Tíminn - 24.01.1982, Blaðsíða 2
Sunnudagur 24. janúar 1982
2________________
Ijós vikunnar
Meló-
drama
um
dósa-
hníf
■ Neytendasí&a Dagblaösins var
og er stórkostleg lesning. Við
minnumst meö ánægju skrifa
önnu Bjarnason um hvernig hún
framleiddi rasp, a la mamma, og
sömuleiðis hugleiöinga þeirrar
sömu um hiismóöurhlutverkið i
Bandarikjunum. Þá voru þær
ekkert slor, myndirnar sem jafn-
an skreyttu siöuna meö reglulegu
millibilli —Anna Bjarnason borð-
ar is, Anna Bjarnason i fumlausu
starfií tilraunaeldhúsi DB, Anna
Bjarnason hyggur aö matvælum.
Fyrirallt þetta og meira til erum
viö þakklát. Nú er Anna horfin á
braut og er það skaöi. Þó kemur
fyrir aö Neytendasiðan tekur
góða sprettienn þann dag i dag og
einn slikur, frá siðastliðnum
fimmtudegi, veröskuldar ljós vik-
unnar. Það er leynilögreglusagan
um skituga dósahnifinn.
„Daglega berast okkur fjöl-
mörg bréf frá lesendum . Þau eru
afbragðsskemmtileg aflestrar
sum hver og verst að ekki er hægt
aö birta þau öll. En hvort sem
bréfin eru birt eöa ekki, þökkum
viö bréfriturum fyrir línurnar. í
bréfunum eru oft hinar þörfustu
ábendingar, bollaleggingar um
ýmis málefniog sumir leita ráða
hjá okkur og viö reynum að ráða
heilthverju sinni. Og upplýsinga-
seðlar lesenda varðandi heimilis-
kostnaö þeirra sem halda
heimilisbókhald streyma inn og
ánægjulegt aö sjá hvað margir
hafa bætzt i hópinn. Eins og áöur
sagöi berast mörg bréf og hér
birtum viö eitt nýlegt frá önnu.
—ÞG
Anna skrifar: Þegar ég las i DV
7. janúar á neytendasiðunni ykk-
ar spurninguna, er dósahnffurinn
þinn hreinn? ... varö ég hálf-
hvumsa. Fer samt fram i eldhús
aö huga aö dósahni'fnum minum.
Mig meira en rak i rogastanz,
hreinlega féllust mér hendur,
þegar ég leit á dósahnifinn. Ég
hef nútalið mig frekar hreinlega
og ætiö lagt mikla áherzlu á allt
hreinlæti viö matargerð, en fyrir
þessu haföi mig ekki órað.
Hnifurinn minn var sem sagt ekki
hreinn,heldur ... jæja, ég læteng-
arsögurfara af þvi hvernig hann
var. Ég hringdi strax i alla þá
sem égþekkisvovelaðgeta spurt
... er dósahnffurinn þinn hreinn?
Ég fékk nú ekki greið svör og hef
lúmskan grun um aö fleiri dósa-
hnifar en minn hafi verið þvegnir
þanndaginn. A nánasthverju ein-
asta heimili er til dósahnifur og
þvi vildi ég óska allir eigindur
dósahnifa læsu þetta. Hope
Knútsson þakka eg ábendinguna
og ykkur birtinguna.
ÞG svarar: Er það ekki alltaf
svo aö okkur yfirsést aöskoöa
smáu hlutina i kringum okkur,
þar á meöal dósahnffana? Viö er-
um sammála um aö ábending
Hqie Knútsson hafi veriö þörf.
Þökkum þér fyrir þann skerf sem
þú hefur lagt af mörkum i her-
feröinni gegn óhreinum dósahnif-
um i eldhúsum landsmanna.
Margsannað er aö oft veltir litil
þúfa þungu hlassi og það gera
óhreinir dósahnifar lika.”
Ljós vikunnar, skilyrðislaust!
En getur veriö aö siðasta klausan
sýni að ÞG (Þórunn Gestsdóttir)
taki þetta drama ekki nema hæfi-
lega hátfölega???
fólk í listum
■ Jón Viöar
Jónsson, for-
m aöur f félag-
inu: „Viö
munum ekki
veita verö-
laun.”
■ Sverrir ■ Jón As-
Hólmarsson geirsson
■ Rannveig ■ Arni
Agústsdóttir Þórarinsson
■ Gunnar
Kvaran
Félag
gagnrýnenda
— Ekki vinsælustu menn í heimi stofna með sér félag
■ Stofnað hefur verið félag.
