Alþýðublaðið - 12.09.1922, Blaðsíða 2

I
ALfrfÐ0BLAÐSÐ
skildi aú ætla að hann kæmi þá
ekki sjálfur dulbúinu til tíyra.
En frsegd h*ns mun várla enn vera
svo kunn aS S V. G. sé annað og
meira en dulnefni í augutn flestra
lesenda. Velktinnugur.
68mnl aijerð.
(Aðsent)
Langt aftur f gamla tímanum
kotnust menn að þvf, að .veiting-
um* fylgdi vandi mikill. Og sam
fara honum væri sár þreyta á sál
og líkama.
Þegar Herakles drap Agias
konung fyrir það, að hann viidi
ekki borga honum umsamið gjald
fyrir fjósmokstutinn, vöknuðu menn
til umhugsunar bæði um eitt og
annað.
\
Þi var fundin aðferð við veit-
ingar, sem þótti gefast vel J þá
daga".
Fyrst var kosin nefnd. í þá
nefnd voru valdir bibliufróðir efa-
isbyggjumenn. Var hún nefnd
„frumnefnd*. Þegar menn sóttu
um eitthvað, fór nefndin til allra
umsækjendanna, til að athuga
efnahag og ástæður. Að því
lokau kom þessi frumnefnd sam>
an aftur. Og eftir nákvæma at-
hugun ákvað hún, hver huossið
skyldi hljóta.
En til frekari fulivissu um það,
að hlutdiægni væri lokuð úti, var
önnur nefnd kosin. Kaus frum-
nefndin hana „innan úr* sjálfri
sér. Var hún stundum nefnd „inn
viðir frumnefndarc.
Sú nefnd tók svo tii athugun-
ar úrskurð frumnefndar Yrði síð
ari nefndin á annari skoðun, kaus
hún þriðju nefndina innan sinna
vébanda. Var húu kö luð „úrslita
nefnd innviða frumnefndar*.
Eí þess tíma togarar voru bundn
ir við land, gekk úrslitanefndin
þangað. Hún rannsakaði hvaða
efni var í landfestunum. Og eí
hún fann sama efnið í einhverjum
umsækjendauna, þótti hann vera
sjálfsagður að hijóta hnonið,
sem um var ssótt. A þessu „sam
ræmi* var höfð góð trú á þeim
tímum. Adam
VísnakvSlð
Jóns Bergmanns
í Bárunni á laugardagina, var miklu
miður sótt en skyldi, en varla
munu þeir, sem á hann hlýddu,
iðrast komu sinaar þangað. —
Sporléttar, spengiiégar, formþýðar
ferhendur, ram fsleczkar, mein
glettnar, dansandl jafnlétt eftir
dýrustu háttura, aem þeim allra
óbrotnustu, vdLtu áheyrendunum
ágæta skerntun Var mörgum þeirra
hverri fyiir sig tekið með dynjandi
lófaklappi, og fór þá ósvikinn á-
nægjukiiður um salinn Að iokn
um lestri var og óspart klappað,
og ekki allfáir áheyrendar gengu
ttl Jóns að gömium fslenzkum sið
og þökkuðu hosum fyrir lesturinn.
Margar af stökum Jóns — ekki
sfst ýmiar af ádeiiu, eðá bersöglis-
vfsum hans, — eru gersemar hinar
mestu — „Hvárt kom á þik?“
svo spurði FJosi, er hann skaut
spjótinu að Iogjaldi frá Reldum.
Varla mun Jón Bergmann þurfa
að bera upp sifka spurningu fyrir
þeim er hann beiuir skeytum sfn
um að. Þau geiga ekki á fluginu
og missa ekki marksins,
Eg hripaðí niður nokkrar af
stökum Jóns um lcið og hann flutti
þær, ( því skyni, að stinga þeim
að Alþ.bi., en rúmsins vegna verð
eg sð sleppa þeim flettum. Fá
einar set eg þó hér, en biðja vil
eg höf. velvirðiagar £ þvf, ef eitt-
hvað skyidi hafa misritast hjá mér.
Hér er þá fyrst eia sem gæti
verið rauluð af munni fram úti á
hinum óæðra bekk, þar sem auð-
vald og efnishyggja sat f öndvegi:
Andann iægt og manndóm myrt
maura nægtir geta,
alt er rægt og einkisvirt,
sem ekki’ er hægt að éta.
Þá er þessl um dýrtíðiha:
Dýrtiðin var mjog til meins,
margan snauðan gerði,
en manngildið er aitaf eins,
undurlágt I verði.
Þessi er um fíkkistusmið: .
Þegar sveitin sorgarljóð
syngur vini liðnum,
þá er eins og hræfuglshljóð
hlakki’ ( kistusmiðnum.
J. B. var spurður:
„Hvernig áttu að haga þér
hijóta’ ef viitu stjórnarnáð ?*
Sá er vill eiga veruiega gófla bókr
hann tryggir sér eintak af
Bjarnargreifunum.
Hann svaraði:
Sauðra, rægja og snikja mér
snapir fyrir Lokaráð.
Um að þé«a:
Auðar, dramb og falleg föt
fyrst af öllu þérht
og menn sem hafa mör og kjöt
tneir ca alment gerht.
Úm rika stúlkú, sem auðsins vegns
loksins gat náð sér i mann:
Auðinn lagði’ hún allan til
— efni’ f fyrsta þittiun —
ssm hún hélt að héruuibil
hefði borgað drátt«nn.
Heyrst hefir sð Jón BergmaniÞ
sé að hugsa um &ð gefa út eitt
hvað af kveðskap sinum bráðlega
Eagina efi er á, að það mundt
verða keypt og lesið. Mundu
stökur Jóns verða hin bezta hress-
' ing f þessu nýtisku Ijóðamærðar
mollulofti, sem nú grúfir bér yflr
okkur. A.
Im iijiaa s| vcgbn.
Lúðrasveit Eríknr spilar á
Austurvelli < kvöld kl. 8.
Þessi lög verða á ikemtiskránní"
auk fleiri:
C. Carl'. Mussian Marsch,
C. Merkling'. Zwei Elsössiíche
Bauerntaaze.
R. Wagner: Einzug der Götter
aua „Rheíngöld*.
R. Wagner: Brautchor aus
„Lohengrln*.
F, Schubert'. Marche Militaire.
R. Wagner: Pilgerchor aut
„Taunhauier*.
Er þarna ekki valið af verrl
ecdznum, og mcn menn fýsa að
heyra kvernig iúðrasveitinni tekst
með kóra Wagners
Slaufur verða seldar tii ágóða
fytir húsbyggingu flokksins, sem
nú er róið að öllum árum, að
koma upp ( haust. Munu aliir
telja sér skylt, að leggja skerf £
þann sjóð. J£.
Yerðanðifnnðnr i kveld, Hallgr
Jónsson segir æfintýr,