Tíminn - 01.11.1981, Blaðsíða 23

Sunnudagur 1. nóvember 1981
ALFREB FELL-
UR f GILDRU
— Fjórði þáttur um hinn ástsæla afbrotamann
þjóðarinnar: Alfreð Alfreðsson
■ í fjórða sinn notum við eítir-
farandilýsingarorð: litill, pervis-
inn og refslegur. Hringir ekki
klukka? bau lýsa Alfreö Alfreðs-
syni, okkar manni i undirheim-
um, útsmognum bófa sem hefur
komist i kast við lögin oftar en
talið verður og fyrir flest þau af-
brot sem með góðu móti finnast á
sakaskrá. Ekki hefur Alfreð þó
verið staðinn að landhelgisbrot-
um, enda ekki sjóhraustur maður
og tekur jafnan flugvél er hann
sækir Þjóðhátið i Vestmannaeyj-
um með félögum sinum — flug-
farseðils alla jafna aflað með
grunsamlegum hætti. Alfreð er
undirförull maður og sætir færi
þegar hann sér sér leik á borði:
Arfur Kelti, einn helstilagsmaður
hans og sist prúðari, sver og sárt
við leggur að Alfreð vinni ekki
einvörðungu fyrir aldraðri móður
sinni með afbrotum, heldur hafi
hann afþeim nautneina mikla og
vilji ekki fyrir nokkurn mun snúa
af villu sins vegar. Sömu sögu
hefurgervallt islenska dómskerf-
ið að segja. Hann Alfreð getur
ekki fyrir nokkra muni verið
heiðarlegur.
Svo bar við eitt laugardags-
kvöld eigi fyrir alllöngu að Affreð
var á rölti um miðbæinn býsna
háttuppi. 1 Bankastrætinu rennir
lögreglubill upp að hlið hans. Ot-
um gluggan teygir sig hvitkolli og
segir með þjósti: „Hypjaðu þig
úr miðbænum!” litur siðan á
félaga sina i bifreiðinni og segir
til skýringar: „Þetta er algjör
aumingi!” Alfreð glotti kalt.
Hann þekkti pilt, gamlan skóla-
félaga og veimiltitu, hafði farið
með veggjum þar til hann komst i
búning. Er löggimann sér svipinn
á Alfreð, finnur hæðnislegt
augnaráðið reka sig i gegn,
skreppur hann saman, dregur
húfuna niður i augu og billinn ek-
ur á brott á mikilli ferð.
Svo ákvað hann að fara uppi
Hliðar, til fundar við vin sinn
Uxaskalla. B'yrst lagði hann leið
sina úti Hljómskálagarð, þar sem
hann átti dreitil i flösku á visum
stað. A leiðinni til vinarins bætti
Alfreð óspart á sig. Er upp i
Hliðar kom var dúnmjúkt ský
fyrir augum Alfreðs og hann átti
erfitt með gang, verst var þó að
hann mundi ekki gjörla hvar
Uxaskallihélt sitt bú þá stundina.
Hann hafði flutt inni kjallaraholu
Rónald Rigan / Humphrey Bogart'
ENN UH
RÓNALD
■ Fyrir tveimur vikum vitnuð-
um við til Rónalds Rigans,
Bandarikjaforseta, og höfðum
eftir honum fáein kjamyrði,
hnyttin tilsvör og gullkom. NU
skulum við segja ykkur ýmis-
legtum Rónaldsem þiöekkivit-
ið.
Eða vissuð þið að Rónald
Rigan og Ann Sheridan áttu
upphaflega að leika aðalhlut-
verk i kvikmynd sem bar nafnið
„Casablanca”? Þau hlutverk
fengu siðar, eins og allir vita,
þau Humprey Bogart og Ingrid
Bergman. Getiði imyndað ykk-
ur Rónald i rykfrakkanum?
Þá sveium við okkur uppá að
þið vissuö ekki aö áriö 1940 var
likami Rónalds Rigans kosinn
„næstum fullkominn karlkyns
skrokkur” af virðulegri lista-
akademiu i Kaliforniu. Þetta
kom kannnski ekki svo mjög á
óvart, var það?
En hitt kemur á óvart — hlýt-
ur að vera — að mestu von-
brigöin á ferli Rónalds sem
leikara urðu árið 1970 en þá var
hann oröinn rikisstjóri Kali-
fómiu. Honum sárnaði nefni-
lega að honum væri ekki boðið
hlutverk Pattons i kvikmynd-
inni um hershöföingjann
freka...
undir stóru húsi, hélt gömlum
hjónum sem þar bjuggu i greip-
um óttansog fékk að vera. Alfreð
haföi oftsinnis komið i heimsókn
og þeir átt margan góðan hlátur
saman, en nú var allt á huldu um
óðul Uxaskalla.
Alfreð ranglaði inni garð þar
sem uxu stjúpur: „Ræktarðu
blóm, Uxaskalli? hugsaði Alfreð
með sér og sleit upp nokkur i
vönd. Svo slagaði hann að glugga
sem virtist kunnuglegur og lagð-
ist með nefið á rúðuna.
