Fréttablaðið - 09.04.2008, Blaðsíða 10

9. APRÍL 2008 MIÐVIKUDAGUR2
Sjómannslíf, sjómannslíf,
draumur hins djarfa manns,
raular blaðamaður léttur í lund
á leið sinni suður í Hafnar-
fjörð að hitta hetjur hafsins
sem hann telur víst að séu að
landa línufiski og grásleppu í
blíðunni.
Þegar komið er á kajann í Hafnar-
firði getur að líta mikinn fjölda smá-
báta bundna við bryggju en fátt er
um manninn og fiskilyktina vantar.
Í ljós kemur að rok hefur hamlað
róðrum þann daginn. Þó er lífsmark
um borð í einum bát, Ólafi HF 200.
Þar stendur maður í stafni og aðrir
tveir eru að hala baujur, handfæra-
rúllur og línu um borð. Þarna eru
þeir feðgar og bátseigendur Einar
Ólafsson og Ólafur Friðbert Einars-
son ásamt þriðja manni sem kveðst
heita Jónas en er kallaður Addi.
Einar er gamalreyndur sjómaður.
Hann fer ekki dult með álit sitt á
fiskveiðistjórnuninni og Hafró.
„Það hefur aldrei verið jafn mik-
ill þorskur í sjónum. Aldrei,“ segir
hann með áherslu. „Það er þorskur
inni á öllum fjörðum og út á ystu
landgrunnsbrúnir. Það má bara ekki
veiða hann. Þetta er svo arfavitlaust
kerfi,“ segir hann og er mikið niðri
fyrir.
„Eruð þið sem sagt ekki á þorsk-
veiðum?“ spyr blaðamaður var-
færnislega. „Nei, nú ætlum við að
veiða lúðu því hún er undanþegin
kvóta,“ er svarið. Lúðan er veidd á
línu en handfærarúllurnar eru til
að veiða ufsa í beitu að sögn Ein-
ars. Hann ætlar ekki sjálfur á sjó-
inn í þetta sinn. „Strákurinn er að
taka við. Maður lendir í því eins og
voðalega margir aðrir að eldast,“
segir hann.
Ólafur Friðbert kveðst hafa byrj-
að snemma að róa með föður sínum
og verið talsvert bundinn línuveið-
unum í gegnum krókakerfið. Lúðu-
veiðarnar séu samt langskemmti-
legastar. „Þetta er bara eins og að
vera í laxveiði allan daginn,“ segir
hann. „Já,“ segir Jónas, kallaður
Addi. „Nema hér fær maður borg-
að í staðinn fyrir að borga fyrir lax-
veiðina!“ Þar sem blaðamaður hefur
aldrei farið í laxveiði, hvað þá lúðu-
veiði, eru sjómennirnir beðnir að
útskýra samlíkinguna. „Ef lúðurnar
eru á grunnu vatni þegar þær bíta á
geta þær verið alveg snarvitlausar.
Þetta er bara bardagi,“ lýsir Ólafur
Friðbert. „Við erum að fá lúður allt
upp í 200 kíló. Þá þarf krana til að
hífa þær um borð. Það er ekkert
hægt öðru vísi. En stundum slíta
þær sig lausar og þá horfir maður
á eftir hundrað þúsund kallinum.
Það er ekki gaman en þetta er þræl-
skemmtilegur veiðiskapur.“ Þeir
félagar ætla út á hafið með morgni
og stefna á miðin úti af Reykjanesi.
Við bryggjuna liggja tveir trébát-
ar af gamla skólanum; Erna HF 25
og Númi KO 24. Íslandsbersi ligg-
ur utan í þeim síðarnefnda og fyrir
endanum á bryggjunni er Sæbergið
HF 224. Best skveraði báturinn
er Egill ÍS 77. Eigandinn, Stefán
Egilsson, er um borð. Hann keypti
bátinn í febrúar og er að gera klárt
á dragnótaveiðar við þriðja mann.
„Reyndar er fæðingarorlof hjá
öllum fiski núna þannig að það ger-
ist ekkert hjá mér fyrr en 25. apríl,“
segir hann. Kveðst búinn að leigja
kvóta í ýsu, þorski og kola og koma
til með að landa hjá Vísi á Þingeyri.
Stefán er búinn að vera á sjó síðan
árið sem hann fermdist, mest fyrir
vestan, en flutti til Hafnarfjarðar
fyrir ellefu árum. „Ég var í útgerð
en seldi fyrir einu og hálfu ári. Ætl-
aði að vita hvort ég gæti gert eitt-
hvað annað. Finnst ég heldur ungur
til að hætta að vinna en fann ekk-
ert sem heillaði svo ég er að kaupa
mig inn í þetta aftur,“ segir hann og
bætir við: „Þetta er eins og með alk-
ana. Sumir fara í meðferð og halda
það út en aðrir falla. Ég er einn af
þeim sem falla.“
Kristmundur Finnbogason og
Ólafur Veturliði Þórðarson eru á
bryggjurúnti. „Við erum nú bara
flækingar hérna,“ segir Kristmund-
ur þegar falast er eftir mynd. Við
eftirgrennslan kemur í ljós að báðir
eru Vestfirðingar og gamlir sjó-
menn. „Þess vegna koma menn á
bryggjurnar. Það er eitthvert salt í
blóðinu,“ segir Ólafur Veturliði og
bætir við: „Nú fer að færast líf í allt
hér þegar veður skánar og vorið
kemur.“ - gun
Það er eitthvert
salt í blóðinu
Ólafur Friðbert líkir lúðuveiðunum við laxveiði. Hér halar hann línuna um borð en
Jónas, kallaður Addi, gengur frá þeim þar.
„Það er þorskur inni á öllum fjörðum og út á ystu landgrunnsbrúnir. Það má bara ekki veiða hann,“ segir hinn gamalreyndi sjó-
maður Einar Ólafsson.
„Þetta er eins og með alkana. Sumir fara í meðferð og halda það út en aðrir falla. Ég
er einn af þeim sem falla,“ segir Stefán Egilsson, sem er að byrja í sjómennsku aftur
eftir eins og hálfs árs hlé.
Báturinn hans Stefáns er nýmálaður og flottur. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Kristmundur og Ólafur voru á bryggjurúnti. Þeir eru báðir gamlir sjómenn að vestan.
● fréttablaðið ● sjávarútvegur