Tíminn - 23.01.1982, Blaðsíða 7
Laugardagur 23. janúar 1982.
7
,/Hreppsbúar sáu samning-
inn stuttu fyrir atkvæða-
greiðsluna. Þeim var ekki gef-
inn kostur á að koma með
breytingartillögur í neinni
mynd. Hótun um að hætta við
Blönduvirkjun, ef svarið væri
ekki afdráttarlaust..."
fólk, sem margir höfðu talið frek-
ar andsnúið virkjun. Einhugur
rikti á fundinum um það, að
Blanda skyldi virkjuð. Aðal á-
greiningsefni fundarins var,
hvort menn samþykktu virkj-
unarleið I eða óskuðu eftir virkj-
un samkv. leið II. Ýmsir kváðust
ekki samþykkja leið I. Aðrir töldu
rétt að reyna til þrautar að ná
fram virkjunarleið II, en vildu þó
ekki að samningar strönduðu á
þvi. Þá voru margir, sem vildu
ekki reyna að þvinga fram
virkjunarkost II, þar sem þeir
töldu vist að ráðamenn myndu
ekki fallast á þá tilhögun vegna
mikillar hækkunar á virkjunar-
kostnaði og rafmagnsverði iland-
inu.
Á minnihlutinn að ráða?
Nú hefur naumur meirihluta
ibúa Svinavatnshrepps, sem til-
svarar 27% eignaraðildar upp-
rekstrarfélagsins i heild, hafnað
samningsdrögunum óbreyttum.
Ekki er eðlilegt að minnihlutinn
taki ákvörðun fyrir heildina.
Undarlega lýðræðiskennd hefur
sá maður til að bera sem vill láta
vilja minnihlutans ráða úrslitum i
þessu máli.
En rétt mun þó að taka nokkurt
tillit til minnihlutans einkanlega
þegar það er haft i huga, að at-
kvæðagreiðslan snérist um
samninginn sem slikan, óbreytt-
an, en ekki um virkjunartilhög-
un.
Tilhögun I er ekki
hafnað
Margar ástæður liggja til þess
að margir samþykkja ekki
samninginn óbreyttan, kannski
jafnmargar og mennirnir. Einn
ágætur bóndi sagði við mig ný-
lega, að hann væri i sjálfu sér á-
nægður með samninginn. En hon-
um likaði ekki þessi aðferð
stjórnvalda að stilla sér upp
við jvegg og segja:,,Annaðhvort
samþykkirðu þennan samning ó-
breyttan, já eða nei, — eða við
virkjum fyrir austan”. Annar
sagðist vera ánægður með
samninginn, ef breyting fengist á
einni grein, sem hann tiltók. Sú
breyting hafði ekki kostnaðar-
auka í för með sér. Sumum
finnst súrt I brotið að fá ekki
varanlegar bætur i formi raf-
magns, eins og stjórnvöld buðu
fyrir nokkrum árum.
Hreppsbúar sáu samninginn
stuttu fyrir atkvæðagreiðsluna.
Þeim var ekki gefinn kostur á að
koma með breytingatillögur i
neinni mynd. Hótun um að hætta
við Blönduvirkjun, ef svarið væri
ekki afdráttarlaust já, gat sett
fólk iandstöðu, jafnvel fólk, sem i
hjarta sinu var sammála
samningnum. Það var þvi ofur
eðlilegt, að sumir vildu ekki fella
sig við samninginn,óbreyttan, þá
þeir vildu semja um þá
virkjunartilhögun, sem samning-
urinn snýst um.
Leið til sátta
Lagfæring á ýmsum liðum
samningsins þarf ekki að þýða
hækkun á virkjunarkostnaði,
a.m.k. ekki umtalsverða hækkun.
Nú reynir á stjórnvöld, að koma
til móts við óskir minnihlutans,
þannig að sem flestir verði á-
nægðir. Það er auðvelt að verða
við óskum margra. Hitt er jafn-
vi'st, að sliku stórmáli verður
aldrei hrundið i'framkvæmd, svo
öllum liki. Sli'k stórvirkjun mun
alltaf eiga sina andstæðinga,
hvort sem virkjað verður nú eða
eftir 20 ár og einnig hvort sem
virkjað verður eftir tilhögun I eða
II eða einhverri annarri tilhögun.
