Fréttablaðið - 10.05.2008, Blaðsíða 28

28 10. maí 2008 LAUGARDAGUR
S
elma þekkir nokkuð til
þess tíðaranda sem
fangaður er í söngleik
Þjóðleikhússins; Ástin
er diskó, lífið er pönk.
Sjálf var hún að vísu of
ung til að skella sér á tjúttið í
Hollywood eða niður á Hlemm að
sniffa lím, enda bara á barnsaldri,
en hún man vel eftir eldri systkin-
um vina sinna sem annaðhvort
voru pönkarar eða í diskóstuði.
„Maður man eftir þessum afkára-
legu axlapúðum, hvítum varalit og
tónlistarmyndbandinu. Svo lærði
maður að dansa svona ‚eighties-
dansa‘ sem sitja auðvitað alveg
fastir í manni enn í dag.“ Hefði
Selma sjálf verið pönkari eða
diskódrottning hefði hún haft
aldur til? „Ég er algjörlega blanda
af báðu. Tónlistarlega séð er ég
miklu meira diskó en svo er alltaf
púki í manni sem fílar pönkið
betur.” Og hefðir þú jafnvel getað
farið í MH í stað Versló? „Já,
algjörlega. En ég veit ekki hvort
ég hefði getað hugsað mér að
drekka þrjátíu kaffibolla á dag og
vera í fötum af ömmu.“
Staðfastur Garðbæingur
Við ætlum að staldra við á nokkr-
um stöðum áður en við ræðum
meira um sýninguna. Á hundavaði
lítur Selma á sig sem Garðbæing,
svo mikinn að þótt hún búi í Hlíð-
unum keyrir hún enn í Garðabæinn
til að fara í bankann, sundlaugina
og pósthúsið, enda afskaplega
íhaldssöm að eigin sögn. Foreldrar
hennar gátu af sér fjórar hoppandi
og skoppandi stelpur sem allar
lærðu dans, á hljóðfæri og voru í
kór og tóku á barnsaldri þátt í leik-
sýningum í stóru leikhúsunum.
Þótt systurnar hafi verið fyrstar í
fjölskyldunni til að taka upp dans-
inn er mikil söngelska í fjölskyld-
unni sem og sagnagleði. Selma
sjálf var auðvitað syngjandi frá
því hún man eftir sér. Hún segir að
eflaust hafi það mótað hana að
þurfa að keppast við athygli í hópi
fjögurra prímadonna og „jú, það er
ekki spurning að það er ákveðin
ástæða fyrir því að maður er visst
hávær,“ segir hún, en tekur líka
fram að fjölskyldustærðin hafi
styrkt þær allar.
Systrahjálp
Selma vill jafnframt meina að hún
eigi systrum sínum mikið að þakka
hvernig verkefnin skoluðust á
land til hennar í byrjun. „Það er
svolítið fyndið. Fyrsta hlutverk
mitt í barnaleikriti, Örkinni hans
Nóa, kom þannig til að í verkinu
voru systur mínar allar að leika,
nema ég. Viku fyrir frumsýningu
kem ég með pabba á æfingu og
Sigríður Þorvaldsdóttir, sem var
að leikstýra verkinu, sér mig og
segir: „Nú, ég vissi ekki að þær
væru fjórar.“ Hún var svo góð að
aumka sig yfir mig og leyfa mér
að leika maríuhænu, mitt fyrsta
hlutverk.“ Stuttu síðar fékk Selma
hlutverk Camillu í Kardimommu-
bænum eftir að önnur systir henn-
ar þótti of hávaxin í hlutverkið og
einhver mundi eftir smærri syst-
ur. Systraböndin kipptu Selmu svo
aftur inn í leikhúsið þegar Selma
var 21 árs gömul og hafði ekki
leikið í tíu ár. Hrafnhildi systur
hennar, sem í dag er óperusöng-
kona, var boðið hlutverk í West
Side Story og í prufunum, sem
voru aðeins ætlaðar menntuðum
leikurum, segir Hrafnhildur Þjóð-
leikhússtjóra að hún eigi þrjár
systur sem geti sungið og dansað
og leikhússtjórinn segir henni að
leyfa þeim að koma. „Og eftir það
fékk ég hlutverk Rósalíu í West
Side Story.“
Stóra tækifærið í Þjóðleikhúsinu
Selma samþykkir það hiklaust að
West Side Story hafi verið hennar
stóra tækifæri – þar sem allt fór
af stað. „Og þarna fékk ég bakter-
íuna. Fram að því sá ég mig fyrir
mér, á mjög barnslegan hátt, setj-
andi vonda fólkið inn í fangelsi og
bjargandi góða fólkinu, í starfi
lögfræðings. En þegar þarna var
komið og ég sá að þarna gat ég
unnið vinnu þar sem ég fékk að
dansa, syngja og leika – allt í senn
– var ég handviss um að þetta væri
algjörlega málið.“ Í kjölfarið
bauðst hvert verkefnið á fætur
öðru, án þess að Selma segist
nokkru sinni hafa ákveðið að verða
leikkona. „Þetta byrjaði bara að
rúlla og ég er búin að vera þarna
síðan. Svo kemur alltaf reglulega
þetta: ‚Jæja, hvenær ætlaði ég svo
að fara að læra eitthvað þannig að
ég geti orðið „stór“? Ég hef ekki
séð neina ástæðu til að stökkva af
lestinni á meðan það er svona
gaman. En hver veit. Við Rúnar
Freyr höfum verið að líta í kring-
um okkur eftir hugsanlegu eins til
tveggja ára framhaldsnámi, það
væri gaman að breyta um
umhverfi og bæta við sig. Í hverju?
