Samfylkingarinn-
ar ættu að sjá sóma sinn í því að
hafa hægt um sig á næstunni.“
Hversu lengi ætlar eftirlætis
auðmaður þjóðarinnar að þola
prentsvertu á hvítflibba sínum?
Mánudagsblaðið
HALLGRÍMUR HELGASON
Í DAG | Morgunblaðið
H
PÁLL ZOPHANÍAS
PÁLSSON
Rottumaðurinn skrifar