Tilerfólk, sem telur allar tækni-
nýjungar og stórframkvæmdir af
hinu illa. Þeir sem að félagsmál-
um vinna vita það manna best, að
öll mál eiga sér andmælendur.
Það ereðlimannsinsað gagnrýna
og andmæla. Þetta eðli hefur ein-
mitt átt rikan þátt í þvi, að móta
lýðræðisskipulag vestrænna
þjóða, þar sem ákvarðanir eru
teknar samkvæmt vilja meiri-
hlutans en þó visst tillit tekið til
minnihlutans.
Almenna athygli og ánægju
vakti ályktun, sem var samþykkt
samhljóða á fundi kjördæmis-
þings Framsóknarmanna á
Noðurlandi Vestra 14. nóv. 1981.
Ályktunin var svohljóðandi:
„Kjördæmisþingið ályktar ein
róma, að skora á stjórnvöld, að
virkjun Blöndu verði fyrsti
virkjunarkostur raforkuvera
næst á eftir Hrauneyjafossvirkj-
un.
Jafnframt ályktar þingið, að
gefnu tilefni, vegna ágreinings i
héraði um virkjunartilhögun
Blöndu, að leita ýtrustu leiða til
að jafna þennan ágreining, svo
fremi, að úrlausn til samkomu-
lags samrýmist hagkvæmnis og
landverndarsjónarmiðum um
virkjunina, samanborið við aðra
virkjunarkosti, sem á dagskrá
eru nú”.
Með ályktuninni greiddu m.a.
atkvæði allir þingmenn flokksins i
kjördæminu. Þvi hefur verið
marglýst yfir, að Blanda komi
ekki til greina sem næsta stór-
virkjun, nema virkjað verði eftir
leið I. 1 ályktuninni sættast þvi
aUir á virkjunarleið I, en hvetja
þó til breytinga, ef þær ekki rýra
hagkvæmni virkjunari nna r.
Lögð er áhersla á landverndar-
sjónarmið, en þar kemur margt
til. Réttara er að nota orðið um-
hverfisvernd i viðasta skilningi.
Leggja þarf áherslu á að vinnu-
brögðum verði hagað þannig, að
sem minnst röskun verði á heið-
inni utan nauðsynlegra vinnu-
svæða. Setja þarf reglur um um-
ferð vinnuvéla og bila. Takmarka
þyrfti óþarfa ferðir starfsfölks
um heiðina. Vinnusvæði verði
ekki viðáttumeiri en brýn nauð-
syn krefur. Þó þessi mál séu
lauslega nefnd i samningum, hafa
margir áhyggjur af þeim, —
meiri áhyggjur en af lónstærð-
inni. Margir óttast umrótið á
virkjunartimanum. Þeir óttast
það meira en virkjunina sjálfa og
lónstærðina. Þessi mál þarf að
taka ákveðnari tökum i
samningnum til að koma til móts
við þetta fólk. Það kostar ekki
peninga, heldur fyrirhöfn.
1 blaðaviðtali 31. des. s.l. segir
Steingrimur Hermannsson, að
sér séskapi næst, að önnur virkj-
un en Blanda verði ákveðin án
tafar, sem næsta stórvirkjun.
Mér er nær að halda að þarna
hafi blaðamaðurinn eitthvað lag-
fært orð Steingrims. Slik svör
hafa sjómenn a.m.k. ekki fengið,
þó þeir sýni mikla hörku i
samningaviðræðum. Ekki má
láta augnabliks skapbrigði ráða i
sliku stórmáli. Eiginleikar góðs
stjórnmálamanns eru þrautseiija
og þolgæði. 1 störfum sinum og
einKamega í ertiöum samninga-
viðræðum hefur Steingrimur
sýnt, að hann hefur einmitt þessa
eiginleika til að bera.
Að lokum
Allar virkjanir, öll stóriðju-
fyrirtæki, öll stórmál og jafnvel
öll hin smæstu mál eiga sér sina
andmælendur.Og svo mun alltaf
vera.
Norðlendingar og þjóðin öll
væntirmikils af ráðamönnum og
samningaraðiljum i þessu máli.
Sigurður H. Pétursson
Merkjalæk,
Svinavatnshreppi.
syni rúmlega þritug aö aldri og
siðan hafa þau hjónin þolað
saman bæði sætt og súrt og látið
eitt yfir bæði ganga.