Leikstjóranám kæmi vel til greina
sem og master í leiklist. Staðsetn-
ingin skiptir þá ekki öllu máli – ég
var meira að segja að skoða skóla
á Nýja-Sjálandi um daginn. Hver
veit hvað verður?“
Komið að listinni frá öllum hliðum
Selma hefur starfað í lausa-
mennsku í þrettán ár og þrátt fyrir
að hafa ekki liðið fyrir verkefna-
skort er það óhjákvæmilegur
fylgifiskur þess að vera sjálfstætt
starfandi að vita jafnvel ekkert
hvað sé næst á dagskrá eftir
mánuð. „Ég þekki það ástand svo
vel. Það venst og stressar mig
furðulítið. Svo lærir maður líka á
þetta – geymir kannski einhver
verkefni sem koma upp í febrúar,
þegar nóg er að gera, fram í júní
þegar minna er um að vera fyrir
mann. Og jú, jú, það kemur alveg
fyrir að ég verði kvíðin fyrir sumr-
inu en kannski er þá einmitt búin
að vera á fullu allan veturinn og er
dauðslifandi fegin að fá frí með
fjölskyldunni.“ Að vinna sjálf-
stætt hefur líka gert það að verk-
um að Selma hefur öðlast mjög
margvíslega reynslu, en hún hefur
leikið, dansað, sungið, samið
dansa, leikstýrt, framleitt, starfað
við sjónvarp, skrifað, kennt, þjálf-
að fólk í framkomu og meira til.
Ofan í fleiri skúffur
Heldur Selma að hún hefði þessa
reynslu ef hún hefði ákveðið að
fara hefðbundna veginn og fara í
leiklistarnám? „Nei, ekki svona
víðtæka reynslu og ég myndi alls
ekki vilja skipta, nei. Ég hef feng-
ið góð tækifæri til að þroska minn
dans og söng í þeim söngleikjum
sem ég hef verið í en ég hef í dag
löngun til að takast á við fjölþætt-
ari hlutverk.“ Er þá erfiðara að fá
dramatískar rullur sem ómennt-
aður leikari? „Jú, það eru alltaf
ákveðnar efasemdir eða ‚fordóm-
ar‘ í gangi, og þótt ég líti ekki á
mig sem amatör, hafandi starfað í
atvinnuleikhúsi með atvinnufólki
á öllum sviðum í þrettán ár, þá er
það dálítið sérstakt í leiklistinni
hvað það orð er mikið notað. Slíkt
er hins vegar aldrei sagt í söngn-
um. Tónlistarbransinn virðist vera
léttari í þessu. Ég hef aldrei upp-
lifað mig sem amatör þrátt fyrir
að ég hafi ekki lært söng. Þetta
truflar mig ekki lengur, en mér
finnst þetta eilítið hjákátlegt. Ég
stefni sem sagt á að klifra upp úr
söngleikjaskúffunni minni. Við
Íslendingar erum dálítið flokkun-
arglöð og setjum fólk snemma í
skúffur. Það er okkar að reyna í
það minnsta að komast ofan í fleiri
skúffur. Ég tel litlar líkur á að
komast upp úr Eurovision-skúff-
unni ógurlegu því Eurovision er jú
á hverju ári og þá er þátttakan
rifjuð upp í hvert sinn. Það er
magnað hvað Eurovision er þraut-
seigur merkimiði miðað við hvað
ég eyddi litlum tíma í það verkefni
á ferlinum. En ég er ekkert ósátt
við þennan merkimiða, hef lúmskt
gaman að þessu.“
Fullkomnir dagar
Á löngum ferli er margt skemmti-
legt sem stendur upp úr. Selma
segir verkefnið að hafa séð um
uppfærsluna á Hárinu árið 2004
hafa verið afar skemmtilegt, einn-
ig að leika einar þrjátíu sýningar
af Rómeó og Júlíu með Vesturporti,
og síðast en ekki síst að leikstýra
Gosa – þar sem hún segist hafa
verið svo heppin með Borgarleik-
hússtjóra, Guðjón Pedersen, að
hann tók vel í allt og leyfði þeim
að hafa algerlega frjálsar hendur.
„Hvert verkefni hverju sinni er
svo í raun alltaf skemmtilegasta
verkefnið. Eins og núna hefur
Ástin er lífið diskó er pönk verið
æðislegt ævintýri. Ég veit satt
best að segja ekkert skemmtilera
en að mæta í svona vinnu – keyra
mig út í dansinum í þrjá til fjóra
tíma, syngja eins og brjálæðingur
og fara svo á leikæfingar með
ógeðslega skemmtilegu fólki.