Þar gaf á að lita. Þarna var
kona og sú öldungis ekki kapp-
klædd! NU sviku refsaugun ekki
lengur, hvað i ósköpunum var
konan að bjástra? Þannig lá
Alfreð á rúðunni lengi vel, volgur
að innan af vini og losta. Konan
sýndi þess engin merki að hún
tæki eftir hinum óboðna gesti og
hélt áfram við sina sýslu óáreitt.
Nú segir ekki meira af ferðum
Alfreðs i bili, það var eins og jörð-
in hefði gleypt hann. Elias
Bjarkason, hinn bráðskarpi rann-
sóknarlögreglumaður, ályktaði
aö nú væri eitthvaö stórt i upp-
siglingu. Uxaskalli gaf hann uppá
bátinn og sneri sér að aðkallandi
afbrotum með Breka, sem þá var
nýkominn Ur fangelsi i Suður-
Yemen.
Eigandi kjallara og konu i Hlið-
unum tókeftir þvi einn góðviðris-
daginn að heldur var farið að
grisjast blómabeðið, þar voru fót-
spor, auösjáanlega eftir há-
hælaða skó. Vagn, en svo hét eig-
andinn, lagði höfuðið i bleyti og
eina nóttina lá hann á njósn i
næsta garði.
Það stóð heima. Um tvöleytið
brá fyrir skugga, skugginn hold-
gerfðist, tók á sig mannsmynd —
litla, pervisna og refslega. Enn
brá rósrauðri birtu af glugganum
og fyrir innan stóð hin iturvaxna
kona. Alfreð dvaldi þar dágóða
stund og uggði ekki að sér, vissi
ekki að nU hafði gildran verið
spennt.
Konueigandinn Vagn kom af
spitala þremur vikum siðar, hart
leikinn segja sumir af Uxaskalla
sem hugsaði sem svo: Ber mér
ekki að gæta bróður mins, og það
þótt hann sé ekki mönnum
sinnandi? Stjúpunum hafði enn
fækkað.Núeðaaldrei! Vagndreif
sig i byggingarvörudeild
Sambandsins, stóð i ströngu eitt
siðdegi og fram á kvöld og beið
siðan átekta.
Næturgesturinn kom ekki þá
um nóttina og ekki þá næstu,
Vagn var farinn að örvænta. En
siðla þá þriðju, þegar hann var i
þann mund að sofna á veröinum
gall merkið sem hann hafði beðið
eftir. Bráðin sat föst. Garðurinn
var eitt ljóshaf, þar vældu sirenur
og rauð flassljós glömpuðu. Al-
freð sá ekki út úr augum, vissi
hvorki i þennan heim né annan,
fann bara að hann sat fastur,
flæktur i net hins vélráða húseig-
anda. Konan leit til hans eitt
augnablik, en hélt siðan áfram að
sýsla eins og ekkert hefði i skor-
ist.
Vagn, sem annars er lager-
maður að atvinnu, hafði nefnilega
útbúið stórkostlega gildru. A
samri stundu og stigið var i
blómabeðið kviknuðu ljós sem
var komið fyrir á við og dreif um
garðinn, sirenur tóku að væla, og
ofan úr háloftunum féll net ofan á
sökudólginn sem átti sér einskis
ills von. Vagn hefur nú sótt um
einkaleyfi á gildrunni og væntir
góðra undirtekta.
Alfreð fann að sterkar hendur
gripu i netið og báru hann burt.
Þar fóru fjórir svartklæddir
menn með hvitar húfur og á-
byggilega ekki að koma úr
stúdentsveislu. Sá forni fjandi,
skolabróðirinn fyrrverandi, fór
fyrir liðinu. 1 bilnum sat Elias
Bjarkason, reykti pipu, og varp
öndinni léttar. Það segir Uxa-
skalli.sem var aðeins sekúndu-
broti of seinn til bjargar, að
Alfreð hafi gólað ámátlega um
leið og honum var hnuðlað inni
bflinn:
Borgarspítalinn
Hjúkrunarfræðingur
Viljum ráða hjúkrunarfræðing til starfa
mánudaga og þriðjudaga (60% starf) á
geðdeild Borgarspitalans i Arnarholti.
Ferðir til og frá Reykjavik.
Nánari upplýsingar eru veittar á skrif-
stofu hjúkrunarforstjóra, simi 81200-207.
Reykjavik, 30. okt. 1981.
Borgarspitalinn.
„Hvað er frjáis per-
sóna?”
Siðustu fréttir sem við höfum af
Alfreð Alfreðssyni, okkar manni i
undirheimum, var að nú sæti
hann landsfund Sjálfstæðismanna
i Háskólabiói. Hann lýsir ekki
stuðningi við neinn, þvertekur
ekki fyrir neitt, brosir aðeins sinu
óræða brosi sem aldrei veit á
gott...
EITT MESTA URVAL
LANDSINS AF MÓDELUM
H1393—MEAN MUDDER OFF-ROAD VAN
kr. 98,-
kr.98-
7307 -OfF-ROAD BRONCO
kr. 98 -
3VOIA 4x4 P)CKUP Ó205
*o«ning hooof
7305- BIG RED" CHEVY PICKUF
Póstsendum
kr.69,-
kr.84,-