Þetta er félag gagnrýnenda, ekki
vinsælustu manna i heimi. Fyrir
nokkru voru til aö minnsta kosti
tvö slik félög og veittu hesta og
iampa úr silfri til þeirra sem fé-
lagsmenn álitu aö ættu þaö skiliö,
þau félög dóu drottni sinum og
voru vist fáum harmdauöi. Engu
aö siður voru þeir menn til sem
söknuöu félaganna og vildu stofna
nýtt, i' desember var efnt til nokk-
urskonar stofnfundar. Ólikt fyrri
félögunum er hér ekki einvörö-
ungu um bókmennta- og leikhús-
gagnrýnendur að ræða, heldur
alla þá sem skrifa aö staðaldri
hvers konar gagnrýni i blöö eða
láta menningarmál almennt til
sin taka á sama vettvangi. A fyrr-
nefndum stofnfundi var mikið
spjallað enfáu komið i verk nema
kjósa stjórn. Má þaö teljast góð
byrjun.
Sex menn eru i stjórn, einn full-
trúi fyrir hverja grein gagnrýni
og aö auki er formaður kosinn
sérstaklega. Það var Jón Viðar
Jónsson sem skrifar bókmennta-
og leikhúsgagnrýni i Helgarpóst-
inn og flytur aukinheldur i út-
varpi sem var kjörinn formaöur,
enda var hann einn þeirra sem
mestbeittu sér fyrir stofnun, eða
endurvakningu, félagsins. Aðrir i
stjórn eru Sverrir Hólmarsson,
fulltrúi leikhúsgagnrýnenda en
hann skrifar i Þjóðviljann, Jón
Asgeirsson sem skrifar um tónlist
i Morgunblaðið, Rannveig
Agústsdóttir sem fjallar um bók-
menntiri Dagblaöinu & Visi, Arni
Þórarinsson, kvikmyndagagn-
rýnandi á Helgarpóstinum, og
loks Gunnar Kvaran sem hefur
umsjón meö myndlistargagnrýni
i Dagblaðinu & Visi. Svo sem sjá
má á Timinn engan fulltrúa i
stjórninni og má það kallast
furðulegt i meira lagi.
Jón Viöar Jónsson varðist allra
frétta er hann var spurður um
þetta félag og kvað hann starfs-
grundvöll þess enn ekki fast-
mótaöan. Það horföi þó allt til
bóta, og stæði fyrir dyrum að
halda nýjan fund og ræða málin, á
hvern hátt þetta félag gæti beitt
sér og hver tilgangur þess yfir-
leitt væri.
Þjóðþrifamál
„Við vonum,” sagði Jón Viðar,
,,að þetta geti orðið virkt og
skemmtilegt félag, en meira get
ég ekki sagt i svipinn. Okkur þótti
hins vegar mikið þjóðþrifamál að
þeir sem stunda þessa listgrein,
gagnrýni, ættu sér einhvern vett-
vang — þó ekki væri til annars en
að þeir hittust og kynntust inn-
byrðis. Megintilgangur félagsins,
en ekki sá eini, er að reyna aö
vekjaumræður og skoöanaskipti,
bæöi millum gagnrýnenda og eins
útá við. Sjálfur álit ég að minnsta
kosti aö þetta skipti einna mestu
máli.”
Verölaunin sem hin gömlu og
dauðu félög veittu framúrskar-
andi listamönnum uröu með
timanum umdeild i meira lagi, og
af ýmsum ástæðum fór ekki mik-
ið fyrir þakklæti sumra verö-
launahafa. Er verðlaunin siðan
lögöust af var ekki mikið sem hélt
félögunum saman þar fyrir utan
og þau dóu eins og margsinnis
hefur veriö tekið fram. Það er þvi
brennandi spurning hvort hið
nýja félag ætli sér að taka upp
verðlaunaveitingar til lista-
manna, eða viðurkenningar af
einhverju tagi.
,,Nei,” sagöi Jón Viöar Jóns-
son. „Eins og sakirstanda teljum
við ekki að grundvöllur sé fyrir
þvi, hvað svo sem verður f fram-
tiðinni.”
Það varsynd. Verðlaun eru svo
skemmtileg.
— ij.
■ Margrét ólafsdóttir i hlutverki
sinu. Skyldi hún hafa suitu út á
súrmjólkina sina?
Hund-
inum
er
mál!
„Heit sem ég
gaf sjálfum mér”
— Egill Eðvarðsson opnar sýningu
í Norræna húsinu
■ Egill Eövarðsson, þú opnar á
morgun sýningu i Norræna hús-
inu?
,,Já.”
