Fréttablaðið - 14.03.2008, Blaðsíða 51

„Af hverju það er eins og það er.
Af hverju hegðar fólk sér svona
en ekki hinsegin? Mér finnst þetta
vera ögrandi á þann hátt. Þarna
leyfist að spyrja alls konar spurn-
inga og fá alls konar fólk í heim-
sókn,“ segir Ásdís.
Karlmenn hafa ekki verið tíðir
gestir í þættinum en þó hefur einn
og einn dottið inn. „Karlmenn eru
velkomnir í þáttinn en þeir svíkj-
ast svolítið mikið undan. Ég veit
ekki hvort þeir eru hræddir við
okkur,“ segir Kolfinna en um-
ræðuefnin í þáttunum hafa hingað
til verið svolítið kvenlæg. Mikið
talað um píkur og kræklótt leg. „Í
byrjun vorum við meira að ræða
um píkur og kynlíf, en núna erum
við farnar að róast aðeins,“ segir
Kolfinna en Ásdís er efins um það.
„Ég er ekki viss um það, ég held
að við séum bara orðnar svo vanar
þessari opinskáu umræðu.“ Þær
eru þó alls ekki á þeim buxunum
að skipta um umræðuefni. „Einu
sinni tókum við einn þátt þar sem
við töluðum bara um leikhús og
bókmenntir og mér fannst það
ekki ganga upp,“ segir Kolfinna.
Í þættinum er alltaf boðið upp á
ávexti og te en Ásdís viðurkenn-
ir að sumar séu alltaf með rauðvín
eða bjór í bollunum sínum. Þurfa
konur að vera undir áhrifum til að
opna sig?
Fá fullt af athygli
Að vinna í sjónvarpi kallar á at-
hygli. Finnið þið fyrir aukinni at-
hygli frá karlpeningnum? „Þeir
hlaupa töluvert mikið meira á
eftir manni,“ segir Kolfinna og
hlær en Ásdís segir að það sé
ekki farið að reyna á það. „Ég er
ekki byrjuð að fara út á lífið eftir
skilnaðinn,“ segir Ásdís. Kolfinna
segir að það verði gaman þegar
hún byrji á því. Sjálf er hún part-
íljónið í hópnum. „Ég hef það að
lífsmottói að lifa lífinu lifandi. Ég
eyði kvöldunum sjaldnast heima í
sófanum og er dugleg að stunda
alla menningarstarfsemi á Ís-
landi,“ segir Kolfinna og bætir
við með brosi „Svo hefur maður
varla undan að svara öllum sím-
tölunum frá aðdáendunum. Ég
virðist heilla aðallega sjóarana,“
segir Kolfinna og hlær.
Þegar þær eru ekki að stýra
sjónvarpsþættinum, Mér finnst...,
eru þær önnum kafnar. Ásdís er
aðjúnkt við Kennaraháskóla Ís-
lands í lífsleikni en Kolfinna er
að gera heimildarmynd um inn-
flytjendamál og að snapast eins og
hún kallar það. „Ég er með fullt af
verkefnum en þetta kallast víst að
hórast og það er spurning hvort sá
bransi sé betur borgaður,“ segir
Kolfinna og er orðið heitt í hamsi.
„Það var frétt um íslenska vænd-
iskonu í blöðunum um daginn sem
hljómaði svo vel að ég held ég
myndi bara snúa mér að því ef ég
væri atvinnulaus,“ segir Kolfinna
og bætir því við að fréttin hafi
verið svo jákvæð að hún hafi eig-
inlega hljómað eins og það væri
verið að kynna nýjan starfsvett-
vang. Í fyrra flutti Kolfinna heim
eftir að hafa verið á flakki um
heiminn í tíu ár. Hún segir að það
hafi verið svolítið skrítið að koma
aftur til Íslands því það hafi margt
breyst á þessum árum. „Frjáls-
hyggjan og einstaklingshyggjan
hafa tekið yfir og peningahyggjan
er að drepa okkur. Hér eru allir að
tala um vexti og sérhver er gúrú
í fjármálaheiminum. Þegar ég var
búin að vera í hálft ár hér var ég
eiginlega orðin samdauna ástand-
inu hérna en ég verð að viður-
kenna að það var miklu skemmti-
legra að vera nýkomin með glöggt
gestsaugað,“ segir Kolfinna.
14. MARS 2008 FÖSTUDAGUR • 9
MORGUNMATURINN: Nýbakað „pain
au chocolat“ úr næsta bakaríi er auð-
vitað himneskt en það er líka hrein
dásemd að fara á kaffihúsið Le pain
qoutidien þar sem boðið er upp á ilm-
andi brauð með heimalöguðu marm-
elaði.
SKYNDIBITINN: Um miðjan dag gerði
ég stundum hlé á sólbaðinu til að fara í
lúgusjoppu sem lét lítið yfir sér í gamla
hverfinu. Þar fást baguette með tún-
fiski, eggjum, tómötum og einhverju
fleiru afskaplega hollu og góðu.
RÓMÓ ÚT AÐ BORÐA: La petite
maison er yndislegur staður í gamla
hverfinu. Hann er í fínni kantinum og
býður til dæmis upp á ýmsa sér-Nice-
verska rétti. Þarna átti ég eitt sinn dás-
amlega kvöldstund með eiginmann-
inum.
UPPÁHALDSVERSLUNIN: Markað-
irnir eru skemmtilegastir hvort held-
ur sem um er að ræða fiskmarkaðinn
(þá morgna vaknaði ég við mávahlát-
ur), antík- eða hinn sögufræga blóma-
markað í Cours Saleya. Ekki að mér
hafi leiðst að bregða mér í Paradísar-
götu – eða rue Paradis – en þar halda
meðal annars þau Chanel, Armani og
Max Mara til. Þaðan er heldur ekki
langt í hann Louis minn Vuitton.
LÍKAMSRÆKTIN:
Línuskautaferð eftir
Promenade des Ang-
lais sem liggur með-
fram ströndinni. Best
er að fara sem fyrst
á morgnana til að
eiga brautina út af
fyrir sig og koma
síðan við í góðu
bakaríi á leiðinni
heim.
BEST GEYMDA
LEYNDARMÁL-
IÐ: Í seilingar-
fjarlægð frá Nice
eru fallegustu baðstrendur
heims sem nánast er hægt að
hafa út af fyrir sig. Þar er líka
hægt að rekast á dásamleg
lítil veitingahús sem bjóða jafn-
vel aðeins upp á einn rétt í há-
deginu eldaðan af húsmóð-
urinni. Ekki er heldur langt í
yndislega litla bæi svo sem
Menton þar sem rithöfund-
urinn Katherine Mansfi-
eld reyndi að hrista af sér
berklana hér um árið eða
fjallaþorpið Éze þar sem
Nietzsche skrifaði einn
hluta af Svo mælti Sara-
þústra.
borgin mín NICE
GERÐUR KRISTNÝ rithöfundur