En þótt lifsbaráttan væri oft
hörð, voru auðæfi hjartans mikil
og æðruleysið setti mark sitt á
heimilishætti alla.
Þarna ólust upp fjögur börn
þeirra Guðbjargar og Einars,
Guðmundur, Jón Þorbjörn,
Haraldur og Sigriður. Heimilis-
hættir allir og móöurhöndin
mjúka og milda setti mark sitt á
systkinahópinn,sem öiieru ágætis
mannkostafólk, duglegt og skap-
rikt, svo sem það á kyn til. 011
syrgja þau nú góða móður með
þökk i huga.
Sama er að segja um barna-
börnin og bnrnabarnabörnin.
Amma og langamma var þeim
betri en engin og hjá henni fundu
þau alltaí skilning og ástriki. Þau
eru þakklát íyrir hugþekkar sam-
verustundir, fyrir hlýju góðvild
ogskjól sem þau fundu ávallthjá
Guðbjörgu ömmu sinni.
Já, margs er að minnast og
mikils að sakna, þegar viö kveöj-
um Guðbjörgu tengdamóöur
mina hinstu kveðju. Ég á henni
svo ósegjanlega mikiö að þakka,
— og svo er einnig um aðra.
Hafðu nú og ævinlega hugheila
þökk fyrir allt og allt. Guð blessi
þig og minningu þina og gefi
okkur syrgjandi ástvinum þinum
þrek og þolgæði til að lifa áfram
lifinu með æðruleysi og reisn
hjartans likt og þú gerðir.
Guð hjálpi okkur öllum og
styrki á vegferð okkar uns við
fögnum samfundum viö þig að
nýju.
Stefán Trjámann Tryggvason.
frímerkjasafnarinn
■ Ég vil leyfa mér að hefja
þennan þátt á að þakka is-
lensku póstmálastjórninni
fyrir, að hafa i fyrsta sinn
komið ýtarlegu fréttabréli frá
sér fyrir áramót um útgáfur
næsta árs. Ég hylli þetta
framtak og vona að það verði
fastur liður framvegis, jafnvel
fyrrá liðandi ári hverju sinni.
Þá vil ég ennfremur þakka
að blað skuli nú brotiö i við-
skiptum safnara og póstmála-
stjornar, en þar á ég við að
gefin skuli út á árinu blokk eða
örk til stuðnings fjölþjóðlegri
lrimerkjasýningu á íslandi,
NORDIA 84. Ég á enn öll min
bréfaviðskipti við póstmála-
stjórn og ráðuneyti, vegna
slikrar sýningar og slikrar út-
isleifur Kouráðsson
Útgáfur 1982
gáfu.ekki aðeins til aö kosta
sýningu, heldur og húsnæði
íyrir LIF, en þetta hafði verið
baráttumál mitt um árabil er
ég sat sem torseli LIF. Ég
lagna þvi einlæglega, að nú er
þetta að komast i framkvæmd
og óska þeim heilla sem úr
vinna og vona að þar með sé
íjármálaeríiðleikum Lands-
sambandsins lokiö. Ég vil þó
ennfremur benda þeim, sem
þarna eiga að fjalla um á, að
það eru til samnorrænir sjóðir
að sækja i lé til slikra hluta,
sem hér eru á ierðinni og
ástæðulaust aö nyta þá ekki,
þvi til þessa eru þeir.
Það er ánægjulegt aö sjá
Jón A. Skúlason ýta þessu
málefni úr höfn, en hann er
sem kunnugl er tormaður iri-
merkjaútgáfunelndar, jaln-
framt þvi aö vera póstmála-
stjóri.
En snúum okkur þá að
fréttatilkynningunni um nyjar
útgáfur á árinu 1982.
,,Á næsta ári er áætlaö að
gefa út eítirlalin frimerki:
a) Almenn lrimerki meö
myndum ai hörpudiski og
beitukóng i verögildunum 20
aurar og 600 aurar og með
myndum af kú, kind og ketti i
verðgildunum 300, 400 og 500
aurar.
b) Evrópulrimerki i verö-
gildunum 350 og 450 aurar.
