Tíminn - 04.02.1982, Blaðsíða 12

Fimmtudagur 4. febrúar 1982
heim ilistím inn
rmsjón: B.St. og K.L.
Anna Snorradóttir:
AÐ SOFA I
SÓLSKINI
Hugdettur úr hringferd
■ Þessar linur voru settar
á blað i ágúst leið. Þær
lentu ofan í skúffu með
öðru /,föndri" en fundust,
þegar dag tók ögn að
lengja nýverið!
Kann vera, að einhver
vilji koma með í hringferð,
sem farin var á fáeinum
dögum, fallegum og björt-
um, þótt snjór og ófærð
setji okkur stólinn fyrir
dyrnar nú?
Og kannske er líka tima-
bært fyrir aðstandendur
sumarhótela að fara að
huga að gluggatjöldum,
áður en sól kemst hátt á
loft og sólskinið flæðir inn
um allar smugur — og, ef
ekki sólskin, þá blessuð
sumarbirta norðursins?
Þaö var yndislegt aö aka júli-
kvöldiö frá Reykjavik eftir stein-
steyptum þjóöveginum sem leiö
liggur suöur og austur. Alltaf
lengist spottinn og innan tiöar
hljótum viö aö hætta aö tala um
spotta heldur meiri háttar vega-
lengd. Annars fer alltaf hálfgerö
ólund i mig, þegar fólk er aö
skammast yfir vegakerfinu
okkar, þvi að satt best aö segja er
það miklu betra heldur en af er
látiö og vekur gleði, hve mikið
hefflr áunnist i þeim efnum. Þaö
gleymist alltof oft, hve landið er
stórt og fólkið fátt og þótt margt
sé að og mikið ógert er hitt miklu
merkilegra hve viöa er hægt að
fara og oft eftir ágætum vegum.
Að sjálfsögöu er ég sammála þvi
fólki, sem bendir á að miklir fjár-
munir sem settir hafa veriö i vit-
lausar framkvæmdir og óarð-
bærar væru belur komnir i bætta
vegi og brýr.
Fyrsti áningastaöur er aö
Skógum undir Eyjafjöllum þar
sem hinn landskunni Þórður safn-
vöröur sýnir okkur byggöasafniö.
Þórður leikur á fornfálegt ferða--
orgel og langspil, sýnir og segir
frá og stutt dvöl verður
ógleymanleg. Skaftafell, Oræfi og
alla leiö til Hornafjaröar er næsta
dagleiö. Hér er náttúran svo stór
og tignarleg og feguröin svo
mikilfengleg aö þaö fer bylgja
fögnuðar og undrunar um feröa-
langinn, sem á erfitt meö aö
skilja hvernig fólk i þessu
byggöalagi liföi áöur en stórfljót-
in voru brúuð. Aö Nesjavöllum
tekur ung og glæsileg hótelstýra á
móti okkur, og kvöldganga I
þessu fagra héraöi þar sem skriö-
jöklar blasa viö á aöra hönd en
búsældarleg býli á hina er enn i
fersku minni.
Undir Steinahlíðum
Næsta dag er ekið út fyrir
Stokknes og staldraö við á fá-
einum stöðum m.a. kvikmynda-
bænum undir Steinahliöum, sem
vonandi veröur ekki látinn grotna
niöur, þvi aö hann er býsna hag-
lega gerður og skemmtilegur
minnisvarði um merkan áfanga i
innlendri kvikmyndagerö. Suöur-
firöirnir, sem ég nefni aö gamni
minu „litlu firöina”, eru hver
öðrum yndislegri og ógleyman-
legt veröur meö öllu að lita yfir
Alftafjöröinn þar sem aragrúi
álfta undi sér i sumarsólinni.
Sannarlega ber sá fjöröur nafn
með rentu. A fjörðunum eru bátar
aö koma aö, aörir sigla til hafs, og
alls staðar má sjá merki atvinnu
og framfara.
Viö förum hratt yfir sögu og
næsti gististaður er i Valaskjálf á
Egilsstööum þar sem myndar-
skapur er mikill i hinni fögru
sveit. A unglingsárum minum á
Akureyri, var það talin dagsferð
þaðan og austur á Hérað, en nú
ökum viö á fáeinum ídukku-
stundum Jökuldalinn, Hólsfjöllin
og stöldrum viö andartak i
Möörudal til þess aö rifja upp
gömul kynni við kirkju og altaris-
töflu bóndans i Möðrudal, og áöur
en varir erum viö komin i Reyni-
hliö, sem er meöal bestu og
ánægjulegustu hótela landsins.
