Fréttablaðið - 25.04.2008, Qupperneq 60

28 25. apríl 2008 FÖSTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Fyrstu þættirnir af Idol eru
alveg ótrúlega skemmtilegir!
Fólk sem hefur enga hæfi-
leika syngur fullum hálsi!
Greyið! Hah! Hún
er að biðja
um þetta! Ég
kann ekki á skíði!
Sérðu mig henda
mér út fyrir
Holmenkollen?
Byrjar
vælið!
Hahahah-
ahaha
Í hverju ætlarðu að
vera á fyrsta skóla-
deginum, Sara?
Ég er búin að þrengja þetta niður í
fjóra möguleika, allt eftir því hvernig
veðrið og hárið á mér verður. Ég
er búin að taka til þrjár
mismunandi peysur,
en er ennþá að
velja á milli
stígvéla eða
sandala.
Í hverju ætlarðu að
vera á fyrsta skóla-
deginum, Palli?
Fötum,
hugsa ég.
Hvað er að,
félagi?
Ég var að fara að
bjarga tígrisdýrunum,
þegar allt í einu...
Haf? Það er alltaf
eitthvað sem
stoppar mig.
Úps.
Jæja, upp úr, bæði tvö. Hérna eru handklæðin,
og farið svo í náttföt. Jakk.
Hvað? Stundum veit ég
ekki hvort ég er
að baða börn
eða búa til sósu.
Það eru
færri kekkir
í sósu.
Ef þú trúir ekki
sjúkdómsgrein-
ingunni minni
skaltu líta út um
gluggann.
Já, en...
þú getur

ekkert
sungið!
Takk!
Takk!
Þetta
dugar!
Ég er einn af þeim
sem geta auðveld-
lega týnt sér í dag-
draumum. Oftar en
ekki eru þessir
draumar um fortíð-
ina og getur þá bæði
verið um nálæga og
fjarlæga fortíð að
ræða. Ég hef dálæti á
fortíðinni og í huga mér
eru liðnir atburðir alltaf sveipaðir
einhverjum dýrðarljóma. Skiptir
þá litlu hvort um er að ræða minn-
ingar í hugskoti mínu eða atburði
sem ég hef lesið frásagnir af í
sögubókum.
Á sama tíma hef ég áhyggjur af
því hvert okkar nútímasamfélag
stefnir. Afþreyingin er orðin svo
mikil að fólk þarf varla að fara út
úr húsi lengur og lítið virðist
hægja á neyslukapphlaupinu,
þrátt fyrir bölsýni og krepputal.
Samfélagið er orðið þreytt af
langvarandi streytu og eilífri
keppni við sig sjálft og í miðri
umferðarteppu sit ég og hugsa
um það hvort lífið hafi verið svona
flókið fyrir hundrað árum.
Þar sem ég sat í gær og snæddi
hádegisverð á veitingastað í
ónefndri verslunarmiðstöð fór ég
að velta lífinu fyrir mér. Í kring-
um mig var allt á iði en ég stóð
mig að því að hugsa hversu gott
lífið yrði þegar kreppan yrði
skollin á og fólk færi að njóta
þess sem það á fyrir, í stað þess
að elta stöðugt eitthvað nýtt. Samt
kæri ég mig ekkert um
kreppuna.
Þetta kveikti þó hjá mér aðra
hugleiðingu. Af hverju að eyða
tíma sínum í að hugsa um fortíð-
ina í gylltri birtu? Af hverju að
láta sig dreyma um ókomna daga
sem enginn veit hvernig verða
þegar dagurinn í dag bíður með
bros á vör? Er það ekki dagurinn
í dag sem skiptir mestu máli?
Nú er sumarið gengið í garð
með fögrum fyrirheitum og ég
ætla því að nota það í að gera
hvern dag að þeim besta degi sem
ég get. Það er mitt að ákveða
hvort ég tek þátt í kauphlaupinu
eða hvort ég brosi við lífinu og
geri það sem mér þykir best.
Gleðilegt sumar.
STUÐ MILLI STRÍÐA Gleðilegt sumar
ÖRLYGUR HNEFILL ÖRLYGSSON ER HÆTTUR AÐ LIFA Í FORTÍÐINNI
G
O
T
T
F
Ó
LK
/Ö
LG
E
R
Ð
IN