Fréttablaðið - 05.02.2008, Blaðsíða 22

● fréttablaðið ● dýrin stór og smá 5. FEBRÚAR 2008 ÞRIÐJUDAGUR2
Gunnar Guðmundsson hefur ræktað
Border Collie-hunda um nokkurra ára
skeið og stendur ásamt öðrum fyrir
fjárhundanámskeiði næstu helgi.
„Þetta er tveggja daga námskeið, fyrir þá
sem eru komnir lengra af stað. Við erum að
fá Colin Gordon, einn nafntogaðasta mann í
bransanum, til að leiðbeina okkur sérstaklega
með áframhald á keppnishundunum okkar,“
segir Gunnar Guðmundsson hundaræktandi
um fjárhundanámskeið sem fer fram um
næstu helgi í Söðulsholti á Snæfellsnesi.
Gunnar hefur verið hvatamaður fyrir því
að fá erlenda fjárhundaþjálfara til landsins
og fengist við hundarækt um nokkurra ára
skeið. „Já, ætli ég sé ekki eini áhugamað-
urinn á landinu sem tekur þátt í fjárhunda-
keppnum en á engar kindur,“ segir Gunnar,
sem á tvær Border Collie-tíkur, Kotru og
Týru, sem er nýbúin að gjóta átta hvolpum,
en tveir misfórust og eftir eru sex. Hvolp-
arnir eru undan innfluttum, fulltömdum
keppnis hundi, en þeim hefur fjölgað hér-
lendis.
Gunnar segir Border Collie og skyldar
tegundir henta einna best til smölunar, þótt
aðrar eins og íslenski hundurinn komi líka
vel til greina. „Border Collie er skemmti-
legur og greindur hundur sem auðvelt er
að temja, kenna fínu hreyfingarnar og stilla
hann af í góðri fjarlægð. Hann er sterkast-
ur í að sækja fé og er áhugasamur um vinn-
una. Svo hefur hann einn kost umfram aðra
hunda, sem er þetta einstaka þjónustueðli
við manninn,“ segir Gunnar og bætir við að
fólk megi þó ekki láta orku hundsins vaxa
sér í augum, hún rjátli af honum við þjálfun.
Að mörgu þarf að huga við þjálfunina, því
ef ekki er haldið rétt á spöðunum er hætt við
því að hundurinn bíti kindurnar. Gunnar seg-
ist vita til þess að fella hafi þurft hunda sem
réðust á kindur af því að þjálfunin var ekki
nógu góð. Hann segir líka mikilvægt að menn
venji kindurnar við smalahunda og kenni
þeim að víkja fyrir þeim án þess að hund-
arnir þurfi að sýna þeim hörku. Því miður sé
það alltof sjaldgæft að menn hugsi út í það
en slíkt geti endað með ósköpum. Þannig séu
dæmi um að kindur hafi hreinlega stangað
hunda fram af klettum og drepið.
Árlega fara fram nokkrar keppnir þar sem
eigendum smalahunda gefst færi á að sýna
fimi dýranna, en 22 hundar tóku þátt á síð-
asta landsmóti og fer fjölgandi. Næsta mót
fer fram í ágúst sem er ákveðin nýbreytni
þar sem mótið og aðrar keppnir fara yfirleitt
fram eftir smölun. „Ástæðan er sú að hópur-
inn sem tekur þátt er svo dreifður um land
allt. Þannig að það er alltaf erfitt að koma
sér saman og finna vettvang. Svo eru menn
með kindur heima hjá sér, sem þarf að huga
að,“ útskýrir Gunnar og bætir við að draum-
urinn sé að fjölga keppnum einhvern tím-
ann í framtíðinni, svo hægt sé að halda þær
hverja helgi eins og erlendis.