Fyrir mér er þetta hinn fullkomni
dagur og ég kem heim til mín líð-
andi eins og ég hafi verið í tívolí, í
sirkus og útlöndum – allt í senn!“
Fullkomnunarsinni
Umrædd sýning er í leikstjórn
Gunnars Helgasonar, en verkið
samdi bróðir hans Hallgrímur
Helgason. Þetta er því sannkölluð
fjölskyldusýning því systur Selmu
semja dansa, Þorvaldur Bjarni
semur tónlistina og kona hans,
Þórunn Geirsdóttir, er sýningar-
stjóri og svo eru Selma og Sveppi
bræðrabörn. „Ég leik Mæju, bestu
vinkonu ungfrú Hollywood, Rósu
Bjarkar, sem er aðalkarakterinn.
Hún er algjör diskódís en svo
verða straumhvörf,“ segir Selma
og bætir við að best sé að gefa
ekki of mikið upp til að skemma
ekki sýninguna fyrir áhorfendum.
Í sýningunni hljómar stuðtónlist
frá 9. áratugnum, íslensk að megn-
inu til og sýningin er eitt allsherj-
ar stuð. Á Selma sjálf eitthvað
sameiginlegt með Mæju? „Já, já,
við Mæja þekkjumst vel – hef hitt
hana áður.“
Sjálf er Selma farin að einbeita
sér meira að leiknum en söngnum
og segir hún skýringuna líkast til
liggja að einhverju leiti í því að
hún fái meiri útrás í leiknum. „Ég
lít á mig sem performer í dag,
frekar en tónlistarmann.“
Var föst í rútínu
Að lokum er Selma innt eftir því
hvort það sé einhver töfraformúla
að baki velgengninni. „Ég held að
það hafi lengi verið vöntun á fólki
sem er jafnvígt á dans og söng í
leikhúsin, þótt mér finnist meira
um það síðustu misserin að fram sé
að koma ungt fólk sem er það. Jafn-
framt er ég afskaplega gagnrýnin
á sjálfa mig og hef mikinn metnað
fyrir því sem ég er að gera. Svo
getur það reyndar snúist upp í and-
hverfu sína og ég verið minn versti
óvinur hvað sjálfsgagnrýni varðar.
Ég er yfirleitt mætt ein á sviðið,
korter í átta, búin að hitta upp og
gera allt og er í minni maníu að
gera rútínuna aftur og aftur og
syngja lögin. Svo verð ég brjáluð
ef ég geri fimm prósentum lélegra
í dag en í gær. Á tímabili var þetta
reyndar farið að taka yfirhöndina
– ég varð að gera allt eins fyrir sýn-
ingar til að allt yrði fullkomið.
Meira að segja ganga sömu leið inn
á svið. Nú til dæmis tók ég meðvit-
aða ákvörðun þegar ég kom í Þjóð-
leikhúsið að gera aldrei neitt eins
og síðast! Það er skelfilegt að þurfa
að fara skjálfandi inn á svið af því
að maður gerði rútínuna sína ekki
nákvæmlega eins og í gær. Sem
betur fer er ég að lagast með þetta
allt,“ segir Selma, á leið á sýningu
um kvöldið og svo ekki svo langt
undan - langþráð sumarfrí.
...Selma hélt að hún gæti ekki
sungið sem unglingur og söng nær
ekkert frá tíu ára aldri til tvítugs.
...er fædd 13. júní 1974, og er því
tvíburi.
...börnin hennar heita Gísli Björn
og Selma Rún.
...Selma er forvitin að eðlisfari
nema henni finnst mjög erfitt að
svara spurningum um sjálfa sig.
...stundaði nám við hagfræði-
deild þegar hún var í Verslunar-
skólanum.
...Selma og eiginmaður hennar,
Rúnar Freyr Gíslason, voru samtíða
í skólanum en þekktust ekkert.
...þau kynntust þegar þau unnu við
söngleikinn Grease.
VISSIR ÞÚ AÐ...
UPP ÚR SÖNGLEIKJASKÚFFUNNI „Ég stefni sem sagt á að klifra upp úr söngleikjaskúfunni minni. Við Íslendingar erum dálítið flokkunarglaðir og setjum fólk snemma í skúffur.
Það er okkar að reyna í það minnsta að komast ofan í fleiri skúffur.“ FRÉTTABLAÐIÐ/ARNÞÓR
Eins og sirkus, tívolí og útlönd
Ferillinn samanstendur af þrettán árum í atvinnuleikhúsi, næsthæstu hæðum í Eurovision, 21 söngleik, leikstjórn, tveimur sóló-
metsöluplötum og ótal, ótal öðru. Mörgum þætti saga að segja frá því að sú sem státar þessum klæðum kunni hvorki að lesa nótur
né hafi lært leiklist. Selma Björnsdóttir hefur þó þessa sögu að segja og sagði Júlíu Margréti Alexandersdóttur að nú væri nám, jafn-
vel í leikstjórafræðum, farið að toga í hana þessa dagana. Í augnablikinu er það hins vegar diskó og pönk sem á hug hennar allan.