Sól og blíða
í Mývatnssveit
Þaö veröur vist aldrei neitt of-
sagt um fegurö Mývatnssveitar
og þegar sólskin og veðurbliöa
fylgja okkur enn, er ekki aö
sökum að spyrja. Vatniö glamp-
andi, sefiö speglar sig og fjöllin
standa á höfði. Þótt margt sé um
manninn eins og oftast á þessum
árstima eru unaösstaöir ótelj-
andi. Einmitt þessa daga er alls
staðar veriö að undirbúa opin-
bera heimsókn forsetans okkar,
og á Húsavik biö ég eftir frænd-
konu minni, sem er að æfa organ-
leik i kirkjunni fögru. A leiö frá
Mývatni er komiö við aö Laugum
i Reykjadal þar sem byggö hefur
aukist mjög og staðurinn er að fá
á sig nýjan svip og i Ljósavatns-
skarði er eitt þessara glæsilegu
sumarhótéla, sem hlýtur aö eiga
mikla framtið fyrir sér.
Akureyri —
perla Noröurlands
Og svo er ekið sem leið liggur til
perlu Noröurlandsins, Akur-
eyrar, og þaö er ekkert smáræöis
útsýni, sem blasir viö af Vaðla-
heiðinni. Pollurinn eins og spegill
skreyttur ótal seglbátum og
skútum með marglitum seglum,
tvö glæsileg skemmtiferöaskip
(sem ævinlega voru nefnd lysti-
skip iuppvexti minum) liggja viö
akkeri, aragrúi tjalda i öllum
regnbogans litum dreifö um
brekkur og grundir, en þessa
daga er haldið landsmót UMFI og
mikill fjöldi ungmenna alls staöar
aö af landinu er saman kominn i
höfuöstað Noröurlands. Sá sem
hefur einhvern tima átt heima á
þessum stað, kannske fallegustu
ár ævinnar, kemst ekki hjá þvi að
fá sting i hjartaö. Þaö er ekiö rak-
leitt upp á Brekku, Hrafnagils-
strætiö fram og aftur nokkrar
feröir og horft upp til gömlu hús-
anna. Þaö er eins og erfitt sé aö
slita sig burtu og svo fer, aö bill-
inn er stöðvaður viö eitt þeirra og
dvaliö um stund með gömlum
grönnum og vinum, þeim Þórhildi
■ Hinn langþráöi Hvitserkur. Ljósm. A.S.
■ Frá Mývatnssvcit. „Sefið speglar sig og fjöllin standa á höfOi."
Ljósm. A.S. ■ Kvikmyndabærinn undir Steinahliöum. Ljósm. A.S.
■ Greinarhöfundur viö Laxá I
Aðaldal. Ljósm. B.Þ.
Steingrimsdóttur og Hermanni
Stefánssyni, sem lengst allra
kenndi leikfimi og aörar iþróttir
ungu fólki á Akureyri. Þaö eru
rifjaöar upp minningar og timinn
liöur hratt. Dalvik er næsti
áfangastaður og farin gamalkunn
leiö allar götur út aö Tjörn i
Svarfaöardal, sem á drjúgan
skerf af hjartanu. Þar er dvalið i
góðu yfirlæti hjá húsráðendum,
Sigriöi Hafstað og Hirti E.
■ Þórarinssyni áöur en náttaö er i
Vikurröst á Dalvik.
Fáum viöaðsjá
H vítserk?
Daginn eftir er ekiö fyrir Ólafs-
fjarðarmúla, um Fljót og sem leið
liggur vestur á Vatnsnes til þess
að freista þess að taka myndir af
Hvitserk. Þoka á Húnaflóa haföi
næstum gert þann draum að
engu, en svo skeði ævintýrið,
þokan sigldi sina leið, og Hvit-
serkur stóð allt i einu glansandi
fagur i kyrrum sjó og silfurský á
bláum himni. Að kvöldi var
hringnum lokið og háttaö i eigin
rúm þar sem þykk tjöld voru
dregin fyrir glugga og lokuðu úti
blessað sólskin júlikvöldsins.
Eftirmáli:
Um gluggagjöld
sumarhótelaá islandi
Og hvaö er markvert við svona
ferö, mætti spyrja? Þvi má svara
á ýmsa vegu. En ástæöan fyrir
þvi, að ég settist viö ritvélina
mina var einfaldlega sú aö vekja
athygli á gluggatjöldum sumar-
hótelanna okkar. A öllum gisti-
stöðum i umræddri ferö héngu
mjög smekkleg en ljós og gagnsæ
tjöld fyrir gluggum og næstum
var ógerlegt að festa blund i
kvöldsólinni.
„Hvenær kemur nóttin,
mamma?” spuröi eitt sinn litil
stúlka móður sina, en hún hafði
fæðst og alist upp erlendis fyrstu
æviárin. Nú var hún flutt heim
meö foreldrum sinum og þetta
var i júni, þegar dagur og nótt
renna saman. Ekki var hægt að
koma barninu i ró fyrr en þykk
ullarábreiða hafði verið hengd
fyrir gluggann. Þetta rifjaðist
upp i hringferðinni minni og mér
varð hugsað til allra erlendu gest-
anna, em aldrei á ævinni hafa lent
i þvi mikla ævintýri að sofa i sól-
skini.Skyldu þeir ekki lika spyrja
eins og litla stúlkan forðum: Hve-
nær kemur nóttin? En ég spyr:
Hvenær koma þykk gluggatjöld i
sumarhótelin okkar?
Ágúst, 1981