Gunnar hvetur áhugasama að mæta á
fyrirhugað námskeið. Því miður sé orðið
fullt á það en alltaf hægt að fylgjast með úr
áhorfendastúku. „Svo er þetta tækifæri fyrir
byrjendur að fá góð ráð,“ segir hann. „Menn
geta líka haft samband við mig með því að
senda póst á sveipur@hive.is eða tekið þátt í
spjalli á www.123.is/smali. Svo heldur félag-
ið úti síðu á sfi.vefurinn.is.“ - rve
Mikilvægt er að venja hunda og kindur hvert við
annað því annars getur illa farið.
Hér sést hvar Týra hefur synt í ísköldu vatninu í
Jökulsárlóni upp á ís. MYND/GUNNAR GUÐMUNDSSON
Greindir
vinnuþjarkar
Heimasæturnar Arna Margrét og Inga Sóley með hundana. Kotra liggur á gólfinu en Týra er með hvolpana
uppi í sófa.
Hérna sést tíkin Týra með afkvæmin. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Það kemur sér vel fyrir Líf
Kjartansdóttur að vinna í
gæludýrabúð en hundarnir
hennar tveir éta 45 kíló af
þurrfóðri á mánuði.
Diego og Paris eru hreinræktað-
ir Dogue De Bordeaux en einung-
is 24 hundar þeirrar tegundar eru
til hér á landi. Líf Kjartansdóttir
hefur átt tíkina Paris í eitt ár en
hundinn Diego í tvö ár eða frá því
að hann fæddist. Þau eru systkini
úr fyrsta goti Dogue De Bordeaux
hundakynsins hér á landi.
Diego er 60 kíló og Paris 45
kíló og hafa náð fullri þyngd en
munu halda áfram að breikka og
stækka til þriggja ára aldurs. Þau
éta 45 kíló af þurrfóðri á mánuði.
„Þetta er svolítð dýrt en ég
fæ gott verð því ég vinn hérna í
dýrabúðinni,“ útskýrir Líf sem
tekur hundana með sér í vinnuna
á hverjum degi. „Þau eru bara
eins og heima hjá sér hérna í búð-
inni, liggja, sofa og borða. Ég
hreyfi þau annaðhvort fyrir eða
eftir vinnu og þau elska snjóinn
og finnst gaman að synda. Ég fer
með þau á Rauðavatn eða Elliða-
vatn eða bara eitthvert upp á fjöll
og sleppi þeim. Þau eru oftast góð
í taumi líka, nema ef þau sjá kött
þá rjúka þau af stað og þá fylgi ég
bara með í gegnum runna eins og
flagg á eftir þeim.“
Líf er mikil dýramanneskja og
á hverjum jólum setti hún gælu-
dýr á jólagjafalistann sinn og tók
sérstaklega fram að það ættu að
vera lifandi dýr svo hún fengi
ekki einhvern tuskubangsa í
pakkann. Hún fékk stundum ósk
sína uppfyllta og rifjar upp að
hafa fengið kött ein jólin.
„Við systkinin fórum nú hálf-
illa með hann án þess að fatta
það, settum hann í dúkkuvagn-
inn og í poka á öxlina og þóttumst
vera að flytja að heiman. Hann
varð á endanum bældur og var
látinn fara. Svo fékk ég fiska líka
en þeir dóu líka smátt og smátt.
Svo átti ég líka hest og fór mikið
á hestbak sem krakki.“
Líf segir Diego og Paris koma
vel saman og þau hlýði yfirleitt
þótt þau geti verið mjög þrjósk.
„Þau hlýða alltaf fyrir rest en
eru oft að spekúlera hvað þau
fái fyrir og eru alls ekki heimsk.
Ef þau fá ekki það sem þau vilja
geta þau starað á mig klukkutím-
um saman með fýlusvip,“ útskýr-
ir Líf og segir að ef þeim hafi ein-
hvern tímann verið leyft að fara
upp í rúm þá fari þau þangað
aftur og aftur og þykjast sofna.
„Stundum eru þau líka búin að
taka af mér sófann og ég enda á
stofuborðinu.“ - rt
Húsbóndahollir og þrjóskir
Líf með hundana sína tvo, Diego og Paris. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM