Tíminn - 04.02.1982, Blaðsíða 18

18
Fimmtudagur 4. febrúar 1982
Kvikmyndir og leikhús
kvikmyndahornið
1
Á kvikmyndahátíd:
Ung ást og
afbrýdisemi
Kona Flugmannsins (La femme de l’aviateur).
Leikstjórn og handrit: Eric Rohmer.
Aöalhlutverk: Philippe Marluad (Francois), Marie Riviere
(Anne), Anne-Laure Meury (Lucie).
Myndataka: Bernard Lutic og Romain Windig.
Framleiöandi: Margaret Menegoz fyrir Les Films du Losange,
1981.
■ Eric Rohmer heíur meö
þessari kvikmynd hafið gerð
nýs myndaflokks, sem ber
heitið „Gleðileikir og orðs-
kviðir”, og þaðer ekki hægt að
segja annað en að byrjunin lofi
góðu.
Á ytra borði er „Kona flug-
mannsins” einkar ljúf,
skemmtileg og oft ljóðræn frá-
sögn af ungri ást og þeirri af-
brýðisemiog imyndunarveiki,
sem gjarnan fylgir með.
Myndin gerist i Paris á einum
degi og segir frá Francois, tvi-
tugum lagastúdent, sem vinn-
ur á pósthúsi um nætur, vin-
konu hans, önnu, sem er
tuttugu og fimm ára ritari,
fimmtán ára skólastúlku,
Lucie, og flugmanninum
Christian, sem nafn myndar-
innar visar til.
Söguþráðurinn er i stuttu
máli sem hér segir: Francois
hefur samið við vin vinar sins
um að laga bilaða vatnslögn i
ibúð vinkonu sinnar, önnu, og
ákveður að koma við hjá henni
þegar hann hættir að vinna kl.
7 um morguninn og lauma til
hennar miða um þetta. Áður
en af þvi verður kemur
Christian til Önnu og laumar
miða undir hurðina hjá henni.
Hún vaknar við það og kallar
hann til sin. Þar tilkynnir
Christian henni formálalaust,
að ástarsambandi þeirra sé
lokið, þar sem hann hafi lapp-
að upp á sambandið við eigin-
konusina, sem sé ófrisk. Anna
hafði, eins og hún segir frá sið-
ar i myndinni, látið sig
dreyma um, að Christian væri
draumaprinsinn, sem bæri
hana á örmum sér inn i sælu-
rikið, og verður henni þvi
nokkuð um þessi tiðindi. Þau
fara út saman, en i sömu
mund og þau koma út úr hús-
inu, þar sem Anna byr, kemur
Francois fyrir horn. Hann
varast að láta þau sjá sig, en
verður mikið um og imyndar
sér allt hið versta um sam-
band þeirra önnu og Christi-
ans.
Seinna um daginn sér Fran-
cois Christian fyrir tilviljun á
útiveitingastað ásamt konu
nokkurri, og tekur Francois
sig til og eltir þau, án þess að
gera sér ljósa grein fyrir
hvers vegna. Við það tækifæri
rekst hann á Lucie, fimmtán
ára skólastúlku, sem er á leið-
inni út i almenningsgarð að
læra þysku i góða veðrinu.
Þau fara að tala saman, og
svo fer að lokum að Francois
segir henni hvað hann sé að
gera. Lucie tekur af mikilli
innlifun þátt i eltingarleikn-
um, og veltir fyrir sér öllum
hugsanlegum skyringum á
tengslum Christians og kon-
unnar, sem meö honum er.
Þegar þau sjást fara inn til
lögfræðings detturLucie einna
helst i hug, að þetta sé konan
hans, og að þau séu að fá
skilnað, svo Christian geti
kvænst önnu, og þykir Fran-
cois sú skýring ekki góð. Þeg-
ar Lucie þarf að fara siðla
dags skrifar hún nafn sitt og
heimilisfang á póstkort og bið-
ur Francois að skrifa þar á hið
rétta svar og senda sér i pósti.
(Konan reyndist systir
Christians).
Um kvöldið hittir Francois
svo önnu heima hjá henni, og
eftir nokkra sennu segir Anna
frá erindi Christians og lykt-
um þess máls, og þau sættast.
Hún gengur jafnframt á Fran-
cois að segja frá atburöum
dagsins. Hann forðast að
nefna eltingarleikinn við
Christian en segir hins vegar
frá þvi, er hann hitti Lucie og
samskiptum þeirra, og Anna,
sem gerir sér grein fyrir þeim
möguleika, að sá fundur sé
upphaf annars meira, hvetur
hann til að skrifa Lucie einsog
hann hafði lofað. Þegar Fran-
cois hyggst póstleggja kortið
sér hann Lucie i faðmlögum
við mann nokkurn, sem reyn-
ist vera vinurinn sem hann
ræddi við i upphafi myndar-
innar. Francois bregður við,
en ákveður að lokum að póst-
leggja kortið engu að siður.
Endir málsins? Eða kannski
aðeins upphaf að ástarævin-
týri?
Rohmer segir frá þessum
ástarflækjum dagstund i Paris
með léttum og oft ljóðrænum
hætti. Leikararnir, sem munu
litt þekktir, falla mjög vel inn i
hlutverkin, og miðkafli
myndarinnar — þ.e. kynni
Francois og Lucie — er sér-
staklega hugljúfur og eðlileg-
ur. Að sjálfsögðu er mikið
byggt á samtölum eins og i
öðrum myndum Rohmers, og
lita má á höfuðpersónurnar
ekki aðeins sem einstaklinga
heldur einnig sem fulltrúa fyr-
ir viðhorf og þrár, sem fylgja
hinum óliku aldursskeiðum —
allt frá ævintýraþrá og
áhyggjuleysi æskuáranna til
óska um öryggi og þægindi
þegar komið er á þritugs-
aldurinn.
— ESJ.
Eiias Si
Jónsson
skrifar
* * Kona ílugmannsins
★ ★ Systurnar
★ ★ Eldhuginn
★ ★ Private Benjamin
★ 1941
★ ★ Hamagangur i Hollywood
★ ★ Jón Oddur og Jón Bjarni
Stjörnugjöf Tímans
**** frábær • *** mjög góA • * * góA • * sæmlleg • O léleg