Egill er reyndar, þótt hann sé
þekktasturfyrirstörf sin við sjón-
varp og kvikmyndagerö, mynd-
listarmaður i húð og hár. Hann
fór til myndlistarnáms i Banda-
rikjunum eftir að hafa lokið stúd-
entsprófi árið 1967 og var þar
vestra einn vetur, siöan settist
hann i Myndlista- og handiða-
skóla Islands og lauk þaöan prófi
árið 1971. Hann hefur haldið sýn-
ingar, þá siðustu i Sólon tslandus
áriö 1977, og auk þess tekið þátt i
samsýningum.
„Ásýningunni eru 67 myndir,”
héltEgill áfram, „og ég hef unnið
þær flestar á siöastliönu ári. Ég
setti mér fyrir nokkru þaö tak-
mark aö koma mér upp almenni-
legri vinnuaðstöðu til aö geta
sinnt þessum þætti i tiiveru
minni, og ákvað að vinna i eitt ár
af fullri einlægni aö myndlist.
Stefndi að þvi aö halda sýningu.
Meö þessari sýningu er ég sem sé
aö efna heit sem ég gaf sjálfum
mér. ”
Sýningin hefur yfirskrift — Séð
til, og fleira fólk.
„Viöfangsefnið, þaö væri ekki
út i' hött aö segja það tengt fjöl-
miðlum. Tækni er ýmislags,
B Egill Eðvarðsson
teikning er rikjandi ásamt ,,col-
lage”eöa klippitækni, og grafisk-
ir effektar eru á sveimi. Þar að
auki hef ég þróað tækni sem á nú
eiginlega meira skylt við unga-
böm en alvöru myndlistarmenn
— þrykk. Þar hef ég mikið notaö
dagblöö, gjarnan glóövolg úr
pressunni, unniö þrykkin meö
oliupastellitum og ...Hmm.Þetta
erallavega tæknisem ég hef þró-
að sjálfur.
Dagblööin, já. 1 myndirnar nota
ég þau mikið, fréttaljósmyndir,
texta, uppsetningu. Ef litiö er
vandlega má jafnvel sjá á mynd-
unum margt af þvi sem komið
hefur upp á á siðasta ári. Þó lýtur
þetta auövitað aga, ég hef reynt
aö vinna efnið á persónulegan
hátt og ef til vill má lesa úr þeim
meiningar. Sú meining felst þó
aðeins i uppröðun, hvaöa mönn-
um er raöað saman á mynd og
svo framvegis. 1 leiðinni segir ég
litla sögu. Upprifjun.”
Þó standi i upphafi klausunnar:
„Egill Eövarðsson, þú opnar á
morgun sýningu i Norræna hús-
— Leikritið
„Súrmjólk með
sultu” frum-
sýnt í dag
■ Skyldu þeir vera til sem éta
súrmjólk með sultu? Maður
skyldi ætla þaö, Alþýðuleikhúsiö
frumsýnir alla vega i dag leikrit
meö þessu nafni. Það er eftir Ber-
til Ahrlmark og visast einhverja
fleiri en Jórunn Sigurðardóttir
þýddi og Thomas Ahrens er leik-
stjóri. Rétt er að geta þess að
leikritið er fyrir börn.
Sá hópur innan Alþýðuleikhúss-
ins sem hefur ekkert á móti þvi aö
kaila sig „Pæld’i’ði” hópinn er
ábyrgur fyrir þessu leikriti sem
er gamanleikur er gerist á einum
sunnudagsmorgni. Foreldrarnir
eru þreyttir, mjólkin horfin,
hundinum er mál eins og kemur
fyrir bestu hunda, sonurinn orgar
og dötturinni þykir hún útundan.
Eins og ákjósanlegt er fer allt vel
að lokum eftir dálitið havari.
Leikarar eru Margrét Ölafs-
dóttir, Jórunn Sigurðardóttir,
Sigfús Már Pétursson, Gunnar
örn Guðmundsson og Guðlaug
Maria Bjarnadóttir. Thomas leik-
stjóri Ahrens leikur undir, Grétar
Reynisson sá um leikmynd og
búninga.
Þetta fer allt af stað i dag og þá
veröa: klukkan þrjú eftir hádegi,
sýningar eins og aö likum lætur i
Hafnarbiói.
— ij-
inu”, látiö það þá ekki blekkja
ykkur. Þetta spjall fór nefnilega
fram i' gær og sýningin opnar i
dag. Nánar tiltekiö klukkan þrjú.
Opið er daglega frá tvö til tiu en
sýningunni lýkur þann sjöunda
næsta mánaðar.
— ij-
■ (Jr sýningarsalnum