Myndefnið veröur að þessu
sinni annarsvegar iandnám
lslands og hins vegar lundur
Vinlands.
c) Frimerki aö verðgildi 10
krónur i tileíni al aidarafmæli
elsta kauplélags á landinu,
Kauplélags Þingeyinga.
d) Frimerki aö verögildi 15
krónur i tilefni af aldarafmæli
bændaskólans á Hólum.
e) Frimerki meö mynd af is-
lenska hestinum, helgað
hestamennsku, að verögildi 7
krónur.
f) Frimerki i tilefni af „Ári
aldraðra” með málverki eítir
Isleif Konráösson aö myndefni
og i verögildinu 8 krónur. ís-
leiíur hóf sem kunnugt er ekki
að leggja slund á málaralist
fyrr en hann var sestur i helg-
an stein.
g) Frimerki i flokknum
„Merkir Islendingar” meö
mynd Þorbjargar Sveinsdótt-
ur, ljósmóöur (1828 - 1903) og
að verðgildi 9 krónur.
h) Jólafrimerki i tveimur
verðgildum, sem enn hafa
ekki verið ákveðin. Sam-
keppni um útlit þeirra helur
veriö boðin út.
i) Smáörk eöa „blokk” á
„Degi frimerkisins” meö yfir-
verði til fjáröílunar fyrir nor-
ræna frimerkjasýningu
„NORDIA 84”, sem haldin
veröur hér á landi 1984 á veg-
um Landssambands islenskra
írimerkjasaínara. Verögildi
hefir ekki verið ákveðiö. Fyr-
irhugað er aö geia út smáörk
af sama lilefni á árunum 1983
og 1984.
Nánar verður tilkynnt siðar
um þessar útgáfur með vana-
legum hætti”.
Reykjavik 18. des. 1981.
Póst-og simamálastjórnin.
Þannig hljóðar þessi frétta-
tilkynning og er boðskapur
hennar mikill. Eins og ég
sagði að íraman, er brotið
blað aö þvi er varöar úlgáfu-
starfsemi, meö ylirveröi til
þarfa samtaka salnara, auk
þess að út komi svo greinar-
góð íréttatilkynning svo
snemma um útgáluslarfsemi
ársins. En litum nú aðeins á
hinar ýmsu úlgáíur.
Almennu lrimerkin með
myndum úr dýrariki Islands,
tilheyra þvi, sem erlendis eru
kölluð brúksmerki. 1 upphali
var ákveöið aö hér skyldi
sameinað i lramhaldandi
samstæðu allt dýrarikiö, eöa
Fauna landsins. Þvi er það
eðlilegt aðbæði séu landdýr og
sjávar i sömu samsiæðu.
1 Evrópumerkjunum helði
ég að visu heldur kosið að
hafðirhefðu veriö landafundir
Islendinga, ekki sist al þvi ein-
mitt á þessu ári er slórafmæli
Grænlands, frá þvi Islending-
ar byggðu þaö. En hvað um
það.
Aímælin eru góð og sjálf-
sögð,þegarum fOOáraalmæli
er að ræða.
Hestamennskan er útiiþrótt,
nú orðiö einnig á Islandi. Þvi
eru þarna slegnar tvær fiugur
i einu höggi. Merki af tileíni
útiiþrótta og jafnlramt hesta-
mannamerki.
Eini „Naivislinn” á heims-
mælikvarða, sem viö hölum
átt er Isleilur heitinn og er það
vel að verk hans skuli koma út
á merki þar sem minnst er árs
aldraöra.
Þá eru þaö jólaírimerkin.
Þarna er nú leitað eítir sam-
keppni og þaö viröingarvert.
Verðum við aöeins aö vona aö
svo góð veröi þátttakan, aö
þetta verði ekki aöeins lastur
liður um jólafrimerkin, heldur
lari svo aö slikur háttur verði
hafður á um fleiri frimerkja-
útgáfur. Þá er vel á staö íarið.
Skora ég þvi á alla, sem telja
sig hafa eitthvaö til málanna
að leggja að senda inn sinar
tillögur, börn jafnt sem íull-
orðna. Vil ég benda á þáttinn
um jólaírimerki Breta teiknuð
af börnum, sem nokkrar
myndir voru af á siðasta ári.
Hér er einstakt tækifæri fyrir
börn, að koma fram með til-
lögur sinar og sjá hversu tekið
verður.
Sigurður II. Þorslcinsson.
Sigurdur H.
Þorsteinsson
skrifar