Fréttablaðið - 06.02.2008, Blaðsíða 19

MARKAÐURINN 11MIÐVIKUDAGUR 6. FEBRÚAR 2008
S K O Ð U N
S A G A N Á B A K V I Ð . . .
Kaupþing greindi frá því í síð-
ustu viku að hætt hefði verið við
yfirtöku á hollenska bankanum
NIBC. Þegar tilkynnt var um yf-
irtökuna í ágúst í fyrra hljóðaði
kaupverðið upp á þrjá milljarða
evra, jafnvirði rúmra 280 millj-
arða íslenskra króna á þáverandi
gengi. Þetta hefðu orðið stærstu
fyrirtækjakaup Íslandssögunnar
hefðu þau orðið að veruleika.
Hreiðar Már Sigurðsson, for-
stjóri Kaupþings, sagði niður-
stöðuna vonbrigði en skynsam-
lega í ljósi aðstæðna á fjármála-
mörkuðum.
Hreiðar kom til starfa á eigna-
stýringarsviði Kaupþings fyrir
tæpum fjórtán árum, árið 1994,
þá nýskriðinn úr viðskiptafræði
úr Háskóla Íslands, 24 ára gam-
all. Bankinn var reyndar ekki
svipur hjá sjón miðað við stærð
hans nú en þegar Hreiðar hóf
þar störf voru 30 manns á launa-
skrá hjá Kaupþingi. Hvort þakka
megi Hreiðari árangurinn eður
ei var árið gott hjá bankanum
sem skilaði metafkomu, heilum
26 milljónum króna. Þótt Kaup-
þing þá og Kaupþing nú sé vart
samanburðarhæft nam hagnað-
ur bankans í fyrra 70 milljörð-
um króna.
Vegur Hreiðars innan Kaup-
þings var beinn og breiður en ári
eftir að hann gekk þar inn fyrir
þröskuldinn hlotnaðist honum
staða framkvæmdastjóra verð-
béfasjóða Kaupþings í Reykjavík
og Lúxemborg, var um tíma sjóð-
stjóri lífeyrissjóðsins Einingar
og hlutabréfasjóðsins Auðlindar,
sem settur var á laggirnar fyrir
þá sem vildu fjárfesta í hluta-
bréfum til að nýta sér skattafrá-
drátt líkt og þá tíðkaðist.
Þremur árum síðar, árið 1998,
settist Hreiðar svo í stól aðstoð-
arforstjóra við hlið Sigurðar Ein-
arssonar, nú starfandi stjórnar-
formanns bankans, og stýrðu
þeir í félagi við fleiri sameiningu
Kaupþings við Búnaðarbankann
árið 2003. Þá var hann 28 ára.
Fimm árum síðar settist hann
svo í forstjórastólinn.
Kom til bankans á metárinu
. . . H R E I Ð A R M Á S I G U R Ð S S O N F O R S T J Ó R A
Skaupþing og
Glansbankinn
Þetta eru frábærir tímar sem flest
okkar upplifa núna. Margir að
selja húsin sín, aðrir að leigja um
stundarsakir en aðrir að stækka
við sig, eins og ég. Einhverjir hafa
sést í Rúmfatalagernum með tjald
undir arminn. Þá eru sumir í fegr-
unaraðgerðum en aðrir láta hjá
líða að gera slíkt, bera fyrir sig að
þeir kjósi að láta náttúrlega and-
litsfallið njóta sín. Þótt aðrir viti
betur. Og þá er ég ekki að tala
um afsökun fyrir peningaleysi
heldur skort á fegurðarskyni. Svo
eru aðrir sem hreinlega kjósa að
hafa það náðugt, slaka á í rólegu
umhverfi – sumir hverjir í nær
vernduðu umhverfi. Ég er einn
þeirra sem er slakur. En þó, ekki
um of.
Hræringarnar hafa verið mikl-
ar og slúðrið meira og ljóst að
einhverjir bera skarðari hlut frá
borði en við hin. Þetta á jafnt við
um fyrirtæki og einstaklinga sem
sumir hverjir eru að mæta á sínar
síðustu árshátíðir í bili og horfa
með hryllingi til þess að kaupa sér
árskort í almenningnum í Laug-
um.
Einn mánuður er liðinn af þessu
frábæra ári sem ég spái að muni
einkennast af samrunum. Og þá
er ég ekki að tala um súperbrúð-
kaup eins og í fyrra heldur sam-
runa í steinsteypu og peningum,
fyrirtækja í fjármálageiranum –
banka.
Líklegastur þykir mér samruni
Landsbankans við Straum og jafn-
vel Glitni. Það yrði fallegt hjóna-
band, ekki síst eftir að litli púkinn
Gnúpur lenti í skúffu inni á Lansa.
Svo má vel vera að SPRON láti
pússa sig saman við Kaupþing. Af
skiljanlegum ástæðum enda lítið
eftir af SPRON þegar eignasafn-
inu sleppir nema stofn- og spari-
fjáreigendur. Verður þá loksins
af draumi Kaupþingsmanna sem
reyndu ítrekað að ná krílinu til
sín fyrir nokkrum árum. Og verði
þeim að því.
En hvað ætli framtíðin beri í
skauti sér? Jú, ég sé tvo risa-
banka berjast um leifarnar undir
sameinuðum merkjum: Skaup-
þing sem John Cleese og Randver
munu halda áfram að auglýsa, og
Glansbankann, sem Halli og Laddi
munu plögga.
Spákaupmaðurinn á horninu
S P Á K A U P M A Ð U R I N N